Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα. Εγώ και να μην είχα βγάλει νηπιαγωγείο, μόνο το δικό μου κεφάλι θα χτυπούσα. Ο εκπαιδευτικός όμως έχει την ευθύνη του παιδιού κάθε Έλληνα πολίτη, το παίρνει απ’ το χέρι στα τέσσερα χρόνια του και το παραδίδει στην κοινωνία στα δεκαεπτά του, είτε στουρνάρι, είτε άξιο και μορφωμένο άνθρωπο. Έχει πολύ σοβαρότερο ρόλο από μένα να παίξει, η δουλειά του έχει υπερπολλαπλάσια αξία από την δική μου.

Με αφορμή λοιπόν την απεργία των εκπαιδευτικών και τα συλλαλητήρια τους, εγώ θα το ξαναγράψω. Ειλικρινά απορώ γιατί είναι τόσο σφόδρα αντίθετοι με την αξιολόγηση τους. Τι διάβολο φοβούνται και αντιδρούν με τόση μανία; Ως και τα πρότυπα σχολεία, αν αντιλήφθηκα καλά τα λόγια του εκπροσώπου τους στην Επιτροπή της Βουλής, τα απορρίπτουν πρωτίστως διότι τα θεωρούν πίσω πόρτα για να μπει αυτό το μοντέλο αξιολόγησης στην μέση εκπαίδευση.

Εγώ έχω γνωρίσει πολλές δεκάδες καθηγητές, ίσως και εκατοντάδες. Παιδιά στείλαμε στα σχολείο, τα είπαμε άπειρες φορές με τους δασκάλους και τους καθηγητές τους. Ειλικρινά αμφιβάλω αν υπήρξε κάποιος που είπα «ωχ, στα δικά του χέρια έπεσε η κόρη μου;» Όλοι τους, με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους, με τα ξεχωριστά στοιχεία του χαρακτήρα τους, με τις υψηλές ή μέτριες γνώσεις τους, με την πολύ ζεστή ή απλώς υποφερτή τους παιδαγωγική διάθεση, είχαν πάντως ικανοποιητικά στάνταρτς.

για τη συνέχεια  Liberal