Του Dylan Macchiarini Crosson

Οι πωλήσεις όπλων έχουν συνέπειες για την ειρηνευτική διαδικασία στη Μέση Ανατολή και στην προτίμηση της ΕΕ για μια λύση των δύο κρατών, αλλά φαίνεται να γίνονται πρωτοσέλιδο μόνο όταν αναζωπυρώνονται οι εντάσεις και το Ισραήλ υιοθετεί μια πιο προληπτική στάση ασφάλειας έναντι των Παλαιστίνιων και του καθεστώτος των κατεχόμενων εδαφών.

Οι εξαγωγές όπλων είναι ένα θέμα που γεφυρώνει το εμπόριο και την Ενιαία Εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφάλειας, και η ΕΕ είναι μια σημαντική πηγή εισαγωγής όπλων και ένας σημαντικός προορισμός για την υψηλής τεχνολογίας αμυντική βιομηχανία. 

Η ΕΕ θα μπορούσε επομένως να εκμεταλλευτεί το καθεστώς εξαγωγής όπλων ως ένα αποτρεπτικό εργαλείο εξωτερικής πολιτικής ή στην χειρότερη, ως απάντηση στις ισραηλινές προσαρτήσεις, όπως απαιτήθηκε από τα 11 κράτη-μέλη της ΕΕ.

Αλλά προκειμένου να γίνει το καθεστώς ελέγχου των εξαγωγών όπλων της ΕΕ ένα μόνιμο και αξιόπιστο εργαλείο, τα κράτη-μέλη θα πρέπει επίσης να δείξουν πολιτικό θάρρος και να συμφωνήσουν στην επικαιροποίηση του νομικού τους πλαισίου.

Αυτό το policy brief περιγράφει πώς θα αυξήσει το πολιτικό και οικονομικό κόστος των σχεδίων της ισραηλινής κυβέρνησης να προσαρτήσει τμήματα της Δυτικής Όχθης, μαζί με προτάσεις για το πώς θα βελτιωθεί το καθεστώς ελέγχου των εξαγωγών όπλων της ΕΕ.

Συστάσεις πολιτικής

Εάν τα σχέδια του Ισραήλ να προσαρτήσει τμήματα της Δυτικής Όχθης προχωρήσουν, τα κράτη-μέλη της ΕΕ πρέπει να εξετάσουν το ενδεχόμενο υιοθέτησης περιοριστικών μέτρων κατά των εξαγωγών όπλων στο Ισραήλ και της προμήθειας όπλων από το Ισραήλ, μαζί με την αναστολή της χρηματοδότησης Horizon 2020, μια επανεκτίμηση της Συμφωνίας Σύνδεσης και πανευρωπαϊκή αναγνώριση της παλαιστινιακής κρατικής υπόστασης. Ιδανικά, αυτά θα έπρεπε να είναι σε ευρωπαϊκό επίπεδο και να συμφωνηθούν με τους εταίρους στη διεθνή κοινότητα.

Πέραν του σαφούς καθορισμού του τι συνιστά ξεκάθαρη παραβίαση της Ενιαίας Θέσης, τα κράτη-μέλη της ΕΕ πρέπει να υιοθετήσουν μια προσέγγιση βάσει προϋποθέσεων μέσω μιας σειράς αλλαγών στα κριτήρια με τα οποία κρίνονται οι εξαγωγές ανά περίπτωση.

Οι υποχρεωτικές εκθέσεις που προσφέρονται από την Κοινή Θέση της ΕΕ δεν είναι επαρκώς διαφανείς και πρέπει να προσαρμοστούν για να αντανακλούν καλύτερα τα αιτήματα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και της κοινωνίας των πολιτών.

Τα κενά θα πρέπει να είναι κλειστά στην ενιαία θέση της ΕΕ, η οποία επί του παρόντος δίνει στα κράτη-μέλη μεγάλη διακριτική ευχέρεια για να εφαρμόσουν τα κριτήρια, αφήνοντας τα ευάλωτα σε διχαστικές τακτικές από ομάδες λόμπι και τρίτες χώρες.

Για να βελτιωθεί η ενότητα στα επόμενα χρόνια και για να διασφαλιστεί η ικανότητα εφαρμογής της Ενιαίας Θέσης, τα θεσμικά όργανα της ΕΕ πρέπει να βρουν τρόπους συντονισμού των κρατών-μελών, επενδύοντας σε μεγαλύτερες δυνατότητες υπηρεσιών πληροφοριών και να τις εφαρμόσουν όπου μπορούν.

Ο ύπατος εκπρόσωπος για θέματα εξωτερικής πολιτικής της ΕΕ Borrell, θα πρέπει επίσης να εμπλακεί σε εποικοδομητικό διάλογο με τα κράτη-μέλη και να θέσει τις εξαγωγές όπλων και την Ενιαία Θέση στην ατζέντα του Project Group της Κομισιόν, αναφορικά με την Αμυντική Ένωση και τις Συναντήσεις συνοχής.

© Copyright CEPS. Η μετάφραση του κειμένου έγινε από το Capital.gr. Η δημοσίευση της ελληνικής μετάφρασης δεν αποτελεί προϊόν επίσημης συνεργασίας

Το κείμενο δημοσιεύθηκε και στο Sine Qua Non

Μπορείτε να δείτε το κείμενο εδώ: https://www.ceps.eu/ceps-publications/arming-instability/

capital.gr