Οι ηγέτες Ινδίας και Τουρκίας θέλουν να ξαναστήσουν τα έθνη τους, ως κράτη με βάση τη θρησκεία. Η περίπτωση της Αγιάς Σοφιάς και του Ινδουιστικού ναού στην Αγιόντια. Πώς ο κορωνοϊός και η οικονομία ενισχύουν την επικίνδυνη στροφή.

«Η αναμονή αιώνων τελείωσε», ήταν τα λόγια του Ναρέντρα Μόντι, καθώς ο πρωθυπουργός της Ινδίας τοποθετούσε τον θεμέλιο λίθο ενός νέου Ινδουιστικού ναού στην Αγιόντια την περασμένη εβδομάδα.

«Αυτό ήταν το μεγαλύτερο όνειρο των νιάτων μας, και τώρα υλοποιήθηκε», ήταν ο τρόπος με τον οποίον το έθεσε ο Ρετζέπ Ερντογάν, λίγο προτού ο Τούρκος πρόεδρος ηγηθεί της προσευχής στην Αγία Σοφία στην Κωνσταντινούπολη στις 24 Ιουλίου, μετά την μετατροπή της σε τζαμί.

Ο κ. Μόντι είναι ένας Ινδουιστής εθνικιστής. Ο κ. Ερντογάν είναι Ισλαμιστής. Οι ηγέτες της Ινδίας και της Τουρκίας μοιάζουν με δυνητικοί αντίπαλοι σε μια σύγκρουση πολιτισμών. Όμως επιδιώκουν πολιτικά εγχειρήματα που είναι πανομοιότυπα.

Και οι δυο είναι υπέρμαχοι ενός είδους πολιτικής που επιδιώκει να συγχωνεύσει τη θρησκεία, το έθνος και τον ηγέτη. Και οι δυο ηγούνται χωρών με κοσμικά συντάγματα όμως θέλουν θα επαναφέρουν τη θρησκεία στην καρδιά του έθνους και του κράτους.

Ο κ. Μόντι ξεκίνησε την πολιτική του σταδιοδρομία τη δεκαετία του 1990, με μια καμπάνια υπέρ της καταστροφής ενός τεμένους στην Αγιόντια και την αντικατάστασή του με ένα Ινδουιστικό ναό –μια φιλοδοξία που επιτέλους υλοποίησε την περασμένη εβδομάδα. Ο κ. Ερντογάν από καιρό απαιτούσε η Αγία Σοφία –που εγκαινιάστηκε ως βασιλική το 537, μετατράπηκε σε τζαμί από το 1453 και στη συνέχεια σε μουσείο από το 1935- να γίνει για μια ακόμα φορά Μουσουλμανικός τόπος λατρείας. Μετά από 17 χρόνια στην εξουσία, ο Τούρκος ηγέτης πέτυχε την φιλοδοξία του.

Και οι δυο ηγέτες έχουν μεγαλεπήβολες απόψεις για τον εαυτόν τους ως επανιδρυτές των εθνών τους. Ο κ. Μόντι αυτοαποκαλείται υπέρμαχος μιας «νέας Ινδίας». Ο κ. Ερντογάν μιλάει για μια «νέα Τουρκία». Αυτή η κοινή γλώσσα αντανακλά περισσότερα από μια αδυναμία στο ίδιο είδος «μάρκετινγκ».

Απορρίπτοντας τον κοσμικισμό, οι ηγέτες της Ινδίας και της Τουρκίας έχουν θέσει εαυτόν σιωπηρά σε σύγκρουση με τους ιδρυτές των σύγχρονων κρατών τους. Ο Κεμάλ Ατατούρκ, ο δημιουργός της Τουρκικής δημοκρατίας, ήταν ένας κοσμικός που έπινε αλκοόλ. Ο Μοχάντας Γκάντι, που ηγήθηκε της εκστρατείας για την Ινδική ανεξαρτησία, ήταν υπέρμαχος του θρησκευτικού πλουραλισμού και δολοφονήθηκε από έναν Ινδουιστή εθνικιστή.

Απορρίπτοντας τον κοσμικισμό, οι εθνικιστές Ισλαμιστές που υποστηρίζουν τον Ερντογάν και οι εθνικιστές Ινδουιστές που υποστηρίζουν τον Μόντι, διατείνονται πως οι επιλεγμένοι ηγέτες τους επιστρέφουν την Τουρκία και την Ινδία στις αυθεντικές θρησκευτικές και πολιτισμικές τους ρίζες –και τις απομακρύνουν από τις ξένες παραδόσεις της Δύσης, υπέρμαχοι των οποίων ήταν οι κοσμικές αστικές ελίτ. Οι πιο ένθερμοι οπαδοί των κ. Μόντι και Ερντογάν υποστηρίζουν πως, συν τω χρόνω, οι νυν ηγέτες της Ινδίας και της Τουρκίας θα θεωρηθούν μεγαλύτερες και σπουδαιότερες προσωπικότητες από τον Γκάντι ή τον Ατατούρκ.

για τη συνέχεια euro2Day