Θάσος Σοφοκλέους

Ανασκοπώντας σήμερα το πρόβλημα με τα οδοφράγματα έφερα στο μυαλό μου το πώς πέσαμε στην παγίδα του ραδιούργου και παμπόνηρου Τουρκοκύπριου ηγέτη Ραούφ Ντενκτάς. Πρέπει να παραδεχθούμε ότι η μεγαλύτερη παγίδα στην οποία έπεσε η δική μας πλευρά και το μεγαλύτερο λάθος που διαπράξαμε ήταν να αποδεχθούμε τους όρους του κατοχικού ηγέτη να επιδεικνύουμε διαβατήρια ή ταυτότητες και να υφιστάμεθα τους εξευτελισμούς στους οποίους μας υπέβαλλε το κατοχικό καθεστώς, προκειμένου να επισκεφθούμε τη σκλαβωμένη γη μας, να προσκυνήσουμε τους τόπους μας, τα ιερά και τα όσιά μας. Εκμεταλλεύθηκε ο τότε κατοχικός ηγέτης και εμείς πέσαμε στην παγίδα του, τον πόθο μας να επισκεφθούμε τις εκκλησιές, τα σπίτια και τις περιουσίες μας, που μέχρι σήμερα κατακρατεί η Τουρκία με τα παράνομα κατοχικά στρατεύματα, γεγονός που αποτελεί και το βασικό στοιχείο του κυπριακού προβλήματος.

Η αλήθεια είναι ότι θα μπορούσαμε να κάναμε καλύτερους χειρισμούς ώστε να μην πέσουμε στην παγίδα του κατοχικού καθεστώτος και να επισκεπτόμαστε τους τόπους μας επιδεικνύοντας ταξιδιωτικά έγγραφα στην ίδια μας την πατρίδα. Η εκτίμησή μας είναι ότι αν εμείς αντιστεκόμασταν στην παράλογη απαίτηση της επίδειξης διαβατηρίων, το κατοχικό καθεστώς δεν μπορούσε να επιμένει στην επίδειξή τους, γιατί τότε θα έχανε το παιχνίδι.

Το θέμα, βέβαια, δεν χρειάζεται περαιτέρω ανάλυσης. Εκτός από τον γνήσιο πόθο να προσκυνήσουν οι πρόσφυγές μας τη γη που τους γέννησε, υπήρξαν και εκείνοι που χωρίς ντροπή ξεφτιλίζονταν μπροστά στο κατοχικό καθεστώς μεταβαίνοντες εκεί να προμηθευτούν φθηνότερα προϊόντα και υπηρεσίες! Ο εξευτελισμός αυτός έφθασε στο αποκορύφωμά του όταν, λόγω της πανδημίας, η κυβέρνηση έκλεισε μερικά οδοφράγματα για να διαχεριστεί καλύτερα το πρόβλημα με τον κορωνοϊό.

Κάποιοι, χωρίς ντροπή, φώναζαν ότι ήθελαν να βάλουν βενζίνη, κάποιες για να πάνε κομμωτήριο… Τότε, σε σχόλιο μου, διερωτήθηκα τι ήταν εκείνα τα συμφέροντα που έχουν αυτοί οι άνθρωποι με τα κατεχόμενα ώστε να φθάσουν στο σημείο να κτυπούν στρατιώτες μας για να μπουν στα κατεχόμενα; Δεν μπορώ να δεχθώ πως εκείνη η μανία ήταν για μερικά ευρώ που θα κέρδιζαν από τη βενζίνη. Δυστυχώς μερικοί έχουν πέσει πολύ χαμηλά.

Πριν από λίγα χρόνια κάποιος εκτοπισμένος πήγε με τη γυναίκα του σε ξενοδοχείο της σκλαβωμένης Κερύνειας, όπου κατέλυσε εκεί για μερικές ημέρες. Όταν επέστρεψε, περηφανευόταν στο μικρό καφενείο του συνοικισμού για το πόσο ωραία πέρασε, πόσο καλή ήταν η εξυπηρέτηση που έτυχε και πόσο φθηνή ήταν η διαμονή του, οπότε κάποιος που τον γνώριζε καλά, ενοχλημένος και ταραγμένος από την προκλητική συμπεριφορά του και αφού άκουσε το όνομα του συγκεκριμένου ξενοδοχείου, τον ρώτησε με σαρκασμό: «Έσιει χάζι να κοιμήθηκες στο δωμάτιο που βίασαν τη γυναίκα σου στην εισβολή»! Ουδέν σχόλιο.

Στο τέλος, μου γεννάται το ερώτημα: Έχουν δικαίωμα όλοι αυτοί να μας εξευτελίζουν; Έχουν δικαίωμα να προσβάλλουν τα ιερά και τα όσιά μας;

Αυτά και πολλά άλλα παρόμοια συνέβησαν, δυστυχώς, με το άνοιγμα των οδοφραγμάτων, τα οποία, εκτός των άλλων, αιμοδοτούν το κατοχικό μόρφωμα από εμάς τους ίδιους. Τέτοιες συμπεριφορές όχι μόνο δεν μας τιμούν, αλλά και μας εξευτελίζουν.

Θέλουμε να πιστεύουμε ότι ο Πρόεδρος Αναστασιάδης θα αντιμετωπίσει το θέμα των οδοφραγμάτων δραστικά. Ήδη το κατοχικό καθεστώς επιδιώκει να έχει το απάνω χέρι ως προς το άνοιγμα των οδοφραγμάτων και τέτοιες συμπεριφορές πρέπει να αξιολογούνται με τη δέουσα προσοχή. Πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί και προπάντων να μην κυριαρχήσει στις αποφάσεις μας ο κομματισμός, η μικροπολιτική και τα ευτελή συμφέροντα. Κάθε κίνησή μας πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτική, γιατί έχει άμεση σχέση με τη λύση του εθνικού μας προβλήματος, την οποίαν επιδιώκουμε διακαώς. Προπάντων, όμως, κάθε μας κίνηση έχει άμεση σχέση και με την εθνική μας αξιοπρέπεια την οποία οφείλουμε να διαφυλάξουμε.

*Πρόεδρος Συνδέσμων Αγωνιστών Ε.Ο.Κ.Α. 1955 – 1959.
Φιλελεύθερος