Γιώργος Κακλίκης
Ακούσαμε πρόσφατα τον κ. Τσαβούσογλου να χαιρετίζει την ελληνοϊταλική συμφωνία στο Ιόνιο και να αναφέρεται με ικανοποίηση σε ό,τι συμφωνήθηκε μεταξύ Αθήνας και Ρώμης σε σχέση με τη μειωμένη επήρεια κάποιων νησιών. Μια αντίδραση που εύλογα ξενίζει όσους ασχολούνται με την τουρκική τακτική στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο, όπου η Αγκυρα υποστηρίζει τη θέση ότι τα νησιά δεν διαθέτουν υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ.

Μαζί όμως με αυτή την τουρκική στροφή ο κ. Τσαβούσογλου επανέφερε στο προσκήνιο τον ισχυρισμό της τουρκικής κρατικής μηχανής αλλά και του ίδιου του προέδρου του ότι η χώρα του κινείται σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο και, μάλιστα, πως επιθυμεί τη, βάσει αυτού, συνεννόηση με την ελληνική πλευρά. Να λοιπόν η ευκαιρία για την Αθήνα, η οποία, βλέποντας και ότι η συμπεριφορά της Αγκυρας έχει ωθήσει τα πράγματα σε οριακό σημείο, αναρωτιόταν μέχρι σήμερα αν αξίζει τον κόπο να αποπειραθεί μια συνεννόηση με την Αγκυρα.

Εφόσον ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών, συνεπικουρούμενος από τον Τούρκο υπουργό Αμυνας, διακηρύσσει την επιθυμία να μεταβεί στην Αγκυρα ελληνική αντιπροσωπεία για συζητήσεις, ας αποδείξει στην πράξη ότι είναι σε θέση να συζητήσει με την Αθήνα βάσει των κανόνων του διεθνούς δικαίου. Η Αθήνα, τώρα ακριβώς που τα πράγματα στις διμερείς σχέσεις με την Αγκυρα δείχνουν να ακολουθούν ιδιαίτερα καθοδική πορεία, με την Τουρκία να έχει προαναγγείλει ερευνητική δραστηριότητα σε απόσταση αναπνοής από τα ελληνικά χωρικά ύδατα και ίσως, μάλιστα, στην ελληνική ΑΟΖ, έχει συμφέρον να εκμεταλλευθεί την ευκαιρία που παρουσιάζεται και να πάρει την πρωτοβουλία στα χέρια της. Μια αντιπροσωπεία έμπειρων Ελλήνων τεχνοκρατών και όχι μαθητευόμενων μάγων, με επικεφαλής διακομματικά αποδεκτό πολιτικό διαπραγματευτή κύρους, να έλθει σε συνεννόηση χωρίς καθυστέρηση -στην Αγκυρα ή οπουδήποτε αλλού- με Τούρκους αρμοδίους, προκειμένου να διαπιστώσει εάν υπάρχουν περιθώρια για την επανέναρξη των «διερευνητικών επαφών» που σχολάζουν από το 2016. Και αυτό χωρίς αγκυλώσεις και ψευδοσώφρονες ενδοιασμούς.

Τα πράγματα στην περιοχή του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου έχουν πάρει επικίνδυνη τροπή και αυτή η επίκληση του διεθνούς δικαίου από τους δύο Τούρκους υπουργούς ίσως αποτελέσει την ευκαιρία για μια ουσιαστική αρχή για τον ορισμό σημείων σύγκλισης και διαφωνιών, τη σύνταξη συνυποσχετικού και την κατάληξη στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Θα φανεί έτσι στην πράξη αν η Τουρκία αντέχει να συμπλεύσει με το διεθνές δίκαιο. Και αν συμβεί κάτι τέτοιο, σκόπιμο είναι να ακολουθήσει αμέσως μετά μια συνάντηση σε διμερές επίπεδο κορυφής, προκειμένου Αθήνα και Αγκυρα να θέσουν εκτός εσωτερικής αντιπαράθεσης το τόσο σημαντικό αυτό θέμα. Οσο δύσκολο και αν φαίνεται, στην πράξη μπορεί να καταστεί εφικτό, αν οι ηγεσίες της μίας και της άλλης χώρας αποδείξουν ότι βλέπουν σε βάθος χρόνου και δεν επιδιώκουν αμφίβολα εσωτερικά οφέλη και ένα ψευδεπίγραφο πέρασμα του ονόματός τους στην Ιστορία.

Πηγή: Έθνος