Γράφει ο Γιάννος Χαραλαμπίδης

Καταπίνει τις ΑΟΖ της Κύπρου και της Κρήτης η Τουρκία, χρησιμοποιώντας τη στρατηγική του υβριδικού πολέμου, μέσω του μεταναστευτικού, σε τρία μέτωπα: Του Αιγαίου, των κατεχομένων της Κύπρου και της Λιβύης, όπου οι Βάσεις της αποτελούν νέο κάστρο εκτός των τουρκικών συνόρων, την ίδια στιγμή που η Συρία εξελίσσεται σε πρώτης τάξεως προτεκτοράτο και σε επέκταση των συνόρων τής Τουρκίας με το Ισραήλ.

Κύπρος, ΝΑΤΟ και τουρκικός στρατός

Η Γαλάζια Πατρίδα ξεπερνά τα προκαθορισμένα της σύνορα, μέσω των τουρκικών συμμαχιών και η ανατολική Μεσόγειος -και όχι μόνο- τίθεται υπό τουρκική κηδεμονία, που δεν απειλεί μόνο την Ελλάδα και την Κύπρο, αλλά και το Ισραήλ, δημιουργώντας συνθήκες κοινής άμυνας. Κυρίως, δε, η Κύπρος, χωρίς να είναι το Ισραήλ, το τελευταίο ανάχωμα στις επεκτατικές μουσουλμανικές τάσεις, θα βρεθεί εντελώς περικυκλωμένη και αποκομμένη από την Ελλάδα, διότι:

Α) Η Αθήνα δεν έχει στρατιωτική παρουσία στην Κύπρο, ως θα όφειλε, λόγω της κατοχής, της ηθικής και των συνθηκών εγγύησης, που της προσδίδουν ένα τέτοιο νομικό δικαίωμα προστασίας των Ελλήνων του νησιού και της ίδιας της Κυπριακής Δημοκρατίας. Άλλωστε, η ελληνική στρατιωτική παρουσία θα ήταν εργαλείο αποτροπής και πλήρους αποχώρησης των τουρκικών στρατευμάτων, καθώς και του τερματισμού της τουρκικής κηδεμονίας στην Ανατολική Μεσόγειο, που έχει αντίκτυπο και στο Αιγαίο και στη Λιβύη ώς το Ιόνιο και την Αλβανία, όπου διαθέτει επίσης η Άγκυρα Βάσεις. Τι φοβόταν πάντα η Τουρκία και γιατί διενήργησε, μεταξύ άλλων, εισβολή; Φοβόταν ελληνική στρατιωτική παρουσία στο μαλακό της υπογάστριο. Η παρουσία ελληνικού στρατού στην Κύπρο και η απόσυρσή του, μπορεί να είναι το αποτέλεσμα της ταυτόχρονης απόσυρσης του τουρκικού και της δημιουργίας συμμαχικών σχέσεων ασφάλειας με τη λύση του Κυπριακού, μέσω της ένταξής μας στο ΝΑΤΟ, εφόσον, ούτως ή άλλως, ανήκoυμε σιωπηρώς στη Συμμαχία, λόγω της συμμετοχής των τριών εγγυητριών δυνάμεων. Η Κύπρος ανήκει στο ΝΑΤΟ. Παρότι αυτό συμβαίνει, στην πράξη δεν θέλουμε να το παραδεχθούμε και ως εκ τούτου όλα τα οφέλη καταλήγουν στην Τουρκία, που διαθέτει κατοχικό στρατό, καθώς και στη Βρετανία, που έχει Βάσεις στο νησί. Ζημιωμένο από αυτήν τη σχέση είναι το νόμιμο κράτος. Δηλαδή, η Κυπριακή Δημοκρατία. Προβαλλόταν δε το επιχείρημα ότι δεν θα ήταν ορθή η επιλογή του ΝΑΤΟ, λόγω των σχέσεών μας με τη Ρωσία, τις οποίες όμως χαλάσαμε για το χατίρι της Ουκρανίας και των εταίρων. Υπάρχει, όμως, άλλο ένα ερώτημα: Γιατί η Τουρκία αντιδρά στην ένταξη της Κύπρου στο ΝΑΤΟ; Διότι δεν μας θέλει στα πόδια της, αφού μπορούν ν’ αλλάζουν οι μεταξύ μας σχέσεις και μπαίνει φρένο στην αναθεωρητική της πολιτική. Κανείς δεν ισχυρίζεται ότι το ΝΑΤΟ είναι φύλακας άγγελος της Ελλάδας, για παράδειγμα. Αλλά, εάν δεν ήταν η Ελλάδα στο ΝΑΤΟ, θα είχε ή όχι κάποιο από τα ελληνικά νησιά, και δη το Καστελόριζο, την τύχη της Κύπρου; Θα είχε ήδη προκληθεί ή όχι κρίση ή ακόμη και πόλεμος στο Αιγαίο; Η συμμετοχή σε μια συμμαχία είναι ένα πράγμα και η διπλωματία και η ισχύς που διαθέτεις, καθώς και η πολιτική που ακολουθείς, είναι άλλο. Για το γεγονός ότι η πολιτική των «ήρεμων νερών» έφερε πάγωμα κυριαρχικών και ειδικών κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας στη θάλασσα δεν μπορεί κάποιος να δαιμονοποιεί τις ΗΠΑ ή την Ευρώπη μόνο, αλλά οφείλει να δεχτεί ότι είναι το αποτέλεσμα της εξευμενιστικής πολιτικής των Αθηνών, που τροφοδοτεί την τουρκική επιθετικότητα. Το ίδιο και το αυτό συμβαίνει με το Κυπριακό. Αντί της αποτροπής και της πρόκλησης κόστους στην Τουρκία, υιοθετείται η πολιτική του «καλού παιδιού», που οδηγεί από την τουρκική πολιτική της ομοσπονδίας στη νέα αξίωση της Άγκυρας, αυτή δηλαδή των δύο κρατών και της ισότιμης κυριαρχίας.

Κλείνει και η πύλη της Καρπάθου

Β) Η Τουρκία αποκόπτει τις ανατολικές πύλες του Αιγαίου στο ύψος της Κρήτης, της Καρπάθου και της Ρόδου, κυρίως με τη στρατιωτική της Βάση στο Ακσάζ και τη διάταξη των δυνάμεών της, αμφισβητώντας, ταυτοχρόνως, ότι τα ελληνικά νησιά διαθέτουν ΑΟΖ. Έτσι αποκόπτει τον δίαυλο Ελλάδας – Κύπρου, και ταυτοχρόνως αποκτά ως σύμμαχό της τη Λιβύη, η οποία όχι μόνο υπέγραψε το μνημόνιο με την Τουρκία, αλλά διεκδικεί και την ΑΟΖ της Κρήτης, την οποία κράτα εγκλωβισμένη. Όπως και τη Ρόδο και την Κάρπαθο. Συν του γεγονότος ότι κλείνει και η άλλη πύλη του Αιγαίου μεταξύ Κυθήρων και Κρήτης, ενώ ο κάθετος νοητός άξονας από τις τουρκικές Βάσεις στην Αλβανία ώς εκείνες της Λιβύης δημιουργεί άλλη μια απειλή στο Ιόνιο. Η Ελλάδα δεν απειλείται μόνο στο Αιγαίο, όπου η Τουρκία θέλει να φτάσει στον 25ο Μεσημβρινό, αλλά και στο Ιόνιο. Όσο δε για την Κύπρο, αυτή κείται μονίμως μακράν από την εποχή του Κίμωνα. Τώρα, βεβαίως, έχουμε και τη Συρία, με την οποία, όπως σε ανύποπτο χρόνο είχαμε γράψει, βρίσκεται σε συνομιλίες για τον καθορισμό της μεταξύ τους ΑΟΖ και του ψευδοκράτους, χωρίς να υπολογίζουν την Κυπριακή Δημοκρατία.

Διπλό προτεκτοράτο

Τόσο η Λιβύη όσο και η Συρία είναι τουρκικά προτεκτοράτα. Τον Ιούνιο 2025, ο Τούρκος Υπουργός Άμυνας, Yaşar Güler, επιβεβαίωσε ότι «υπάρχουν πάνω από 20.000 Τούρκοι στρατιώτες αυτήν τη στιγμή στη Συρία» και ότι δεν υπάρχει πρόθεση ν’ αποσυρθούν «με τίποτα» στο άμεσο μέλλον. Μετά την πτώση του καθεστώτος Άσαντ, περί τον Δεκέμβριο του 2024, η προσωρινή κυβέρνηση υπό τον Ahmed al‑Sharaa προσκάλεσε την Τουρκία για ανασυγκρότηση και εκπαίδευση των Ενόπλων Δυνάμεων τής Συρίας και την παραχώρηση δυο στρατιωτικών Βάσεων σε Homs και Palmyra, καθώς και για παροχή τεχνικής υποστήριξης και εκπαίδευσης, η οποία αφορά: 1) Στην ενίσχυση της αμυντικής ικανότητας της Συρίας. 2) Στις τουρκικές Βάσεις και στη στρατιωτική συνεργασία, που ενισχύει την επιρροή της Άγκυρας επί του νέου συριακού κράτους.

Σε ό,τι αφορά τη Λιβύη, η στρατιωτική της παρουσία περιλαμβάνει:

1. Αεροπορική Βάση Al‑Watiya (Okba Ibn Nafá Air Base), η οποία βρίσκεται στη δυτική Λιβύη, στο Nuqat al Khams, 127 χλμ. νοτιοδυτικά της Τρίπολης και 28 χλμ. από τα σύνορα με Τυνησία. Από τον Ιούνιο ώς τον Αύγουστο του 2024, τα τουρκικά στρατεύματα αντικατέστησαν τα αμερικανικά συστήματα MIM‑23 Hawk με πιο σύγχρονα HİSAR‑O100 αντιαεροπορικά, μαζί με ΚΟRAL συστήματα ηλεκτρονικού πολέμου και KORKUT/Korkut‑100 SPAAG.
2. Ναυτική και Εδαφική Βάση στη Misrata

Η Τουρκία διατηρεί ναυτική παρουσία και χρήση του λιμανιού της Misrata ως Βάσης αποβίβασης και εφοδιασμού από το 2020. Ταυτοχρόνως, διαθέτει Βάση ξηράς, για εκπαίδευση και στρατηγικές επιχειρήσεις.

1. Εκπαιδευτικά Κέντρα και Διοικητική Υποστήριξη

Τουρκικά στρατεύματα, μαζί με την ιδιωτική παραστρατιωτική εταιρεία ασφαλείας (όπως η SADAT), λειτουργούν στο Tajoura, όπου υπάρχει κέντρο εκπαίδευσης και στο Al‑Khums, όπου υπάρχει κέντρο ειδικών δυνάμεων. Εκτιμάται ότι επί του λιβυκού εδάφους υπάρχουν περίπου 3.000 άτομα: 2.200 στρατιώτες των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων, 800 μέλη ιδιωτικού παρακρατικού στρατού, που έχουν ρόλο στρατιωτικών συμβούλων (SADAT- Εταιρεία Διεθνών Στρατιωτικών Συμβουλών ), 50 πράκτορες πληροφοριών (ΜİΤ).

Το Ισραήλ και η απειλή

Τόσο η Συρία όσο και η Κύπρος βρίσκονται πλέον κάτω από ομηρεία. Μαζί με τη Λιβύη αποτελούν γεωπολιτικά εργαλεία εντός και πέραν των ορίων της Γαλάζιας Πατρίδας, για τον έλεγχο των θαλάσσιων και εναέριων οδών με πλήρη αμφισβήτηση, πλέον, των κυριαρχικών και ειδικών κυριαρχικών δικαιωμάτων Κύπρου και Ελλάδας. Η Τουρκία από την αμφισβήτηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κύπρου θέλει να πάρει το 75% της ΑΟΖ, αφήνοντας στις νόμιμες Αρχές το 26% μόνο. Στην περιοχή της Κρήτης, η Άγκυρα μαζί με τη Λιβύη παίρνουν από την Ελλάδα περί το 20% της ΑΟΖ της. Και αυτή δεν είναι η συνολική εικόνα, αλλά μέρος της. Ουδεμία δε αμφιβολία υπάρχει ότι η λύση του Κυπριακού είναι η διχοτόμηση δύο κρατών είτε ομοσπονδίας, που μετατρέπει την Κύπρο σε τουρκικό βιλαέτι και, όπως τα πράγματα εξελίσσονται, εάν συμβεί κάτι τέτοιο, το Ισραήλ απειλείται με απομόνωση, αφού χάνει τη μόνη διέξοδό του μέσω της νότιας θάλασσας της Κύπρου… Εκτός και αν είναι μέρος της συμφωνίας η συνέχιση των διευκολύνσεων, που έχει σήμερα, για να μπορεί ν’ αναπνέει.

^{Πιάστηκε στον ύπνο η Αθήνα ή είπε τη μισή αλήθεια…}

^{Ας εξηγήσουμε τον χάρτη αυτό, που δείχνει πώς δημιουργείται το σκηνικό μετά τη ρηματική διακοίνω ση της Λιβύης στις 27 Μαΐου του 2025. Πρώτο, με κίτρινο χρώμα καθορίζονται τα όρια της λιβυκής υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ, χωρίς να αναγνω ρίζονται τέτοια δικαιώματα στην Κρήτη, με αποτέλεσμα: Α) Να διεκδικεί η Λιβύη από την ελληνική ΑΟΖ 42.166 τ. χλμ. Με τη ρηματική διακοίνωση της 20ης Ιουνίου η Λιβύη ισχυρίστηκε ότι τα οικόπεδα που έχει αδειοδοτήσει η Ελλάδα εμπίπτουν στη δική της ΑΟΖ, άρα η Αθήνα ενεργεί παράνομα (αθασί χρώμα με διακεκομμένες γραμμές «South Grete 1 and 2»). B) Να παραβιάζεται τμήμα της ΑΟΖ της Μάλτας (βλέπε κίτρινο χρώμα με λοξές σκούρες μπλε γραμμές) και της Αιγύπτου εκεί που γράφει “Area 4” (υπάρχει μια μαύρη κάθετη γραμμή). Δεύτερο, η ροζ περιοχή με λευκές λοξές γραμμές μεταξύ Κρήτης και Ρόδου είναι τα οικόπεδα που αδειοδό τησε η Τουρκία στη δική της εταιρεία, «Τουρκική Εταιρεία Πετρελαίων» (TPAO), ισχυριζόμενη ότι ούτε η Ρό δος ούτε η Κρήτη, άλλα ούτε και τα άλλα ελληνικά νησιά έχουν δικαίωμα σε ΑΟΖ. Είναι δε πρόδηλον πως με τον τρόπο αυτό η Τουρκία κλείνει τις πύλες του ανατολικού Αιγαίου. Σε αυτό συνδράμει και η τουρκική αμφισβήτηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας επί αριθμού νήσων (βλέπε κίτρινο χρώμα). Τρίτο, με το μελιτζανί χρώμα καταγράφονται τα οικόπεδα, που έκοψε η Λιβύη και με κόκκινο χρώμα με άσπρες λοξές λευκές ρίγες αποτυπώνονται τα οικόπεδα του Μνημονίου Συναντίληψης Τουρκίας – Λιβύης (Εταιρείες NCA και TPAO) της 25ης Ιουνίου του 2025. Υπενθυμίζουμε ότι στις 20 Ιουνίου είχε σταλεί νέα ρηματική διακοίνωση από τη Λιβύη, που ισχυριζόταν ότι, τα οικόπεδα, τα οποία είχε αδειοδοτήσει η Ελλά δα, ήταν εντός της δικής της ΑΟΖ. Και η θέση της αυτή στηριζόταν στη ρηματική διακοίνωση της 27ης Μαΐ ου. Επί τούτου εγείρεται το εξής ερώτημα: Η Ελλάδα ισχυρίστηκε μετά τις 25 Ιουνίου ότι τα οικόπεδα αυτά, δηλαδή της Λιβύης και της Τουρκίας, είχαν λάβει υπόψη τη μέση γραμμή. Αυτή, όμως, ήταν η μισή αλήθεια. Διότι η Λιβύη είχε προχωρήσει στις προαναφερθείσες δυο ρηματικές διακοινώσεις, δηλαδή της 27ης Μαΐου και της 20ής Ιουνίου, με τις οποίες αμφισβητούσε τα ειδικά κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας. Συμπέρα σμα: Ή δεν γνώριζε η Αθήνα, οπότε πιάστηκε στον ύπνο, ή τις γνώριζε και τις απέκρυψε.}

^{Με μπλε χρώμα αποτυπώνεται η «Γαλάζια Πατρίδα», η οποία εκτείνεται, πλέον, πέραν των ορίων της προς τη Λιβύη. Μετά τη διακή ρυξη της 27ης Μαΐου, η Λιβύη μαζί με την Τουρκία καταπίνουν την ΑΟΖ και την υφαλοκρηπίδα της Κρήτης. Και πού αποσκοπούν; Να ενώσουν τις ΑΟΖ τους και: 1. Να εγκλωβίσουν την Κρήτη. 2. Να κλείσουν τις πύλες του Αιγαίου, από την Κρήτη ώς τη Ρόδο μέσω Καρπάθου, αλλά να πράξουν, πλέον, το ίδιο και από την πλευρά των Κυθήρων. 3. Να αποκόψουν την Κύπρο από την Ελλάδα.}

^{Μοντέλο Τουρκολυβικού Μνημονίου (Σημερινή 15/12/2024)}

^{Εκ των πραγμάτων εγείρεται το εξής ερώτημα: Τι θα συμβεί εάν το νέο καθεστώς της Συρίας τεθεί υπό τον έλεγχο της Συρίας και υπογράψουν ΑΟΖ; Σε νάριο πρώτο, εάν υιοθετηθεί η οριοθέτηση επί τη βάσει της μέσης γραμμής, η Τουρκία θα πάρει από την ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας το 8%. Αυτό το 8% θεωρείται σήμερα ως να ανήκει στο ψευδοκράτος. Επί τη βάσει του ποσοστού αυτού η Τουρκία θα ελέγχει το 49% της Κυπριακής ΑΟΖ. Το υπόλοιπο 26% θεωρείται ως ΑΟΖ του ψευδοκράτους. Τουρκία και ψευδοκράτος παίρνουν το 75% της Κυπριακής ΑΟΖ. Ενδέχεται, δε, το 8% της κυπριακής ΑΟΖ, που θα προκύψει κατόπιν συμφωνίας με τη Συρία, να μεταβιβαστεί στο ψευδοκράτος. Το χείριστο σενάριο είναι εάν εμπλακεί ως δρων το ψευδοκράτος στην όποια συμφωνία Συρίας – Τουρκίας. Και όλ’ αυτά στο μοντέλο του τουρκολιβυκού μνημονίου, που μοιάζει σαν εφιάλτης. Το δεύτερο σενάριο είναι ενταγμένο στα όρια της Γαλάζιας Πατρίδας. Επί τη βάσει αυτού του σεναρίου η Τουρκία παίρνει 8% από την Κυπριακή ΑΟΖ και το 40% της συριακής.}