Γράφει ο Μανώλης Σκούληκας

Το καλοκαίρι του 1914 η ανθρωπότητα έντρομη ανέμενε να ηχήσουν τα «κανόνια του Αυγούστου» ενώ ο δυτικός τύπος εξίσωνε -ανιστόρητα- τα γερμανικά στίφη με τους «Ούνους». Το καλοκαίρι του 1939 σε αντίστοιχο κλίμα αναμενόταν η διάβαση του Όντερ από τα γερμανικά πάντσερ με τα δυτικά μέσα να ξαναθυμούνται τους «Ούνους» ενώ στο Ράιχ εξυφαινόταν μια διαβολική προπαγάνδα για την εξίσωση των Εβραίων με αποδιοπομπαίες καρικατούρες ώστε η εξόντωσή τους να ενσωματωθεί ομαλά εντός μια «κοινοτοπίας του κακού».

Σήμερα, η ανθρωπότητα ατενίζει αδαής την κλιμάκωση στην Νότια Σινική θάλασσα σαν ένας νέος Αδάμ της Καπέλα Σιστίνα, ενώ ένας ακήρυχτος πόλεμος σοβεί κλιμακούμενος εδώ και χρόνια μεταξύ των πραγματικών φατριών της μεγάλης διαμάχης της εποχής μας.

Ενώ οι περισσότεροι πιστεύουν ότι πρόκειται για μια διαμάχη Ανατολής – Δύσης και οι πιο επιτηδευμένοι διανοητές κατανοούν την πραγματική οικονομική αντιπαράθεση των ΗΠΑ και Κίνας μέσω των εμπορικών δρόμων, ελάχιστοι είναι αυτοί που διαβλέπουν το ουσιαστικό διακύβευμα της επερχόμενης σύγκρουσης: την αρχέγονη αναμέτρηση της παγκοσμιοποίησης με τον εθνοκεντρισμό.

Στα πλαίσια της αναμέτρησης αυτής η παγκοσμιοποίηση έχει επιστρατεύσει τις σκοτεινές δεξαμενές σκέψης της για να δημιουργήσει μια προπαγάνδα που θα διαβάλλει τις συνειδήσεις των λαών και θα τους οδηγήσει ευκολότερα στην καταστροφή ώστε να επωφεληθεί από αυτήν την κατά Χούσερλ «ανομία» ώστε να ξυλεύσει την πεσούσαν δρυν. Ένας κεντρικός πυλώνας αυτής της προπαγάνδας είναι η αποδόμηση των εθνικών ταυτοτήτων ώστε να αποσαθρωθούν τα ενοποιητικά κέντρα γύρω από τα οποία θα μπορούσαν να συσπειρωθούν οι εθνικές κοινωνίες για να αντισταθούν στις απομυζητικές τακτικές της παγκοσμιοποίησης. Αυτή η διαμάχη σοβεί από την εποχή που οι διαφωτιστές αντέτασσαν την πρόταση εθνικών κρατών ως αντίβαρο στον αυτοκρατορικό ιμπεριαλισμό και την αποικιοκρατία. Στα πλαίσια αυτά απέκτησε την εθνική υπόστασή του και το Ελληνικό κράτος, ενώ τέθηκαν τα θεμέλια για την εδραίωση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στα πλαίσια αρκετών νεοσυσταθέντων εθνικών κρατών κατά τον 19^ο και 20^ο αιώνα.

Ένα εθνοκεντρικό κράτος δεν επιτρέπει την διείσδυση ξένων κεφαλαίων χωρίς εθνικό έλεγχο και δεν εκθέτει την οικονομία και το ανθρώπινο δυναμικό του στην απομύζηση ξένων κεφαλαίων που ευαγγελίζονται τον άκρατο φιλελευθερισμό υπό την δορά της «πάνσοφης» αόρατης χείρας της αγοράς. Για τους νομαδικούς επιδρομείς της παγκοσμιοποίησης, αυτή η δέσμευση αποτελεί κόκκινο πανί και ως τούτο μάλιστα της επιτίθονται ως ταύροι εν υαλοπωλείω.

Βασιζόμενοι σε μια υπάρχουσα προϊούσα αποσάθρωση των δυτικών κοινωνιών που αφενός προξένησαν οι ίδιοι με την κατάχρηση της ελεύθερης αγοράς και της εργαλειοποίησης του πατριωτισμού προς ίδια συμφέροντα αλλά και την αφετέρου επιδείνωση αυτής της ηθικής κατάρρευσης από την αριστερή προπαγάνδα που καθοδηγούταν μεταξύ άλλων και από τις μυστικές υπηρεσίες της Σοβιετικής Ενώσεως, οι παγκοσμιοποιητές δεν χρειάστηκαν να κάνουν κάποιο Ηράκλειο λογικό άλμα όταν αποφάσισαν να εργαλειοποιήσουν αυτό ακριβώς το φανατικό ακροαριστερό κομμάτι των δυτικών κοινωνιών για να εντείνουν την αποσάθρωση των εθνικών ταυτοτήτων των δυτικών κοινωνιών.

Η μόνη «προσφορά» τους στην εξίσωση της εθνικής αποδόμησης ήταν η σύζευξη των αθρόων λαθρομεταναστευτικών ροών οικονομικών μεταναστών με τον αριστερό «δικαιωματισμό» στα πλαίσια διάβρωσης των εθνικών κορμών των δυτικών κρατών. Η εθελοτυφλία των αριστερών κινημάτων είναι κολοσσιαία επί του προκειμένου αφού η επικράτηση αυτών των μουσουλμανικών ως επί το πλείστον πληθυσμών στα ευρωπαϊκά κράτη στοχεύει στην πλήρη απεμπόλιση κάθε ανθρωπίνου και κοινοβουλευτικού δικαιώματος, κατ΄ εικόνα και καθ΄ ομοίωσιν των ισλαμοφασιστικών καθεστώτων από όπου αυτοί προέρχονται, όχι διαφεύγοντες την θρησκευτική καταπίεση αλλά επωφελούμενοι της δυτικής ιδιωτίας προς εξασφάλιση παχυλών απολαβών για τα δεδομένα των χωρών τους που εξόκειλλαν λόγω των μεσαιωνικών δογμάτων που προτίθενται να επιβάλλουν στις φιλοξενούσες χώρες μόλις επέλθει το πλήρωμα του χρόνου με την προϊούσα υπογεννητικότητα. Ήδη αρκετοί υποστηρίζουν ότι για κάποιες κοινωνίες, όπως η αγγλική και η γαλλική, η κατάσταση είναι μη αναστρέψιμη.

Αν εξαιρέσουμε την αθρόα οικονομική υποστήριξη και την τοποθέτηση άβουλων φερεφώνων στις δυτικές κυβερνήσεις, η προπαγάνδα αυτή έχει γιγαντωθεί με τη χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης που λόγω της αποστασιοποίησης και της απομόνωσης του χρήστη, οδηγούν τάχιστα στη ριζοσπαστικοποίηση αρκετών ανθρώπων που εντάσσονται αγελαία στο σύστημα της παγκόσμιας αυτής αντιπαράθεσης μέχρις εσχάτων και καταλήγουν τραγικά να εκπροσωπήσουν κάποιους συστημικούς ρόλους που δεν ταιριάζουν κατά τα άλλα στο κοινωνικό και ψυχολογικό προφίλ τους. Δυστυχώς όμως το σύστημα πάντα επιτάσσεται επί των προσωπικοτήτων που το απαρτίζουν και μοιράζει αδιάκριτα τους ρόλους που είναι αναγκαίοι για την εξισορρόπηση αλλά και για τους σκοπούς του.

Ένα τέτοιο άτομο ήταν και ο δολοφόνος του Charlie Kirk. Μεγαλωμένο σε μια λειτουργική οικογένεια με ηθικές αρχές, πλήρως εντεταγμένος στην κοινωνία και χωρίς ιστορικό εθισμού ή ψυχικών διαταραχών, προχώρησε στο απονενοημένο μετά από μια ιλιγγιώδη πορεία ριζοσπαστικοποίησης λίγων εβδομάδων που βρήκε το απόγειό της στη δολοφονία ενός ανθρώπου που ευαγγελίζονταν το διάλογο σε μια κοινωνία που όλο και περισσότερο κινείται ραγδαία προς την πόλωση. Τα σημεία των καιρών προοιωνίζονται τραγικά αφού μια σημαντική μερίδα των Δημοκρατικών στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης επευφημούσε τη δολοφονία και προέτρεπε και σε άλλες αντίστοιχες. Αν οι υπέρμαχοι των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι πλέον οι αυταρχικοί ηθικοί αυτουργοί της δολοφονίας των πολιτικών αντιπάλων τους και της φίμωσης της ελευθεροτυπίας και της έκφρασης, πόσο απέχουμε από τη ριζοσπαστικοποίηση της λιγότερο «αφυπνισμένης» αντίπερα όχθης; Η μετατροπή των αντιπάλων σε αποπροσωποποιημένες καρικατούρες έχει χρησιμοποιηθεί ξανά μέσα από τις σκοτεινές ατραπούς του Νταχάου, της Σμύρνης, της Ρουάντας…

Φαίνεται η εξισορρόπηση του συστήματος να απαιτεί τη σύγκρουση και η επιλογή του μετριοπαθούς Kirk  από τον αδιαόρατο και απρόσωπο «συστημικό νου» να στόχευσε τη φωνή της λογικής για να εξοβελίσει τα όποια εμπόδια στην επερχόμενη αυτή σύγκρουση. Ας ελπίσουμε η φωνή της ανθρώπινης αλληλεγγύης να πρυτανεύσει στους δυτικούς ηγέτες και να μην θυσιάσουν τους λαούς τους χάριν μιας βραχυπρόθεσμης πολιτικής συσπείρωσης.

Θέματα Εκπομπής 13ης Σεπτεμβρίου 2025

1. 13 Σεπτεμβρίου 1922 – Η Σμύρνη μάνα καίγεται

2. Ο Κορνήλιος Καστοριάδης για το πολυτονικό 16:50

3. Κινδυνεύει η διατροφική ασφάλεια της Ελλάδας 20:20

4. Νέο πρόβλημα στις ελληνοτουρκικές σχέσεις η πρόθεση της Τουρκίας να εμπλακεί στο πρόγραμμα SAFE 27:40

5. Η Τουρκία φοβάται ότι οι BARAK MX στην Κύπρο ανατρέπουν τις ισορροπίες στην Αν. Μεσόγειο 34:10

6. Το μήνυμα που έστειλε ο Αμπντουλάχ Οτσαλάν στο Διεθνές Φεστιβάλ Κουρδικού Πολιτισμού 47:00

7. Οι εξελίξεις σε Ισραήλ, Γάζα, ΗΠΑ, Ρωσία-Ουκρανία 57:10

Γιάννης Εγκολφόπουλος: Τις παραβιάσεις των Τούρκων δεν τις βλέπουν οι Τούρκοι;

Μόνο τα ρωσικά drones πάνω από την Πολωνία;

Νότια της Κρήτης έχουμε εξελίξεις με την ανακοίνωση της συμμετοχής της Chevron σε διαγωνισμό.

Ο Χαφτάρ δεν τόλμησε να εγκρίνει το τουρκολιβυκό μνημόνιο, γιατί επιζητά την αναγνώριση της Λιβύης από ΗΠΑ και Ευρώπη. Το σημαντικότερο δεν είναι το καλώδιο, αλλά ο EASTMED, ο οποίος θα επανέλθει στο προσκήνιο.