ΔΕΝ ΘΑ ἀνέμενε κανείς διαφορετική στάση ἀπό τήν Ἀριστερά στό νομοσχέδιο Χρυσοχοΐδη γιά τίς πορεῖες

Οἱ ἄνθρωποι εἶναι συνεπεῖς μέ τήν ἱστορία τους. Αὐτό ἔκαναν καθ’ ὅλη τήν διάρκεια τῆς μεταπολίτευσης, αὐτό κάνουν καί τώρα. Αὐτό δά ἔλειπε, νά τό… στηρίξουν. Θά ἐγγράφονταν στά θαύματα τοῦ βιβλίου Γκίννες! Μέ μία κρίσιμη διαφορά ὅμως: οἱ συνθῆκες ἔχουν ἀλλάξει δραματικά. Ἡ ἀτμόσφαιρα δέν εἶναι ἴδια. Οἱ παλαιές ἀπαντήσεις δέν ἰσχύουν στούς νέους καιρούς. Ἡ νομοθετική πρωτοβουλία τῆς κυβέρνησης γίνεται κατ’ ἀρχάς ἀποδεκτή ἄνευ ἰδιαιτέρων ἀντιστάσεων γιά ἕνα καί μόνο λόγο: διότι ἡ κοινωνία διαπίστωσε τά προηγούμενα χρόνια ὅτι μέ τίς διαδηλώσεις δέν γινόταν ἄσκηση δικαιώματος ἀλλά κατάχρηση δικαιώματος. Ὄχι βεβαίως ὅσον ἀφορᾶ τήν διοργάνωσή τους. Σέ Δημοκρατία ζοῦμε. Στά ἴδια παράθυρα τῆς Βουλῆς, στήν ἴδια ὁδό διαδήλωσαν ἄλλωστε οἱ Ἕλληνες τόν Σεπτέμβριο τοῦ 1843 ἀπαιτώντας Σύνταγμα ἀπό τόν Ὄθωνα. Οἱ διαδηλώσεις ἄρχισαν νά χάνουν τήν αἴγλη τους ὅμως, ὅταν οἱ διαδηλωτές τίς διοργάνωναν μέ τέτοιο τρόπο ὥστε νά δείχνουν ὅτι ἀδιαφοροῦν προκλητικά γιά τά δικαιώματα τῶν ἄλλων: τῶν ἐπιχειρηματιῶν καί τῶν ἐργαζομένων τοῦ καθημαγμένου κέντρου τῶν Ἀθηνῶν τό ὁποῖο «τρόμαξε» νά συνέλθει μετά τήν καταστροφή τοῦ 2008. Τῶν χιλιάδων ὁδηγῶν ἐργαζομένων, οἱ ὁποῖοι ἀντικρύζουν χρόνια τώρα αἴφνης χωρίς προειδοποίηση τά κόκκινα κορδελάκια τῆς ΕΛ.ΑΣ. στούς Στύλους τοῦ Ὀλυμπίου Διός ἤ στήν Βασιλίσσης Σοφίας, στό ὕψος τῆς ὁδοῦ Σέκερη, καί καταριοῦνται τήν ὥρα καί τήν στιγμή πού ἀποφάσισαν νά περάσουν ἀπό τό Κέντρο. Στήν πραγματικότητα κανείς δέν ἐμποδίζει κανέναν νά διαδηλώσει σέ αὐτόν τόν τόπο. Ἀλλά ἄν ἡ διαδήλωση εἶναι τῆς τάξεως τῶν 100 ἀτόμων δέ γίνεται νά κλείνει τό κέντρο ἀπό τό Χίλτον ἕως τήν Ὁμόνοια καί τήν Λεωφόρο Συγγροῦ.

Πρέπει οἱ ἴδιοι οἱ διαδηλωτές νά δείχνουν κοινωνική ὑπευθυνότητα. Νά ἀσκοῦν τό δικαίωμά τους –τώρα τό μποροῦν ἀκόμη καί μέσα στήν λωρίδα πεζῶν στόν «Μεγάλο Περίπατο», καί ὄχι νά διαταράσσουν τήν κοινωνική καί οἰκονομική ζωή τῆς πόλης. Τήν ἠλεκτρονική πινακίδα «Πορεία, Κέντρο Κλειστό» νά μήν τήν ξαναδοῦμε νά ἀναβοσβήνει στό ὕψος τοῦ Νομισματοκοπείου, τοῦ Ἀμαρουσίου, τοῦ Ψυχικοῦ, τῆς Συγγροῦ, ἄν οἱ διαδηλωτές δέν εἶναι τουλάχιστον 2.000-3.000 χιλιάδες. Δικαίωμα νά ἀσκεῖται στόν κοινωνικό ἐγωισμό δέν ἔχει οὐδείς. Δικαίωμα νά χαράσσει σύνορα πρόσβασης στό κρατίδιο τῶν Ἀθηνῶν ἐπίσης δέν ἔχει οὐδείς. Ἀκούω βεβαίως τά ἀντεπιχειρήματα: γιά τήν περιφρούρηση, γιά τόν ὑπεύθυνο πορείας, γιά τά πρόστιμα, γιά τό ὑποτιθέμενο σχέδιο ἀπαγορεύσεων, καί βεβαίως γιά τήν ἀντιγραφή χουντικῶν διαταγμάτων. Τό ἰσχυρό τους χαρτί. Ἡ ἴδια ἡ ἱστορία ἔχει ἀποδείξει ὅμως ποιοί ξέρουν νά περιφρουροῦν διαδηλώσεις καί ποιοί ὄχι. Τό ΚΚΕ καί τό ΠΑΜΕ γνωρίζουν νά περιφρουροῦν. Τό ἀπέδειξαν καί τό 2008 ὅταν δέν διείσδυσαν στίς τάξεις τους μισθοφόροι κουκουλοφόροι καί τό 2011 ὅταν ἀπέτρεψαν τήν εἰσβολή ἀκροδεξιῶν πυρήνων στό Κοινοβούλιο. Ἄλλοι ὅμως ἀπέδειξαν ὅτι εἴτε δέν θέλουν εἴτε δέν μποροῦν νά περιφρουρήσουν.

Ἀπό τίς τάξεις ἄλλων κομμάτων τῆς Ἀριστερᾶς , κοινοβουλευτικῆς καί ἐξωκοινοβουλευτικῆς, ξεπήδησαν οἱ μπάχαλοι καί οἱ ξένοι μισθοφόροι πού ἔκαψαν τίς περουσίες δεκάδων ἐντίμων Ἑλλήνων τόν Δεκέμβριο τοῦ 2008. Ἀπό τά μπλόκ τους ἔφυγαν οἱ μολότωφ πρός τό κτίριο τῆς «Μαρφίν», μέ ἀποτέλεσμα τόν τραγικό χαμό τριῶν ἐργαζομένων, μεταξύ αὐτῶν καί μίας ἐγκύου γυναίκας. Αὐτοί παρέδωσαν στήν πυρά τά στολίδια τῆς Σταδίου, τόν «Ἀπόλλωνα» καί τό «Ἀττικόν». Ἄν τά μπλόκ αὐτά εἶχαν ὑπεύθυνο μέ ὄνομα καί ἐπώνυμο ἀπέναντι στήν Πολιτεία, ὅπως προβλέπει ὁ νόμος Χρυσοχοΐδη, θά ἦταν ἄραγε τόσο χαλαρά στήν θέα τοῦ πρώτου κουκουλοφόρου πού θά «τρύπωνε» στίς τάξεις τους; Στήν πραγματικότητα λοιπόν ὅταν τό ΚΚΕ καί τό ΠΑΜΕ θέτουν ζήτημα γιά τήν περιφρούρηση ἀδικοῦν τούς ἑαυτούς τους. Ἄλλα κάνουν στόν δρόμο οἱ ἄλλοι καί ἄλλα κάνει τό ΚΚΕ τό ὁποῖο μέ ἐξαίρεση κάποια ἐπεισόδια στό ἄγαλμα τοῦ Τρούμαν, συνήθως δείχνει ὑπευθυνότητα.

για τη συνέχεια EstiaNews