Γράφει ο Δημήτριος Καρατζίδης

Αυτή τη φορά αποφάσισα να αφήσω τις λέξεις να οδηγήσουν το Λόγο, έχει κι αυτή η προσέγγιση το δικό της ενδιαφέρον. Εκκλησία ή αλλιώς Ναός, ο χώρος που συγκεντρώνονται άτομα και σχηματίζουν μια ομάδα. Εν προκειμένω, ο χώρος συγκέντρωσης των Χριστιανών προκειμένου να τελέσουν διαδικασίες προσευχής και δέησης προς το Θεό που πιστεύουν και τιμούν. Ο χώρος αυτός είναι αφιερωμένος στην Αγία του Θεού Σοφία.

Ο ορισμός του Άγιος, εμπεριέχει την έννοια του ευσεβή, περικλείει το σεβασμό και για αρκετούς το φόβο με την έννοια της ταπεινότητας και της συναίσθησης του πόσο μικρός αλλά ισάξιος καθένας πιστός είναι μες στη Δημιουργία του Κυρίου και Θεού του. Ενός Θεού πανταχού παρόντος και τα πάντα πληρώντος που στην ουσία επεκτείνεται στον σύμπαντα Κόσμο και μηδαμώς περιορίζεται στους ακόμη και υπερμεγέθεις χώρους ενός επιβλητικού Ναού. Ενός Θεού-Δημιουργού, ο οποίος βλέπει κι επιβλέπει τα πάντα, θυμίζοντας τον της Δίκης Οφθαλμόν ως τα πανθ’ ορά.

Και πώς ο Δημιουργός επιβλέπει το Παν; Με τη Σοφία Του. Με τη βαθιά γνώση της Αλήθειας του Κόσμου. Της σοφίας που εμπεριέχει την πολυμάθεια από τη μια, αλλά και μέσα από το παιχνίδι της αναδιάταξης των γραμμάτων τη λέξη ΟΦΙΣ. Το δηλητηριώδες ερπετό που για τους Χριστιανούς αποτελεί σύμβολο της διαβολής που στρεβλώνει την αλήθεια και δηλητηριάζει τον αφελή άνθρωπο με ολέθριες συχνά συνέπειες.

Όλο το σύμπλεγμα, αρχιτεκτονικό κι ας μου επιτραπεί να το αποκαλέσω επίσης γλωσσοπολιτισμικό, εδράζεται στο γεωγραφικό χώρο της Κωνσταντινούπολης. Της Πόλης του Κωνσταντίνου που αποτέλεσε Πρωτεύουσα κι έμβλημα του Βυζαντίου. Κι αν προτιμάτε στην Ιστανμπούλ, ήτοι στην Πόλη του Κωνσταντίνου εις την οποία εισήλθαν επιδρομικά κατακτητές και την μετονόμασαν. Εδώ λοιπόν άρχισε η χρήση της ιστορικής γομολάστιχας.

Σε λίγες μέρες από σήμερα, ο ιστορικά τεκμηριωμένος χώρος ελληνορθόδοξης λατρείας στην Πόλη του Κωνσταντίνου εις την οποία εισήλθαν κατακτητές και τη μετονόμασαν, θα λειτουργεί δια προεδρικής απόφασης και κατόπιν σχετικών οικοδομικών τροποποιήσεων, ως χώρος λατρείας αλλότριας θρησκείας. Αυτός είναι ο στόχος, ή το αποτέλεσμα των δεδομένων γεγονότων κι αποφάσεων του εδαφικά κυρίαρχου κράτους εντός του οποίου εδράζεται το μνημείο.

Πρακτικά δηλαδή ο χώρος που έχει χτισθεί προς λατρεία της Αγίας του Θεού Σοφίας, χάρη στην προεδρική παρέμβαση ενός πολιτικού ηγέτη, αλλάζει σημασία χρήσης. Ένας άνθρωπος, που μάλλον θεωρεί τον εαυτό του χρήστη επιδέξιο της γομολάστιχας της Ιστορίας, επιχειρεί να διορθώσει το παρελθόν και να χαράξει ένα νέο παρόν, σε μια προσπάθεια ενδεχομένως να οδηγήσει σε ένα νέο Μέλλον.

Αν ο κύριος Πρόεδρος που κρατά τη γομολάστιχα επιχειρεί διορθώσεις της Ιστορίας ακούει, παρακαλώ να μην ξεχάσει να επιχειρήσει διορθώσεις και του Πολιτισμού, αλλιώς θα έχει μπλεξίματα… Γιατί η ίδια φάρα που ενεπλάκη στη συγγραφή της Ιστορίας που πάει να διορθώσει, εμπλέκεται στον Πολιτισμό όπου ο Υβριστής, θολωμένος από την Άτη, προκαλεί τη Νέμεση του Όφι της του Θεού Σοφίας και συντρίβεται από την Τίσιν. Ή αλλιώς αν δε μιλάτε τη γλώσσα της αρχαιοελληνικής γραμματείας κύριε Πρόεδρε, εστιάστε τουλάχιστον στη Φυσική και θυμηθείτε ότι η Δράση προκαλεί πάντα Αντίδραση, έστω κι αν η εκδήλωσή της προϋποθέτει χρόνο. Και τελικά φρεσκάρετε λίγο τις γυμνασιακές γνώσεις της Χημείας σας κύριε Πρόεδρε και σκεφτείτε μήπως δράτε ως καταλύτης στην άλυσο αντιδράσεων που δεν έχετε μελετήσει ως τέλους και βρίσκονται στην ύλη επόμενης τάξης.

Τελικά ένα σχολείο όλη η ζωή και πάντα την κατεύθυνση την δίνει ο Δάσκαλος.