REAL TIME |

Weather Icon

Νόμπελ υποκρισίας μετά πολλών επαίνων στους ”βαρβάρους” του 21ου αιώνα…

Νόμπελ υποκρισίας μετά πολλών επαίνων στους ”βαρβάρους” του 21ου αιώνα…

Γράφει η Κρινιώ Καλογερίδου

Αν καθιερωνόταν ποτέ Νόμπελ υποκρισίας για χώρα, τότε αυτή θα έπρεπε να είναι δικαιωματικά η Τουρκία για πλειάδα από λόγους αποδεικτικούς, με τελευταίο αυτόν της… ”φιλάνθρωπης” συμπεριφοράς της απέναντι στους πρόσφυγες και τους μετανάστες απ’ τη Συρία κι από άλλα μέρη της γης.

Συμπεριφοράς βελτιωμένης κατά πολύ, είναι αλήθεια, από εκείνην που είχε επιδείξει 98 χρόνια πριν απέναντι στους βίαια διωχθέντες απ’ τις εστίες τους Έλληνες Μικρασιάτες (συμπεριλαμβανομένων και των Ποντίων), αφού τους τωρινούς τους αφήνει ακόμα να ζουν…

Να ζουν για να τους χρησιμοποιεί ως ”Δούρειο Ίππο” της δόλιας πολιτικής της, που έχει στόχο να καταστήσει ευάλωτη αμυντικά την Ελλάδα και να ανοίξει – μέσω της μεταναστευτικής ”άλωσης” – τις πύλες προς την Ευρώπη στους μουσουλμάνους οικονομικούς μετανάστες και τους ισλαμιστές-κατακτητές απ’ τις τέσσερις άκρες του ορίζοντα, που ονειρεύονταν πάντα να την κάνουν δική τους…

Ωστόσο κάποιος θα πρέπει να πει στον θρασύτατο γείτονα εξ Ανατολών, που με ύφος χιλίων καρδιναλίων παραδίδει μαθήματα… ανθρωπισμού (δια του υπουργού Εξωτερικών του) στην Ελλάδα, ότι η εργαλειοποίηση του άλλου συνιστά κατάφωρη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων του και των πολιτικών ελευθεριών του.

Κάποιος θα πρέπει να πει στον αιώνιο ”βάρβαρο” της απέναντι όχθης, που έχει επιδοθεί στην ιστορική διαδρομή του όχι σε έργα ειρήνης, αλλά σε γενοκτονίες και εισβολές, πως είναι ο κύριος υπεύθυνος για τον όλο και αυξανόμενο αριθμό προσφύγων που πνίγονται στον Έβρο ή το Αιγαίο τα τελευταία χρόνια, στην προσπάθειά τους να περάσουν τα ελληνικά σύνορα με στόχο τις χώρες της Κεντρικής και της Βόρειας Ευρώπης.

Αυτός είναι και ο λόγος, άλλωστε, που στα μέσα του τρέχοντα μήνα η Διεθνής Αμνηστία δημοσιοποίησε έρευνα βάσει της οποίας η Τουρκία δεν αποτελεί ασφαλή χώρα τόσο για τους Σύρους όσο και για τους υπόλοιπους πρόσφυγες.

Θα μου πείτε ότι το παράδοξο θα ήταν να είναι, γιατί δεν έχει προϊστορία στον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Γιατί, αν είχε, θα αναγνώριζε την προσφυγική ιδιότητα όπως ορίζει το διεθνές δίκαιο. Αν είχε, θα απένειμε προσφυγικό καθεστώς – με βάση τη σύμβαση της Γενεύης (1951) – σε όλους ανεξαίρετα τους πρόσφυγες κι όχι μόνο σε Ευρωπαίους πολίτες.

Αν σεβόταν τα ανθρώπινα δικαιώματα η Τουρκία, θα ενέτασσε ανεξαιρέτως τους πρόσφυγες που έχει στη χώρα της σε προσφυγικό καθεστώς και όχι σε καθεστώς προσωρινής προστασίας κι αυτό βάσει εθνικότητας και όχι εξατομικευμένα.

Γιατί τα δικαιώματα που παρέχει το καθεστώς προσωρινής προστασίας δεν ισοδυναμούν με εκείνα που παρέχει το άσυλο σε όσους υπάγονται σε προσφυγικό καθεστώς, καθώς έχουν προσωρινό χαρακτήρα.

Επιπλέον, τους περιορίζει σε συγκεκριμένη γεωγραφική περιοχή χωρίς ελεύθερη μετακίνηση, ενώ μόλις πριν από έξι μήνες θεσμοθετήθηκε για τους υπαγόμενους στο καθεστώς προσωρινής προστασίας το δικαίωμά τους για εργασία…

– Η προστασία της τιμής των προσφύγων είναι μία ηθική και νομική υποχρέωση που πρέπει να σέβονται τα κράτη μέλη, είχε πει τον περασμένο Μάρτιο η επίτροπος του Συμβουλίου της Ευρώπης για τα ανθρώπινα δικαιώματα Ντούνια Μιγιάτοβιτς, αναφερόμενη στους χιλιάδες ευάλωτους ανθρώπους κάθε φύλου και ηλικίας που παγιδεύτηκαν μεταξύ των ελληνοτουρκικών συνόρων χωρίς πρόσβαση σε βοήθεια ή δυνατότητα να ζητήσουν διεθνή προστασία.

Η ευθύνη για εκείνη την τραγική για πρόσφυγες και μετανάστες περίοδο βαρύνει αποκλειστικά την Τουρκία, όμως, αν δεν το κατάλαβε ακόμα ο θρασύτατος κ. Τσαβούσογλου που επικαλέστηκε την Ευρωπαία επίτροπο για να μας… νουθετήσει.

Να μας παραδώσει μαθήματα ανθρωπιάς ο εκπρόσωπος της πιο απάνθρωπης χώρας, ενοχλημένος προφανώς απ’ τις δηλώσεις του υπουργού Εξωτερικών Νίκου Δένδια και του ύπατου εκπροσώπου της ΕΕ για την εξωτερική πολιτική Ζοζέπ Μπορέλ, κατά την επίσκεψή τους στο Στρατιωτικό Φυλάκιο του Έβρου.

Και βαρύνει αποκλειστικά και μόνο την Τουρκία η ευθύνη για την αποτυχημένη εισβολή προσφύγων και μεταναστών απ’ τον Έβρο προ τριών μηνών, γιατί αντιμετώπισε τον καθένα από αυτούς ως ”res” (πράγμα), όπως έλεγαν οι αρχαίοι Ρωμαίοι.

Όπερ σημαίνει ότι προκάλεσε εν γνώσει της ανθρωπιστική κρίση για να ενοχοποιήσει την Ελλάδα, που ήθελε το αυτονόητο: να προστατέψει τα σύνορά της απ’ τα ”όργανα” του επιβουλέα της εθνικής κυριαρχίας της.

Γιατί σε ”όργανα” της Τουρκίας μετατράπηκαν αυτοί που συγκροτούσαν τον μεταναστευτικό στρατό στον Έβρο και έκαναν οργανωμένες επιθέσεις κατά των Ελλήνων και των Ευρωπαίων συνοριοφυλάκων καθοδηγούμενοι από την τουρκική Στρατοχωροφυλακή, τα drones και τα UAV, για να ρίχνουν με ευστοχία τις σφαίρες καπνού και τις βόμβες αερίου στους ακρίτες των συνόρων μας.

Γιατί επιβουλέας και μάλιστα δόλιος αποδείχθηκε ότι είναι για την Ελλάδα ο εξ Ανατολών γείτονάς μας, αφού προσπάθησε να χρησιμοποιήσει σε βάρος μας – σαν πολιορκητικό κριό – ανθρώπινες ψυχές που βρίσκονταν σε ώρα ανάγκης και διεκδικούσαν το δικαίωμα να ζήσουν σε ειρηνικό περιβάλλον που να σέβεται τη ζωή και τα δικαιώματά τους.

Να τα σέβεται φυσικά μέσα από νόμιμες διαδικασίες κι όχι διαδικασίες ποδηγέτησης που σκοπό έχουν να βλάψουν ανεπανόρθωτα τη χώρα υποδοχής τους, τη χώρα μας. Να λειτουργήσουν, δηλαδή, σαν τορπίλη για την ελληνική κοινωνία που θα τους δεχόταν αναγκαστικά στους κόλπους της.

Μια τορπίλη κατευθυνόμενη από τον εχθρό (Τουρκία), για να δημιουργήσει εσωτερικό μέτωπο στον αντίπαλο (Ελλάδα), ώστε να χαλαρώσει την άμυνά του και να γίνει ευάλωτος στα επεκτατικά σχέδια του, που περιλαμβάνουν ασφαλώς και την… ευγενική συνδρομή των τουρκόψυχων της Θράκης.

Αυτών που καθοδηγούνται απ’ την Άγκυρα – δια του Τουρκικού Προξενείου και όχι μόνο – και περίμεναν πώς και πώς την παραβίαση των συνόρων μας στον Έβρο για να σηκώσουν ”μπαϊράκι” λειτουργώντας ως εσωτερικό μέτωπο, αν κρίνουμε απ’ τις απόψεις που έχουν κάποιοι εντεταλμένοι σε ρόλο ηγήτορα των τουρκόφρονων Μειονοτικών, ή άλλως πώς, των ”Γκρίζων Λύκων” της Θράκης.

Κι αυτοί οι ηγήτορες – αν και έχουν ονόματα και διευθύνσεις [όπως λέω στο άρθρο μου ”Με τα μάτια ορθάνοιχτα στην ακοίμητη Θράκη” (pronews.gr)] κινούνται ανενόχλητοι προπαγανδίζοντας χρόνια τώρα ότι ”Η Θράκη είναι το τελευταίο αιχμάλωτο έθνος στην Ευρώπη” και ότι ”Πρέπει να αγωνιστούν αγωνιστούν για μια Αυτόνομη Δυτική Θράκη, απαλλαγμένη από την ρωμέικη τυραννία”!!!..

Με τα δεδομένα αυτά, πρέπει να αντιληφθεί ο κάθε Έλληνας, Ευρωπαίος και Αμερικανός ότι, όταν ο ΥΠΕΞ της Τουρκίας Μεβλούτ Τσαβούσογλου – δια του εκπροσώπου του Χαμί Ακσόι – μιλά για παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και για εγκλήματα της Ελλάδας κατά των αιτούντων άσυλο (μεταναστών και προσφύγων), θα πρέπει να κοιτάξει στον καθρέφτη τον εαυτό του ως εκπρόσωπο μιας χώρας που μόνο το διεθνές δίκαιο δε σεβάστηκε στην ιστορική διαδρομή της.

Μιας χώρας που πριν 46 χρόνια – επικαλούμενη τα δικαιώματα των Τουρκοκυπρίων (μια που ήταν εγγυήτρια δύναμη της Κύπρου μαζί με την Ελλάδα και τη Βρετανία, ”χάρη” στις ολέθριες συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου το 1959, που έφεραν – δυστυχώς – την υπογραφή του Κωνσταντίνου Καραμανλή ) – έκανε διπλή εισβολή σε ανεξάρτητο κράτος (Κυπριακή Δημοκρατία) και έκτοτε εδραιώθηκε για τα καλά στην Βόρεια Κύπρο.

Το βόρειο κομμάτι της Κύπρου την οποία κατέκτησε το καλοκαίρι του ’74 με τους δυο ”Αττίλες” της κι από τότε όχι μόνο δε λέει να φύγει από ‘κει, αλλά διεκδικεί την ΑΟΖ του νησιού που χώρισε δια της βίας στα δύο με την θρασύτατη και ανιστόρητη δικαιολογία ότι ”δεν υπάρχει κράτος-Κύπρος και, επομένως, δε δικαιούται να έχει ΑΟΖ!!!..

Βρήκε και κάνει, θα μου πείτε, και θα ‘χετε δίκιο, αφού οι Μεγάλοι της Γης (ΗΠΑ, ΕΕ, ΝΑΤΟ, ΟΗΕ) περιορίστηκαν να την τιμωρήσουν είτε λεκτικά είτε με ποινές -χάδι, ποδοπατώντας το Δίκαιο στο θέμα της Κύπρου και επιβραβεύοντας το δίκαιο της πυγμής του ισχυρού στον ανίσχυρο.

Έτσι έφτασε η Τουρκία και πήρε τα πάνω της, γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων της τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας που ζητούσε αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων απ’ το νησί, επανένωση των δυο κομματιών του και δικαίωση των αγνοουμένων της Κύπρου. Των αγνοουμένων που, όπως αποδείχθηκε, δολοφονήθηκαν άνανδρα και παράνομα, αν και ήταν αιχμάλωτοι πολέμου…

Το πιο θλιβερό όλων είναι ότι τα ντροπιαστικά για την παγκόσμια κοινή γνώμη γεγονότα της Κύπρου το ’74 ξεχάστηκαν λόγω της λήθης του χρόνου – παρά το ”ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ” που βγήκε σαν μήνυμα τότε, αφήνοντας τον μεγάλο ένοχο ατιμώρητο για να επαναλάβει το ”κατόρθωμά” του.

Και το επανέλαβε αυτό η Τουρκία, χωρίς αντίδραση κανενός στα σχέδιά της, εκμεταλλευόμενη έναν εμφύλιο. Εισέβαλε τον Οκτώβριο του ’19 στην σπαρασσόμενη Συρία και κατέκτησε το ΒΑ τμήμα της ξεσπώντας στους αλλόφρονες κατοίκους της τα βάρβαρα ένστικτά της. Τα ενστικτα που κληρονόμησε πατρογονικά…

Έκανε πρόσφυγες τους Κούρδους (που προδόθηκαν αναίσχυντα από τους Αμερικανούς συμμάχους τους για τα μάτια του Ερντογάν και της Τουρκίας) και μετέτρεψε απνευστί σε ασφαλή ζώνη τα πατρογονικά τους εδάφη εγκαθιστώντας στρατιωτικά φυλάκια εκεί και τουρκόφρονες μουσουλμάνους υποστηρικτές της.

Ε, μετά από τόσα – διαχρονικά και ατιμώρητα – εγκλήματα, η Τουρκία των καταγεγραμμένων γενοκτονιών (Αρμενίων, Ελλήνων Ποντίων και Κούρδων) του Κεμάλ και του Ταγίπ Ερντογάν δικαιούται νομίζω το Νόμπελ υποκρισίας (και όχι… φιλανθρωπίας όπως φιλοδοξεί να πάρει) περισσότερο από κάθε άλλη χώρα στην Υφήλιο.

Ένα Νόμπελ υποκρισίας μετά πολλών επαίνων μάλιστα, γιατί διατήρησε ανά τους αιώνες αλώβητο το βαρβαρικό της ένστικτο, το οποίο προσπαθεί να αναβιώσει τον 21ο αιώνα δια του μεταναστευτικού, εν μέσω παραληρήματος του νεοοθωμανισμού της…

Κρινιώ Καλογερίδου (Βούλα Ηλιάδου, συγγραφέας)

Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.
Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Facebook

Ακολουθήστε τον Σάββα Καλεντερίδη στο Facebook

Ακολουθήστε τον Σάββα Καλεντερίδη στο Twitter

Εγγραφείτε στο κανάλι του infognomonpolitics.gr στο Youtube

Εγγραφείτε στο κανάλι του Σάββα Καλεντερίδη στο Youtube