Η ιστορία που αγνοούμε και τα παθήματα που δεν μας γίνονται μαθήματα
Πολλά λέγονται και πολλά περισσότερα γράφονται για την τελευταία συμφωνία μεταξύ της χώρας μας και της Ιταλίας για την οριοθέτηση Θαλασσίων Ζωνών. Κάποιοι αναφέρονται σε ελληνικές υποχωρήσεις τις οποίες προσωπικά δεν σχολιάζω, αφού δεν γνωρίζω τα ψηλά γράμματα της Συμφωνίας.
Κέρκυρα, απομεσήμερο της 31ης Αυγούστους του 1923. Ο ήλιος ζεστός, ο ουρανός καθαρός, η θάλασσα ήρεμη. Ξαφνικά στο λιμάνι του νησιού εισέρχεται ένα ιταλικό αντιτορπιλικό το οποίο ακολουθεί ολόκληρη ναυτική μοίρα! Ιταλικά υδροπλάνα υπερίπτανται της πόλης. Οι κάτοικοι δεν ανησυχούν. Άλλωστε δεν υπήρχε κανένας απολύτως λόγος ανησυχίας. Πίστευαν πως επρόκειτο για συνήθη επίσκεψη ξένου στόλου.
Μια ατμάκατος πλευρίζει την προκυμαία και αποβιβάζεται ο πλοίαρχος φοσκίνι, συνοδευόμενος υπό κατωτέρων αξιωματικών. Ζητά να δει το Νομάρχη Ευριπαίο, για να του επιδώσει έγγραφο του αρχηγού της μοίρας αντιναύαρχου Σολάρι. «Κατά διαταγή της κυβερνήσεως της Α.Μ. του βασιλέως της Ιταλίας» έλεγε το έγγραφο, «θα προβώ εις την ειρηνικήν κατάληψη της νήσου Κερκύρας»! Καμία προθεσμία δεν δίνεται για οποιαδήποτε διαβούλευση με την κεντρική κυβέρνηση. Στην Κέρκυρα δεν υπάρχει καμία σχεδόν στρατιωτική δύναμη, πλην εκατόν περίπου ανδρών.
Ο βομβαρδισμός και η κατάληψη της Κέρκυρας είχε παγκόσμια απήχηση γιατί δεν στηριζόταν σε καμιά δικαιολογία και στερείτο κάθε νομιμότητας. Τα πιο έγκυρα μέσα καταφέρθηκαν με σφοδρότητα κατά της Ιταλίας και του Μπενίτο Μουσολίνι. Δεν συνέβη, όμως, το ίδιο με τις «μεγάλες δυνάμεις» της εποχής, που υιοθέτησαν την προκλητική δόλια ενέργεια (προβοκάτσια) του Μουσολίνι, για δήθεν δολοφονία, με ελληνική συνέργεια, του αρχηγού Τελλίνι και της ακολουθίας του, που αποτελούσαν την ιταλική αντιπροσωπεία στην Διεθνή Διάσκεψη της διαχαράξεως των ελληνοαλβανικών συνόρων (τίποτε δεν είναι τυχαίο τελικά). Η Ελληνική Κυβέρνηση, καταδίκασε μετά βδελυγμίας την αποτρόπαια πράξη, διαβίβασε τα συλλυπητήρια της και ζήτησε συγγνώμη από την ιταλική κυβέρνηση, διέταξε δε άμεσες ανακρίσεις, και διαβεβαίωνε ότι θα γίνονταν όλες οι δέουσες ενέργειες για την ανεύρεση των δολοφόνων. Συγχρόνως ο Έλληνας ΥΠΕΞ, απέστειλε προσωπικό τηλεγράφημα στον Μουσολίνι, δια του οποίου τον διαβεβαίωνε ότι οι δολοφόνοι δεν ήταν Έλληνες, αλλά ληστές αλβανικής καταγωγής. Ο Μουσολίνι συμπεριφέρθηκε στη πατρίδα μας, όπως συμπεριφέρθηκε η Αυστροουγγαρία απέναντι στην Σερβία, μετά τη δολοφονία στο Σεράγεβο. Ο Μουσολίνι (και με τη βούλα ψυχοπαθής που από σοσιαλιστής έγινε φασίστας), ήθελε να στείλε μήνυμα ισχύος, και δυστυχώς οι τότε ισχυροί τον ανέχτηκαν και τον ενίσχυσαν στο έπακρον (η ιστορία επαναλαμβάνεται σήμερα με τον Ερντογάν)! Είναι οι ίδιοι που το 1940, υμνούσαν την ελληνική λεβεντιά που έδωσε πληρωμένη απάντηση στους Μουσολίνι, Κράτσι και Ντούτσε..
Ηθικό δίδαγμα: Οι «μεγάλοι» μπορεί να βιαιοπραγούν σε βάρος των «μικρών» και τελικώς να καταδικάζονται οι «μικροί»! Δεν είναι υπερβολή να ειπωθεί ότι η απόφαση αυτή απετέλεσε την αιτία των μετέπειτα ιταμών αξιώσεων της Ιταλίας του Μουσολίνι και της Γερμανίας του Χίτλερ, που μας οδήγησαν στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο… Κι ύστερα οι μεγάλοι κλαψούριζαν επί των ερειπίων που άφησε πίσω του ο φασισμός και παρακαλούσαν την Ελλάδα να αντισταθεί μέχρι εσχάτων γι΄ αυτήν την άτιμη φάρα!
Από το Μονάγρι Λεμεσού