Οι αποκαλύψεις των διαλόγων στελεχών της προηγούμενης κυβέρνησης που αφορούν τον “βίο και την πολιτεία” του κ. Παπαγγελόπουλου στη λειτουργία του παραδικαστικού κυκλώματος είναι αποκαλυπτικές του ύφους και του ήθους της διακυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.

Το ίδιο και οι αποκαλύψεις για τις παρεμβάσεις της συζύγου πρώην υπουργού σε ό,τι αφορά τις διώξεις εναντίον δημοσιογράφων.

Οι αποκαλύψεις αυτές αποκτούν περαιτέρω  διαστάσεις καθώς αποσκοπούσαν στην  “εξόντωση” πολιτικών αντιπάλων κάτι που συνιστά παρανομίες οι οποίες εμπίπτουν σε μεθοδεύσεις αλλοίωσης του πολιτεύματος. Τούτα, αν επιβεβαιωθούν από τη δικαιοσύνη στοιχειοθετούν κατηγορίες περί εσχάτης προδοσίας και επισύρουν βαριές ποινές.

Για τα παραπάνω έχει κάνει εγκαίρως επισημάνσεις ο κ. Ε. Βενιζέλος στη Βουλή όπου η παρουσία του αποτελούσε στοιχείο κύρους του θεσμού.

Είναι φανερό πως η προηγούμενη κυβέρνηση προσπαθούσε να εκβιάσει διάφορους τύπους από τον πολιτικό και επιχειρηματικό κόσμο (ενίοτε και από τον υπόκοσμο) προκειμένου να της “δώσουν” πολιτικούς αντιπάλους έστω και με ψευδείς κατηγορίες.

Τα παραπάνω σε συνδυασμό με τις δηλώσεις πρώην υπουργών πως πρέπει να πάνε κάποιοι φυλακή για να κερδηθούν οι εκλογές είναι αρκετά να “δέσουν” βαρύτατες κατηγορίες.

Προφανές είναι ακόμη πως τόσο ο κ. Τσίπρας όσο και το περί αυτόν συνονθύλευμα δεν έχουν αντιληφθεί όταν μεθόδευαν τις παρανομίες και μάλλον ούτε τώρα που αποκαλύπτονται το μέγεθος των πιθανών συνεπειών.

Ακόμη και κάποιοι με πολιτικές και μορφωτικές αντιλήψεις επιπέδου 15μελούς γυμνασίου θα είχαν μεγαλύτερη επίγνωση των συνεπειών των πράξεών τους. 

Επιπλέον, αγοραίες εκφράσεις του τύπου η “ατζέντα του μαγαζιού”, “πολλά λεφτά” ταιριάζουν στον υπόκοσμο και όταν εκφέρονται από κυβερνητικά στελέχη και αφορούν κόμματα και υπουργούς είναι ενδεικτικά του με ποιους είχαμε να κάνουμε…

Το να  διαθέτει κάποιος επικοινωνιακά χαρίσματα δεν σημαίνει πως πάντα είναι σε θέση να τα αξιοποιεί σωστά προς όφελος της κοινωνίας ή έστω προς ίδιον όφελος.  Η άγνοια κινδύνου όμως τιμωρείται στη ζωή. Το ίδιο και η άγνοια του νόμου στην κοινωνία. Πόσο μάλλον αν πρόκειται για τους… νομοθέτες!

Το συνονθύλευμα του κ. Τσίπρα ήταν ένα μείγμα από τα “ρετάλια” του καφενειακού αριστερισμού της μεταπολίτευσης και του  λούμπεν παρασιτικού βαθέως συνδικαλιστικού και κομματικού παρακράτους της ίδιας περιόδου. Το κομματικό παρακράτος τόσο του ΠΑΣΟΚ όσο και της Ν.Δ. βρήκε στέγη στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και προσπάθησε εκτός από το να τα “ξαναοικονομήσει” να ξεκαθαρίσει και τους λογαριασμούς με τους εσωκομματικούς αντιπάλους στο ΠΑΣΟΚ και τη Ν.Δ.

για τη συνέχεια Capital