Η πρώτη αντίδραση για το κλείσιμο των τεσσάρων οδοφραγμάτων από την κυπριακή κυβέρνηση προήλθε από τους καταστηματάρχες στα κατεχόμενα. Μάζεψαν 300 υπογραφές και πήγαν στον Ακιντζί, 4 Μαρτίου, ο οποίος αργότερα κάλεσε και την Ελίζαμπεθ Σπέχαρ και της έθεσε το πρόβλημα. Γιατί αντέδρασαν οι καταστηματάρχες είναι αυτονόητο, δεν χρειάζεται εξήγηση. Εξάλλου, κι όταν γινόταν η δημόσια συζήτηση για το άνοιγμα της Δερύνειας, πρωτοστατούσαν οι καταστηματάρχες. Ακόμα κι ο Οζερσάι έτρεχε στην περιοχή και τους υποσχόταν να το παλέψει το άνοιγμα, διότι θα βοηθήσει πολύ την τοπική οικονομία, όπως έλεγε. Μπροστά από τους καταστηματάρχες, και στις δυο περιπτώσεις, βγήκαν στη συνέχεια οι διάφοροι δήθεν της επανένωσης (δήθεν, βεβαίως, διότι είναι στη λύση δυο κρατών, δυο λαών, δυο θρησκειών του Ραούφ Ντενκτάς που πιστεύουν κι όχι στην πραγματική επανένωση) κι έκαναν τη διακίνηση στα οδοφράγματα παντιέρα της ομαλότητας. Μέχρι και η ΟΥΝΦΙΚΥΠ της Ελίζαμπεθ Σπέχαρ, εξέδωσε ανακοίνωση, 5 Μαρτίου, για να υιοθετήσει την τουρκική λογική: «Το άνοιγμα των διασταυρώσεων από το 2003 έχει επιτρέψει στους Κύπριους την ελεύθερη κυκλοφορία σε όλο το νησί, συμβάλλοντας στην επιστροφή σε φυσιολογικές συνθήκες και διευκολύνοντας την επαφή και την αλληλεπίδραση για όσους επιθυμούν να επωφεληθούν της ευκαιρίας», έλεγε. Όπως και οι Τουρκοκύπριοι καταστηματάρχες, μαζί κι ο Οζερσάι, όπως και οι γιουνάιτεντ νάου, όπως και μέρος της ηγεσίας του ΑΚΕΛ και του ΔΗΣΥ, όπως και ο Γιώργος κι η Ανδρούλα Βασιλείου, ο Παπαπέτρου, ο Ρολάνδης, ο Κιζίλγιουρεκ κ.ά., η εκπρόσωπος των Ηνωμένων Εθνών, μπορεί να θεωρεί «φυσιολογικές συνθήκες» και «ελεύθερη κυκλοφορία» τη διακίνηση των οδοφραγμάτων, τον τελωνειακό έλεγχο μεταξύ δυο κρατιδίων, την αποδοχή των θεσμών του ψευδοκράτους. Κι αυτό δεν είναι τίποτε άλλο από την πιο χυδαία ωραιοποίηση του στρατού κατοχής που βρίσκεται στην πατρίδα μας. Είναι το χρυσοποίκιλτο πέπλο που σκεπάζει την κατοχή και όλες τις ληστρικές ενέργειες της Άγκυρας. Μένει να αποφασίσουμε μια και καλή αν αποδεχόμαστε όλοι αυτές τις «φυσιολογικές συνθήκες», αν αυτό είναι το φυσιολογικό κράτος, που ακόμα και ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ μάς υποσχέθηκε. Τώρα να το αποφασίσουμε. Κι εμείς και οι Τουρκοκύπριοι. Τώρα που με κλειστά οδοφράγματα και με μια Τουρκία, χειρότερη όλων των εποχών, αποδεικνύεται πόσο εύκολα μπορεί να καταρρεύσει, από τη μια το όνειρο Τουρκοκυπρίων για ανεξάρτητο κρατίδιο ή επαρχία της Τουρκίας και το όνειρο Ελληνοκυπρίων να μετατρέψουν την Κύπρο σε Χονγκ Κονγκ της Τουρκίας.