Τελειώνει μια εβδομάδα μεγάλης έντασης. Οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις τέθηκαν σε συναγερμό, σε βαθμό που πληροφορηθήκαμε ότι μονάδες στην παραμεθόριο φόρτωσαν με πυρομαχικά τα μέσα που διαθέτουν. Όλα έδειχναν ταχεία προετοιμασία της χώρας ακόμα και για πολεμική αντιπαράθεση εάν η Τουρκία δεν έκανε πίσω.

Σχολιάζει ο ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ

Άξαφνα, μετά από μια σχετικά ήσυχη -προχθες- νύχτα, όλα έδειξαν να αλλάζουν. Κυκλοφόρησαν οι πρώτες αναφορές που ήθελαν την παρέμβαση της Γερμανίδας καγκελαρίου Άγκελας Μέρκελ να φέρνει αποτέλεσμα.

Λίγες μέρες νωρίτερα ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών είχε “καρφώσει” τη συνάντηση ανάμεσα στην διπλωματική σύμβουλο του Έλληνα πρωθυπουργού με τον εξ απορρήτων του Ερντογάν, τον Ιμπραήμ Καλίν.

Ειπώθηκε ότι το έκανε για να το κάψει επειδή ο Καλίν έμπαινε στα χωράφια του. Τέτοιους τσαμπουκάδες όμως σε έναν Ερντογάν που τους έχει όλους αναλώσιμους, δεν περνάνε. Ιδίως όταν αφορούν πρόσωπο τόσο στενά συνδεδεμένο με τον απόλυτο κυρίαρχο του παιγνίου…

Ειπώθηκε ότι το έκανε για να προκαλέσει εσωτερικούς τριγμούς στην Αθήνα. Ίσως. Θα μπορούσε όμως οι όποιες αντιδράσεις να μην είναι αυτοσκοπός, αλλά το απαραίτητο κόστος για να τεθεί στη δημόσια συζήτηση ξανά η υπόθεση των συνομιλιών, ή αν θέλετε της διαπραγμάτευσης…

Μετά την υπερπροβολή της “παρέμβασης Μέρκελ”, αίφνης, η ερμηνεία που ήθελε την τουρκική κινητοποίηση να συνδέεται με την ισλαμική φιέστα του Ερντογάν στην Αγία Σοφία άρχισε να κερδίζει πόντους

Διαβολική σύμπτωση -ή μήπως όχι- η προσευχή συμπίπτει με την επέτειο της υπογραφής της Λωζάνης, την ανατροπή της οποίας επιδιώκει ο Ερντογάν, παράλληλα με την αποκαθήλωση του Ατατούρκ στη συνείδηση των Τούρκων. Φυσικά για να τον αντικαταστήσει.

Αφού πρώτα συσπειρώσει εκ νέου γύρω του αυτό το 50% των κατά πλειοψηφία αγράμματων και οπισθοδρομικών Ισλαμιστών στην Ανατολία της Τουρκίας που τον εκλέγουν, διότι η οικονομική κρίση δημιουργεί συνθήκες ψήφου πέραν του ιδεολογικού και θρησκευτικού πλαισίου.

Η περιοχή αυτή αποτελεί το σημείο όπου η θρησκοληψία του ηγέτη συναντιέται με τον τουρκικό εθνικισμό και του έχει εξασφαλίσει τη συμμαχία των Γκρίζων Λύκων του Ντεβλέτ Μπαχτσελί, του Εθνικιστικού Κόμματος MHP.

ΟΛΟΙ ΒΛΕΠΟΥΝ ΔΙΕΞΟΔΟ ΜΕΣΩ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΕΩΝ
Δεν ήταν μόνο αυτό όμως. Επίσης ξαφνικά, η διπλωματική εικόνα γέμισε από δηλώσεις που καλούσαν για ειρηνική διευθέτηση της διένεξης Ελλάδας και Τουρκίας μέσω συνομιλιών και διαπραγματεύσεων.

Φυσικά, οι φίλοι μας οι Τούρκοι που αρνούνται το δικαίωμα των νήσων σε θαλάσσιες ζώνες πέραν των χωρικών υδάτων, φρόντισαν να κατηγορήσουν την Αθήνα για μαξιμαλισμό για μια ακόμη φορά.

Οι Αμερικανοί πρώτοι και καλύτεροι, παρά τις πολύ θετικές αναφορές του πρεσβευτή τους στην Αθήνα, οι οποίες σε κάθε περίπτωση παρέχουν ένα πλαίσιο διασφάλισης – κάλυψης στην Αθήνα, ότι δεν θα αντιμετωπίσει συμπεριφορές που καταγράφηκαν στο παρελθόν εάν προσέλθει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.

Και η Μόσχα όμως στο ίδιο μήκος κύματος, αφού πρώτα είχε γίνει γνωστό ότι είχε υπάρξει τηλεφωνική επικοινωνία ανάμεσα στους υπουργούς Εξωτερικών ΗΠΑ και Ρωσίας. Λίγες ώρες πριν είχε κυκλοφορήσει και η είδηση της συμφωνίας Ρωσίας και Τουρκίας για τους όρους προώθησης μιας εκεχειρίας στη Λιβύη.

Όπως ακριβώς είχε συμβεί και στη Συρία! Η Μόσχα προωθεί την εικόνα ενός ικανότατου παίκτη που έχει τον τρόπο να συγκρατεί τον πραγματικό… μαξιμαλιστή της περιοχής, συμπλέοντας επί της ουσίας, ή σε τελική ανάλυση χωρίς να αντιπαρατίθεται με τον γενικό στόχο της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής στην περιοχή.

Ο Τσαβούσογλου δεν ήταν που έλεγε ότι η Τουρκία και ο Σάρατζ δεν είναι έτοιμοι για διαπραγματεύσεις καθώς δεν ελέγχουν ακόμα όσα επιθυμούν (βλ. πετρέλαιο); Το κατάπιε και η Τουρκία βρέθηκε να συμφωνεί με τη Ρωσία για εκεχειρία και πολιτική διαδικασία στη Λιβύη. Οι Ρώσοι φαίνεται πως διασφαλίζουν και τον έλεγχο του στρατοπέδου του Χάφταρ.

Η αναφορά στη Λιβύη γίνεται, καθώς παρόλη την αναστάτωση που προκάεσε η προοπτική στρατιωτικής εμπλοκής Ελλάδας και Τουρκίας, το πραγματικό διακύβευμα στην περιοχή για τους ισχυρούς είναι η Λιβύη. Το ελληνοτουρκικό μέτωπο δείχνουν να το θεωρούν ελεγχόμενο, ίσως λόγω της Ελλάδας που δεν τους δημιούργησε πρόβλημα ποτέ. Γιατί να ο κάνει τώρα;

Είναι δε τόσο μεγάλη η βεβαιότητα που δείχνουν, που μπαίνει κανείς στον πειρασμό να αναλογιστεί εάν το οργιώδες διπλωματικό παρασκήνιο που φαίνεται να βρίσκεται σε εξέλιξη το τελευταίο διάστημα, περιλαμβάνει πολλά περισσότερα στο ελληνοτουρκικό μέτωπο από όσα “κάρφωσε” για τον οποιονδήποτε λόγο ο Τσαβούσογλου.

Ότι η παρ’ ολίγον κρίση, θα μπορούσε να είναι ακόμα και μια μαεστρική σκηνοθεσία με σκοπό να φέρει όσα γίνονται στο παρασκήνιο των ελληνοτουρκικών σχέσεων στο προσκήνιο. Ίσως διότι οι διαδικασίες πρέπει να επιταχυνθούν. Από τις αραβικές “ανοίξεις” μέχρι σήμερα, η περιχή βρίσκεται στον αέρα. Μάθαμε επίσης ότι στην περιοχή εμφανίζεται πλέον και δεύτερος μεγάλος αμερικανικός ενεργειακός κολοσσός, η Chevron.

Αν υπάρχει σκηνοθεσία λοιπόν, ο λόγος είναι μάλλον απλός. Καλό το παρασκήνιο, όμως χρειάζεται το κατάλληλο σερβίρισμα στις κοινωνίες. Όλα πρέπει να έρθουν στο προσκήνιο, αφενός διότι απαιτείται νομιμοποίηση από τις κοινωνίες και αφετέρου για να μην αποσταθεροποιηθούν κυβερνήσεις που δείχνουν πρόθεση να ρισκάρουν.

Η κατάσταση που δημιουργήθηκε έδωσε την ευκαιρία στις ελληνικές πολιτικές δυνάμεις να συζητήσουν σε ένα κλίμα διαφορετικό από αυτό που μας είχαν συνηθίσει τελευταία και έχει οδηγήσει στη σύσταση ενός ακόμα ειδικού δικαστηρίου στη νεοελληνική μας πολιτική Ιστορία.

Η απαραίτητη συναίνεση στα εθνικά θέματα είναι μια καλή αφορμή για εκτόνωση του εσωτερικού μετώπου. Η αλληλεπίδραση της εσωτερικής με την εξωτερική πολιτική δεν αποτέλεσε ποτέ μυστικό. Με ποιους όρους όμως θα υπάρξει συναίνεση; Τι θα ζητήσει η αντιπολίτευση από την κυβέρνηση για να βάλει πλάτη;

Κυρίως όμως, το ερώτημα που πρέπει να διευκρινιστεί είναι ποιο είναι το αντικείμενο που χρήζει εσωτερικής συναίνεσης. Είναι όλα όσα προαναφέρθηκαν για το παρασκήνιο με την Τουρκία; Διότι εκεί επικεντρώνονται οι υποψίες της πλειοψηφίας των αναλυτών.

Κι όταν ολόκληρος Γάλλος πρόεδρος αναρτά στα κοινωνικά δίκτυα μήνυμα ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ κάνοντας αναφορά στο ενεργειακό παίγνιο της Μεσογείου και την ασφάλεια στην περιοχή, υπογραμμίζοντας την ανάγκη συσπείρωσης των Ευρωπαίων, κάτι πρέπει να συμβαίνει, ευρύτερο από αυτό που περιγράφει η ειδησεογραφία.

Όποιος βέβαια εστιάσει  στην Ελλάδα χωρίς να παρακολουθεί τη μεγάλη εικόνα της περιοχής, την περιφερειακή δυναμική δηλαδή που αναπτύσσεται με τις κινήσεις των ισχυρών στην περιοχή, δεν θα καταλάβει τίποτα. Οι εξελίξεις δείχνουν να επιταχύνονται. Κοντός ψαλμός… και η Παναγιά μαζι μας.

www.defencepoint.gr