REAL TIME |

Weather Icon

Η νέα Άλωση…

Η νέα Άλωση…

  Χριστάκης Ευσταθίου   

Σε μια νέα Άλωση της Πόλης, με την απόφαση του σύγχρονου μεγαλοσουλτάνου της Άγκυρας να μετατρέψει σε τζαμί το καύχημα του πανανθρώπινου πολιτισμού, παραπέμπει η διακεκριμένη ιστορικός Ελένη Αρβελέρ. Με νόημα μάλιστα αναφέρει: «αν ακούσω ότι τα ψηφιδωτά έχουν δακρύσει δεν θα εκπλαγώ, ούτε για ποιο λόγο κτυπούν οι καμπάνες». Παγκόσμια η κατακραυγή για το συντελεσθέν ανοσιούργημα που συνιστά στην ουσία εγκληματικό μαχαίρωμα στην καρδιά του πολιτισμού και της αξιοπρέπειας. Η παρέμβαση της αποκτά βαθύτερο περιεχόμενο όταν διαπιστώνει πως «όταν ένας λαός έχει ανάγκη από τέτοιους συμβολισμούς για να διατηρήσει τη συνοχή του, απέχει πολύ από τα ευρωπαϊκά δεδομένα». 

Βέβαια, ο Ερντογάν – ίσως εδώ να τα καταφέρνει να φτιάχνει με τόση μαεστρία την εικόνα του μεγάλου «παίκτη» – ξέρει να στήνει τα δικά του παιχνίδια που υφαίνονται σ’ ένα μίγμα θρησκευτικού, πολιτικού και γεωστρατηγικού πεδίου, αδράχνοντας κάθε ευκαιρία και γράφοντας κανονικά στα παλαιότερα των υποδημάτων του τις οποιεσδήποτε ευαισθησίες εκδηλώνονται ακόμα και σε παγκόσμια κλίμακα. Είναι εδώ ίσως που τίθεται το πιο καίριο ερώτημα, το οποίο μάλιστα αγγίζει την ουσία των πραγμάτων. Πόσα από τα δάκρυα που χύνονται διεθνώς δεν είναι τελικά κροκοδείλια; Αν συνειδητοποιούσε ο νέος μεγαλοσουλτάνος ότι δεν υπάρχει έδαφος να ικανοποιεί γούστα, ορέξεις και καπρίτσια του, θα ήταν μάλλον διαφορετικά τα δεδομένα. Εκείνο που ουσιαστικά αλώθηκε με την τελευταία ανίερη πράξη του είναι η αξιοπιστία του σύγχρονου πολιτισμού, ο οποίος καμιά σχέση δεν έχει με αρχές δικαίου αλλά με αρχές συμφερόντων, ενίοτε μάλιστα και διαπλεκομένων. Υπό διαφορετικές συνθήκες θα σκεφτόταν δυο και τρεις φορές να προχωρήσει σ’ αυτό που αποτόλμησε και το οποίο, ούτως ή άλλως, συνιστά ντροπή και όνειδος όχι μόνο για τη χριστιανοσύνη αλλά και για τον παγκόσμιο πολιτισμό.

Σε μια πιο βαθιά ιστορική διάσταση και ερμηνεία των γεγονότων το «εάλω η Πόλις» τότε ξεπρόβαλε μια άλλη δυναμική. Ανέδειξε αποδεδειγμένα μια στρατιά ανθρώπων του πνεύματος – επώνυμων και ανώνυμων – που κατήρδευσε τον χώρο του πολιτισμού στο ευρύτερο ευρωπαϊκό αλλά και το παγκόσμιο γίγνεσθαι. Καμία «Πόλη» και κατ’ επέκταση Αγιά Σοφιά, δεν αλώνεται και δεν αλλοιώνεται ως χαρακτήρας και δυναμική, παρά μόνο όταν εκείνοι που αισθάνονται ότι τους ανήκει ως πολύτιμη και αναπαλλοτρίωτη κληρονομιά παύσουν να την διεκδικούν, παύσουν να στοιχίζονται με συνέπεια στην πνευματική της εμβέλεια, παύσουν να την θεωρούν πνευματική κοιτίδα τους. Πρόκειται για διαχρονικά μηνύματα ουσίας και όχι για σπασμωδικές αντιδράσεις, οι οποίες ενίοτε προσλαμβάνουν ένα εντελώς περιστασιακό και παρωδικό χαρακτήρα. Ακόμα πιο καίριο ερώτημα: πέραν των όποιων συναισθηματικών φορτίσεων και εξάρσεων, παραμένει αλώβητος ο ομφάλιος λώρος που μας δένει με το μεγάλο καύχημα της Ορθοδοξίας που αποπνέει το πιο μεγάλο ιστορικό και πολιτισμικό άρωμα; Παραμένει αδούλωτο το φρόνημα όπως στην περίπτωση του στρατιωτικού ιερέα Λευτέρη Νουφράκη, ο οποίος το 1919 και ενώ η Αγία Σοφία τελούσε υπό καθεστώς τζαμιού τόλμησε να τελέσει θεία Λειτουργία;

Φιλελεύθερος

Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.
Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Facebook

Ακολουθήστε τον Σάββα Καλεντερίδη στο Facebook

Ακολουθήστε τον Σάββα Καλεντερίδη στο Twitter

Εγγραφείτε στο κανάλι του infognomonpolitics.gr στο Youtube

Εγγραφείτε στο κανάλι του Σάββα Καλεντερίδη στο Youtube