Χωνεύοντας ανεπανόρθωτα το τουρκικό αφήγημα ή –χειρότερα– τις νουθεσίες του Μουφτή των κατεχομένων, που ήρθε στην Κύπρο με το πρώτο κύμα εποίκων, συνταράχθηκαν με την κιτρινόμαυρη σημαία στο τζαμί, την ώρα που περπατούν αμέριμνα σαν τουρίστες κάτω από τις κατοχικές σημαίες στη Λευκωσία, στην Κερύνεια, στην Καρπασία, στην Αμμόχωστο. Μηχανικά και με περίσσια υποδούλωση, εξεγείρονται για αστεία πράγματα, μπροστά στον πραγματικό φασισμό που συντηρεί η Τουρκία στην κατεχόμενη Κύπρο.

Όλα σαν μια καλά μελετημένη παρωδία, που ξεκινά από τα ανώτατα στρώματα της εξουσίας και καταλήγει σε –δήθεν– αντιπολιτευόμενους που κανονικοποίησαν εδώ και καιρό το κατοχικό στάτους κβο. Παρεμπιπτόντως, όσοι αντέδρασαν για τη βυζαντινή σημαία στο τζαμί «Τούζλα», είχαν ζητήσει και το κεφάλι του πιτσιρικά που κατέβασε την κατοχική σημαία από σχολείο της κατεχόμενης Λύσης –εκεί, μάλλον, δεν ενοχλούσε το καταραμένο πανί που ασελγούσε επί της ιστορίας του χωριού.

Το πιο ενοχλητικό, πάντα, είναι οι αξιώσεις των φρουρών της κατοχής (Ακιντζί, Τατάρ, Τσελίκ, Οκτάι, Καλίν, Ερντογάν κ.λπ.), που υπό ένα καθεστώς διαρκούς «αναβάθμισης» ζητούν και τα ρέστα για όσα συμβαίνουν στις ελεύθερες περιοχές. Πατώντας επί των πτωμάτων της τουρκικής εισβολής, ζητούν κεφάλια για μια σημαία σε ένα τέμενος της Λάρνακας. Και δεν βρέθηκε ένας να πει το αναγκαίο «ασσιχτίρ», κυρίως στον αγγελικά πλασμένο κατοχικό ηγέτη, που υπό το καθεστώς του επιβιώνουν οι εγκληματίες, η βρωμιά, η δυσωδία των εγκλημάτων της εισβολής/κατοχής. Που υπό το καθεστώς του ο καταζητούμενος για τη δολοφονία του Τάσου Ισαάκ, Ερχάν Αρικλί, είναι κομματάρχης και μέλος της ψευδοβουλής, ενώ ο δολοφόνος του Σολωμού Σολωμού, Κενάν Ακίν, απολαμβάνει την «υπουργική σύνταξή του». Σημαία, από νάυλον υψώνουμε σημαία, πλαστική…