Μετά την κρίση του κορωνοϊού επιστρέφουμε σιγά-σιγά στην κανονικότητα. Και ο Ερντογάν το βιολί του. Κυνικός και αδίστακτος. Ούτε σέβεται, ούτε πρόκειται να σεβαστεί τους Έλληνες. Το αντίθετο. Την ημέρα της Άλωσης της Πόλης, στις 29 Μαΐου, μας θύμισε ότι δεν θέλει συμφιλίωση. Μετέτρεψε την Αγία Σοφία, το σύμβολο της Ορθοδοξίας, σε τζαμί. Και προσευχήθηκε στον Αλλάχ για τη νίκη σε βάρος των απίστων. Για την αλλαγή του ρου της Ιστορίας. Είναι, μάλιστα, σαφές ότι επιδιώκει να μας ταπεινώσει. Να μας πατήσει στο κεφάλι. Να μας το κόψει από τη θρησκευτική και πολιτισμική μας ρίζα!

Όσο η Τουρκία βυθίζεται στην οικονομική κρίση, τόσο περισσότερο ο Ερντογάν θα κλιμακώνει τον εθνικισμό και τον σοβινισμό. Τον εφαρμόζει εσωτερικά και εξωτερικά. Είναι το ισχυρό του χαρτί, που αποτυπώνεται στη στρατηγική της Γαλάζιας Πατρίδας, την οποία δεν εγκατέλειψε ούτε λεπτό. Ούτε μέσα στην κρίση του κορωνοϊού. Την εκδηλώνει από την Κύπρο ώς την Κρήτη και το Αιγαίο. Παντού. Τώρα, τα τουρκικά μαχητικά πετούν ακόμη και πάνω από κατοικημένα νησιά στο Αιγαίο. Η Άγκυρα εκδίδει navtex ώς τη Γαύδο και πέραν αυτής. Ποιο Καστελόριζο; Το θεωρούν δεδομένο. Μια μπουκιά είναι για το θηρίο, που προκαλεί στον Έβρο.

Φορτικά, επί σειράν ετών, αναλύαμε ότι η τουρκική απειλή είναι ενιαία. Από τον Έβρο ώς την Κύπρο. Και ότι η αποτροπή θα έπρεπε σήμερα να ήταν οικοδομημένη με τρόπον ώστε η Τουρκία να μην μπορεί να αλωνίζει στην κυπριακή ΑΟΖ. Να μην τολμά να προσεγγίζει τη Γαύδο. Και να μη θεωρεί δικό της τσιφλίκι το Καστελόριζο και τη θαλάσσια περιοχή του Αιγαίου. Αυτή ήταν η στρατηγική λογική του Ενιαίου Αμυντικού Δόγματος. Και είναι πρόδηλο πόσο εγκληματική ήταν η εν ψυχρώ εκτέλεσή του εκ των ημετέρων.

Μετά τη διπλωματία των σεισμών, του ζεϊμπέκικου και του τρελού ειδυλλίου μεταξύ του Προέδρου Αναστασιάδη και του Μουσταφά Ακιντζί, η Τουρκία μάς προσγειώνει στην πικρή πραγματικότητα.

Τη φιλία και τη λύση στα προβλήματα με τον Ελληνισμό την εννοεί στην πρακτική του ραγιά με τον αφέντη. Τα θέλει όλα. Την επαναφορά στην Οθωμανική Κυριαρχία.

Η Τουρκία έχει δημιουργήσει με την πολιτική της και τις απειλές της εχθρούς. Συσπειρώνει τους γείτονές της σε μια στρατηγική αμύνης. Ακόμη και οι ΗΠΑ, για τα δικά τους συμφέροντα, αποδέχονται τον άξονα Ελλάδας, Κύπρου και Ισραήλ. Μιας αξιόπιστης αποτροπής. Μιας στρατηγικής επιλογής που πλήττεται, όμως, εκ των έσω. Και, ειδικότερα, από εκείνους που μέσα από τη δήθεν ρεαλιστική σοφία τους μας έφεραν στα σημερινά αδιέξοδα. Και όχι μόνο. Με μέγιστο θράσος εναρμονίζονται με τα τουρκικά συμφέροντα.

Πολεμούν τον EastMed και ό,τι αυτός σημαίνει στρατηγικά και προτιμούν τον αγωγό προς Τουρκία, καθώς και τη διχοτομική λύση της Ομοσπονδίας και της εκ Περιτροπής Προεδρίας.

Αυτός είναι όντως ρεαλισμός, αλλά του ραγιά και της υποταγής. Και έτσι, για να πάει πάσα κακό, δεν αποκλείεται να μας πουν ότι για να διευθετήσουμε το Κυπριακό και να γλιτώσουμε το φυσικό αέριο, του χρόνου, τέτοιον καιρό, εάν ο Αλλάχ έχει καλά τον Σουλτάνο, να προσευχηθούμε όλοι μαζί στο τζαμί της Αγίας Σοφίας, πρώτα για την Άλωση της Πόλης και μετά γι’ αυτήν της Κύπρου…

ΠΗΓΗ: Η Σημερινή της Κυριακής