ΣΑΡΑΝΤΑ έξι χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από την τουρκική εισβολή. Σήμερα, 20 Ιουλίου, είναι η επέτειος της εθνικής τραγωδίας. Προηγήθηκε ως γνωστό το προδοτικό πραξικόπημα της χούντας και των εδώ εγκάθετών της, της ΕΟΚΑ Β’. Το πραξικόπημα για ανατροπή του Προέδρου Μακαρίου διενεργήθηκε για να ανοίξει τον δρόμο στην Τουρκία να εισβάλει στο νησί. Φέτος συμπληρώνονται σαράντα έξι χρόνια από τότε. Σχεδόν μισός αιώνας. Σαράντα έξι μακρόσυρτα μνημόσυνα από τότε και η πληγή παραμένει ανοικτή. Οι μνήμες όσο και να ξεθωριάζουν δεν μπορούν να ξεχάσουν τον πόνο, τους νεκρούς, τους αγνοούμενους, τον ξεριζωμό. Όσο η κατοχή συνεχίζεται οι επιπτώσεις της παραμένουν αναλλοίωτες. Γι’ αυτό και θα πρέπει σε κάθε επέτειο και όχι μόνο, καθημερινά, να εκφράζεται η αποφασιστικότητα ότι ο στόχος παραμένει η ανατροπή των κατοχικών δεδομένων και την απελευθέρωση της Κύπρου. Χωρίς εκπτώσεις και διάφορες ρυθμίσεις που θα νομιμοποιούν την κατοχή, την παρουσία της Τουρκίας στην Κύπρο.

ΦΕΤΟΣ βιώνουμε περισσότερο από κάθε άλλη φορά μετά το 1974 την τουρκική επιθετικότητα. Η Άγκυρα υλοποιεί τους επεκτατικούς της σχεδιασμούς στην περιοχή. Σχεδιασμούς σε βάρος της Κύπρου, της Ελλάδος, του ελληνισμού εν γένει. Σε βάρος της Λιβύης, της Συρίας. Το καθεστώς Ερντογάν και με την πρόσφατη μετατροπή της Αγίας Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη σε τζαμί, δείχνει αποφασισμένο να προχωρήσει, παραβιάζοντας το Διεθνές Δίκαιο, για να εφαρμόσει τις παράνομες και παράλογες αξιώσεις του. Και δυστυχώς, η διεθνής κοινότητα, η Ε.Ε., τα Ηνωμένα Έθνη, δεν αντιδρούν στην τουρκική επιθετική συμπεριφορά. Αντίθετα επιδεικνύουν μια απαράδεκτη ανοχή στις τουρκικές παράνομες ενέργειες.

Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ των διαπραγματεύσεων στο Κυπριακό έχει, όπως είναι γνωστό,  «παγώσει» από τη σύνοδο του Κραν Μοντανά, το καλοκαίρι του 2017. Αυτό δεν σημαίνει το τέλος του δρόμου. Η διαδικασία των διαπραγματεύσεων δεν είναι αυτοσκοπός. Είναι, όμως, το μοναδικό εργαλείο, μεθοδολογία για να επιτευχθεί συμφωνία στο Κυπριακό. Ο διάλογος, όμως, θα πρέπει να είναι παραγωγικός και να πιστεύουν σε αυτόν όλοι οι εμπλεκόμενοι. Την ίδια ώρα, θα πρέπει να επισημάνουμε πως η συμφωνία θα πρέπει να ανατρέπει τα κατοχικά δεδομένα και όχι να τα νομιμοποιεί. Αυτός θα πρέπει να είναι ο μόνιμος μας στόχος. 

ΣΑΡΑΝΤΑ έξι χρόνια μετά την τουρκική εισβολή θα πρέπει να είναι ξεκάθαρο πως μια συμφωνία περνά μόνο μέσα από την πλήρη αποκατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο νησί. Αυτό, μπορεί να γίνει μόνο με μια συμφωνία που να υιοθετεί τις βασικές αρχές δικαίου και να στηρίζεται στη δημοκρατία και το κοινοτικό κεκτημένο. Μια κανονική χώρα, χωρίς περιορισμούς και πρωτίστως χωρίς να υπάρχουν εκπτώσεις σε  δικαιώματα και ελευθερίες. Αυτό δεν είναι απαίτηση, είναι υποχρέωση της διεθνούς κοινότητας να το περιλάβει σε μια συμφωνία για το Κυπριακό. 

Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ επέτειος, αποτελεί ευκαιρία για να επαναλάβουμε πως ο μόνος δρόμος που μπορούμε να βαδίσουμε είναι αυτό που θα διασφαλίζει το μέλλον της χώρας. Η μεγαλύτερη τιμή για τους πεσόντες, που θυσίασαν τη ζωή τους στην υπεράσπιση της πατρίδας, είναι μια δίκαιη και δημοκρατική λύση του Κυπριακού. Γι’ αυτό αγωνιζόμαστε.