Η Σπέχαρ, οι τεχνικές επιτροπές κι ένα (κυπριακό) κράτος που έκαναν κρατίδιο
Το πρόβλημα δεν είναι η Ελίζαμπεθ Σπέχαρ, είναι οι χλιαρές, έως μηδενικές, αντιδράσεις και απαντήσεις της ηγεσίας μας σε όλα τα άδικα, που κτίζονται χρόνο με το χρόνο σε βάρος μας. Φυσικά, καλά έκανε και αντέδρασε ο Πρόεδρος και στέλνει επιστολές να την καταγγείλει για τις απαράδεκτες παρεμβάσεις της στο ζήτημα των οδοφραγμάτων.
Αλλά, η Σπέχαρ δεν ήρθε ουρανοκατέβατη να υποδεικνύει τη συνεργασία της νόμιμης κυβέρνησης με την παράνομη ή να καλεί το νόμιμο κράτος να παραδώσει την ευθύνη του έναντι των πολιτών σε δικοινοτικές τεχνικές επιτροπές. Ούτε ήταν τυχαία η πρώτη ανακοίνωση της (5/3/2020), όταν η νόμιμη κυβέρνηση έκλεισε τέσσερα οδοφράγματα για να έχει καλύτερο έλεγχο στα υπόλοιπα, με την οποία έκφραζε ανησυχία «για τη συνεχιζόμενη αναταραχή που προκλήθηκε στους ανθρώπους και στις δύο πλευρές» και διακήρυττε ως μη όφειλε ότι «το άνοιγμα των οδοφραγμάτων το 2003 επέτρεψε στους Κύπριους την ελεύθερη διακίνηση σε όλο το νησί, συμβάλλοντας έτσι στην επιστροφή σε φυσιολογικές συνθήκες».
Γι΄ αυτό και μόνο θα έπρεπε η Κυπριακή Δημοκρατία να απαιτήσει την απομάκρυνση της. Έστω κι αν για λόγους τακτικής πρέπει να αποφεύγεται η σύγκρουση με τους ανθρώπους των Ηνωμένων Εθνών. Όταν, όμως, παρουσιάζουν αλλοιωμένη εικόνα για το τι συμβαίνει στην Κύπρο (τα οδοφράγματα της διχοτόμησης τα θεωρεί «επιστροφή σε φυσιολογικές συνθήκες»), το κόστος που μας δημιουργούν σκεπάζοντας την ουσία του προβλήματος, είναι πολύ μεγαλύτερο από εκείνο που θα φέρει η όποια σύγκρουση.
Η Σπέχαρ (και ο Γκουτέρες) σε όλες τις παρεμβάσεις της βασίστηκε στη δική μας ανοχή, ενίοτε και ενθάρρυνση. Για παράδειγμα οι δικοινοτικές τεχνικές επιτροπές είναι με δική μας συμβολή που αναβαθμίστηκαν και πάνε να υποκαταστήσουν το νόμιμο κράτος, την Κυπριακή Δημοκρατία.
Πρώτα συμφωνήθηκε να δημιουργηθούν (από το 2006) για να ενισχύουν τις συνομιλίες των δυο ηγετών και να ετοιμάζουν τις «λεπτομέρειες» των διαφόρων πτυχών ώστε να κερδίζουν χρόνο οι κύριες διαπραγματεύσεις.
Στη συνέχεια εξελίχθηκαν σε επιτροπές που θα βοηθούν στην επίλυση προβλημάτων της καθημερινότητας των ανθρώπων των δυο κοινοτήτων.
Στο τέλος επικράτησε η τουρκική επιδίωξη, που τις θέλει να εργάζονται «για να ξεπεραστούν τα καθημερινά προβλήματα που υπάρχουν μεταξύ των δύο κρατών, μεταξύ των δύο πλευρών», όπως έλεγε ο Οζερσάι από το 2012.
Όπως είναι και σήμερα η προσέγγιση του. Χωρίς να περιμένουμε την επίτευξη λύσης, λέει, μπορούμε να προχωρήσουμε σε συνεργασίες, διότι «υπάρχουν κάποια θέματα όπου η συνεργασία είναι απαραίτητη να γίνει, για παράδειγμα ο αγώνας ενάντια στην τρομοκρατία ή την έκδοση κρατουμένων» (Οζερσάι, 10/1/2019).
Μεταξύ των δυο κρατών πάντα. Και βήμα με βήμα (σαλαμοποίηση του Κυπριακού, λέγεται) φτάνουμε στο σημείο η εκπρόσωπος των Ηνωμένων Εθνών να καλεί τις δυο πλευρές «να συντονίζονται στενά για το άνοιγμα των σημείων διέλευσης», «οι δύο πλευρές να ενημερώνουν η μία την άλλη», «οι δύο πλευρές να συντονίζουν στενά τη δράση τους», κάνοντας πως δεν καταλαβαίνει ότι η μία πλευρά είναι η νόμιμη κυβέρνηση του κράτους μέλους του ΟΗΕ και της ΕΕ και η άλλη πλευρά είναι το παράνομο κατοχικό καθεστώς, που για κανένα λόγο δεν μπορεί να έχει την ίδια υπόσταση. Πόσο μάλλον να του προσφέρει την υπόσταση η εκπρόσωπος του ΟΗΕ.
Είναι δυνατό να ζητούν τα Ηνωμένα Έθνη από την Κυπριακή Δημοκρατία να συνεννοηθεί με το παράνομο καθεστώς;
Το κάνει διότι ανεχτήκαμε να το κάνει.
Ανεχτήκαμε, ως θύματα της βαρβαρότητας, τις ποντιοπιλατικές ίσες αποστάσεις των αξιωματούχων του ΟΗΕ και του ίδιου του Γενικού Γραμματέα.
Ανεχτήκαμε, κάποιοι το επιδίωξαν κιόλας, να παρουσιάζεται το πρόβλημα κατοχής, πρώτα ως πρόβλημα συνεννόησης δυο κοινοτήτων, και στη συνέχεια ως πρόβλημα συνεννόησης μεταξύ δυο γειτονικών κρατιδίων.
Μου λένε το «ανεχτήκαμε» πάει να πει πως είμαστε πανίσχυροι και μπορούσαμε να το αποτρέψουμε.
Μπορούσαμε να αντιδράσουμε, να καταγγείλουμε, να διαφωτίσουμε, αλλά σηκώσαμε τα χέρια, δώσαμε συγκατάθεση, άλλοτε σιωπηρά κι άλλοτε με ανόητες πολιτικές, να εγκαταλείπεται σε βάρος μας το δίκαιο.
Κάναμε κάθε είδους συμβιβασμό ελπίζοντας ότι θα φτάναμε στην ολοκληρωμένη διευθέτηση. Και βήμα με βήμα φτάσαμε να μας καθοδηγούν οι εκπρόσωποι του ΟΗΕ, αλλά και δικοί μας αλλοτριωμένοι και παραδομένοι, «να ενθαρρύνουμε και να ενδυναμώσουμε τις δικοινοτικές τεχνικές επιτροπές» (Γκουτέρες, 14/5/2020) να αναλάβουν κυρίαρχο ρόλο «για να ξεπεραστούν τα καθημερινά προβλήματα που υπάρχουν μεταξύ των δύο κρατών, των δυο πλευρών» (Οζερσάι).
Τι άλλο απομένει;
Φιλελεύθερος
Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.
Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο FacebookΑκολουθήστε τον Σάββα Καλεντερίδη στο Facebook
Ακολουθήστε τον Σάββα Καλεντερίδη στο Twitter
Εγγραφείτε στο κανάλι του infognomonpolitics.gr στο Youtube