Άριστος Μιχαηλίδης   

Είναι γνωστό ότι στην κυπριακή Αστυνομία υπηρετούν πολλοί αξιωματικοί που πήγαν στην Αμερική και εκπαιδεύτηκαν στην Εθνική Ακαδημία του FBI. Έχουν και σύνδεσμο αποφοίτων. Και πέρυσι, Δεκέμβριο, οργανώθηκε τελετή και τους απένειμε μετάλλια η πρέσβειρα των Ηνωμένων Πολιτειών Judith Gail Garber. Κατά την τελετή, μάλιστα, ο τότε υπαρχηγός Αστυνομίας και νυν αρχηγός, Στέλιος Παπαθεοδώρου, είπε ότι: «Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι οι περισσότεροι από εσάς κατέχετε θέσεις σε νευραλγικούς τομείς και μπορείτε να συμβάλετε τα μέγιστα για την εκπλήρωση των προτεραιοτήτων, όπως αυτές έχουν τεθεί από την Ηγεσία της Αστυνομίας».

Ήρθαν από το FBI και κατέχουν νευραλγικές θέσεις. Να ανησυχούμε; Μήπως τους εκπαίδευσαν οι Αμερικάνοι να μας πατούν στο λαιμό με το γόνατο; Μήπως, αν γίνει καμιά εγκληματική ενέργεια στο Ιράκ θα στείλουν οι Αμερικάνοι τους Κύπριους αστυνομικούς να εξιχνιάσουν το έγκλημα εκ μέρους τους; Γιατί έχω τέτοιες αστείες απορίες; Μα, διάβαζα την ανακοίνωση του ΑΚΕΛ για το ότι οι Αμερικάνοι αποφάσισαν να προσφέρουν Στρατιωτική Εκπαίδευση και Κατάρτιση στην Κυπριακή Δημοκρατία και είχε τις ίδιες απορίες. «Πλέον οι ένοπλες δυνάμεις της Κύπρου θα εντέλλονται να υπερασπιστούν τα αμερικάνικα συμφέροντα;», ρωτούσε. Και μετά το έκανε πιο καθαρό ο Άντρος Κυπριανού με δηλώσεις: Σε περίπτωση ευρύτερης σύρραξης στην περιοχή «τα παιδιά της Κύπρου θα πάνε να πολεμήσουν για να προστατευτούν τα συμφέροντα των ΗΠΑ;» Γι΄ αυτό, λοιπόν, ρωτώ κι εγώ. Ποια είναι η διαφορά μεταξύ των αξιωματικών της Αστυνομίας που εκπαιδεύονται στο FBI και υπηρετούν σε νευραλγικά πόστα; Αν εκπαιδεύονται και αξιωματικοί του στρατού στην Αμερική, ποια λογική οδηγεί στο συμπέρασμα ότι τα παιδιά της Κύπρου θα πάνε να πολεμήσουν για τα συμφέροντα των ΗΠΑ;

Η διαφορά είναι πολιτική, δεν είναι πολεμική. Διότι, η απόφαση των Αμερικάνων για πρώτη φορά εντάσσει και την Κυπριακή Δημοκρατία στις χώρες που θεωρεί «συμμαχικές και φιλικές», όπως λέει η σχετική ανακοίνωση της αμερικανικής πρεσβείας, και δεν την αγνοεί πλέον όπως έκανε μέχρι τώρα όταν σε αυτό το εκπαιδευτικό πρόγραμμα ήταν η Ελλάδα και η Τουρκία, αλλά η Κύπρος όχι. Αν θέλει κανείς να επιχειρηματολογήσει ενάντια στην «πρόσδεση μας στο άρμα των ΗΠΑ» έχει χίλια πράματα να πει. Είναι ένα λογικό επιχείρημα να υπενθυμίζεις τον πρότερο βίο των Αμερικανών σε βάρος μας. Που μέχρι και εμπάργκο πώλησης όπλων μας επέβαλαν, λες και είμαστε εμείς οι θύτες και όχι τα θύματα της Τουρκίας. Και, φυσικά, προέχει το γεγονός ότι η μέχρι τώρα άδικη στάση τους σε βάρος μας δεν επιτρέπει να έχουμε αίφνης εμπιστοσύνη ότι απ΄ εδώ και πέρα θα είναι δίκαιοι ώστε να γίνουμε κι εμείς «αμερικανάκια» και να προσδεθούμε στο άρμα τους. Ας μην κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας. Αλλά, να υποστηρίζεις ότι επειδή θα ενταχθεί η Κυπριακή Δημοκρατία στο διεθνές εκπαιδευτικό στρατιωτικό πρόγραμμα θα πάνε τα παιδιά μας να πολεμήσουν για τα συμφέροντα των ΗΠΑ, δεν δείχνει να αντιμετωπίζονται οι εξελίξεις που μας αφορούν με σοβαρότητα και υπευθυνότητα.

 Το ότι η αξία αυτής της εξέλιξης είναι μόνο πολιτική, είναι ευδιάκριτη και από τις αντιδράσεις της τουρκικής πλευράς. Έτρεξε ο Ακιντζί, ο Τατάρ, αλλά και το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών να εξηγήσουν στους Αμερικάνους ότι «αυτά τα βήματα δεν θα συμβάλουν στην εξεύρεση λύσης στο Κυπριακό, αλλά αντίθετα ενισχύουν την ασυμβίβαστη προσέγγιση της ελληνικής πλευράς», όπως έλεγε η ανακοίνωση του υπουργείο Εξωτερικών της Τουρκίας. Να μας δώσουν πάνω στο κεφάλι για να μάθουμε να μην είμαστε ασυμβίβαστοι. «Δεν μπορεί να γίνει κατανοητό πώς μπορεί να επωφεληθεί η περιφερειακή σταθερότητα με τη διμερή στρατιωτική συνεργασία ΗΠΑ και νότιας Κύπρου και την αύξηση τέτοιων προγραμμάτων», έλεγε η ανακοίνωση του Ακιντζί. Πού είδε τη στρατιωτική συνεργασία αυτός; Στον ύπνο του, μάλλον. 

Αντιδρούν οι Τούρκοι διότι, ως γνωστό, πιστεύουν ότι η περιφερειακή σταθερότητα διασφαλίζεται μόνο αν επικρατήσει επί όλων το τουρκικό δίκαιο. Ωστόσο, ο ίδιος ο βοηθός υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Μάθιου Πάλμερ, εξηγώντας την απόφαση για το πρόγραμμα εκπαίδευσης, έλεγε προχτές σε σχέση με την Ανατολική Μεσόγειο, ότι «η άποψη της Τουρκίας, η αντίληψη της Τουρκίας για το νομικό πλαίσιο είναι διαφορετική από τη δική μας. Είναι διαφορετική από της Κύπρου, διαφορετική από της Ελλάδας και διαφορετική από τις περισσότερες χώρες του κόσμου»… Εμείς γιατί να αντιδρούμε σε τέτοιες προσεγγίσεις; Επειδή δήθεν θα δεθούμε στο άρμα των Αμερικάνων; Δεν υπάρχει τέτοια πιθανότητα διότι σε αυτό το άρμα είναι δεμένη η Τουρκία και δεν θα μας αφήσει να δεθούμε κι εμείς. Αλλά, θεωρητικά έστω, τόσα χρόνια που δεν είμαστε δεμένοι σε κανένα άρμα και θέλαμε να τα έχουμε καλά με όλους εκτός από τους Αμερικάνους και τους Ισραηλινούς, είδαμε κανένα χαϊρι; 

[email protected]