Αυτό που παρατηρεί κανείς μελετώντας τα άρθρα των Ελλήνων ακαδημαϊκών για το θέμα, πέραν της έλλειψης γενικής ποιότητας, είναι ένα μείγμα πενίας, ρηχότητας και αισθήματος ενοχής.

Την ίδια στιγμή παρατηρεί κανείς άρθρα Τούρκων αναλυτών και ακαδημαϊκών με σωστή ανάλυση, εύστοχες ιστορικές αναφορές και θαυμάσια, διαφωτιστικά συμπεράσματα.

Και αυτό θα το πληρώσουμε, γιατί η έλλειψη ανάλυσης που οδήγησε στην αδυναμία στρατηγικών εκτιμήσεων δεν περιορίζεται μόνο στους δημοσιολογούντες, αλλά επεκτείνεται στο κράτος, το πολιτικό και διπλωματικό κατεστημένο και τις άλλες αρμόδιες υπηρεσίες.

Και η αδυναμία αυτή δεν επέτρεψε στην πατρίδα μας να εκτιμήσει έγκαιρα την απειλή, για να λάβει στο σωστό χρόνο τα σωστά μέτρα και να είναι σήμερα να έτοιμη να την αντιμετωπίσει.

Ίσα-ίσα, οι δημοσιολογούντες όχι μόνο παραπλανούσαν τον κόσμο αλλά ασκούσαν ιδεολογική τρομοκρατία σε όσους προειδοποιούσαν χρόνια τώρα για την επερχόμενη απειλή.

Και τώρα υφιστάμεθα τις παραβιάσεις και τις προσβολές της Τουρκίας και τρέχουμε να βρούμε συμμαχίες για να τις αντιμετωπίσουμε.

Για όλους τους προαναφερθέντες λόγους κρίναμε σκόπιμο να παραθέσουμε ένα εκπληκτικό άρθρο του Τανέρ Ακτσάμ σε μετάφραση του φίλου Λεωνίδα Κουμάκη. Ο Τούρκος ακαδημαϊκός με επιχειρήματα και όχι με σφαίρες «εκτελεί στα έξι μέτρα» τον Ερντογάν και τους συνοδοιπόρους του για το ανοσιούργημα της μετατροπής της Αγίας Σοφίας σε τζαμί.

Απολαύστε τον.

«Η Τουρκία δίνει εξετάσεις στη δοκιμασία του πολιτισμού»

του Τανέρ Ακτσάμ στο ahvalnews

Βασικά, το συνολικό θέμα της Αγίας Σοφίας θα μπορούσε να συμπυκνωθεί στις λέξεις «ανάρμοστο» ή «ντροπή».

Φοβάμαι, όμως, πως το κοινό στο οποίο απευθύνομαι δεν έχει την πολιτιστική λεπτότητα για να αντιληφθεί την έννοια των παραπάνω λέξεων. Για χάρη τους θα ήταν καλύτερα να το διαμορφώσουμε με έναν πιο ανοιχτό τρόπο, που θα μπορούσαν να καταλάβουν ευκολότερα: Η πράξη που εκτελείται σε σχέση με την Αγία Σοφία είναι μια πεντακάθαρη παράσταση βαρβαρότητας.

Είναι μια διακήρυξη «τουρκικής έλλειψης πολιτισμού και μανίας καταστροφής» προς ολόκληρο τον κόσμο. Το δίδυμο του προέδρου και ηγέτη του ΑΚΡ Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και του αρχηγού του ΜΗΡ (Εθνικιστικού Κόμματος) Ντεβλέτ Μπαχτσελί είναι η πολιτική συμμαχία μέσω της οποίας η έλλειψη πολιτισμού και η καταστροφική μανία έχουν καταστεί μια επίσημη διακήρυξη.

Μα γιατί;, ίσως να ρωτήσετε. Διότι με το βήμα αυτό διακηρύσσεται σε ολόκληρο τον κόσμο πως «παρ’ ότι ζούμε στον 21ο αιώνα, η νοοτροπία μας παραμένει στο έτος 1453.

»Ακόμα και τώρα, στον 21ο αιώνα, δεν μας ενδιαφέρει καθόλου η προστασία της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς. Ανάμεσά μας δεν υπάρχει καμιά αίσθηση μεγαλύτερης πολιτιστικής κληρονομιάς, πέρα από αυτήν που αφέθηκε σε εμάς. Δεν έχουμε τίποτα να εισφέρουμε στους πολιτιστικούς θησαυρούς της οικουμένης. Είμαστε ανίκανοι να δημιουργήσουμε μόνοι μας μια νέα πολιτιστική αξία. Καταλαμβάνουμε τους πολιτιστικούς θησαυρούς της ανθρωπότητας, τους σπάμε ή/και τους καταστρέφουμε».

Αυτό ακριβώς συμβαίνει. Εδώ, τώρα, στον 21ο αιώνα, η Αγία Σοφία, ένα από τα πιο σημαντικά μνημεία του ανθρώπινου πολιτισμού, θα «κατακτηθεί» και πάλι και θα μετατραπεί σε τζαμί, όπως ακριβώς το 1453.

Αυτό που συμβαίνει εδώ είναι μια πράξη πολιτιστικού βανδαλισμού.

Αναρωτιέται κανείς: Αυτή η συνεργασία του Ερντογάν και του Μπαχτσελί θα καταλάβει ποτέ τους λόγους για τους οποίους η παγκόσμια κοινή γνώμη είχε κάποτε τόσο εντελώς αρνητική εικόνα της Τουρκίας και των Τούρκων;

Ο διάσημος Ρώσος στοχαστής του 19ου αιώνα Νικολάι Ντανιλέφσκι χώρισε κάποτε τις ανθρώπινες κοινωνίες σε «δημιουργούς πολιτισμού» και «καταστροφείς πολιτισμού». Κατέταξε με χρονολογική σειρά τους δέκα μεγαλύτερους μοναδικούς πολιτισμούς: Αιγυπτιακό, Κινεζικό, Αρχαίο Σημιτικό (Ασσύριο, Βαβυλώνας, Φοινικικής Χαλδαίων), Ινδικό, Περσικό, Ελληνικό, Ρωμαϊκό, νεο-Σημιτικό (Αραβικό) και Γερμανορωμαϊκό (Ευρωπαϊκό).

Εκτός από τους θετικούς αυτούς πολιτισμούς εμφανίστηκαν στην ανθρώπινη ιστορία κάποιοι διάττοντες αστέρες όπως οι Ούννοι, οι Μογγόλοι και οι Τούρκοι, που έλαμψαν ξαφνικά, έσβησαν και πέρασαν γρήγορα στην Ιστορία.

Αυτοί οι διάττοντες αστέρες, αφού ολοκλήρωσαν τους στόχους της καταστροφής με το θάνατο αδύναμων πολιτισμών και της διασποράς των λειψάνων τους, επιστρέφουν στην προηγούμενη ασημαντότητά τους και εξαφανίζονται. Μπορούμε να τους αποκαλέσουμε «αρνητικούς παράγοντες της Ιστορίας».

Όχι μόνο μεταξύ των διανοουμένων αλλά σε ολόκληρη τη Δύση δεν υπάρχει τέλος σε όσα λέγονταν για τον πολιτιστικό βανδαλισμό των Τούρκων:

«Στη βαλκανική χερσόνησο σε κάθε του βήμα ο Τούρκος έχει ποδοπατήσει δημιουργίες πολιτισμού χιλιάδων ετών».

• «Όπου ο Τούρκος βλέπει ένα δέντρο, το κόβει».
• «Οι Τούρκοι έχουν εξαφανίσει πολιτισμούς στην πορεία τους και δεν έχουν διατηρήσει όλα όσα κατέκτησαν. Δεν ήταν καθόλου λαός του πολιτισμού με οποιαδήποτε έννοια, και απέτυχαν να οικοδομήσουν πάνω σε όλα τα πολιτιστικά θεμέλια που κατέκτησαν».
• «Τα μέρη όπου έχει πατήσει το πόδι του ο Οθωμανός δεν άνθισαν, τα μέρη όπου ο Τούρκος έχει πατήσει το πόδι του έχουν μαραθεί και έχουν πεθάνει».
• «Οι Οθωμανοί ηγέτες δεν έχουν κάνει τίποτα με τα μέρη που έχουν κατακτήσει, εκτός από να τα ισοπεδώνουν, να τα καταστρέψουν και να τα λεηλατήσουν».

Ορισμένες πηγές αναφέρουν ακόμη ότι η σκληρότητα και η αναλγησία των Τούρκων δεν αφορούσε μόνο τους ξένους. Οι Τούρκοι ηγέτες «θα στραγγάλιζαν αδίστακτα και θα σκότωναν τους δικούς τους ανθρώπους, αν ένιωθαν ακόμη και το παραμικρό ίχνος υποψίας γι’ αυτούς».

Αν επρόκειτο να επαναλάβουμε αυτές τις αναφορές σήμερα θα μπορούσαν άραγε να τις αντικρούσουν ο Ερντογάν και ο Μπαχτσελί;

Απλά ρίξτε μια ματιά στο σημείο που οδήγησαν την χώρα:

• Σχεδόν όλοι όσοι προσπάθησαν να μιλήσουν ενάντια στις δυνάμεις που εκφοβίζουν και καταπιέζουν τον κόσμο έχουν περιοριστεί και έχουν φυλακιστεί, αλλά κανένας δεν έχει δείξει διάθεση να τα παρατήσει.
• Δεν υπάρχει κανένας που να μην έχει εξαναγκαστεί στη σιωπή, που δεν έχει συνθλιβεί κάτω από το καταπιεστικό βάρος του κράτους.
• Η πολιτιστική κληρονομιά που υπάρχει σε αυτά τα εδάφη, και πέρα απ’ αυτό, η ίδια η φύση, έχουν πάρει το μερίδιο τους σε αυτήν την καταστροφή.

Όσα έγιναν και όσα γίνονται σήμερα δεν αποτελούν τίποτα λιγότερο από την ανεξέλεγκτη άσκηση της εξουσίας. Τα πράγματα που έχουν γίνει (που εξακολουθούν να γίνονται) δεν είναι τίποτε άλλο από την ανεξέλεγκτη άσκηση εξουσίας. Από μια ολέθρια διάθεση καταστροφής.

Πράγματι, η συνεργασία Ερντογάν-Μπαχτσελί αποτελεί την πιο πρόσφατη διακήρυξη βαρβαρότητας και πίστης σε μια παράδοση καταστροφής οι ρίζες της οποίας χάνονται βαθιά μέσα στα εδάφη αυτά.

Η γεωγραφία της Ανατολίας είναι σήμερα μάρτυρας αφανισμού και καταστροφής. Είναι γεμάτη με χιλιάδες εκκλησίες και άλλα ιερά μέρη που χρησιμοποιούνται σαν στάβλοι ή αποθήκες.

Η συνεργασία Ερντογάν-Μπαχτσελί (μπορούμε εύκολα να προσθέσουμε και το Πατριωτικό Κόμμα [VP] του Ντογκού Περιντσέκ) αντιπροσωπεύει αυτήν ακριβώς την παράδοση που ισοπέδωσε και κατέστρεψε την Ανατολία, που έδιωξε και εξολόθρευσε ολόκληρους λαούς, καταστρέφοντας ταυτόχρονα και την πολιτιστική τους κληρονομιά και προσπαθώντας να σβήσει όλα τα ίχνη τους.

Σήμερα, ο τουρκικός βανδαλισμός, η τουρκική καταστροφικότητα κατέχουν την εξουσία με τον συνασπισμό Ερντογάν-Μπαχτσελί-Περιντσέκ.

Κάθε Τούρκος πρέπει επομένως να καταλάβει ότι η αντίθεσή του σε αυτόν το άξονα είναι, στον πυρήνα του, ένας πόλεμος για την προστασία του πολιτισμού.

Η φυλάκιση από το καθεστώς του πλούσιου φιλάνθρωπου Οσμάν Καβαλά, ο οποίος έφτιαξε το Ίδρυμα για τον Πολιτισμό της Ανατολής επιδιώκοντας να διατηρήσει την πολιτιστική κληρονομιά και τον πολιτισμό αυτών των εδαφών, είναι ίσως το πιο οδυνηρό παράδειγμα αυτού του αγώνα.

Αυτό που διακυβεύεται εδώ δεν είναι τίποτα λιγότερο από το εάν η Τουρκία θα αντέξει στην δοκιμασία, στο τεστ του πολιτισμού.

Στο τέλος ο πολιτισμός θα θριαμβεύσει. Αλλά όσοι αντιστάθηκαν, ίσως όχι…
______
Σ.σ.:Οι δηλώσεις σχετικά με τους Τούρκους που αναφέρονται στο κείμενο ελήφθησαν από τα εξής έργα:
Avcıoğlu, D. (2017), Türklerin Tarihi (Τομ. Α), İstanbul: Tekin Yayinevi.
Bilge Kula, Ο. (2000), Alman Kültüründe Türk İmgesi III, İstanbul: Gündogan Yayinlari.