Κρινιώ Καλογερίδου

Δεν μπορώ να πω, τα όνειρα του Κυριάκου προεκλογικά – ενόψει της κυβίστησης που σχεδίαζε να κάνει στο Σκοπιανό μετεκλογικά – μόνο υψιπετή δεν ήταν, αφού περιορίζονταν σε τρεις μόνο δεσμεύσεις μικρομεσαίου βεληνεκούς:

1. Να μην απεμπολήσει το δικαίωμα της Ελλάδας να θέσει βέτο στην ενταξιακή διαδικασία των Σκοπίων, αν δεν εξυπηρετούνταν τα εθνικά συμφέροντα

2. Να κατοχυρώσει τα μακεδονικά προϊόντα που έμειναν απροστάτευτα μετά τη ”Συμφωνία των Πρεσπών” και

3. Να εκπονήσει ένα ”τολμηρό σχέδιο ανάπτυξης” της Μακεδονίας, και ειδικότερα της Δυτικής, που υπέφερε ήδη βαρύτατα απ’ την ανεργία καθ’ όλη τη διάρκεια των μνημονιακών χρόνων…

Δεν ξέρω τι μεσολάβησε έκτοτε και αποδείχθηκαν φρούδες οι προσδοκίες που γέννησαν οι ως άνω βατές υποσχέσεις, Και – το κυριότερο – δεν έκλεισαν οι πυλίδες παρείσφρησης του εθνικισμού των Σκοπίων απ’ την εν λόγω κατάπτυστη ”Συμφωνία”.

Δεν έκλεισαν οι κερκόπορτες, με κίνδυνο να διεισδύσουν – επί τη βάσει του κεκτημένου απ’ τα Σκόπια ονόματος (”Μακεδονία”) και των συνοδών χαρακτηριστικών που το συνοδεύουν (Γλώσσα/Ταυτότητα) – όλα τα εθνικιστικά χαρακτηριστικά του ”μακεδονισμού”, που ανοίγουν τον δρόμο διάπλατα σε αλυτρωτικές διεκδικήσεις ενόψει ειδικά της πιθανής ανόδου του VMRO στην εξουσία.

Σημειωτέον ότι ο εν λόγω κομματικός σχηματισμός, που είναι υπέρμαχος ενός αλυτρωτικού προγράμματος με σκοπό την ένωση σε ένα κράτος των… τριών Μακεδονιών της προπαγάνδας τους (της Μακεδονίας του Βαρδάρη [Σκόπια], του Πιρίν [Βουλγαρία] και του Αιγαίου [Ελλάδα]), δεν έχει δηλώσει ότι θα καταργήσει τη ”Συμφωνία”.

Ως εκ τούτου είναι βέβαιο ότι – αν εκλεγεί – θα ανοίξει διάπλατα τα ”παράθυρά” της, για να δώσει συνέχεια στο moto παραχάραξης της ελληνικής ιστορίας με νέο κύκλο διεκδικήσεων σε βάρος μας, έτσι που να απαξιωθεί εντελώς η ήδη εκφυλισμένη διπλή ονομασία και να προωθηθεί στη θέση της η λέξη ”Μακεδονία” και το επίθετο ”Μακεδονικός” σαν ετικέτα ιστορικού προσδιορισμού και όχι γεωγραφικού όρου…

Η περίοδος εκδήλωσης της φονικής πανδημίας στάθηκε ευεργετική – όπως φαίνεται – για το εθνικιστικό κόμμα του Μίτσκοσκι, το οποίο – επωφελούμενο της αναβολής των εκλογών, λόγω του covid 19, για τις 15 Ιουλίου – πλησίασε επικίνδυνα το ”Telma” του σοσιαλδημοκράτη Ζάεφ και απειλεί να βγει πρώτο, για να επαναφέρει στην ζώσα πραγματικότητα τον ”μακεδονικό αλυτρωτισμό”.

Τον ”μακεδονικό αλυτρωτισμό” που δεν έπαψε να διδάσκεται στα Σκόπια παρά την υπογραφείσα στις 27 Μαρτίου 2019 συμφωνία για τα νέα σχολικά βιβλία της ”Βόρειας Μακεδονίας”, με στόχο την πλήρη εξάλειψη κάθε αλυτρωτικού όρου και των όποιων διαστρεβλώσεων της ιστορίας.

Και δεν έπαψε να διδάσκεται γιατί τα σχολικά βιβλία δεν έχουν αλλάξει, καθώς οι συντακτικές επιτροπές των δύο χωρών δεν συγκροτήθηκαν έγκαιρα. Επιπλέον, η άμισθη επιτροπή ελέγχου απ’ τη δική μας πλευρά έχει αδρανοποιηθεί από τον Απρίλιο λόγω των αλλαγών που ήθελε να κάνει ο πρέσβης Αλέξανδρος Κουγιού (της Ε’ Γενικής Διεύθυνσης Πολιτιστικών, Θρησκευτικών και Προξενικών Υποθέσεων), που διαδέχθηκε τον Μάρκο Μπόλαρη (επιλογή ΣΥΡΙΖΑ) στην προεδρία της Επιτροπής και συντονίζει τον βηματισμό του με το καθ’ ύλην αρμόδιο υπουργείο Εξωτερικών.

Έτσι περιοριζόμαστε μέχρι στιγμής στα περσινά θετικά δεδομένα που έχουν να κάνουν, από πλευράς των Σκοπίων:

1. Στην αποδοχή (εντεταγμένη, ήδη, στο εκπαιδευτικό τους σύστημα) της ιστορικής πραγματικότητας ότι η αρχαία Μακεδονία είναι μόνο ελληνική και

2. Στην υιοθέτηση της λύσης που βρήκε η Μεικτή Διεπιστημονική Επιτροπή Εμπειρογνωμόνων για το ζήτημα της ιστορικής καταγραφής της αρχαίας Μακεδονίας.

Σε κάθε περίπτωση, βέβαια, αυτό που πονάει τους Έλληνες δεν είναι οι ”βελτιώσεις” που γίνονται επί των όρων μιας εθνικά και ιστορικά ανίερης ”Συμφωνίας” η οποία παρέδωσε εξ αρχής (17 Ιουνίου 2018) ιστορικά και κληρονομικά δικαιώματα στους παραχαράκτες της ιστορίας της Μακεδονίας μας.

Είναι αυτή καθαυτή η πράξη μειοδοσίας των πολιτικών που την υπέγραψαν (Τσίπρας, Κοτζιάς) και την επικύρωσαν στη συνέχεια (Μητσοτάκης, Δένδιας) αποδεχόμενοι ως νέο της όνομα το ”Βόρεια Μακεδονία”. Όνομα που σπανίως χρησιμοποιείται σήμερα απ’ τους βόρειους γείτονές μας, οι οποίοι εξακολουθούν να προωθούν δόλια το ιστορικό όνομα της Μακεδονίας.

Και είναι τόσο απύθμενο το θράσος τους, που το επιδεικνύουν προκλητικά σε κάθε ευκαιρία ακόμα και στις συναλλαγές και επικοινωνίες τους με τους Έλληνες, όπως έγινε κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων – στο τρέχον έτος – ανάμεσα στα υπουργεία Άμυνας των δύο χωρών, με θέμα την σύνταξη του Προγράμματος Στρατιωτικής Συνεργασίας για το έτος 2020.

Όπως έγινε όταν πήγε να συνυπογράψει ο Αρχηγός ΓΕΕΘΑ με τον Σκοπιανό ομόλογό του το Πρόγραμμα Στρατιωτικής Συνεργασίας (ΠΣΣ) του έτους 2020 με τη ”Βόρεια Μακεδονία” και ο Αξιωματικός Σύνδεσμος Σκοπίων τού ανέφερε αιφνιδιαστικά την αλλαγή στάσης της χώρας του, η οποία έφερε προς ψήφιση την τελευταία στιγμή – αντί του ακρωνυμίου RNM (”Βόρεια Μακεδονία”), το MKD (”Μακεδονία”)…

Είναι η γνωστή τακτική της Τουρκίας που έχει σαν βάση τη δολιότητα και ασκεί στρατηγική επιρροή από χρόνια στα Σκόπια. Γι’ αυτό, αν θυμάστε, τα προέτρεπε το ’18 (πριν την υπογραφή της ”Συμφωνίας Πρεσπών”) να μη δεχτούν τη διπλή ονομασία, αλλά να κρατήσουν το ιστορικό ελληνικό όνομα, ώστε να ικανοποιήσουν μια ώρα αρχύτερα τα αλυτρωτικά σχέδιά τους.

Σχέδια που κινούνται στον ίδιο αναθεωρητικό άξονα της νεοοθωμανικής στρατηγικής της, βάσει της οποίας πετιούνται στον κάλαθο των αχρήστων οι Συνθήκες και οι Συμφωνίες που φέρουν την υπογραφή των ηγετών Τουρκίας-Σκοπίων με την Ελλάδα στις αντίστοιχες ιστορικές περιόδους.

Τι κι αν υπέγραψαν από πέρσι μαζί μας οι Σκοπιανοί το Action Plan 2019 για την υλοποίηση του Προγράμματος Στρατιωτικής Συνεργασίας (ΠΣΣ). Τι κι αν υπέγραψαν και συμφώνησαν για κοινές δράσεις μαζί μας με συμφωνημένο ”κωδικό” τον RNM απ’ την σύντμηση των πρώτων γραμμάτων της ”Βόρειας Μακεδονίας” (Republic of North Macedonia)…

Είπαν, ξείπαν…, ακολουθώντας τα χνάρια της ανθελληνικής τουρκικής ηγεσίας που τους ποδηγετεί στην Εξωτερική πολιτική και επιμένει να τους αποκαλεί ”Macedonia”, αποφεύγοντας το πρώτο συνθετικό της διπλής ονομασίας, για να μας χτυπήσει στο μαλακό υπογάστριο της εθνικής περηφάνιας μας, όπου είναι ανοιχτή ακόμα η πληγή της μειοδοσίας απ’ την προδοσία της Μακεδονίας πριν από δύο ακριβώς χρόνια.

Δυο χρόνια που έγιναν ήδη ιστορικό παρελθόν σημαδεμένο απ’ την ηθική ταυτότητα των ”προοδευτικών” της ”Κυβέρνησης της Αριστεράς” (της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ) που την υπέγραψε, και των φιλελεύθερων της ΝΔ, η οποία την επικύρωσε όχι στη Βουλή, αλλά δια της αποδοχής της όταν πήρε την εξουσία, έστω κι αν ο Αρχηγός της – και νυν πρωθυπουργός – έλεγε σ’ όλους τους τόνους προεκλογικά ότι ”είναι εθνικά ασύμφορη”…

Δυο χρόνια αποθέωσης της πολιτικής υποκρισίας. Δυο χρόνια αμνηστίας ενός εθνικού εγκλήματος με γνωστό αποστολέα, αλλά… ”άγνωστο” παραλήπτη. Ένα έγκλημα που έμεινε ατιμώρητο – όπως τα περισσότερα εγκλήματα κατά του λαού και του Έθνους – και θα πέσει, αργά ή γρήγορα – ως κεραυνός εν αιθρία – στα κεφάλια των μελλοντικών γενιών των Ελλήνων…

Κρινιώ Καλογερίδου (Βούλα Ηλιάδου, συγγραφέας)