Έχεις δίκαιο κύριε Μουσταφά. Έχει και ο κύριος Μπορέλ δίκαιο. Να το λύσουμε με διάλογο. Η μοναδική διέξοδος είναι ο διάλογος. Είμαστε τρελοί και θα συγκρουστούμε; Σαλτάρισε το μυαλό μας; Να μείνουμε μακριά από εντάσεις, από αντιπαραθέσεις. Πολύ σωστά. Πολύ ωραία. Πώς όμως; Πώς θα συμφωνήσουμε;

Κοιτάξτε, συνομιλούμε συνεχώς, συνομιλούμε εδώ και 52 χρόνια και δεν μπορούμε να φτάσουμε πουθενά. Πέρασε μια ζωή. Πέθανε όποιος πέθανε, έμεινε όποιος έμεινε. Και ακόμα δεν μπορέσαμε να φτάσουμε πουθενά.

Σάμπως και δεν μπορέσαμε να διανύσουμε καθόλου δρόμο. Αντί να πάμε προς το καλύτερο συνομιλώντας, πήγαμε προς το χειρότερο. Το τούνελ σκοτείνιασε πιο πολύ. Το αδιέξοδο βάθυνε πιο πολύ. Ανεγέρθηκαν νέες οικοδομές στα οικόπεδα- λάφυρα που κάποτε ήταν άδεια. Το περιουσιακό ζήτημα έγινε πιο περίπλοκο. Άνοιξαν οι πύλες, αλλά δεν άρθηκε ο διαχωρισμός. Δεν αποσύρθηκε έστω και ένας στρατιώτης. Δεν επιστράφηκε έστω και μια πέτρα λάφυρο. Ακόμα δεν δόθηκε καν ένα μέρος για τον τάφο του στον Σπύρο Χατζηγρηγορίου στον Γερόλακκο.

Συνομιλώντας, το βόρειο τμήμα της Κύπρου συνδέθηκε πιο πολύ με την Τουρκία. Μεταφέρθηκε περισσότερος πληθυσμός στο νησί. Φτιάχτηκαν περισσότερα τζαμιά. Ιδού, είναι και αυτά τα αναπόφευκτα αποτελέσματα της λύσης μέσω διαλόγου. Συνομιλείς, συνομιλείς και περνάει ο χρόνος. Δεν σταματά η ζωή. Γίνεται ό,τι είναι να γίνει. Τι όφελος έχει έστω και αν συνομιλείς χίλια χρόνια χωρίς να κάνουν έστω και ένα βήμα πίσω οι πλευρές από τις κόκκινες γραμμές τους; Μπορείς να φτάσεις σε αποτέλεσμα; Δεν μπορείς!

Όσοι μιλάνε για «λύση μέσω διαλόγου», θέλουν να πουν ουσιαστικά το εξής: «Αν η απέναντι πλευρά αποδεχθεί τους δικούς μου όρους, θα υπάρξει λύση!» Μια πλευρά που προβαίνει σε έκκληση για διάλογο δεν σκέφτεται καθόλου ότι πρέπει και η ίδια να κάνει βήματα. Περιμένει πάντα από την απέναντι πλευρά αυτό το βήμα. Η έκκληση για διάλογο δεν είναι τίποτε άλλο από το να προσπαθεί κάποιος να αποδείξει ότι έχει καλή βούληση. Εγώ, έτσι το αντιλαμβάνομαι αυτό. Κάνεις την έκκληση για να σου πουν μπράβο. Έστω και αν δεν προβείς σε καμία παραχώρηση, πάλι κάνε την. Πολλά είναι τα οφέλη! Η ζημιά καμία!

Κοίτα τι λες κύριε Μουσταφά. «Οι προτάσεις μας είναι στο τραπέζι». Ώς εδώ! Έριξες την μπάλα. Να σκέφτεται ο Νίκος! Τι προτείνεις; Να συσταθεί μια κοινή επιτροπή, να διεξάγει τις δραστηριότητες στην ενέργεια!

Δηλαδή, αν γίνει αποδεχτός αυτός ο όρος, θα απαλλαχτούμε από την ένταση. Το ζήτημα θα διευθετηθεί. Έτσι; Αν δεν γίνει αποδεχτή, να υποστεί η απέναντι πλευρά τις συνέπειες!

Μα τον Θεό κύριε Μουσταφά. Εσύ είσαι η υποτελής διοίκηση του κατακτητή, ενώ εκείνος είναι η Κυπριακή Δημοκρατία. Πώς θα συμφωνήσετε; Τι σημαίνει υποτελής διοίκηση; Άμα υπάρχει μια υποτελής διοίκηση, σημαίνει ότι υπάρχει και μια ανώτερη διοίκηση. Ποια είναι η ανώτερη διοίκηση; Η Άγκυρα! Και ο Ταγίπ Ερντογάν που τώρα κάνει ό,τι θέλει σε εκείνη την τεράστια χώρα.

Δεν τίθεται καν θέμα να συστήσει η ελληνοκυπριακή πλευρά μια κοινή επιτροπή με τους Τουρκοκύπριους. Μόνο με την Τουρκία θα συσταθεί αυτή. Η πρότασή σου που βρίσκεται στο τραπέζι είναι μια πρόταση που ετοιμάστηκε για να προστατεύσει τα συμφέροντα της Τουρκίας. Οι άνθρωποι στην επιτροπή που προτείνεις θα είναι άνθρωποι του Ταγίπ Ερντογάν. Δεν θα παίρνουν από εσένα τις οδηγίες. Από εκείνον θα τις παίρνουν.

Στο χαρτί γράφει ότι υπάγονται σε εσένα, αλλά κοιτάνε τι θα πει η Άγκυρα. Σε αυτό επιμένεις εσύ. Και δεν λες κουβέντα για την Τουρκία η οποία δηλώνει συνεχώς ότι θα προχωρήσει τις απειλές της σε περίπτωση που δεν γίνουν δεχτοί οι όροι της!

Δηλαδή, δεν έχεις καμία απολύτως αντίρρηση για τη σύγκρουση που θα μπορούσε να ξεσπάσει αν η ελληνοκυπριακή πλευρά δεν αποδεχθεί τους όρους της Τουρκίας! Φορτώνεις από τώρα την ευθύνη στην απέναντι πλευρά! Και όχι μόνο εσύ. Το ίδιο κάνουν και οι υπόλοιποι πολιτικοί μας.

Σε αυτό το ζήτημα επικρατεί πλήρης ενότητα και ομοψυχία μεταξύ σας. Δεν υπάρχει κανείς που έχει διαφορετική άποψη! Όλοι βρίσκεται στο ίδιο μέρος με τον Ταγίπ Ερντογάν! Κανείς δεν λέει «η ελληνοκυπριακή πλευρά διστάζει στο θέμα του διαμοιρασμού των εσόδων, ελάτε να καθίσουμε να το συζητήσουμε αυτό». Τα συμφέροντα της Τουρκίας προέχουν των δικών μας συμφερόντων.

Ο Ταγίπ Ερντογάν ψάχνει αφορμή για να ανάψει το φιτίλι. Και εσείς σηκώνεστε και παραπονιέστε για τα ελληνοκυπριακά πολυβολεία που στήθηκαν κοντά σε πύλες. Αφού υπάρχει ο κίνδυνος πολέμου, αφού μπορεί να βρεθούν και πάλι αντιμέτωποι με μια επίθεση, να μην υπερασπιστούν τον εαυτό τους; Είμαι πολύ περίεργος. Ανάμεσά μας δεν θα βγει κανείς που έχει το μυαλό του στο κεφάλι του;

Πηγή: Πολίτης Κύπρου