Η Κωνσταντινούπολη δεν γίνεται Μέκκα ή Ιερουσαλήμ επειδή ο Ερντογάν αλλάζει τον χαρακτήρα της Αγίας Σοφίας. Οι ηγεσίες των ισλαμικών χωρών οφείλουν άμεσα να αντιδράσουν, όπως έπραξαν τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα.

Θεόδωρος Ι. Θεοδώρου
Η Αγία Σοφία αποτελεί αναμφισβήτητο διαχρονικό μνημείο που ακτινοβολεί δια των αιώνων. Κανείς δεν μπόρεσε να μειώσει τη λάμψη της. Για εμάς παραμένει το Μέγα Μοναστήρι, για άλλους είναι μοναδικό μνημείο και φάρος, χριστιανική δέηση για τους χριστιανούς και για τους αλλόθρησκους μνημείο πολιτισμού αναγνωρισμένης πολιτιστικής αξίας και θρησκευτικής διαφορετικότητας.

Οι Οθωμανοί χρησιμοποίησαν την Αγία Σοφία ως τζαμί για να δείξουν ότι καθυπόταξαν την αυτοκρατορία. Η Αγία Σοφία σε πείσμα των καιρών διατήρησε το όνομά της με όλους τους συμβολισμούς, τους μύθους, τις δοξασίες.  Η πνευματική κυριαρχία και το δέος που εκπέμπει ο ναός βαραίνει την Τουρκία του Κεμάλ Ατατούρκ, δικτάτορα που αγαπήθηκε και τιμάται μέχρι σήμερα από τον τουρκικό λαό, αλλά και του Ερντογάν. 

Με ένα διάταγμα ο Κεμάλ μετέτρεψε το χώρο λατρείας σε μουσείο. Ο μοναδικός για τη χώρα του, Κεμάλ έδειξε ότι δεν φοβάται τα άλλα σύμβολα, είχε δημιουργήσει ιδεολογία και απόκτησε τα σύμβολα της απόλυτης ς κυριαρχίας του. Ο κόσμος όλος αναγνώριζε την Τουρκία μέχρι το 2000 ως κεμαλική, όπως αναγνώριζε άλλες χώρες ως μαρξιστικές, ισλαμικές, σοσιαλιστικές.

Ακολούθησε το 2000 η εκλογή του ισλαμικού κόμματος του οποίου ηγείται ο σημερινός Πρόεδρος της Τουρκίας. Η καταγωγή του από τον Πόντο, με ό,τι συνεπάγεται αυτό για το χαρακτήρα και την πολιτική του προσωπικότητα που διαμορφώθηκε σε κορανικά σχολεία υπό την επίβλεψη του δασκάλου του Φετουλαχ Γκιουλέν. Η θρησκευτική καθοδήγηση δημιούργησε στον κ. Ερντογάν πολιτικό όραμα αποκαθήλωσης του Κεμάλ, του Τούρκου ηγέτη που ξερίζωσε το παραδοσιακό Ισλάμ από την ταυτότητα κάθε Τούρκου, που κυρίως πρέπει να είναι πιστός Μουσουλμάνος.

Προχθές ο Πρόεδρος Ερντογάν επιχείρησε με ένα διάταγμα την οριστική ρήξη με τον Κεμάλ. Γνωρίζει ότι επί είκοσι χρόνια δεν έχει κατορθώσει να αποκαθηλώσει τον “πατέρα κάθε Τούρκου”.

Αμέσως μετά την εκλογή του ως πρωθυπουργός επιχείρησε να αποκαθηλώσει τον Κεμάλ. Τότε πέτυχε να υφανθούν πολλές σημαίες με την ημισέληνο και ενσωματωμένη την προσωπογραφία του Κεμάλ. Πολλοί  Τούρκοι αμέσως επισήμαναν τον διχασμό σε κεμαλιστές και ακραίους ισλαμιστές. Επιβεβαίωση αυτού του διχασμού ήταν και  το πραξικόπημα που ακολούθησε (2016) υπενθυμίζοντας στον Τούρκο ηγέτη ότι δεν μπόρεσε ποτέ να εξασφαλίσει την απόλυτη υποστήριξη των ενόπλων δυνάμεων, των δικαστών και των διπλωματών, αλλά ούτε και του λαού του. Χειρότερο πολιτικό χτύπημα ήταν τα αποτελέσματα της προεδρικής εκλογής που μετά βίας ξεπέρασαν το 50%. 

Ο πρόεδρος Ερντογάν διαισθάνεται ότι παρά τις μικρές νίκες η φθορά του μεγαλώνει και πλησιάζει το πολιτικό Βατερλό. Ρίχνει όλες τις εφεδρείες σε έναν απελπισμένο αγώνα. Δυσαρεστεί τους πάντες και όσοι μένουνε ακόμη κοντά του άτομα και κράτη τους απομυζά πολιτικά και οικονομικά. Η απόφαση για την Αγία Σοφία, που αναγκάζεται και ο ίδιος στο διάγγελμά του να την αποδέχεται ως διαχρονική Ayia Sofia, δημιούργησε περισσότερα προβλήματα απ ό,τι επιθυμούσε.

Αναγκάζεται από την εξέλιξη να  αδιαφορεί για τις παραινέσεις όλου του κόσμου, συμμάχων, φίλων, προκαθημένων εκκλησιών, ελπίζοντας ότι η κόντρα με τη Δύση συσπειρώνει Ισλαμικές χώρες στο πλευρό του. Αντ’ αυτού διαπιστώνει παγωμάρα αλλά και διαφοροποίηση Ισλαμικών κρατών με πρώτη την Υπουργό Παιδείας και Πολιτισμού των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων.

Η καθαρή θέση του Έλληνα Πρωθυπουργού, οι αποφάσεις των θεσμών της ΕΕ, οι δημόσιες τοποθετήσεις των ΗΠΑ, της Ρωσίας , του Πάπα και του Πατριάρχη Μόσχας έχουν ιδιαίτερη σημασία για να αναδειχθεί η ένταση και οι κίνδυνοι που συνεχώς κλιμακώνονται.

Η διεθνής κοινότητα οφείλει να αντιληφθεί και να αντιμετωπίσει τη μονομανία ενός ηγέτη που μπροστά στο θρύλο του Κεμάλ επιβάλλει στους υποτακτικούς του να του υπενθυμίζουν… ” ουκ εά με καθεύδειν το του Μιλτιάδου τρόπαιον”.

Η συμπεριφορά του Προέδρου Ερντογάν και η απόφασή του να μετατρέψει την Αγία Σοφία σε πολιορκητικό κριό άλωσης του κεμαλισμού, γιατί αυτό και μόνο τον ενδιαφέρει, θα πρέπει να προσεχθεί ιδιαίτερα από  τα μουσουλμανικά κράτη, αλλά και από την Τουρκία

1. Η Κωνσταντινούπολη δεν γίνεται Μέκκα ή Ιερουσαλήμ επειδή ο πρόεδρος Ερντογάν αλλάζει τον χαρακτήρα της Αγίας Σοφίας.
2. Οι προσκυνηματικοί  χώροι αποτελούν ιερούς τόπους επειδή η κάθε θρησκεία τους έχει αναδείξει ως τέτοιους και έχουν την αναγνώριση του συνόλου των πιστών όλων των θρησκειών.
3. Διοικητικές αποφάσεις που παραβιάζουν το θρησκευτικό συναίσθημα και επιβάλλουν περιορισμούς ή αλλαγές έχουν απασχολήσει τη διεθνή κοινότητα πολλές φορές τα τελευταία χρόνια. Συχνά μουσουλμανικές χώρες προστρέχουν στη συνδρομή χριστιανικών κυβερνήσεων για να διαφυλαχθούν τα ιερά και όσια των προσκυνηματικών χώρων του Ισλάμ, είτε αυτά βρίσκονται σε μουσουλμανικές χώρες, είτε στην κυριαρχία αλλόθρησκων κυβερνήσεων. Ο χριστιανικός κόσμος, όπως και άλλες μονοθεϊστικές θρησκείες ανταποκρίνονται στα αιτήματα τόσο στο πλαίσιο διεθνών Οργανισμών όσο και ως κοινωνία των πολιτών προκειμένου να μη διαταραχθεί ο σεβασμός στη διαφορετικότητα και η θρησκευτική ανοχή. Η Αγία Σοφία είναι μνημείο πολιτισμού, αλλά για αρκετούς λαούς και σύμβολο θρησκείας το οποίο βιαίως υφαρπάζει αλλόθρησκος πολιτικός ηγέτης.
4. Οι ηγεσίες των ισλαμικών χωρών, σιιτικών και σουνιτικών, που τα τελευταία χρόνια γνωρίζουν τη φρίκη της στρεβλωμένης θρησκευτικής θεώρησης, οφείλουν άμεσα να αντιδράσουν, όπως ακριβώς έπραξαν τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, για να αποκατασταθούν τα πράγματα.

Η σκιαμαχία Ερντογάν με τον Κεμάλ είναι θέμα που κρίνεται από τον τουρκικό λαό, αλλά κάθε παρέμβαση στην παγκόσμια κληρονομιά κινητοποιεί τη διεθνή κοινότητα με απαίτηση πέρα από το συνεχή διάλογο να ληφθούν και σοβαρά μέτρα για την αποκατάσταση της νομιμότητας.