Κρεσέντσιο Σαντζίλιο

Προκαταρκτική Παρατήρηση

   Μόλις υπογράφηκε η τμηματική οριοθέτηση της ΑΟΖ Ελλάδας-Αιγύπτου: όχι ό, τι καλύτερο που θα μπορούσε να γίνει.

Οι Έλληνες κυβερνώντες, απαράδεκτα λανθασμένα συμβουλευμένοι, έκαναν το τεράστιο λάθος να μη προβούν πρώτα απ’ όλα στην οριοθέτηση της ΑΟΖ Ελλάδας-Κύπρου.

Ας ελπίσουμε, εξαιτίας αυτού του τραγικού λάθους, η Ελλάδα και οι Έλληνες να μη το πληρώσουν ακριβά.

Ας είναι λοιπόν η ΑΟΖ Ελλάδας-Αιγύπτου με τα «κατά» της για το Καστελλόριζο, τη Ρόδο, τη Κρήτη και άλλα νησιά, χωρίς να ξεχάσουμε τη Κύπρο – για την ώρα όμως, διότι σήμερα κιόλας μπήκαμε στην αναμονή οι ίδιοι αυτοί οι κυβερνώντες να συνεχίσουν το γρηγορότερο στις αναμενόμενες συμπληρωματικές  πράξεις  οριοθέτησης με βάση τα πραγματικά δεδομένα οριοθέτησης UNCLOS με συμπερίληψη όλων την ελληνικών νησιών στα βόρεια και νότια του Αιγαίο. 

Αμέσως τώρα όμως είναι η προσφορότερη στιγμή για μια άλλη πράξη μεγάλης αξίας: κηρύξτε – Έλληνες κυβερνώντες – τα 12 μίλια αιγιαλίτιδας ζώνης σε Ιόνιο και Αιγαίο!  Ή,  στο Αιγαίο, τουλάχιστον τα 10 μίλια που συμπίπτουν με τα 10 μίλια της εναέριας ζώνης! Ένα αναφαίρετο ελληνικό δικαίωμα που κανένα παράνομο, contra omnes leges, νομικά ανύπαρκτο τουρκικό casus belli δεν μπορεί να ακυρώσει.

Η οριοθέτηση με την Αίγυπτο ζάλισε τον Ερντογάν, δεν την περίμενε, δεν ξέρει τί να κάνει και δεν μπορεί να κάνει τίποτα. Άρχισε κιόλας να παραμιλάει!

Δώστε του το χτύπημα Κ.Ο. με τα 10 ή 12 μίλια χωρικών υδάτων, όπως η Ελλάδα δικαιούται βάση του Διεθνούς Δικαίου και της Διεθνούς Νομολογίας!

Τώρα είναι η καλύτερη ευκαιρία. Μη φοβάστε. Δεν θα γίνει τίποτα γιατί ο πρώτος που ξέρει πως δεν μπορεί να κάνει τίποτα είναι ο ίδιος ο Ερντογάν!!

Και τώρα αμέσως – Έλληνες κυβερνώντες – αρχίστε μια άλλη επίθεση στον Ερντογάν ανοίγοντας τραπέζι συζητήσεων με τον Halifa Haftar για την διαμόρφωση της ΑΟΖ Ελλάδας-Λιβύης σε όλη τη θαλάσσια λιβυκή γραμμή που ο Haftar κατέχει (80% της συνολικής λιβυκής).

Δεν είναι δυνατόν το ανδρείκελο ας-Σαράτζ να τολμά να επιτίθεται στην Ελλάδα για να «υπερασπιστεί» δήθεν την παράνομη, ανύπαρκτη  συμφωνία του με τον Τούρκο «συντοπίτη» του!

Γρήγορα κοιπόν ΑΟΖ Ελλάδα-Λιβύη με τον Haftar και την βοήθεια της Γαλλίας και συντεταγμένες στον ΟΗΕ. Αυτή  είναι η διπλή καθοριστική «τσεκουριά» στον αλαζόνα Ερντογάν που δεν θα ξέρει πού να χτυπήσει το κεφάλι

ΣΗΜΕΙΩΣΗ

Πιστεύουμε πως το κείμενο που ακολουθεί συνεχίζει να διαθέτει τα περισσότερα στοιχεία του επικαιρότητας, αν και φαίνεται πως η Τουρκία αυτή τη στιγμή «αποσύρθηκε», κάπως «τρανταχτά»(!),  από τον «διάλογο» απ’ τον οποίο ίσως και να προσδοκούσε αρκετά οφέλη με τη βοήθεια της αμετανόητης εγκληματικής Γερμανίας.

Παραμένουν λοιπόν στο κείμενο όλες εκείνες οι καταστάσεις που έτσι κι αλλιώς υπάρχουν ανεξάρτητα απ’ τη σημερινή «παρουσία» ή όχι της Τουρκίας.

Είναι ένα «υπόμνημα» που ισχύει έως την απόδειξη του αντιθέτου.      

   Οι Έλληνες πολιτικοί (εφόσον βέβαια η «πολιτική» τους μπορεί να χαρακτηριστεί όντως πολιτική) είναι τόσο τρελοί (ενεργητικά) ή, ας το πάρουμε αλλιώς, τόσο μειοδοτικοί (παθητικά) ώστε να θέλουν να μπουν σε μια διαδικασία «διαλόγου» με τη Τουρκία γνωρίζοντας ευθύς εξαρχής προς τα πού το πάνε οι Τούρκοι;

   τί επιδιώκουν να κερδίσουν, πιστεύοντας πως με τις συνεχείς πιέσεις τους και απειλές πολέμου η σημερινή συγκυρία είναι η πιο πρόσφορη, και τί σχεδιάζουν να φορτώσουν στην Ελλάδα έτσι ώστε από πιστωτής που είναι να καταντήσει χρεώστης, από αφέντης να καταντήσει υποτακτικός.

   Δεν ξέρουμε αν αληθεύει ή όχι (μάλλον αληθεύει), αλλά ανάλογα με το πώς έγινε με τον Τσαβούσογλου αναφορικά με τη μυστική συνάντηση του Βερολίνου πριν από μερικές μέρες φαίνεται να γίνεται τώρα με τον άλλο τούρκο υπουργό, ένα άλλο «βαρύ πυροβολικό» της Τουρκίας, τον υπουργό αμύνης Ακάρ ο οποίος «πετάχτηκε» και μας «αποκάλυψε» κι αυτός ότι περιμένει τις επόμενες μέρες την επίσκεψη ελληνικού κλιμακίου στην Άγκυρα με βάση το σκεπτικό «προσπαθούμε να λύσουμε τα προβλήματα».

   Αυτό τί σημαίνει; Ότι οι Έλληνες κυβερνώντες εργάζονται στα κρυφά απ’ τον ελληνικό λαό για να δημιουργήσουν έναν διάλογο  στα «τουρκικά μέτρα» ή ότι με την δήθεν «αποκάλυψή» του ο πονηρός Τούρκος ανατολίτης προσπαθεί να εκβιάσει απ’ τους Έλληνες έναν «διάλογο» πάλι στα μέτρα των Τούρκων;

   Στη πρώτη περίπτωση δεν είδαμε καμία διάψευση εκ μέρους των Ελλήνων κυβερνώντων, οπότε φυσικό είναι να υποθέσουμε την ύπαρξη μιας αλήθειας για την κρυφή ελληνική διαδικασία. Αν δεν είναι έτσι, τότε γιατί οι Έλληνες σωπαίνουν;

   Και γιατί ευθαρσώς  δε  λένε, λ.χ.: «δεν υπάρχει κανένας δυνητικός διάλογος με τους Τούρκους πολύ απλά γιατί εμείς μόνο για υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ συζητάμε, ενώ οι Τούρκοι εννοούν να βάλουν στη συζήτηση τα χίλια μύρια τα οποία για εμάς δεν υπάρχουν;!»

    Στη δεύτερη περίπτωση ακόμη πιο ευθαρσώς δεν θα έπρεπε οι Έλληνες κυβερνώντες να διαψεύσουν οποιαδήποτε «υπόθεση διαλόγου»  ακριβώς για τους λόγους που είπαμε στη προηγούμενη παράγραφο;!

   Μήπως υπάρχει η περίπτωση να θέλει  η ελληνική κυβέρνηση να δημιουργήσει και αυτή «τετελεσμένα», αλλά εις βάρος του ελληνικού λαού όχι εις βάρος της Τουρκίας, με το να του κρατά κρυφές τις «τάσεις» της για διάλογο αν όχι «εφ’ όλης της ύλης», όπως ζητούν οι Τούρκοι, τουλάχιστον για έναν «ικανό» αριθμό «θεμάτων» που προτείνουν οι Τούρκοι, εκτός από την «υφαλοκρηπίδα»;!

   Μήπως ο σκοπός που ο Τούρκος φανερώνει δήθεν τί μέλλει γενέσθαι ή και τί όντως γίνεται, «προδίδοντας» έτσι την, όπως και να ‘ναι, ύπουλη μυστικότητα των ελληνικών προθέσεων, δεν θέλει τίποτα άλλο να πει παρά ότι «η Ελλάδα ακολουθεί και πράττει εκείνο το σωστό που ανέκαθεν η Τουρκία προτείνει»;

    Εν πάση περιπτώσει, να ‘τη  η Τουρκία, που πριν από λίγο έφταιξε καραμπινάτα γιατί πήγε να τα τινάξει όλα στον αέρα, που προκάλεσε και προκαλεί τον μεγαλύτερο κίνδυνο πολέμου,  να μας παρουσιάζεται τώρα σαν «φιλειρηνική χώρα» που απελπισμένα επιζητεί πάντα  τον «πολιτισμένο διάλογο» για να «λυθούν» τα προβλήματα, και γι’ αυτό «απέσυρε κιόλας» τον στόλο της και το ερευνητικό σκάφος!

   Και σαν καλό παιδί, «άκουσε» τη «μαμά Μέρκελ» που θέλει το καλό μας!

   Πάλι λοιπόν μετά από απειλή πολέμου, βγαίνει απ’ τη τράπουλα το «χαρτί» του «διαλόγου», μολονότι όλοι ξέρουν, αν όντως οι Έλληνες κυβερνώντες που το λένε είναι ειλικρινείς, ότι διάλογος δεν μπορεί να γίνει πολύ απλά γιατί δεν συμπίπτουν καθόλου τα δυνητικά θέματα διαλόγου μεταξύ των δυο εχθρών, όπως ξέρουμε επαρκώς.

   Και πάλι «βγαίνει» το «χαρτί» του «διαλόγου» δήθεν για να μη γίνει πόλεμος με τη Τουρκία,

   και πάντα με τους Έλληνες πολιτικούς  να εννοούν πως «καλύτερα ‘διάλογος’ παρά πόλεμος», κάτι που συμφέρει αφάνταστα τους Τούρκους οι οποίοι δεν έχουν καμία ελπίδα να νικήσουν τους Έλληνες σε μάχες, αλλά ξέρουν ωστόσο πως, πάλι καλά,  δεν χρειάζεται να κάνουν κανένα πόλεμο με τους Έλληνες,  αφού αρκούν οι απειλές τους και η επόμενη σίγουρη «λύση» του «διαλόγου» που σημαίνει σίγουρες «ελληνικές παραχωρήσεις».

   Τόσα χρόνια αυτό το «παιχνιδάκι» πόσο πολύ «βόλεψε» τους Τούρκους!

   Το πιο τραγικά «ωραίο» όμως είναι πως και η Ελλάδα λέει ναι στον «διάλογο». Αλλά σε ποιου είδους διάλογο;!

   Πάντως, μη τρελαινόμαστε, βρήκαμε το «κόλπο»: δεν είναι διάλογος, αλλά απλά «διερευνητικές» συζητήσεις, χωρίς καμία υποχρέωση! Προς Θεού!

   Ως τώρα όλοι οι Έλληνες επίσημοι μας φλόμωσαν με τις διαβεβαιώσεις τους πως η Ελλάδα, εκτός από την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας, δεν έχει τίποτα άλλο να «συζητήσει» σε έναν «διάλογο» με τη Τουρκία.

   Αν όντως είναι έτσι τα πράγματα, τότε γιατί όλα αυτά τα παρασκήνια και τα προσκήνια, οι εκβιαστικές εντάσεις, οι μυστικές συναντήσεις, οι «αποκαλύψεις»;

   Τα πράγματα είναι προφανή: συζητάμε μόνο για υφαλοκρηπίδα και αποκλείεται παντελώς οποιοδήποτε άλλο θέμα.  Οπότε, με αυτές τις προϋποθέσεις, όλα τα άλλα εί ναι ανύπαρκτα, κι ούτε καν μπορούμε να σκεφτούμε κάποια άλλη συζήτηση.

   Αλλά τότε για την «υφαλοκρηπίδα» έγιναν οι «τριμερείς μυστικές συναθροίσεις»; Για την «υφαλοκρηπίδα»  βρεθήκαμε κοντά στη σύγκρουση δίπλα απ’ τα ελληνικά νησιά; Για την «υφαλοκρηπίδα» βγαίνει ο Τούρκος και μας λέει πως είναι «έτοιμος» για διάλογο και «περιμένει» τους Έλληνες;

   Αν ήταν όντως,  επομένως,  μόνο για την υφαλοκρηπίδα, τίποτα απ’ όλα αυτά δεν θα χρειαζόταν να γίνει: απλά θα συναντιόντουσαν και θα συζητούσαν και εάν «δεν τα έβρισκαν», θα συμφωνούσαν ή όχι για προσφυγή σε Δικαστήριο.

   Οπότε, έτσι όπως βαίνουν τα πράγματα, το «θέμα» φαίνεται να είναι άλλο – και δεν θέλουμε να σκεφτούμε ότι πάλι η Ελλάδα πάει να υποκύψει σε Γερμανούς, Τούρκους, Αμερικανούς, Κοινοτικούς:

   δεν θέλουμε να υποθέσουμε πως η Ελλάδα πάλι πάει να δώσει, κι αυτή τη φορά να δώσει αρκετά, «για χάρη της ειρήνης και της ασφάλειας στη περιοχή» (Ψαρούδα-Μπενάκη, 2005), και πως η Ελλάδα όχι μόνο θα ακρωτηριαστεί, αλλά και θα χάσει δικαιώματα και κυριαρχία.

   Η κυβέρνηση Μητσοτάκη πάει να χαντακώσει την Ελλάδα στις τουρκικές ξέρες; Χωρίς καμία (σφοδρή) ελληνική διάψευση, υπάρχει ο κίνδυνος μιας «εθελούσιας/ υποχρεωτικής ελληνικής επιλογής» θεμάτων συζητήσεων μεταξύ: νησιά, ΑΟΖ, υφαλοκρηπίδα, συνεκμετάλλευση, μισό Αιγαίο, επέκταση τουρκο-λιβυκού μνημονίου σε ανατολική Μεσόγειο σε βάρος της Ελλάδας, Κύπρος, παραχωρήσεις στη Θράκη;

   Μόνο έτσι μπορεί να «εξηγηθεί» ο «οργασμός» κινήσεων στον οποίο η Ελλάδα παίρνει μέρος, πάλι ερήμην του ελληνικού λαού, πάλι εις βάρος του ελληνικού λαού την εδαφική περιουσία του οποίου θέτει σε «συζήτηση» και σε «πλειστηριασμό!   

   Και πού είναι η αντιπολίτευση; Πού είναι εκείνοι που θεσμικά πρέπει να καταγγέλλουν στον λαό τα κακά δρώμενα της συμπολίτευσης ενεργώντας με σκοπό τη μη πραγματοποίησή τους, εν ανάγκη κινητοποιώντας τους ίδιους τους πολίτες;

   Να κάνει δηλαδή απλά ό, τι θα έκανε κανονικά οποιαδήποτε αντιπολίτευση μπροστά στον κίνδυνο «εκτροχιασμού» της κυβέρνησης.

   Η ελληνική αντιπολίτευση όμως είναι «κανονική» ή είναι μεταμφιεσμένη συμπολίτευση;  Όλα αυτά τα δήθεν αντιπολιτευόμενα «κόμματα» Σύριζα, ΚΙΝΑΛ, ΚΚΕ, ΜέΡΑ 25 τί παριστάνουν; Ειλικρινά, το μόνο αντιπολιτευόμενο κόμμα φαίνεται να είναι το Ελληνική Λύση, πολύ μικρό όμως για να «υπερφαλαγγίσει» την συμπολίτευση.

   Βεβαίως ο προτεινόμενος τώρα «διάλογος» με τη Τουρκία σημαίνει και ένα άλλο «πράγμα»: η πιθανή προσφυγή στο Δικαστήριο της Χάγης, σαν «επιστέγασμα» των «διαφωνιών» που θα προκύψουν μέσα στον «διάλογο», γιατί η Τουρκία θα θέλει να πάρει «100», η Ελλάδα θα «λέει πως δίνει 20», το Δικαστήριο ας μας πει πόσα θα είναι!

   Δεν έπαψαν οι καλοθελητές να λένε πως «η επίλυση των ελληνο-τουρκικών σχέσεων δια της προσφυγής στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης προβάλλει ως η μόνη ρεαλιστική λύση στον ελληνικό δημόσιο λόγο»,

   όπερ σημαίνει – αν οι λέξεις έχουν κάποιο νόημα – πως αυτός ο «ελληνικός δημόσιος λόγος», δηλαδή η κατά κάποιον τρόπο πλειοψηφία των Ελλήνων δημοσιολόγων πολιτικών αναλυτών και η πλειοψηφία της κυβερνητικής «διανόησης»      θεωρούν την προσφυγή στη Χάγη ως τη «πανάκεια» για πάσα «νόσο και μαλακία»,  ως το μέσο που θα «διευθετήσει» οριστικά τις ελληνοτουρκικές «εκκρεμότητες» –

   και σίγουρα κανένας απ’ αυτούς δεν προβάλλει την ιδέα ότι «δημόσιος λόγος» θα μπορούσε να είναι, και είναι, «ο λόγος των Δήμων», των πολιτών!

    αλλά, προσοχή, όλο το «ζουμί» της υπόθεσης βρίσκεται στη κρίσιμη λέξη εκκρεμότητες,

   της οποίας  – σε τελευταία ανάλυση, αλλά κανείς δεν το λέει ανοιχτά! – η υπόκρυφη έννοια το τί θα δώσει η Ελλάδα στη Τουρκία απ’ όλες τις απαιτήσεις της και  αντιθέτως το τί θα πάρει η Τουρκία απ’ την Ελλάδα, μολονότι αυτή δεν οφείλει απολύτως τίποτα στη Τουρκία!

   Η σημασία αυτών των «εκκρεμοτήτων» μοιάζει με εκείνο το ανέκδοτο του τύπου που λέει: «έπεσε ένα ξύλο του κερατά, μια αυτός από πάνω μου μια εγώ από κάτω του»!   

   Αναφορικά λοιπόν με την Χάγη  και έτσι όπως «ορκίζονται» οι Έλληνες κυβερνώντες, η εικόνα, επισήμως, είναι η εξής:

   απ’ τη μια μεριά (για την Ελλάδα) βρίσκεται το μοναδικό θέμα της υφαλοκρηπίδας

   κι απ’ τη άλλη (για την Τουρκία) βρίσκεται το «πακέτο» τουλάχιστον δέκα «θεμάτων», όπως εκτεταμένα και πιστά τα αναλύει ο Άγγελος  Συρίγος, πανεπιστημιακός και πολιτευτής ΝΔ,

   και δηλαδή, κατά τη δική μας ανάλυση:

   πάλι η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας στο Αιγαίο, εννοώντας όμως το κεντρικό Αιγαίο,

   τα 12 μίλια των ελληνικών χωρικών υδάτων(ελληνικό δικαίωμα), που θέλουν να μείνουν πάντα 6 μίλια και, ούτε λίγο ούτε πολύ, και 3 μίλια!

   το FIR Αθηνών(ελληνικό δικαίωμα) που πρέπει να γίνει FIR Σμύρνης

   τα δεκάδες ελληνικά  νησιά (ελληνικό δικαίωμα) που θέλουν να τα «μεταμορφώσουν» με το ζόρι σε τούρκικα «γκριζάροντάς» τα

   η Ζώνη Έρευνας και Διάσωσης(SAR)  στο Αιγαίο(ελληνικό δικαίωμα) 

   η «σφήνα» της ΑΟΖ του Καστελλόριζου και των νησιών του Δωδεκανήσου(ελληνικό δικαίωμα)

   το ελληνικό δικαίωμα στρατικοποίησης των ανατολικών νησιών του Αιγαίου

   η διαφορά μεταξύ ελληνικού εναερίου χώρου(10 μίλια) και ελληνικών χωρικών υδάτων(6 μίλια), πάλι ελληνικό δικαίωμα, αν και η βλακεία της διαφοράς θα έπρεπε ήδη προ πολλού να είχε εξαλειφθεί τουλάχιστον με την «ισοφάριση» του φάρδους σε 10 μίλια σε αμφότερους του χώρους

   και τώρα, επιπλέον, η δήθεν «επιρροή» του μνημονίου Ερντογάν-Σαράτζ

   και η τμηματική (τελείως παράνομη) οριοθέτηση Ελλάδας –Αιγύπτου.

   και η Κύπρος, που για τους Τούρκους «πάει πακέτο με την Ελλάδα» (εκείνο που λέμε «με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια»!  

   Επειδή, όπως είπαμε, δεν μπορεί να έχει γίνει και να γίνεται τόσος «ντόρος» για έναν «διάλογο», ή έστω τυπική «διερευνητική συζήτηση», με αντικείμενο μόνο την υφαλοκρηπίδα (μυστική «διαβούλευση» στο Βερολίνο, στρατιωτικές και επιχειρησιακές απειλές στο Καστελλόριζο, δήθεν «σωτήρια επέμβαση» της Γερμανίας, επίσημη πια «πρόταση» διαλόγου από Γερμανία

   η οποία ως εκ θαύματος αμέσως «εξαφανίζεται» για να αναλάβει αμέσως η Τουρκία την «προσφορά της ετοιμότητάς της» για διάλογο, όμως  εφ’ όλης της ύλης, κάτι που βεβαίως η Γερμανία δεν θα μπορούσε να προτείνει, έτσι ώστε από κακιά που ήταν (απειλές, εισβολές, κλπ.) να γίνει η καλή, που θέλει ειρήνη,

   (το Barbaros ωστόσο παραβιάζει εντωμεταξύ πάλι «κανονικά» την ΑΟΖ της Κύπρου, σαν να μη τρέχει τίποτα),       

   έως τώρα τελευταία που μαθαίνουμε απ’ τους Τούρκους πως όχι, ο «διάλογος» δεν ήταν μια πρωτοβουλία της Γερμανίας  μήτε της Τουρκίας, αλλά της ίδια της Ελλάδας(!), που μας το έκρυβε ζηλιάρικα μήπως και την ματιάξουμε!,

   δεν μένει παρά να ευελπιστούμε, ενάντια στην κακή «εκδοχή» των πραγμάτων,  ότι ο «προβλεπόμενος» λίαν προσεχώς – επιβληθείς στους δειλούς/φοβικούς Έλληνες κυβερνώντες – «διάλογος» με την Τουρκία δεν θα μπορεί να αφορά, εκτός ενδεχομένως από την υφαλοκρηπίδα που οι Τούρκοι τη «βλέπουν» ως τα ανοιχτά της Εύβοιας!,

   (δηλαδή  εάν εννοείται η υφαλοκρηπίδα μεταξύ των δυτικών τουρκικών ακτών και των ανατολικών ελληνικών νησιών ή αλλιώς μια «υφαλοκρηπίδα» στη κεντρική και ακόμη πιο δυτική γραμμή του Αιγαίου απ’ τη Θάσο ως τις νότιες Κυκλάδες),      

   και άλλα πολλά θέματα (βλ. απαρίθμηση πιο πάνω), μεταξύ των οποίων και η… έκπληξη των εκπλήξεων: η Συνθήκη της Λωζάνης,

   που τρομερά «βασανίζει» τον Τούρκο νέο-σουλτάνο με το όραμα της «Γαλάζιας Πατρίδας»

   (παρεμπιπτόντως, δεν θα έπρεπε να είναι η Ελλάδα που να οραματίζεται την «γαλάζια πατρίδα», με τις τόσες «χαμένες πατρίδες» εξαιτίας  της ανικανότητας των κατά καιρούς κυβερνητών της;!).

   Αλλιώς θα σημαίνει πως η ελληνική κυβέρνηση θα έχει υποκύψει ακόμη μια φορά στον διαχρονικό ενδοτισμό της δεχόμενη να «συζητηθούν» καθαρά και καθεαυτού ελληνικά δικαιώματα και ελληνική εδαφική κυριαρχία στο Αιγαίο

   – μια θάλασσα η οποία, [όπως ξέρουμε, θεσπίζοντας τα 12 ν.μ. χωρικών υδάτων, ή έστω και τα 10 ν.μ. όπως και ο εναέριος χώρος, και φυσικά και νομότυπα χωρίς καμία εξαίρεση στον κανόνα της ελεύθερης διάπλευσης βάση της UNCLOS, γίνεται κατά περίπου 70% μόνο ελληνική για όσο αφορά τα δικαιώματα εκμετάλλευσής της, κάτι που κανένας Έλληνας πρέπει να το ξεχνάει.

   Αυτό θα σημαίνει επίσης πως ο κ. Μητσοτάκης για ακόμη μια φορά – και ξέροντας  πως αυτή τη φορά δεν διατρέχει κανένα κίνδυνο να τιναχτεί στον αέρα η κυβέρνησή του και η εξουσία του, όπως θα μπορούσε να του είχε συμβεί τον περασμένο Μάρτιο-Απρίλιο στον Έβρο

   – εμφανίζεται πρόθυμος  να «δώσει» την Ελλάδα,  δήθεν για μια πρόσκαιρη «ειρήνη» στα ελληνο-τουρκικά σύνορα,

   να δεχθεί ελληνικούς εδαφικούς ακρωτηριασμούς και παραδόσεις πλούσιων πόρων σε τρίτο ξένο και εχθρό, να απεμπολήσει  διαχρονικά ελληνικά δικαιώματα εξασφαλισμένα από νόμιμες Διεθνής Συμβάσεις και Διεθνή Δίκαια!!

   Απολύτως απαράδεκτη ασφαλώς μια τοιαύτη προοπτική, που κανένα «λογικό» μυαλό θα μπορούσε να ανεχθεί! Το είπαμε και σε άλλη ευκαιρία: θα είναι κάτι σαν αυτό συμβαίνει μόνο σε χώρες-μπανανία στη κεντρική και νότιας Αμερικής ή σε τριτοκοσμικές χώρες-παλιάτσοι στην Αφρική.

   Δεν ξέρω λοιπόν κατά πόσο ο ελληνικός λαός θα μπορούσε να βρεθεί πάλι πρόθυμος – μετά από την κοροϊδία που «έφαγε» και την ιστορικο-εθνοτική απαξίωση που υπέστη με την επαίσχυντη «Συμφωνία των Πρεσπών»

   να δεχθεί, ακόμη με τον ίδιο χλευαστικό τρόπο, μια νέα εθνική ήττα, αυτή τη φορά με απώλειες ελληνικών χερσαίων και θαλασσινών εδαφών και κυριαρχικών δικαιωμάτων – πάλι επειδή έτσι αποφάσισαν Αμερικανοί, Γερμανοί και άλλοι «σύμμαχοι φίλοι»!!

   Άμποτε να υπάρξει στην Ελλάδα ένας αρχηγός κράτους που, με σθένος, ετοιμότητα και αποφασιστικότητα, χωρίς φόβο και δειλία, παίρνοντας παράδειγμα από τον Κύπριο Πρόεδρο Τάσο Παπαδόπουλο, θα κρατήσει ψηλά την Ελλάδα με τα δικά της γενικά και ειδικά συμφέροντα και τις δικές της κυριαρχίες στέλνοντας στον αγύριστο τις ξένες επιβουλές και δολιότητες!

   Αυτή τη φορά όμως, μας λένε πως, «εκτός απροόπτου», η «προσπάθεια» που γίνεται «θα μπορούσε να ευδοκιμήσει» στη δυνατότητα οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας!

   Δεν ξέρω εάν ο τρόπος έκφρασης είναι τυχαίος ή είναι εξεπίτηδες λανθασμένος υπέρ υης Τουρκίας,

   διότι το να αναφέρεσαι και να μιλάς ξεροκέφαλα,  ακόμη και συνέχεια (προσθέτοντας και τη λέξη «ΑΟΖ», έτσι, για καμουφλάρισμα!) για «υφαλοκρηπίδα» και «οριοθέτησή» της υπερβαίνει τη λογική κάθε λογικού ανθρώπου:

   πρέπει να είσαι ή πατενταρισμένος βλάκας ή εγκληματικά τρελός για να ακολουθείς μια τόσο πια παγκοσμίως ξεπερασμένη ανάγνωση θαλασσίων ορίων, όταν ολόκληρη η έννοια της υφαλοκρηπίδας και των συναφών σημασιών εξαφανίστηκε παντελώς, και κανένα κράτος στο κόσμο δεν τη χρησιμοποιεί πια,  κανένα κράτος δεν ασχολείται πια με αυτήν,  από τότε που (1982) θεσπίστηκε και τέθηκε σε ισχύ (1994), τόσο που έγινε πλέον εθιμικό δίκαιο) η UNCLOS III.

   Ως εκ τούτου, λοιπόν, δεν υπάρχει πια υφαλοκρηπίδα!! Υπάρχει μόνο ΑΟΖ που αυτομάτως περιλαμβάνει, με την ίδια έκταση,  και το απλό πλέον και όχι καθοριστικό οριοθέτησης γεωγραφικό στοιχείο του βυθού της θάλασσας της υφαλοκρηπίδας.

   Μόνο οι Τούρκοι σε όλο τον πλανήτη Γη μιλούν για υφαλοκρηπίδα, με την παρανοϊκή απαίτηση εφαρμογής μιας «υφαλοκρηπίδας της Ανατολίας» που δεν αντιστοιχεί σε καμία πραγματικότητα!!

   Και εσείς Έλληνες κυβερνώντες πάτε να τους ακολουθήσετε στον λανθασμένο δρόμο!

   Αν υπάρχει κάποιο θέμα συζήτησης με τη Τουρκία, αυτό δεν μπορεί παρά να είναι το ένα και μοναδικό: η ΑΟΖ.  Ένα θέμα το οποίο σίγουρα δεν μπορεί να προβλέπει ένα σύνορο Ελλάδας-Τουρκίας στη μέση του Αιγαίου, αγνοώντας τελείως, σαν να μην υπάρχουν πάνω στη γη, την ύπαρξη και την επήρεια των μεγάλων ελληνικών νησιών από Λέσβο έως Ρόδο.

   Γι’ αυτό άλλωστε και οι Τούρκοι δεν αναφέρονται ποτέ στην ΑΟΖ του Αιγαίου: γιατί ξέρουν ότι δεν μπορεί να έχουν ΑΟΖ στη μέση του Αιγαίου.

   Και γι’ αυτό άλλωστε επιμένουν να επιβάλουν με το έτσι θέλω την υφαλοκρηπίδα τους  δήθεν γιατί τα ελληνικά νησιά «κάθονται» πάνω στη «τουρκική υφαλοκρηπίδα της Ανατολίας»(!!!) και επομένως δεν έχουν δική τους υφαλοκρηπίδα, είναι και «τουρκικά»(!!)  και «μακριά απ΄ την Ελλάδα,

   όταν γεωγραφικά αποδεδειγμένα

   η υφαλοκρηπίδα της δυτικής Τουρκίας φτάνει λίγο πριν απ’ τα ανατολικά ελληνικά νησιά και εκεί σταματάει, ΚΟΒΕΤΑΙ! και δεν έχει καμία σχέση με την υφαλοκρηπίδα των ελληνικών νησιών!

   Όπως ξέρουμε, ςοι ελληνο-τουρκικές «διερευνητικές» επαφές (όπως «διερευνητικές» ονομάζουν πάλι τιε συναντήσεις που λένε πως θα αρχίσουν στις 27 Αυγούστου 2020!) άρχισαν το 2002 και το 2016 διακόπηκαν χωρίς κανένα αποτέλεσμα, μ’ όλα τα «ατού» που το 1997 στη Μαδρίτη ο Κώστας Σημίτης  είχε ήδη χαρίσει στη Τουρκία με κακουργηματικό τρόπο, ο οποίος ακόμα… ζητάει «δικαιοσύνη»!, μήπως και ακούσει κάποιος εισαγγελέας.

   Τώρα, μετά από 4 χρόνια απ’ το 2016, τί άλλαξε για να μπορεί κανείς να υποθέσει πως μια επανάληψη των συζητήσεων θα έχει διαφορετική, θετική (για ποιον;;!)  έκβαση;   

   Τίποτα δεν άλλαξε! Όχι μόνο οι Τούρκοι έχουν τις ίδιες απαιτήσεις, αλλά μάλλον είναι και περισσότερες, ενώ η Ελλάδα συνεχίζει να «διατηρεί» την, τουρκικής έμπνευσης,  αναχρονιστική «υφαλοκρηπίδα» προωθώντας την κιόλας σαν να είναι δικό της μέλημα!

Οπότε τούτων δοθέντων κανονικά τίποτα δεν προϊδεάζει πως αυτή τη φορά ο έστω και επιβαλλόμενος διάλογος θα μπορεί να δώσει καρπούς δίχως να τη πληρώσει ακόμη μια φορά  η Ελλάδα.

   Κάτι δεν πάει καλά!

   Κάποια κρυφή γερμανο-τουρκική ατζέντα πρέπει να υπάρχει αυτή τη φορά, την οποία φορτώνουν στην Ελλάδα, και οι Έλληνες κυβερνώντες την δέχονται, «δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα», όπως μας υπενθυμίζει ο πάντα επίκαιρος και « σωστός» Βάρναλης, τόσο που φοβούνται ωε και να πληροφορήσουν τους πολίτες τους για τα πραγματικά «στοιχεία» των «συζητήσεων» που θα αρχίσουν με τους Τούρκους,

   και έτσι διάχυτη υπάρχει η υποψία ότι τουλάχιστον ένα μέρος των τουρκικών διεκδικήσεων πάνω στα ελληνικά δικαιώματα θα γίνει δεκτό απ’  αυτούς τους κυβερνώντες  –  κι ας μας παραμυθιάζουν πως δήθεν το μόνο θέμα συζήτησης είναι η «υφαλοκρηπίδα»(τουρκικής «κοπή»ς!

   Τώρα ας πούμε τα πράγματα με το όνομά τους. Όλοι μας είμαστε ικανοί να «προβλέψουμε» δήθεν τί θα κάνει η Τουρκία, «πού θα χτυπήσει» και «πώς θα φερθεί»

   – όλοι «προβλέπουν» ποιες θα είναι οι κινήσεις των Τούρκων

   όλοι κάνουν «διαπιστώσεις» (το μόνο εύκολο!), αναλίσκονται  σε εκατοντάδες διαπιστώσεις (μας έπρηξαν!) για το τί κάνουν ή μπορούν να κάνουν οι Τούρκοι εναντίον μας και για το πώς και το γιατί το κάνουν ή πότε θα το κάνουν, μια ανούσια σειρά «εικόνων» που επαναλαμβάνουν ουσιαστικά μόνο τις τουρκικές «δυνατότητες»

   και σχεδόν ολωσδιόλου «ξεχνούν» να κάνουν προτάσεις αντίδρασης της Ελλάδας στα δυο «μέτωπα» που την ενδιαφέρουν: στις «δράσεις» των «φίλων και συμμάχων» και στις «δράσεις» των εχθρών, διότι – ας μην έχουμε αυταπάτες – και οι μεν και οι δε έδειξαν τουλάχιστον ως τώρα πως δεν έχουν κανένα «σεβασμό» για την Ελλάδα,

   δηλαδή τις περισσότερες φορές αφήνουν «απ’ έξω» τα χειρότερα, δηλαδή  εκείνο που κάνουν και δεν κάνουν, εκείνο που  πρέπει να κάνουν και δεν πρέπει να κάνουν οι «δικοί» μας, δηλαδή εκείνοι που άλλωστε είναι και οι πρώτοι και μεγαλύτεροι υπεύθυνοι για οτιδήποτε μας συμβαίνει και δεν μας συμβαίνει: οι εντεταλμένοι να υπερασπιστούν δικαιώματα και κυριαρχίες της Ελλάδας που όμως εγκαταλείπουν υπέρ των ξένων «φίλων» και εχθρών.  

   Εδώ που φτάσαμε, θέλω να πω εδώ που μας έφτασαν, δεν υπάρχουν πολλά περιθώρια κατανόησης και «συγχώρησης» των διαχρονικά λανθασμένων και βλαβερών για την Ελλάδα αποφάσεων, ενεργειών και παραλείψεων από μια ατελείωτη σειρά κυβερνητών, που ούτε καν ποτέ λογοδότησαν για τις τρομερές και για το μέλλον ζημιές που η Ελλάδα έχει υποστεί!

   Βρισκόμαστε στη «πολιτική φάση» όπου αυτοί οι απροκατάληπτοι πολιτικοί, μη έχοντας με το μέρος τους την υποστήριξη του λαού τους και θέλοντας να εφαρμόσουν τα ερεβώδη δικά τους σχέδια ή/και αλλιώς εγκληματικά συναινώντας στα ολέθρια για την Ελλάδα σχέδια των ξένων πάτρωνών τους, άλλη «λύση» δεν διαθέτουν από εκείνη να διαβουλευτούν χωρίς ο λαός να γνωρίζει και να μαθαίνει τίποτα προκαταρτικά, και μόνο  την τελευταία στιγμή να του γίνεται γνωστό υπό μορφή «ταμπλά». δηλαδή τετελεσμένου τι έπραξαν αυτοί,  έτσι ώστε ακολούθως τίποτα πια να μη μπορεί να γίνει για να ακυρωθεί!

   Ό, τι χειρότερο για έναν κυβερνήτη ενώπιον όλον τον λαό που τον εμπιστεύτηκε!!

   Γι’ αυτό και έχουμε τη σταθερή πεποίθηση πως, εάν  οι Έλληνες κυβερνώντες  έχουν κατά νου ή τους έχουν επιβληθεί «απ’ έξω», κι αυτοί δεν το «απέκρουσαν»,  παραχωρήσεις σε εδάφη και δικαιώματα υπέρ της Τουρκίας ή άλλων χωρών τρίτων (Αίγυπτος),

   – δηλαδή  κάτι που βρίσκεται στη κόψη του ξυραφιού της εσχάτης προδοσίας –

   ενώ κανένας Έλληνας πολίτης  δεν τους ζήτησε ή επέτρεψε να αποφασίζουν απώλειες για την Ελλάδα υπό καθεστώς μυστικών διαβουλεύσεων ή όχι,

   τότε είναι που αντιθέτως αυτοί έχουν την εθνική και ηθική υποχρέωση όχι μόνο ευθέως να «εξηγήσουν» τις προθέσεις τους, αλλά προπαντός να ζητήσουν αν οι άμεσοι ενδιαφερόμενοι αυτών των προθέσεων δέχονται ή όχι να υποστούν απώλειες χώρου και δικαιώματα κυριαρχίας  που εθνοτικά τους ανήκουν.

   Ο κατάπτυστος τρόπος μυστικής διαδικασίας της «Συμφωνίας των Πρεσπών» με τους Σκοπιανούς δεν μπορεί να επαναληφθεί και τώρα με τους Τούρκους για το Αιγαίο (θυμόμαστε ακόμα τους «Συριζαίους» ξεδιάντροπα ευχόμενους μια «λύση» στο Αιγαίο «τύπου Πρεσπών»!):

   οι πολίτες θα πρέπει να γρηγορούν για να μη βρεθούν μπροστά σε μια «έκπληξη» εκατό φορές χειρότερη από τις «Πρέσπες».

   Και μη κοροϊδευόμαστε: δεν είναι δυνατόν να πρέπει οι Έλληνες κυβερνώντες την ψεύτικη τουρκική αποκλιμάκωση αυτών των ημερών να την εκλάβουν ως σοβαρή και τίμια εξάλειψη των απειλών και των απαιτήσεων σε βάρος της Ελλάδας,

   όπως και δεν είναι δυνατόν, με την «δικαιολογία» να πάψουν οι τουρκικές εντάσεις και ενστάσεις και παραβάσεις και με το συνεχές «τέντωμα του σχοινιού» απ’ τη Τουρκία, να πρέπει οι Έλληνες να συναινούν σε έναν πάλι διάλογο με τουρκική ατζέντα!

   Τελικά όλα επικεντρώνονται πάνω στη παρουσία της Γερμανίας και στη συνεχή υποτέλεια της Ελλάδας σε ετούτη τη παρουσία, μια παρουσία η οποία ακριβώς και σήμερα επιχειρεί, μέσα στον τον «διάλογο» με τη Τουρκία που επέβαλε στην Ελλάδα, να προμηθεύσει τη Τουρκία με όλα τα εφόδια επικράτησης.

   Σε ένα προηγούμενο κείμενο αναφερθήκαμε σε μια Ελλάδα ακόμα γερμανοκρατούμενη,  μιας και οι ίδιοι οι πρωθυπουργοί της συνεχίζουν αλόγιστα και οικειοθελώς να υπόκεινται στις γερμανικές επιταγές, εκτός απ’ εκείνες των Αμερικανών, δυο «στάσεις» τελείως καταστρεπτικές για τα ελληνικά συμφέροντα και συνάμα βοηθητικές των τουρκικών σχεδίων.

   Τίποτα το χειρότερο να συνεχίζεις να θέλεις να είσαι το υποχείριο των Γερμανών και των Αμερικανών, και ως εκ τούτου να αρνείσαι οποιαδήποτε συμφέρουσα ευκαιρία απεξάρτησης και επομένως αποδέσμευσης, και τελικά κάποιας συνετής ανεξαρτησίας, κάτι που σήμερα για το ελληνικό κράτος και τον ελληνικό λαό φαντάζει χιμαιρικό. Πολύ κακώς!

   Πολύ κακώς λοιπόν οι Έλληνες «άκουσαν» τους Γερμανούς και έκλεισαν τη πόρτα στους Γάλλους οι οποίοι, μόνοι στην  Ε.Ε., τέθηκαν και παραμένουν αντιμέτωποι με τους Τούρκους, εχθρούς των Ελλήνων.

   Και πολύ κακώς ακύρωσαν την αγορά των γαλλικών φρεγατών, κατά πολύ ανώτερων όλων των οποιωνδήποτε άλλων ανάλογων, εγκληματικά στερώντας από το ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό ένα όπλο επιβλητικής ισχύος κόντρα στους Τούρκους, για να ακολουθήσουν κάκιστα πειθήνια τις αμερικανικές «προσφορές» όπου οι Έλληνες 2 θα πάρουν και 20 θα δώσουν, σε βάθος χρόνου και σε υποτέλεια χωρίς τέλος, έτσι όπως πάντα συμβαίνει με τους Αμερικανούς!

   Ή μήπως το έκαναν επίτηδες για να μειώνεται όλο και περισσότερο η αποτρεπτική ισχύς των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων προς όφελος της Τουρκίας;  Τί να πει κανείς; Έτσι όπως «οδηγούν» τα «πράγματα», τα πάντα μπορείς να σκεφτείς!

   Φοβερή και μοναδική ευκαιρία είναι για την Ελλάδα μια σύμπνοια και συνεργασία με την Γαλλία που θα αντανακλάται ως και στο λιβυκό «μέτωπο», μαζί με μια συνεργασία με ΗΑΕ και Σαουδαραβία, ορκισμένοι εχθροί της Τουρκίας.

   Στην Ελλάδα, μέσω μιας στρατιωτικής συμμαχίας/συνεργασίας με την Γαλλία, παρουσιάζεται για πρώτη φορά η πραγματική δυνατότητα να υπερκεράσει την τουρκική παρουσία σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο επιτυγχάνοντας μια στρατηγική  επικράτηση  μέσα στην οποία η Τουρκία θα νιώθει – αλλά και θα είναι όντως! – τελείως ανύπαρκτη,

   κάτι που δεν θα μπορούσε ποτέ να συμβεί (για την Ελλάδα) σε μια συμμαχία/συνεργασία της με τις ΗΠΑ, αρρωστημένα φίλες της εγκληματικής Τουρκίας.

   Με όλες αυτές τις «αστοχίες» των ελληνικών κυβερνήσεων οι Έλληνες πολίτες τί λένε;  Πότε η Γερμανοί υπήρξαν φίλοι της Ελλάδας;  ΠΟΤÈ!! Το ξέρουν, και τότε ας απαντήσουν να δούμε τί θα πουν.

                                                                   Κρεσέντσιο Σαντζίλιο

                                                                          Ελληνιστής

ΥΓ. Και κάτι το πάρα πολύ σοβαρό, που δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο και καλό θα ήταν όχι μόνο να γίνει γνωστό, αλλά και να «εξηγηθεί» καταλλήλως.

Η Ελλάδα διαθέτει την «ειδική δύναμη» των υποβρυχίων τύπου «Παπανικολής» την ναυπήγηση των οποίων η ίδια πλήρωσε αδρά στη Γερμανία (μετά που οι Γερμανοί αχρήστευσαν τα ελληνικά ναυπηγεία!!) και τα οποία είναι ο φόβος και τρόμος τν Τούρκων στη θάλασσα.

Και τώρα τί συμβαίνει; Ό, τι χειρότερο. Κυκλοφόρησε η είδηση ότι η Γερμανία, με βάση τα «σχέδια Παπανικολή» που αφορούν τα ελληνικά πολεμικά, και μόνο αυτά(!) υποβρύχια, ετοιμάζουν να ναυπηγήσουν για λογαριασμό της Τουρκίας εφτά υποβρύχια ακριβώς του ιδίου «τύπου Παπανικολή», δίνοντας έτσι τη δυνατότητα στους Τούρκους όχι μόνο  α αντεπεξέλθουν  στη «δύναμη» των ελληνικών «Παπανικολή», αλλά και να την υπερκεράσουν με το μεγαλύτερο αριθμό πλοίων και επομένως με τις μεγαλύτερες επιχειρησιακές «συνέπειες».

Και διερωτόμαστε: πως η Ελλάδα επιτρέπει να γίνει αυτό και πώς ευθύς εξαρχής δεν υπήρξε ο ρητός όρος της μοναδικότητας του πληρωμένου απ’ την Ελλάδα «Παπανικολή»1

Κι αν δεν υπήρξε ποτέ ο όρος αυτός, γιατλί η Ελλάδα δεν τον έθεσε;! επιτρέποντας έτσι στους Γερμανούς να δώσουν την δυνατότητα στους Τούρκους να ανταποκτήσουν το ίδιο αποτελεσματικό όπλο που έχουν οι Έλληνες;!

Ποιος φταίει γι’ αυτή τη προδοτική πράξη; Γι’ αυτή τη συμπεριφορά που καταλύει τα εθνικά ελληνικά συμφέροντα;! Μια απάντηση επείγει. Ή κάτι άλλο να υποπτευθούμε;  

      …………………………………………………………………