Ιπποκράτης Δασκαλάκης

Παρακολουθήσαμε σχεδόν όλοι μας στα δελτία ειδήσεων, στις 29 Μαΐου, ημέρα της επετείου της αλώσεως της Βασιλεύουσας, το επικοινωνιακό Show του Προέδρου Erdogan και του κυβερνώντος κόμματος ΑΚΡ στην Αγία Σοφία. Δεν είναι πρώτη φορά που ο «Σουλτάνος», όπως σε μικρότερο βαθμό και οι προκάτοχοι του στο παρελθόν, καταφεύγουν σε παρόμοιες ενέργειες με πολλαπλούς στόχους, στο εσωτερικό αλλά και εξωτερικό της χώρας τους.

Στα ελληνικά ΜΜΕ κυριαρχεί η αντίληψη ότι η «πρωτόγονη» και παράλληλα «κακότεχνη» αυτή εκδήλωση αποσκοπούσε στην καλλιέργεια ενός εθνικιστικού και θρησκευτικού συναισθήματος με απώτερο στόχο την υπέρβαση των πολλαπλών προβλημάτων που αντιμετωπίζει η Τουρκία.

Ορθή σε μεγάλο βαθμό η επισήμανση αλλά δεν πρέπει να παραβλέπουμε άλλη μια διάσταση αυτής της ενέργειας. Η διάσταση αυτή απευθύνεται στον ψυχισμό του τουρκικού λαού, που παρά τις εθνικιστικές και ισλαμιστικές κορώνες, κατατρύχετε από την υποβόσκουσα αμφιβολία της φυλετικής προέλευσης, της πολιτισμικής ταυτότητας και κυρίως της μελλοντικής κατεύθυνσης του σχετικά νεοσύστατου έθνους-κράτους.

Παρά τις συστηματικές προσπάθειας της Τουρκίας να καταστεί περιφερειακή δύναμη,  βαθιά ριζωμένη υποβόσκει η ανησυχία μιας ξαφνικής τραγικής ανατροπής και κατάρρευσης, έναντι των πολλών ιστορικών αντιπάλων και εκκρεμοτήτων.

Διαχρονικά αποδεικνύεται ότι οι υποψήφιες αυτοκρατορίες και υπερδυνάμεις κατέρρευσαν όταν υιοθέτησαν σχέδια υπερεξάπλωσης που δεν μπορούσαν να υποστηρίξουν οι συντελεστές ισχύος τους αλλά ούτε και να ανεχθεί το διεθνές περιβάλλον και οι αντισυσπειρώσεις που αναπόφευκτα προκάλεσαν.  Στην κατεύθυνση της καταπολέμησης αυτών όλων των ανομολόγητων ανησυχιών εντάσσεται και η προχθεσινή εκδήλωση στην Αγία Σοφία.

Σήμερα στην Ελλάδα μιλάμε συχνά για την αντιμετώπιση των υβριδικών απειλών και για τη χρήση της «ήπιας ισχύος» αλλά αδυνατούμε να κατανοήσουμε την αξία των «όπλων» που διαθέτουμε στην φαρέτρα μας και τον φόβο που αυτά προκαλούν στους αντιπάλους μας.

Ο πολιτισμός, οι θρύλοι, τα μνημεία, στέκονται ακοίμητοι και παντοτινοί φρουροί και μάρτυρες της παρουσίας μας σε όλη την περιοχή και θα «στοιχειώνουν» όλους όσους επιθυμούν την παραχάραξη και καπήλευση της ιστορίας.

Εμείς όμως επιβάλλεται να αξιοποιήσουμε όλες μας τις δυνατότητες και να διατηρούμε τον άπληστο γείτονα (γείτονες) υπό μια συνεχή (και) πολιτιστική πίεση που υπό προϋποθέσεις και σε απρόβλεπτο χρονικό διάστημα, ενδεχομένως, να επιφέρει θετικά αποτελέσματα στην υψηλή στρατηγική μας.

Σε τελευταία ανάλυση, αυτή η πίεση απονομιμοποιεί τα δικά τους ανιστόρητα επιχειρήματα, όχι μόνο στο εσωτερικό τους αλλά και στο διεθνές επίπεδο, ενώ παράλληλα ενισχύει την εθνική μας μνήμη και ταυτότητα. Όπως μάλιστα έχει περίτρανα αποδείξει η ιστορία, τίποτα δεν χάνεται οριστικά και αμετάκλητα παρά μόνο όταν αυτό σβηστεί από τη συνείδηση των λαών.

Η παρότρυνση για ενδυνάμωση της πολιτιστικής μας εκστρατείας και γενικότερα της «ήπιας ισχύος», δεν υπονοεί με κανένα τρόπο την αποδυνάμωση των υπολοίπων μορφών ισχύος και ειδικά της στρατιωτικής μας ισχύος καθώς τα τελευταία χρόνια το ισοζύγιο της τελευταίας φαίνεται να μετατοπίζεται σταδιακά υπέρ της Τουρκίας.

ΙΠΠΟΚΡΑΤΗΣ ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ- Αντιστράτηγος (εα)

• Πτυχιούχος τμήματος Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών Παντείου Πανεπιστημίου
• Μεταπτυχιακό στις Διεθνείς Σχέσεις και Στρατηγικές Σπουδές στο Πάντειο Πανεπιστήμιο
• Υποψήφιος Διδάκτορας Διεθνών Σχέσεων στο Πάντειο Πανεπιστήμιο
• Διευθυντής Μελετών του Ελληνικού Ινστιτούτου Στρατηγικών Μελετών (ΕΛΙΣΜΕ)
• Συνεργάτης του Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων (ΙΔΙΣ)
• Διαλέκτης και συνεργάτης στη Σχολή Εθνικής Αμύνης (ΣΕΘΑ)
• 0030-210-6543131, 0030-6983457318
• [email protected]