Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη

«Σε δηλώσεις του στη Yeni Safak ο απόστρατος αντιναύαρχος Τζεμ Γκιουντερίζ αναφέρει ότι την τελευταία φορά που η Τουρκία είχε ανακοινώσει έρευνα σε εκείνη την περιοχή ήταν τον Οκτώβριο του 2018, αλλά επειδή τότε… δεν είχε υπογραφεί η συμφωνία με τη Λιβύη, τελικά η έρευνα δεν έγινε.

Υποστηρίζει ότι αυτή τη στιγμή η Τουρκία προηγείται 1-0 και ότι επειδή η Ελλάδα δεν έχει δηλώσει υφαλοκρηπίδα στην περιοχή εκείνη (σ.σ.: η Άγκυρα τις συντεταγμένες των εν λόγω οικοπέδων τις έχει καταθέσει στον ΟΗΕ) δεν έχει ούτε δικαίωμα να εκδώσει NAVTEX» μεταδίδει το ΚΥΠΕ.

Κάποια στιγμή, λοιπόν, οφείλει και η Αθήνα να αναλάβει την πρωτοβουλία των κινήσεων και να κάνει όσα το διεθνές δίκαιο της επιτρέπει. Η αποχή από την άσκηση των δικαιωμάτων μας δεν είναι στρατηγική. Καταλήγουμε να συρόμαστε πίσω από την Άγκυρα, το «Οruc Reis» ή το «Barbaros» και να βασιζόμαστε στις «ωραίες» διαμεσολαβητικές προσπάθειες συνεχώς. Περιμένουμε τους ειρηνοποιούς, όπως τους βροχοποιούς, για να αποφύγουμε τους ταραχοποιούς. 

Ο μεσολαβητής, όμως, όπως καλά το μάθαμε, γιατί πάθαμε, ζητεί πάντα «αποχή από εκατέρωθεν ενέργειες που προκαλούν ένταση» -«όχι στρατιώτες, όχι σημαίες, όχι πλοία» που έφεραν το γκρίζο στην ελληνική πολιτεία- και πιέζει για το τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Με άγνωστη ατζέντα. 

Εμείς αναφέρουμε ότι το μοναδικό θέμα αφορά την οριοθέτηση της μεταξύ μας υφαλοκρηπίδας. Η Τουρκία θέτει πλειάδα, ώστε να βγάζει από το ζεμπίλι των διεκδικήσεων ό,τι επιθυμεί, ευελπιστώντας ότι στο τέλος θα αποκομίσει περισσότερα απ’ όσα δικαιούται. 

Παλιά συνταγή. Δεν είναι συγκυριακή. Είναι, όμως, αποτελεσματική η δική μας στρατηγική της μη κατάθεσης συντεταγμένων για τα όρια της ελληνικής υφαλοκρηπίδας στην Ανατολική Μεσόγειο; Καμία ελληνική κυβέρνηση δεν έχει τολμήσει ως τώρα να καταθέσει χάρτες και συντεταγμένες στον ΟΗΕ. Αρκεί να λέμε ότι «αυτή η περιοχή μάς ανήκει» και να καταγγέλλουμε παράνομες ενέργειες, που δεν παράγουν μεν δίκαιο, αλλάζουν, όμως, το χρώμα;    

m.naftemporiki.gr