Γράφει ο Κρεσέντσιο Σαντζίλιο

Εάν σκεφτούμε πως όλα εκείνα τα ταξίδια στη Τουρκία Ιταλών κυβερνητικών στελεχών, αρχίζοντας απ’ τον πρωθυπουργό Κόντε το 2019 έως τον υπουργό άμυνας Γκουερρίνι πολύ πρόσφατα, δεν μπορούν να «πάνε στράφι», να έχουν γίνει «τζάμπα και βερεσέ»,

   τότε είναι πολύ πιθανόν στην ελληνική κυβέρνηση να γίνεται μια μεγάλη προσπάθεια λύσης της «σπαζοκεφαλιάς», δηλαδή να βρεθεί ο πιο κατάλληλος τρόπος να «περάσει» στον ελληνικό λαό χωρίς πολλούς κραδασμούς ο όγκος της προσεχούς εθνικής υποχώρησης στο νότιο Αιγαίο (Καστελόριζο, Ρόδος, Κρήτη).

   Αυτή τη στιγμή δυο αντίθετα φαινόμενα παρατηρούνται στην ευρωπαϊκή πολιτική σκακιέρα: απ’ τη μια πλευρά, μια έξαρση κινήσεων ευρωπαίων και τούρκων αξιωματούχων με συναντήσεις, τηλεφωνήματα, δηλώσεις, ενώ απ’ την άλλη εμφανής είναι μια συνολική αδράνεια της ελληνικής διπλωματίας που μοιάζει να έχει λουφάξει στο καβούκι της (όχι που πρώτα έκανε κάτι σημαντικό, μη τρελαθούμε κιόλας!), έγινε ακόμη πιο «σιωπηλή», πιο υποτονική, ως και μηδενική θα έλεγε κανείς.

   Μάλλον δεν έχει να πει τίποτα, να μας πει τίποτα, να κάνει τίποτα, γνωρίζοντας τα όρια που της έθεσαν οι «γνωστοί-άγνωστοι» φίλοι και σύμμαχοι (και «σύμμαχός» της στο ΝΑΤΟ είναι και η Τουρκία!),

   όπως και τα όρια που δυστυχώς η ίδια θέτει στον εαυτό της εθελούσια από το 1922 και μετά

   (κιόλας ένας ολόκληρος αιώνας ελληνικής βαθμιαίας υποβάθμισης και υποταγής: το έχουν ποτέ σκεφτεί οι Έλληνες κυβερνώντες και ο ελληνικός λαός;!),

   για να αποφύγει δήθεν (αυτή η πανηλίθια «δικαιολογία»: για ‘χάρη της ειρήνης’!!) οποιαδήποτε σύγκρουση, ακριβώς, με τους ως άνω «φίλους και σύμμαχους» μη και…της κάνουν ντά!

   Είναι λοιπόν πολύ πιθανόν, μέσα σε τόση «ησυχία», τόση αλαλία

   (τώρα, για αντιπερισπασμό,  πολύς ντόρος γίνεται με εσωτερικά προβλήματα ώστε να «ξεχάσουμε» τα εξωτερικά),

   να μηχανεύονται στη κυβέρνηση με ποιες εκφράσεις της ελληνικής γλώσσας, με ποιους «βυζαντινισμούς», με ποια λόγια θα «χρυσώσουν» το χάπι που οι «φίλοι και σύμμαχοι» πάνε να της χορηγήσουν, πικρότατο χάπι για το οποίο οποιοσδήποτε Έλληνας, που σέβεται τον εαυτό του και την αξιοπρέπειά του, θα επέλεγε την πιο ακραία αντίσταση και μάχη έως και ντον πόλεμο από το να δεχθεί να το καταπιεί,

   καταδικάζοντας ακόμη μια φορά, κι αυτή τη φορά πολύ περισσότερο οδυνηρά, τη χώρα του στην πιο ταπεινωτική ήττα – πολιτική, στρατιωτική, γεωγραφική, εδαφική, δημογραφική, ηθική.

   Η Τουρκία γνωρίζει τον φόβο και την παροιμιώδη δειλία των Ελλήνων κυβερνητών: κάτι σαν καταθλιπτική δουλικότητα άλλωστε έμοιασε το πρόσφατο τηλεφώνημα που η «μαμά» Μέρκελ επέβαλε στο πρόθυμο «παιδί» Μητσοτάκη να κάνει στον αφέντη Ερντογάν,

    ένα τηλεφώνημα που κανονικά δεν θα έπρεπε να υπάρχει κανένας λόγος για να γίνει, αν όχι από επιθυμία κατευνασμού ή «προσφοράς υπηρεσιών» ή ακόμη δήλωσης υποτέλειας.

   Διότι δεν μπορεί κανείς να φανταστεί πως ο Μητσοτάκης τηλεφώνησε στον Ερντογάν για να του υπενθυμίσει τις αλητείες του ή να τον απειλήσει πως θα χτυπήσει τη Τουρκία ή να τον προτρέψει να μη το παρακάνει γιατί δεν θα του βγει σε καλό!

   Οπότε, αν δεν είναι τίποτα απ’ αυτά ή άλλα παρεμφερή (και δεν είναι!), τότε δεν μπορεί παρά να είναι μια τηλεφωνική «επιβεβαίωση» της «προθυμίας» της Ελλάδας

   (αλλά, μια στιγμή, μη συγχέουμε: μάλλον μόνο της ελληνικής κυβέρνησης, όχι βέβαια του ελληνικού λαού, τον οποίο καμία κυβέρνηση δε ρωτάει ποτέ, όπως θα έπρεπε, για να μάθει τί σκέφτεται)

   να ταυτιστεί με όποια τουρκικά – αλλά και, απ’ ό, τι φαίνεται, δυστυχώς και ευρωπαϊκο-κοινοτικά! – diktat θέτονται στο τραπέζι ώστε δήθεν για να μην υπάρξουν κι άλλες τουρκικές επιδιώξεις/απαιτήσεις δικαιωμάτων τις οποίες οι Έλληνες πολιτικοί δεν αντέχουν να αντιμετωπίσουν με αντίστοιχα αντίποινα και, οι καημένοι, θέλουν «να έχουν ήσυχο το κεφάλι τους»,

   τουλάχιστον για μερικούς μήνες, ώσπου να έρθει μια άλλη κυβέρνηση και να βγάλει εκείνη  απ’ τη φωτιά τα καινούρια «κάστανα» που οι Τούρκοι θα ρίξουν στα κάρβουνα!

   Έχουμε την αχνή εντύπωση πως Ιταλία και Ελλάδα βαδίζουν στα ίδια χνάρια όσο αφορά τη συμπεριφορά τους προς τη Τουρκία. Αμφότερες ολοκάθαρα δείχνουν πως νιώθουν υποδεέστερες της Τουρκίας, αν και δεν μπορούν να το ομολογήσουν κιόλας! Τρέχουν πίσω απ’ τις πράξεις και τα λόγια της Τουρκίας. Τίποτα δεν κάνουν για να τη πλήξουν, αντιθέτως κάνουν τα πάντα για να μη θιχθεί εκείνη, να «μη τα πάρει στραβά» και «θυμώσει»!

   Κατά 99.9%  συμβαίνει στο κόσμο οι πιο αδύναμοι να υποκύπτουν και επισκέπτονται κάθε τόσο τον πιο ισχυρό για επιβεβαίωση της δουλείας τους, να του τηλεφωνούν για να του προσφέρουν τα σέβη τους. Δεν συμβαίνει ποτέ το αντίθετο.

   Και είναι αυτό που παρατηρούμε στις σχέσεις Ιταλίας-Τουρκίας και Ελλάδας-Τουρκίας. Γι’ αυτό και οι Ιταλοί πολιτικοί πηγαίνουν σωρηδόν στη Τουρκία, τηλεφωνούν στον Τούρκο πρόεδρο και σε Τούρκους υπουργούς.

   Ως και η ΕΝΙ που το βάζει στα πόδια στη Κύπρο πήγε πρόσφατα στον τούρκο αντιπρόσωπο ας-Σαράτζ, μήπως για τους υδρογονάνθρακες της «συμφωνίας» του με τον Ερντογάν;!

    Γι’ αυτό και οι Έλληνες πρωθυπουργοί και υπουργοί τηλεφωνούν στους Τούρκους «συνάδελφους», όχι το αντίθετο, κατά κανόνα. Μήπως για τον συνήθη κατευνασμό;!  Το παρατήρησε κανείς;

   Οι Τούρκοι επιτίθενται λεκτικά σε Ελλάδα και Έλληνες, κάνουν υβριστικές δηλώσεις, όλα  δημόσια, εκτοξεύουν απειλές σε ό, τι είναι ελληνικό: ποτέ όμως δεν τηλεφωνούν, περιμένουν οι Έλληνες να τους τηλεφωνήσουν, ίσως για να τους παρακαλέσουν να μην είναι πολύ «κακοί»!

   Η Ιταλία έπεσε στην πιο αισχρή δουλοπρέπεια προς τη Τουρκία μάλλον γιατί δεν θέλει να χάσει τα πολλά δις ευρώ που «βγάζει» πουλώντας της χιλιάδες όπλα και ξέρει πως η Τουρκία μπορεί να την εκβιάσει με το να μην αγοράζει άλλα ιταλικά όπλα!  Γι’ αυτό και η Ιταλία… κατεβάζει τα παντελόνια.

   Η Ελλάδα έπεσε στο πιο αισχρό φοβικό σύνδρομο προς τη Τουρκία και μαζί στη πιο αισχρή ηθική υποχώρηση μη τολμώντας ποτέ να της επιτεθεί με πράξεις και με λόγια, υπονομεύοντας έτσι τα μέγιστα την ίδια της τη παρουσία σε έναν χώρο ιστορικά και διαχρονικά μόνο ελληνικό.

   Είναι απόλυτα προφανές πως οι «σύγχρονοι Έλληνες» δεν φαίνεται να έχουν κάτι το κοινό με τους «αρχαίους Έλληνες» που γνωρίζουμε, οι αντιδράσεις των μεν και των δε ενάντια των επιβουλών των ξένων ισχυρών εισβολέων ή όχι είναι ό, τι πιο διαμετρικά διαφορετικό, σε βάρος βεβαίως των «συγχρόνων».

   Στη μοντέρνα εποχή, ας πούμε απ’ το 1830 και μετά, όταν η Ελλάδα έγινε «κράτος» και άρχισε η κατρακύλα της ελληνικής υποτέλειας σε ξένες δυνάμεις και εξουσίες, η κατάσταση διαμόρφωσε μια κατηφόρα η οποία σήμερα έφτασε στη μεγαλύτερη πτώση: σήμερα η Ελλάδα,

   κι όταν λέμε Ελλάδα ασφαλώς δεν εννοούμε το ελληνικό έθνος, αλλά μόνο την ελληνική πολιτική νομενκλατούρα και κυβερνητικό σύστημα που δίνει σε «Ελλάδα» διεθνής παρουσία,

   έφτασε στο ακραίο σημείο της υποταγής στις παραχωρήσεις (που κανονικά θα πρέπει να θεωρούνται απόλυτα προδοτικές), δηλαδή στο σημείο να «εκδίδει» αιωνόβια ελληνικά εδάφη και θάλασσες (βλ. πρόσφατα Ιταλία), να μην οπισθοχωρεί μπροστά στο όνειδος της απώλειας γεωγραφικού μέρους της χώρας της (βλ. διάφοροι Ελληνίδες και  Έλληνες ταγοί της πολιτικής),

   δήθεν γιατί με αυτόν τον τρόπο θα «ηρεμήσει» ο εχθρός της», θα «την αφήσει ήσυχη», δεν θα την «ταλαιπωρήσει», έστω και για ένα μικρό χρονικό διάστημα, ως την επόμενη απαίτηση και επίθεση!

   Έφτασε στο ακραίο σημείο ούτε λίγο ούτε πολύ να παραιτείται από την πραγματοποίηση διεθνώς αναγνωρισμένων ελληνικών δικαιωμάτων δήθεν «προς χάριν της ειρήνης» στη περιοχή(!),  δηλαδή μιας «υποθετικής», φλου ειρήνης, γιατί δήθεν εάν δεν ενδώσει, η Τουρκία «θα τα πάρει όλα», δεν «θα μας αφήσει τίποτα», θα «μας καταστρέψει»!

   Θα μας κάνει πόλεμο, λένε, οι  εφιάλτες, και εμείς πόλεμο θέλουμε; λένε ξέροντας πάρα πολύ καλά πως οι Τούρκοι «βρήκαν το κουμπί»: απλά φοβερίζουν με πόλεμο, που και φοβούνται γιατί γνωρίζουν πως θα φάνε τα μούτρα τους – αλλά αφού αρκούν οι «φοβέρες» τους για… να τα κάνουν επάνω τους οι Έλληνες, για ποιον πόλεμο μιλάμε;;!!

   Πόση βλακεία υπάρχει σε τέτοιου είδους «εκτιμήσεις»;! Πόσος εγκληματικός ενδοτισμός;! Κι αυτοί που τα λένε προσπαθώντας να πείσουν τον κόσμο, είναι και εκείνοι που βρίσκονται σε υπεύθυνες θέσεις  κυβέρνησης και επικουρίας κυβέρνησης!

   Αν αυτό δεν είναι ακραίο σημείο εθνικής ταπείνωσης, τότε τί είναι;

   Και διερωτόμαστε: είναι ποτέ δυνατόν Έλληνες κυβερνώντες να έχουν πέσει τόσο χαμηλά στην υπόληψη των ξένων πατρώνων ώστε να είναι αναγκασμένοι να αποποιούνται τα ιδανικά, τα δικαιώματα, την ύπαρξη, την ιστορία, τη τιμή του έθνους τους, στο

 οποίο ανήκουν, και της πατρίδας τους, όπου γεννήθηκαν οι πρόγονοί τους και οι απόγονοι τους;

   Μη φοβόμαστε τα λόγια, και μη κάνουμε τους ψευδοηθικούς και τους ψευδοθιγμένους από τη λέξη «προδοσία», μια λέξη που, απεναντίας, είναι πολύ διαδεδομένη, πολύ της μόδας τώρα, διότι όντως η χρήση της αντανακλά μια αφάνταστα μεγάλη ποικιλία πράξεων, παραλήψεων, ενεργειών και συμπεριφορών που αλλοιώνουν και κατεδαφίζουν δίκαια και όσια και κεκτημένα αγώνων και θυσιών.

   Γι’ αυτό λέμε πως σήμερα πολύ πιθανόν να έχουμε φτάσει στο σημείο μηδέν για τα «ελληνικά πράγματα», τις res graecae, σε ένα σημείο δηλαδή όπου:

– ή η πτώση θα γίνει οριστική και αμετάκλητη, με όλους τους πόνους, διαφόρων ειδών, που θα φέρει μαζί της, με όλες τις τραγικές μες στο χρόνο απώλειες, μειώσεις, deminutiones capitis, και την εθνική καταρράκωση

– ή μια έσωθεν υγιής αντίδραση, ενεργότερη της έξωθεν δράσης, θα εκδηλωθεί έγκαιρα και αποτελεσματικά, με όλες τις εξάρσεις, διαφόρων ειδών, που θα φέρει μαζί της, με όλες τις αποκτήσεις, οφέλη, αξιοπιστία, και την εθνική ανάταση.

   Βεβαίως, η αλήθεια είναι πως στη δεύτερη περίπτωση η συμμετοχή όλου του ελληνικού λαού είναι απαραίτητη, διότι καθοριστική, όπως απαραίτητη θα είναι και η σύγκρουση, επί διεθνούς επιπέδου, των Ελλήνων με τους ξένους δρώντες, με βασική προϋπόθεση για τη νίκη η δύναμη του πνεύματος, η σταθερότητα στους στόχους, η προσήλωση στην ηθική δικαίωση και στην υλική επικράτηση στο στρατόπεδο των Ελλήνων αντιδρώντων.

   Τώρα θα δούμε ποια θα είναι η κατεύθυνση που θα πάρει η ελληνική κυβέρνηση μπροστά στο δίστρατο όπου την έσπρωξαν οι «φίλοι και σύμμαχοι» με υποσχέσεις και απειλές.

   κι ΑΜΕΣΩΣ θα το δούμε κιόλας γιατί:

   Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΤΡΑΓΙΚΗ ΕΙΔΗΣΗ,

   αν αληθεύει εκείνο που μας είπε ο λαλίστατος – και μάλλον ως φαίνεται ευτυχέστατος – Τσαβούσογλου, και όπως επίσης εμφανίστηκε και στο διαδίκτυο από χθες το βράδυ κιόλας, 14.7.2020, ώρα 23.13 (www.pronews.gr) με την «δικαιολογία» των δήθεν «συζητήσεων» για την Αγία Σοφία, η Ελλάδα μπήκε στη πρώτη φάση των διαπραγματεύσεων για τον  διαμοιρασμό του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου.

   Οι πρώτες συναντήσεις – ως εκ παραδρομής, θέλουν να μας κάνουν να πιστέψουμε!! – έγιναν με αμερικάνική εξουσιοδότηση υπό την αιγίδα του Γερμανού πάτρωνα, καρδιακού φίλου των Τούρκων και καρδιακού εχθρού των Ελλήνων –

   ενώ η ελληνική κυβέρνηση φαίνεται πως ούτε καν λίγο κουράγιο δεν έχει για να ομολογήσει πως εν τέλει ενδίδει ολοσχερώς στους τουρκικούς εκβιασμούς και βάζει «πωλητήριο» σε ελληνικά οικόπεδα,

   δίχως καν να ρωτήσει αν ο νόμιμος ιδιοκτήτης τους, ο ελληνικός λαός, συμφωνεί ή όχι!!!

   Πού ‘σαι  ρε Ψαρούδα-Μπενάκη!

   Και πού ‘σαι ρε ελληνική αντιπολίτευση της πλάκας, που φωνασκείτε βλακωδώς για τις σαχλαμάρες της «εσωτερικής κατανάλωσης» και βουβαθήκατε για τα εγκλήματα της «εξωτερικής προδοσίας¨!

   Διότι, δεν μπορεί, κουτουρού μιλάει ο Τούρκος ΥΠΕΞ όταν λέει: «Εμείς είμαστε έτοιμοι για διάλογο και συνεργασία… αν υπάρχει θέληση, μπορεί να γίνει διάλογος. Εμείς είμαστε έτοιμοι για συνεργασία και μοιρασιά… δείχνουμε ευελιξία στο νθέμα της συνεργασίας»;

   κάτι που οι Έλληνες κυβερνώντες ντρέπονται να πουν ευθέως και μας λένε πως κατά τύχη βρέθηκαν οι τρεις τους (Ελένη Σουριανή, Ιμπραχίμ Καλίν και Γιαν Χέκερ) στο Βερολίνο «για συζητήσεις»;

   Τόσο γρήγορα έγιναν όλα, τα έκαναν όλα οι βιαστικοί Γερμανοί, που Μητσοτάκης/Δένδιας δεν πρόλαβαν να μαγειρέψουν κάποια καλή «λεκτική δικαιολογία»;

   Και τί τώρα; Η Ελλάδα πηγαίνει κατ’ ευθεία να πέσε στα βράχια… του Αιγαίου;!

   Κατά τα άλλα  – και για να αποδειχθεί το εώλο του «θέματος της υφαλοκρηπίδας» – έχουν το τουπέ να έρχονται οι Έλληνες «πολιτικοί» να μας παραμυθιάζουν ότι για το Αιγαίο η μόνη συζήτηση που μπορούν να κάνουν είναι για την υφαλοκρηπίδα!!

   Για ποια υφαλοκρηπίδα μιλούν αυτοί οι «πολιτικοί»; Για μια υφαλοκρηπίδα που δεν υπάρχει πουθενά;  Για μια υφαλοκρηπίδα για την οποία αυτοί δεν διαθέτουν ούτε έναν χάρτη, ένα σχέδιο;!

   Ή μήπως μιλούν για την «ελληνική υφαλοκρηπίδα» που υπάρχει μόνο στους τούρκικους χάρτες;! Δηλαδή για την «ελληνική υφαλοκρηπίδα» που η Τουρ`κία, στην γενναιοδωρία της, «δίνει» στην Ελλάδα;;!!

   Ειλικρινά, χρειάζεται μεγάλο θράσος για να λοιδορούνται έτσι όλοι οι Έλληνες πολίτες. Και πολύ ντροπιαστική αδιαφορία αυτοί οι πολίτες να κάθονται να τους κοροϊδεύουν!!

   Κανείς δεν θα αντιδράσει;

  Κρεσέντσιο Σαντζίλιο

   Ελληνιστής

ΥΓ. Κι εδώ ας τα πούμε τώρα λίγο λιανά, κύριοι των «εξελίξεων», να καταλάβει όλος ο κόσμος, χωρίς άλλα να λέμε και άλλα να εννοούμε.

1) Το ότι ο κ. Δένδιας επιμένει μονότονα να λέει πως το παράνομο τουρκο-λιβυκό μνημόνιο δεν επηρεάζει τα δικαιώματα βάση UNCLOS της Ελλάδας, είναι μια σκέτη ανοησία: αυτός ο κύριος, υποβαθμίζοντας τη νοημοσύνη όλων των Ελλήνων αλλά και των ξένων φιλελλήνων, θέλει να μας κάνει να πιστέψουμε πως  μια αφηρημένη διακήρυξη διεθνών δικαιωμάτων, (όπως ο ίδιος παραπλανά!) μπορεί να ακυρώσει μια συγκεκριμένη παράνομη  πράξη δήλωσης ιδιοκτησίας (που θέτουν σε εφαρμογή οι Τούρκοι!).

Τρελά πράγματα!  –μα πού το πάει και τί προετοιμάζει το ντουέτο. Δένδιας/προϊστάμενός του;

Το αδιαμφισβήτητο γεγονός είναι πως: Μια παράνομη πράξη δεν εξαλείφεται με νόμιμα λόγια, αλλά μόνο με μια άλλη πράξη, νόμιμη!!

Ακριβώς αυτήν πρέπει να κάνετε, εσείς και όσοι είναι Έλληνες κυβερνώντες, παρακούοντας, για μια φορά τουλάχιστον στη ζωή σας, τους καλοθελητές φίλους και σύμμαχους, σε ΕΕ και ΝΑΤΟ (τί τους θες τους εχθρούς με τέτοιους φίλους!).

Δεν ξέρετε, αξιότιμε κύριε Δένδια και αξιότιμε κύριε Μητσοτάκη ότι δεν αρκεί να διακηρύττετε πως μόνο τα «δικά σας» είναι νόμιμα και «των άλλων» είναι παράνομα για να έχετε εσείς δίκαιο και για να σας πιστέψουν οι άλλοι, αλλά ότι υποχρεωτικά χρειάζεται ΚΑΙ να εφαρμόσετε το δίκιο που λέτε πως έχετε με ό, τι προβλέπει το διεθνές δίκαιο που επικαλείστε;

Είστε μόνο λόγια και τίποτα πράξεις – και ακόμη άλλοπαρμένοι μες στις συμφεροντολογικές «εκκλήσεις» των Αμερικανών και των Κοινοτικών, απαντάτε μόνο με λόγια, που η Τουρκία ξέρετε πού τα βάζει, γιατί αυτό, και μόνο αυτό+, θέλουν οι πάτρωνες που ακόμη δέχεστε να έχετε στο σβέρκο σας, αγνοώντας εκείνες τις πράξεις που (καλά το ξέρετε τί σας δίνει το διεθνές δίκαιο) που μπορούν να ακυρώσουν τις παράνομες πράξεις των Τούρκων.

2) Πολλοί πιστεύουμε πως η συμπεριφορά σας είναι άκρως παράνομη και καταστροφική για την Ελλάδα διότι συνεχίζετε παράνομα να «πλέετε στα νερά» των ξένων «συμβούλων» (Αμερικανών και Κοινοτικών) και ντόπιων παρακατιανών μεν, αλλά εξίσου υπευθύνων δε («πολιτικών, ακαδημαϊκών, διανοουμένων, δημοσιογράφων», Σ.. Καλεντερίδης, Δεν καταλαβαίνουμε την κρισιμότητα της κατάστασης ή κάνουμε ότι δεν καταλαβαίνουμε…,iEPIKAIRA, 13.7.2020) για έναν «διάλογο» με τη Τουρκία που δήθεν θα ικανοποιήσει τα ελληνικά συμφέροντα.

Αν δεν τους μάθατε τους Τούρκους τόσα χρόνια, πότε θα τους μάθετε; Οι πάντες γνωρίζουν πως κανένας διάλογος δεν μπορεί να γίνει με τους Τούρκους (πάρτε παράδειγμα τη Κύπρο) πολύ απλά γιατί γι’ αυτούς η λέξη «διάλογος» σημαίνει: τί θα πάρουμε εμείς οι Τούρκοι και τί θα δώσετε εσείς οι Έλληνες!

Και δεν μπορείτε εσείς να κάνετε «διάλογο» με τους Τούρκους για να διαπραγματευτείτε τί; – τα ελληνικά δικαιώματα; τις ελληνικές ιστορικές κυριαρχίες; τις πάγιες ελληνικές κτήσεις; τον ελληνικό πλούτο;

Ο λαός που σας έκανε αυτό που είστε σας εξουσιοδότησε να το κάνετε;!

Ή μήπως θα κάνετε «διάλογο» για να διαπραγματευτείτε τουρκικά δικαιώματα; ή κυριαρχίες; ή κτήσεις; ή πλούτο;

Κανένας «διάλογος» δεν μπορεί να γίνει με τη Τουρκία. Όλα τα λόγια που μπορούν να ειπωθούν με τους Τούρκου είναι κενά περιεχομένου γιατί οι Τούρκοι «δεν παίρνουν από λόγια» – μόνο τις πράξεις καταλαβαίνουν, όχι τα λόγια. Εξάλλου, οι ίδιοι μας έμαθαν πως οι πράξεις αξίζουν, όχι τα λόγια, γι’ αυτό άλλωστε κι αυτοί τα λόγια τους τα μετατρέπουν σε πράξεις  και με αυτές πορεύονται, και εσείς τρέχετε από, πίσω τους για να τους ηρεμήσετε, να τους κατευνάσετε!

Ξέρετε με ποιον μιλάτε και θα μιλήσετε όταν μας λέτε ανερυθρίαστα – νομίζοντας πως λέτε ένα ευαγγέλιο! – ότι είστε έτοιμοι για διάλογο με Τουρκία πολύ απλά αρκεί αυτή να πάψει τις «προκλήσεις», τους «εκβιασμούς», τα «παράνομα τετελεσμένα»;

Τί νομίζετε, ψευδοαφελείς που είστε, ότι με το να πάψουν οι Τούρκοι μερικές μέρες να απειλούν και να εκβιάζουν, αυτή είναι αρκετή βάση για κάποια συζήτηση με δαύτους; Και ότι τις απειλές και τους εκβιασμοί τους «εκτός συζήτησης» δεν μπορούν να τους μεταφέρουν «μέσα στη συζήτηση»;

3) Ας μιλήσουμε λοιπόν πάλι σαν καλοί φίλοι που επιθυμούν το αμοιβαίο καλό τους. Κι ας πούμε τα πράγματα με το όνομά τους.

Τρίξε τα δόντια στον Τούρκο: θα δεις πώς «την κάνει με ελαφρά πηδηματάκια».

Η ιστορία έδειξε περίτρανα ότι κάθε φορά που οι Έλληνες έτριξαν τα δόντια σε ξένους εχθρούς, αυτοί το μόνο που έκαναν ήταν να το βάλουν στα πόδια, ηττημένοι. Ουδέποτε οι Έλληνες το ‘βαλαν στα πόδια μπροστά σε έναν εχθρό, όσο μεγάλος κι αν ήταν.

Τί σόι Έλληνες είναι λοιπόν αυτοί σήμερα που το βάζουν στα πόδια μπροστά στους εχθρούς τους; Έλληνες είναι ή…(βάλτε εσείς όποια λέξη νομίζετε πως ταιριάζει.).

Τελικά,  οι δυο μόνες ΠΡΑΞΕΙΣ που μένει να κάνουν σήμερα οι Έλληνες κυβερνώντες εάν θέλουν πραγματικά να σταματήσουν την τουρκική αυθάδεια είναι: η ανακήρυξη και οριοθέτηση της ΑΟΖ με Κύπρο και η θέσπιση των 12 μιλίων χωρικών υδάτων.

Αν εσείς είστε τόσο μικροί που δεν έχετε τα κότσια να οριοθετήσετε την ΑΟΖ στο Αιγαίο και περιμένετε οι «άλλοι» να σας βοηθήσουν, η Τουρκία σας έφαγε ζωντανούς!

Τουλάχιστον όμως τώρα  θεσπίστε αιγιαλίτιδα ζώνη 12 μιλίων, τα 12 μίλια όλου του κόσμου. Για μια φορά στη ζωή δείξτε πως η Ελλάδα δεν είναι και τόσο αδύναμη όσο εσείς θέλετε να την κάνετε να φαίνεται!

Μη την πουλάτε τη χώρα σας, ούτε με «διάλογο» ούτε με «φίλους».

Ανυψώστε την με πράξεις μεγάλης σημασίας.

Κάπου διάβασα τη φράση, γραμμένη με κόκκινα γράμματα σε έναν τοίχο: «κάλλιο μια μέρα λιοντάρι παρά 100 χρόνια πρόβατο».

Δε λέω να κάνουνε ακριβώς έτσι, αλλά μια κάποια εθνική αξιοπρέπεια δεν πρέπει να έχουμε; Τόσο πέσιμο;