Φρίξος Δαλίτης   

Δεν είναι καιρός για ψευδαισθήσεις και αυταπάτες. Με τόσες φορές που πήγαμε με μεγάλο καλάθι προσδοκιών και επιστρέψαμε με άδειες τσέπες, έχουμε συνηθίσει πλέον και έχουμε αρχίσει να συνειδητοποιούμε ότι πρέπει να κρατούμε χαμηλά τον πήχη. Διότι όχι απλά θα περάσουμε από κάτω, αλλά θα πέσει και να μας πλακώσει κιόλας. Ούτε αυτό θα είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει. Στην πολιτική τα πάντα κρίνονται εκ του αποτελέσματος. Και για να περάσουμε και στο διά ταύτα, τα δεδομένα αυτή τη στιγμή στη ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, έχουν ως εξής:

◗ Η Τουρκία έχει εδώ και μήνες εισβάλει παράνομα στην κυπριακή ΑΟΖ πραγματοποιώντας γεωτρήσεις, με το Γιαβούζ να συνεχίζει ανενόχλητο τη δράση του. Μια κίνηση την οποία η τουρκική κυβέρνηση είχε εξαγγείλει εδώ και πάρα πολύ καιρό και προχωρεί στην υλοποίηση της χωρίς ουσιαστικά κανένα εμπόδιο. Με το θέμα να πηγαινοέρχεται στα σαλόνια των Βρυξελλών και να συζητείται σε Συμβούλια Υπουργών Εξωτερικών και σε Συνόδους Κορυφής, να εξαγγέλλονται μέτρα και κυρώσεις, αλλά επί της ουσίας, τα τουρκικά γεωτρύπανα πηγαινοέρχονται όποτε θέλουν στην κυπριακή ΑΟΖ…

◗ Η κυβέρνηση Ερντογάν έχει εξαγγείλει μετά την υπογραφή του μνημονίου με τη Λιβύη γεωτρήσεις στην θαλάσσια περιοχή ανοικτά της Κρήτης. Είναι θέμα χρόνου να υλοποιήσει και αυτή την εξαγγελία της. Όπως θέμα χρόνου είναι η επανάληψη του σκηνικού στον Έβρο στα ελληνοτουρκικά σύνορα με τη διοχέτευση μεταναστών από την τουρκική κυβέρνηση και την άσκηση πίεσης προς την Ελλάδα. Η ένταση και οι προκλήσεις στο Αιγαίο σχεδόν καθημερινές.

◗ Στην ευρύτερη περιοχή, η Τουρκία συνεχίζει να λειτουργεί ως τοπική υπερδύναμη. Είτε αυτό αφορά την εμπλοκή της στη Λιβύη, είτε στη Συρία. Λειτουργεί επίσης ως εκβιαστής των Βρυξελλών στο μεταναστευτικό.

Υπό αυτά λοιπόν τα δεδομένα είναι που πραγματοποιήθηκε και το ταξίδι του Ζοζέπ Μπορέλ την περασμένη Δευτέρα στην Άγκυρα. Ο οποίος προηγουμένως πέρασε από τη Λευκωσία και πέταξε με ελικόπτερο πάνω από την κυπριακή ΑΟΖ μέχρι το Γιαβούζ και είδε ιδίοις όμμασι τις τουρκικές ενέργειες. Άρα είχε και από πρώτο χέρι ενημέρωση για την κατάσταση. Είχε επίσης επισκεφθεί και την Αθήνα και είχε υποτίθεται και από την ελληνική κυβέρνηση ενημέρωση για το πώς έχει η κατάσταση.

Παρόλα αυτά, το αποτέλεσμα ήταν αυτό που όλοι είδαμε και διαβάσαμε. Ο Μεβλούτ Τσαβούσογλου να κάνει τα δικά του, να θέτει όρους κόβοντας και ράβοντας και να απειλεί ανοικτά και με θράσος τον Ύπατο Εκπρόσωπο της ΕΕ για θέματα Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφάλειας, πως εάν η ΕΕ επιβάλει κυρώσεις στην Τουρκία, θα την βρει απέναντί της…

Αυτά λοιπόν είναι που θα έχουν ενώπιόν τους σε πρώτηφάση την ερχόμενη Δευτέρα οι υπουργοί Εξωτερικών της ΕΕ και εν συνεχεία ο Αρχηγοί των κρατών μελών. Αυτά είναι που θα συζητήσουν και για αυτά είναι που καλούνται να λάβουν αποφάσεις. Είναι για αυτό που η ευθύνη τους είναι μεγάλη. Αλλά μεγαλύτερη είναι ευθύνη για τις κυβερνήσεις Κύπρου και Ελλάδας που καλούνται να δημιουργήσουν εκείνο το πολιτικό περιβάλλον που θα μπορεί να αντιληφθεί την κρισιμότητα των στιγμών. Είναι η ώρα της κρίσης για τους ίδιους του ευρωπαϊκούς θεσμούς ως προς το κατά πόσο μπορούν να στείλουν το μήνυμα ότι δεν ανέχονται πολιτικές εκβιασμού και πειρατή από την Τουρκία, ή που απλά η Ε.Ε. θα βάλει και άλλο νερό στον μύλο των απαιτήσεων της κυβέρνησης Ερντογάν. Αυτές τις συμπεριφορές όμως θα τις βρούν απέναντί τους οι Ευρωπαίοι εταίροι. Διότι το πρόβλημα δεν είναι και δεν ήταν ποτέ μόνο πρόβλημα της Κύπρου και της Ελλάδας. Είναι πρόβλημα ολόκληρης της ΕΕ η ακροβατική πολιτική της έντασης και της αποσταθεροποίησης.