Αντιμέτωπα με τον κίνδυνο «σοβαρού υποσιτισμού» είναι πάνω από 400.000 παιδιά στη Συρία, έπειτα από την αναστολή της βοήθειας των ΗΠΑ, προειδοποίησε σήμερα η ΜΚΟ Save the Children, που δηλώνει ότι υποχρεώθηκε να περιορίσει τις δραστηριότητές της στη χώρα.

Σε ανακοίνωση, ο Μπουτζάρ Χόξχα, διευθυντής της Save the Children για τη Συρία, κάλεσε τη διεθνή κοινότητα να καλύψει επειγόντως το έλλειμμα της χρηματοδότησης, υπογραμμίζοντας ότι οι ανάγκες είναι «πιο μεγάλες από ποτέ» έπειτα από χρόνια πολέμου και οικονομικής κατάρρευσης. «Περισσότερα από 416.000 παιδιά εκτίθενται σήμερα σε μεγάλο κίνδυνο σοβαρού υποσιτισμού μετά την ξαφνική αναστολή της ξένης βοήθειας», τονίζεται στην ανακοίνωση, στην οποία διευκρινίζεται ότι πρόκειται για την αμερικανική βοήθεια.

Στον «πάγο» πάνω από το 1/3 των προγραμμάτων για τη σίτιση στη Συρία

Ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ διέλυσε την USAID, την αμερικανική υπηρεσία ανάπτυξης, η οποία διαχειριζόταν ετήσιο προϋπολογισμό 42,8 δισεκ. δολαρίων, αντιπροσωπεύοντας από μόνη της το 42% της ανθρωπιστικής βοήθειας παγκοσμίως.

Το πάγωμα της βοήθειας αυτής ανάγκασε τη Save the Children να διακόψει περισσότερο από το ένα τρίτο των προγραμμάτων της για τη σίτιση στη Συρία, απόφαση που επηρεάζει περισσότερα από 40.500 παιδιά μικρότερα των πέντε ετών, σύμφωνα με την ανακοίνωση.

Ο Χόξχα δήλωσε ότι αυτό συμβαίνει «τη χειρότερη στιγμή» καθώς «οι ανάγκες στη Συρία είναι μεγαλύτερες από ποτέ».

Οι πάντα ανοιχτές κλινικές της Save the Children δείχνουν «αύξηση των περιπτώσεων υποσιτισμού», πρόσθεσε η φιλανθρωπική οργάνωση.

Σχεδόν 14 χρόνια σύγκρουσης στη Συρία, σχεδόν κατέστρεψαν το σύστημα υγείας και τις υποδομές της χώρας.

Τον Φεβρουάριο, το πρόγραμμα των Ηνωμένων Εθνών για την Ανάπτυξη (UNDP) εκτίμησε ότι εννέα Σύροι στους δέκα ζουν πλέον μέσα στη φτώχεια και έρχονται αντιμέτωποι με την επισιτιστική ανασφάλεια, ενώ σημειώνει ότι «ο υποσιτισμός αυξάνεται, κυρίως στα παιδιά».

Σύμφωνα με τη Save the Children, περισσότερα από 650.000 παιδιά μικρότερα των πέντε ετών στη Συρία υποφέρουν στο εξής από «χρόνιο υποσιτισμό» και περισσότερα από 7,5 εκατομμύρια παιδιά σε όλη τη χώρα χρειάζονται ανθρωπιστική βοήθεια, «ο υψηλότερος αριθμός από την αρχή της κρίσης».

Καλώντας τη διεθνή κοινότητα να παρέμβει «επειγόντως» για να καλύψει το έλλειμμα, ο Χόξχα υπογράμμισε ότι τα παιδιά της Συρίας «πληρώνουν το τίμημα αποφάσεων που λαμβάνονται χιλιάδες χιλιόμετρα» μακριά από τα σπίτια τους.

Πηγές: ΑΜΠΕ, AFP

«Τα τελευταία 15 χρόνια, οι σοβαρές αμερικανικές επιχειρήσεις υπέστησαν τα πάνδεινα από την επίθεση της κουλτούρας της αφύπνισης (woke), μέσω του περίφημου συστήματος DEI (Diversity, Equity, Inclusion), το οποίο αργά, αλλά σταθερά, κατέστρεψε και το αμερικανικό εκπαιδευτικό σύστημα».

Αυτά μας λέει ο Frederik M. Hess, Διευθυντής Σπουδών Εκπαιδευτικής Πολιτικής στο Αμερικανικό Ινστιτούτο Επιχείρησης (American Enterprise Institute), που είναι ένας από τους πιο σοβαρούς θεσμούς της αμερικανικής επιχειρηματικής κοινότητας.

Κατά τον Frederick M. Hess, την τελευταία δεκαετία, τα αμερικανικά σχολεία και κολλέγια, υιοθέτησαν απρόσεκτα μια ατζέντα που δεν συμβάδιζε με τις κυρίαρχες αμερικανικές αξίες. Έτσι, δόθηκε η ευκαιρία σε ιδεολόγους, καιροσκόπους και υπονομευτές των ανοικτών κοινωνιών να μετατρέψουν τις λογικές διαισθήσεις για τη δικαιοσύνη και τις ευκαιρίες στη ζωή σε τοξικά δόγματα, δηλητηριάζοντας ακόμα και τη γλώσσα της αμερικανικής εκπαίδευσης. Επρόκειτο για μια πραγματική πνευματική εισβολή, η οποία έχει ήδη προκαλέσει σοβαρότατες ζημιές.

Τα κολλέγια μπήκαν όλα μέσα. Μέχρι το 2022, σχεδόν τα μισά μεγάλα ιδρύματα χρησιμοποιούσαν το DEI κατά την ανάθεση θητείας. Στην πράξη, αυτό συνήθως συνεπαγόταν υποχρεωτικές «δηλώσεις DEI», όρκους πίστης που το 56% των μετριοπαθών καθηγητών (και το 90% των συντηρητικών συναδέλφων τους) περιγράφουν ως «ιδεολογικές λυχνίες».

Την περασμένη άνοιξη, ο προοδευτικός καθηγητής νομικής στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, Ράνταλ Κένεντι, καταδίκασε τις δηλώσεις της DEI ως «όρκους πίστης» που εξαλείφουν τους συντηρητικούς και αυτούς που «δείχνουν ανεπαρκή ενθουσιασμό για το καθεστώς της DEI». Πράγματι, πολλά ιδρύματα εξέταζαν τις δηλώσεις διαφορετικότητας προτού ασχοληθούν με τα πραγματικά προσόντα. Στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Μπέρκλεΰ, για παράδειγμα, μόνο οι δηλώσεις DEI χρησιμοποιήθηκαν για να απορριφθούν έως και τα τρία τέταρτα των υποψηφίων καθηγητών.

Το δόγμα DEI ήταν πανταχού παρόν και στο Κ-12. Γονείς μοιράστηκαν ιστορίες για παιδιά της τρίτης δημοτικού που ντρέπονταν για τη «λευκότητά» τους ή που διώχνουν τους γονείς τους επειδή χρησιμοποιούν ξεπερασμένη ορολογία φύλου, όπως «αγόρια» και «κορίτσια». Το Εθνικό Μουσείο Αφροαμερικανικής Ιστορίας του Smithsonian παρουσίασε έναν διαδικτυακό οδηγό για το «Talking about Race» στο Κ-12 που απέρριπτε τη «σκληρή δουλειά», την «αυτοδυναμία» και το «να είσαι ευγενικός» ως συνήθειες της «λευκής κουλτούρας».

Τα φημισμένα ναυλωμένα σχολεία ΚΙΡΡ εγκατέλειψαν την 25χρονη μάντρα τους «Work Hard. Be Nice» ως κληρονομιά της κουλτούρας της «λευκής υπεροχής» που απείλησε τις προσπάθειες για «εξάρθρωση του συστημικού ρατσισμού». Τον Ιανουάριο του 2025, μια εθνική έρευνα σε μαθητές γυμνασίου ανέφερε ότι πάνω από το ένα τρίτο έχει δασκάλους που «συχνά» ή «σχεδόν καθημερινά» τους λένε ότι η Αμερική είναι ένα θεμελιωδώς ρατσιστικό έθνος.

Αυτή η κατάσταση δημιούργησε ένα κλίμα καταπίεσης, βίας και αυταρχισμού τόσο στα εκπαιδευτικά ιδρύματα όσο και στις επιχειρήσεις, μέσα στις οποίες ομάδες ακτιβιστών προσπαθούν να επιβάλλουν τον «βοκισμό» ως σύστημα λειτουργίας!

Πρόκειται για μια χωρίς προηγούμενο κατάσταση, με απίθανες κοινωνικές και πολιτικές συνέπειες. Όπως λέει ο F.Hess, η ιδεολογική και ορθοπολιτική βία εξαγρίωσε πολύ κόσμο. Και από την άποψη αυτή ο πιο σημαντικός παράγοντας που πυροδότησε αντιδράσεις, τελικά ήταν η πανδημία, η οποία διέλυσε τη μακροχρόνια εμπιστοσύνη στα σχολεία, ενώ άνοιξε στους γονείς ένα άνευ προηγουμένου παράθυρο για να δουν τι συνέβαινε στις τάξεις. Το πιο συνηθισμένο πράγμα που άκουσα από τους γονείς κατά τη διάρκεια της πανδημίας ήταν, «Δεν είχα ιδέα!» Γονείς που δεν είχαν ποτέ μεγάλη ορατότητα για το τι έκαναν οι μαθητές όλη την ήμερα, ανησυχούσαν ξαφνικά από την επικράτηση αμφίβολων δογμάτων, που αποσταθεροποιούσαν και τον οικογενειακό θεσμό.

Ακόμα χειρότερα, με αφορμή τον πόλεμο στη Γάζα, δήθεν προοδευτικά δόγματα απέκτησαν ολοκληρωτικό χαρακτήρα, με τον αντισημιτισμό να δίνει ρέστα στα σχολεία και ανώτερα εκπαιδευτικά ιδρύματα.

Τελικά δε, όλα αυτά, οδήγησαν έναν ολόκληρο κόσμο στην απέχθεια προς τις δήθεν ελίτ και ιδιαίτερα αυτές του Χόλυγουντ, που από το πρωί έως το βράδυ δίνουν βραβεία στους πρωταγωνιστές της ακυρωτικής κουλτούρας και της συνολικής κοινωνικής αποδόμησης.

ΠΗΓΗ: Euro2day.gr

Το κορυφαίο όργανο ανθρωπίνων δικαιωμάτων των Μπαλόχ, η Επιτροπή Baloch Yakjehti (BYC) έκανε ανάρτηση για τις απειλές θανάτου σε δημοσιογράφο, οι οποίες αντικατοπτρίζουν  την κλιμακούμενη καταστολή της ελευθερίας της έκφρασης στο Βελουχιστάν.

Η BYC μοιράστηκε τις λεπτομέρειες σε μια δημοσίευση στο X.

“Ο Javed Baloch, ένας θαρραλέος δημοσιογράφος με έδρα στο Gwadar του Βελουχιστάν, έχει δεσμευτεί εδώ και καιρό να υποστηρίζει τη δημοσιογραφική ηθική και να ενισχύει τις φωνές των περιθωριοποιημένων κοινοτήτων αναφέροντας τοπικά και περιφερειακά ζητήματα. Η ατρόμητη αναφορά του έχει ρίξει φως σε παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, περιβαλλοντικές ανησυχίες και κοινωνικοπολιτικές αδικίες στο Βελουχιστάν. Έλαβε μια απειλή θανάτου μέσω τηλεφώνου από ένα άτομο που αυτοπροσδιορίζεται ως «Irfan», ο οποίος ισχυρίστηκε ότι συνδέεται με την Ακτοφυλακή του Πακιστάν (PCG) και σύμφωνα με αξιόπιστες τοπικές πηγές, το άτομο συνδέεται με τις υπηρεσίες πληροφοριών του Πακιστάν», δήλωσε η BYC στο X.

Αποκαλώντας τη δράση ως «στοχευμένη απειλή», η BYC ισχυρίστηκε ότι δεν πρόκειται για μεμονωμένο περιστατικό αλλά μέρος ενός ευρύτερου μοτίβου εκφοβισμού, παρενόχλησης και βίας που αντιμετωπίζουν οι δημοσιογράφοι στο Βελουχιστάν.

Το BYC παρατήρησε περαιτέρω στην ανάρτησή του ότι η διατύπωση απειλών κατά των δημοσιογράφων συνιστά σοβαρή παραβίαση των θεμελιωδών δικαιωμάτων τους, ιδιαίτερα του δικαιώματος στην ελευθερία της έκφρασης όπως κατοχυρώνεται στο Άρθρο 19 της Οικουμενικής Διακήρυξης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (UDHR) και στο Διεθνές Σύμφωνο για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα (ICCPR), στο οποίο το Πακιστάν είναι συμβαλλόμενο μέρος.

Χαρακτηρίζοντας την πράξη εκφοβισμού όχι μόνο ότι θέτει σε κίνδυνο τις ζωές μεμονωμένων δημοσιογράφων, αλλά και συμβάλλει στη φίμωση όλων των μεμονωμένων δημοσιογράφων, το BYC απηύθυνε έκκληση στο Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Ηνωμένων Εθνών, στο Γραφείο της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (OHCHR) και σε διεθνείς οργανισμούς επιτήρησης της ελευθερίας του Τύπου όπως η Επιτροπή για την Προστασία των Δημοσιογράφων (CPJ), Reporters to Journalists Without Borders (CPJ) ως επίγνωση της απειλής κατά του Javed Baloch επειγόντως.

Το BYC απηύθυνε επίσης έκκληση σε όλους τους εθνικούς και διεθνείς οργανισμούς που εργάζονται για την ελευθερία του Τύπου και την ασφάλεια των δημοσιογράφων να επεκτείνουν τα προστατευτικά μέτρα και την υποστήριξη στον Javed Baloch και να υποστηρίξουν διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που εγγυώνται την ασφάλεια των δημοσιογράφων σε περιοχές που πλήττονται από συγκρούσεις όπως το Μπαλουχιστάν.

“Η φίμωση των δημοσιογραφικών φωνών μέσω απειλών και βίας αποτελεί επίθεση κατά της αλήθειας, της λογοδοσίας και της δημοκρατικής διαδικασίας. Η ασφάλεια των δημοσιογράφων είναι αδιαπραγμάτευτη και πρέπει να τηρηθεί με τη μέγιστη δυνατή επείγουσα ανάγκη”, ανέφερε η BYC στις καταληκτικές της παρατηρήσεις στην ανάρτηση στο X.

Gwadar: Death Threats to Journalist Javed Baloch Reflect Escalating Repression of Freedom of Expression in Balochistan

Baloch Yakjehti Committee (BYC)

Javed Baloch, a courageous journalist based in Gwadar, Balochistan, has long been committed to upholding journalistic ethics… pic.twitter.com/RTNVqiEgu0

— Baloch Yakjehti Committee (@BalochYakjehtiC) April 14, 2025

Η περιοχή του Βελουχιστάν εξακολουθεί να μαστίζεται από μια ανησυχητική τάση αναγκαστικών εξαφανίσεων, με ορισμένα θύματα να απελευθερώνονται τελικά, ενώ άλλα υφίστανται μακροχρόνια κράτηση ή πέφτουν θύματα στοχευμένων δολοφονιών.

Αυτές οι παραβιάσεις των θεμελιωδών δικαιωμάτων έχουν τροφοδοτήσει την αυξανόμενη ανασφάλεια και δυσπιστία μεταξύ των ντόπιων. Ο επίμονος φόβος αυθαίρετων συλλήψεων και η απουσία λογοδοσίας συνεχίζουν να αποσταθεροποιούν το Μπαλουχιστάν, υπονομεύοντας τις προσπάθειες αποκατάστασης της ειρήνης, της δικαιοσύνης και της εμπιστοσύνης του κοινού στους κρατικούς θεσμούς.