Λάβαμε το παρακάτω σχόλιο από τον στρατιωτικό γιατρό ε.α. Κωνσταντίνο Χάντζο, ως απάντηση στο άρθρο “Κύπρος 1974: 361 Τάγμα Πεζικού – Αφέθηκαν στο μέτωπο ξεχασμένοι και προδομένοι, με 90 νεκρούς και αγνοούμενους”.

Ο κ. Χάντζος γράφει: 

Αναδημοσιεύονται κάθε χρόνο πράγματα ανυπόστατα για τη στρατιωτική ηθική και πολεμική συμπεριφορά του πατρός μου, ως διοικητού του του 361 ΤΠ στην Κύπρο. 

Τώρα που ο πατέρας μου δεν υπάρχει, δεν με δεσμεύει καμία υπόσχεση απέναντί του.

Επειδή δεν γνωρίζετε, σας πληροφορώ ότι ότι το στρατιωτικό του ύψος έχει αποτυπωθεί, πλέον των βιβλίων που συνέγραψε, και από τη συνέντευξη που έδωσε σε εκπρόσωπο της έδρας της Ιστορίας του Πανεπιστημίου της Λευκωσίας, αλλά και από άλλους συγγραφεί – Διοικητάς μονάδων κατά την τουρκική εισβολή.

Γιατί τα κυπριακά ΜΜΕ δεν δημοσιεύουν τις απαντητικές μου επιστολές;

Το θέμα δημιουργήθηκε όταν μετά 40 χρόνια περίπου ευρέθησαν οστά εκτελεσθέντων στρατιωτών, που από δίψα ή την κύκλωση παρεδόθησαν ή κυκλώθησαν, ειδικά όταν η μονάδα διερράγη από 2 επιλαρχίες αρμάτων.

Μια ομάδα που εμάχετο χωρίς άρματα, αεροπορική ή άλλη υποστήριξη.

Μετά την καταστροφή της Μοίρας Καλμπουρτζή, χάθηκε και το πυροβολικό…

Τινές από τους επιζήσαντες παραδοθέντας ή κυκλωθέντας, δικαιολόγησαν την πράξη τους ως πράξη ανάγκης, λόγω εγκατάλειψης εκ μέρους του Διοικητού.

Ψευδέστατο και ανήθικο. Ο πατέρας μου είχε τάγμα προκαλύψεως, με μέτωπο 22 χλμ και δεν ηδύνατο να ήτο πανταχού παρών. 

Οόμως ουδέποτε εγκατέλειψε τη μονάδα του…

Αντ’ αυτού, και με κίνδυνο της ζωής του, έσπευσε με έναν οδηγό μόνον να ανεύρει επιζώντες στον Κουτσοβέντη.

Μάλιστα το αυτοκίνητό του (με το οποίο λέγεται ότι διέφυγε) ήτο μονίμως σταθμευμένο στο σπίτι μας.

Είναι ανήικο να αμαυρώνεται η τιμή μιας ηρωικής μορφής από οπλίτες που προσπαθούν να δικαιολογήσουν την παράδοση ή την κύκλωσή τους, όταν ειδικά το ίδιο το ΓΕΕΦ, με κόκκινα γράμματα ανέγραψε στα απολυτήριά τους ότι “είναι απορσδιόριστος ο τρόπος συμπεριφοράς τους στη αιχμαλωσία”.

Πράγμα που επίσης ήτο ανήθικο εκ μέρους του ΓΕΕΦ.

Σήμερα δικαιολογώ την παράδοσή τους απόλυτα (εάν όπως αρχικά εφέρετο από πληροφορίες ότι έγινε), καθ’ όσον ήσαν ουσιαστικά άποπλοι, διψασμένοι, σε 40 βαθμούς υπό σκιάν και με μια Ελλάδα που δεν έστερξε να εφαρμόσει τα υφιστάμενα σχέδια σε περίπτωση εισβολής στη μαρτυρική νήσο (ΣΑΚ).

Δεν ήσαν όμως από τον διοικητή τους εγκατελελειμμένοι… Αυτό ο διοικητής, για να σώσει ό,τι είχε απομείνει, πέρασε εν όπλοις βιαίως από τις αγγλικές βάσεις , σώζοντας στην κυριολεξία τους υπόλοιπους 300 από την αγγλική παγίδα και πετυχαίνοντας με αυτόν τον ελιγμό να ξαναστηθεί απέναντι στον εχθρό, έστω και χωρίς άρματα, έστω και ο μισός.

Παρέδωσε μια συγκροτημένη μονάδα στον επόμενο διοικητή, από τις ελάχιστες που δεν διελύθησαν.

Ο Τ/Κ Σταθμός Μπαϋράκ καλούσε τους οπλίτες του πατρός μου, στη διάρκεια του πολέμου, να τον εγκαταλείψουν, για να διευκολυνθούν οι προσπάθειες του τουρκικού στρατού. Αν δεν ήτο μαζί τους, γιατί να γινόταν αυτό;

Αυτός ο διοικητής, καθ’ όλη τη διάρκεια των επιχειρήσεων, ήτο ασκεπής, χωρίς κράνος, για να είναι διακριτός από τους στρατιώτες του.

Κατήυθυνε πυρά του ΓΕΕΦ και κατερρίφθησαν 8 αύτανδρα ελικόπτερα μόνον την πρώτη ημέρα. Γράφετε ότι οι εναπομείναντες στρατιώτες στασιάσαν για να μην πολεμήσουν άοπλοι προς το τέλος του πολέμου.

Ερωτάσθε: Έναντι ποίου εστασίασαν. Έναντι αυτού που τους είχε “εγκαταλείψει”;

Απαιτώ να αποκαταστήσετε την τιμή και τη μνήμη του νεκρού πλέον πατρός μου.

Λυπούμαι βαθύτατα γι’ αυτά που αναγράφονται από έναν ιστό που ελέγχεται από τον κύριο Καλεντερίδη, ειδικά όταν αυτός είναι άριστος γνώστης, ως θύμα κι αυτός της σκοπιμότητος.

Και εάν αναγράφονται ειδησεογραφικά, γιατί δεν ελέγχονται για την ακρίβειά τους;

Μετά από όλα τα ανωτέρω, αναφωνώ:

“Ζήτω η τιμή του νεκρού πατρός μου” και σας παρακαλώ για τις ενέργειές σας περί την αποκατάσταση.

Χάντζος Κωνσταντίνος

Επίατρος ε.α.