Γράφει ο Κωνσταντίνος Χολέβας, Παραπολιτικά

Ο προσφάτως αποθανών Αμερικανός διεθνολόγος Joseph Nye καθιέρωσε τον όρο «ήπια ισχύς» (soft power) για να τονίσει ότι οι ΗΠΑ μπορούν να επιτύχουν στόχους χρησιμοποιώντας όχι μόνο τον Στρατό και την κλασική διπλωματία, αλλά και τις αμερικανικές επιχειρηματικές δραστηριότητες σε διεθνή κλίμακα. Υπό ευρεία έννοια η ήπια ισχύς είναι η προσπάθεια κάθε χώρας να αυξήσει την επιρροή της και να επιτύχει διπλωματικούς στόχους προβάλλοντας ειρηνικά μέσα, όπως η γλώσσα, ο πολιτισμός, η θρησκεία.

Στην περίπτωση της Ελλάδος η ήπια ισχύς είναι χρήσιμη για να συμπληρώσει και όχι για να καταργήσει την άμυνα και τη διπλωματία. Η Ελλάς απειλείται από την Τουρκία και παρατηρεί μεγάλη αναστάτωση γύρω της. Είναι απαραίτητη η σκληρή ισχύς (hard power), δηλαδή η διατήρηση αξιόμαχων και καλά εξοπλισμένων Ενόπλων Δυνάμεων.

Η οικονομική διπλωματία είναι χρήσιμη, αλλά έχει περιορισμένες δυνατότητες, όπως απέδειξε το πρόσφατο παρελθόν. Η Ελλάς επιχείρησε να εδραιώσει εμπορική και τραπεζική παρουσία στα Σκόπια για πολλούς λόγους. Πάντως ο κύριος στόχος δεν επετεύχθη. Όσο εμείς επενδύαμε χρήματα στο γειτονικό κράτος τόσο περισσότερο αυξανόταν η αδιαλλαξία των διαδοχικών σκοπιανών κυβερνήσεων.

Στην Τουρκία εξαγοράσθηκε τράπεζα από ελληνικά κεφάλαια, αλλά ο τουρκικός επεκτατισμός δεν κάμφθηκε. Ούτε οι διάφορες «συναντήσεις φιλίας» μεταξύ δημάρχων ελληνικών και τουρκικών πόλεων άλλαξαν την τουρκική πολιτική.

Πιστεύω ότι για τη χώρα μας οι δυνατότητες διευρύνσεως της επιρροής μας μέσω της ήπιας ισχύος είναι μεγαλύτερες αν αξιοποιήσουμε τη διαχρονική ελληνική γλώσσα, την Ιστορία μας και την εγγύτητά μας με Ορθοδόξους πληθυσμούς στη Μέση Ανατολή που έχουν ανάγκη υποστηρίξεως.

Η Γαλλία, αν και βλέπει ότι χάνει τη μάχη της παγκόσμιας γλώσσας από την αγγλική, εν τούτοις επενδύει τεράστια ποσά για να έχει παραρτήματα του Γαλλικού Ινστιτούτου σε πολλές χώρες. Πρέπει και εμείς να ενισχύσουμε υλικά και ηθικά τις έδρες πανεπιστημίων του εξωτερικού που διδάσκουν Αρχαία και Νέα Ελληνικά. Επίσης είναι χρήσιμο να προβάλλουμε τη συνέχεια του Ελληνισμού και την πολιτιστική δημιουργία όλων των περιόδων. Και την Κλασική Ελλάδα και τον Ελληνιστικό Πολιτισμό και την Ελληνορθόδοξη Παράδοση του Βυζαντίου και τις νεώτερες έως σύγχρονες γενιές λογοτεχνών και καλλιτεχνών.

Η προστασία κοινοτήτων και μειονοτήτων που έχουν την ίδια θρησκεία με τη συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων είναι απαραίτητη για λόγους ανθρωπιστικούς, αλλά και για λόγους προβολής του κύρους και του πολιτισμού μας. Οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, είτε Έλληνες είτε αραβόφωνοι Ρουμ Ορτοντόξ, σε όλη την έκταση της Μέσης Ανατολής βρίσκονται υπό πίεση και πρέπει να τύχουν του εμπράκτου ενδιαφέροντός μας. Άμεση προτεραιότητα είναι η διαφύλαξη της Ελληνορθόδοξης παρουσίας στην Ιερά Μονή Αγίας Αικατερίνης στο Όρος Σινά.

Η ιστορία μάς θυμίζει ότι στη διάρκεια της Ελληνικής Επαναστάσεως του 1821 η Γαλλία και η Αυστρία έθεσαν υπό την προστασία τους τις Ρωμαιοκαθολικές κοινότητες των Κυκλάδων με επίκεντρο τη Σύρο. Μάλιστα στο μεγαλύτερο διάστημα του 19ου αιώνος ο Αυστριακός Αυτοκράτορας είχε τον τίτλο: Η Αυτού Αποστολική Μεγαλειότης. Ο όρος: Αποστολική δείχνει έντονο ενδιαφέρον για τη θρησκευτική διπλωματία. Εξ άλλου το 1905, την ιδια χρονιά που η Γαλλία θέσπιζε με Νόμο την αυστηρή θρησκευτική ουδετερότητα του κράτους, στήριζε εμφανώς στα ταραγμένα Βαλκάνια τα Ρωμαιοκαθολικά μοναστικά τάγματα για να διευρύνει την επιρροή της.

Ορθοδοξία, Γλώσσα και Ιστορία είναι η ήπια ισχύς του Ελληνισμού. Αξίζει να βελτιώσουμε την εικόνα μας διεθνώς.

ΒΟΣΤΩΝΗ. Ο Αρχιεπίσκοπος Σινά, Φαράν και Ραϊθώ και Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Αγίας Αικατερίνης Όρους Σινά μίλησε αποκλειστικά στον «Εθνικό Κήρυκα» για τα γεγονότα στη Μονή, η κατάσταση στην οποία έχει φτάσει στα πρόθυρα της «έξωσης» με την απόφαση του δικαστηρίου της Αιγύπτου, το οποίο θεωρεί τον ίδιον και τη Σιναϊτική Αδελφότητα ως «καταπατητές» αγνοώντας την ιστορία 15 αιώνων διαβιώσεώς τους σ’ αυτή. Στη Μονή σήμερα εγκαταβιούν 18 με 20 Μοναχοί.

Ο Αρχιεπίσκοπος Δαμιανός βρίσκεται αυτές τις μέρες στο Κάιρο της Αιγύπτου απ’ όπου και μας παρέσχε τηλεφωνικώς τη συνέντευξη αργά το βράδυ της Πέμπτης, 29 Μαΐου, ενώ προγραμματίζει να επιστρέψει στην Αθήνα εντός 7 ή 10 ημερών. Είπε πως «επί δέκα και πλέον χρόνια βρισκόμαστε συνεχώς στα δικαστήρια γιατί μας αρνούνται την ιδιοκτησία μας στη γη αυτή την ξερή, την οποία θεωρούσαμε δική μας, που μας κληροδότησαν άνθρωποι οι οποίοι αγίασαν. Από τη μια μεριά είναι ιερά μέρη και τα επισκέπτεται ο κόσμος που έρχεται στο Σινά και επωφελείται η αιγυπτιακή κυβέρνηση, όμως δεν θέλουν να μας τα αναγνωρίσουν ως δικά μας εδάφη».

Είπε ακόμα, πως «μας λένε οι Αρχές και συγκεκριμένα η Αρχαιολογική Υπηρεσία πως ναι μεν τα έχετε για χρήση αλλά είναι δικά μας, η οποία πολύ αργά έμαθε ότι εμείς φυλάσσομε με τη δική μας εργασία, τον δικό μας κόπο και από τα δικά μας έργα έναν θαυμάσιο θησαυρό από τον έκτο αιώνα μέχρι σήμερα και σήμερα μας λένε ότι δεν έχουμε κανένα δικαίωμα να τα διαχειριζόμαστε».

Ο Σεβασμιότατος τόνισε πως «διαμαρτυρόμαστε έντονα αλλά όλες οι διαμαρτυρίες μας πηγαίνουν χαμένες διότι ο ισχυρότερος λέγει έτσι θέλω έτσι θα κάνω».

Υπογράμμισε πως «είναι μεγάλο πλήγμα για μας, αλλά θα είναι ντροπή. Θέλουμε να μπορούμε να διαχειριζόμαστε, όπως αιώνες τώρα, αυτά που διαφυλάξαμε και μάλιστα δώσαμε πολλά χρήματα και εξ’ ιδίων κι έρχεται τώρα η Αρχαιολογική Υπηρεσία και λέγει θα κάνετε όπως θέλουμε εμείς».

Ο Αρχιεπίσκοπος Δαμιανός μάς είπε ότι «είμαι σήμερα 91 ετών και είμαι στη Μονή από 27 ετών και αντιλαμβάνεστε τον πόνο της καρδιάς μου». Στην ερώτηση τι θα γίνει τώρα που το δικαστήριο αποφάσισε «έξωση» από τη Μονή, απάντησε πως «είναι στρεψοδικία» και εξήγησε πως «η κυβέρνηση από το 1980 είπε πως στις περιοχές που δεν υπάρχει κτηματολόγιο οι ιδιοκτήτες των περιουσιών να κάνουν μία δήλωση και από τους πρώτους που κάναμε δήλωση ήταν η Μονή, για όλα, όπως για μικρά κηπάκια, για μικρά εκκλησάκια, συνολικά παραδώσουμε 71 φακέλους και μάλιστα μας έδωσαν ένα σημείωμα ότι τα παρέλαβαν. Περιμέναμε να έλθει η Επιτροπή και να αναγνωριστούν στον ιδιοκτήτη αυτής της γης και ενώ σε άλλους που είχαν περισσότερα και μεγαλύτερα τεμάχια οικοπέδων έδωσαν ιδιοκτησία εμείς δεν πήραμε. Ηλθε λοιπόν έπειτα από είκοσι χρόνια το αιγυπτιακό κράτος και μας λέγει ότι είναι πολλά, ότι είναι έτσι, ότι είναι αλλιώς και φυσικά δεν μας έδωσε τίποτα. Μας λέγει εσείς δεν έχετε δικαίωμα να έχετε, είστε νέοι, ενώ είμαστε από τον έκτο αιώνα εδώ κάτοικοι του Σινά».

Επισήμανε ότι «πέσαμε σε ταραχές τότε με τα επεισόδια που έγιναν των φανατικών μουσουλμάνων κι άρχισαν να μας βλέπουν σαν κατακτητές, ότι αγοράσαμε αυτά τα κτήματα όπως έκαναν πολλοί που αγόρασαν γαίες τελείως προσφάτως κι είναι παράνομες».

Ο Αρχιεπίσκοπος Δαμιανός πρόσθεσε ακόμα ότι «οι Αρχές μας λένε ότι κάνετε χρησικτησία και μας ζητούν και χρήματα για χρησικτησία. Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει στην Αίγυπτο ένας δικηγόρος που να ξέρει Ελληνικά ή να είναι Ελληνας για να μας υπερασπιστεί».

Όταν τον ρωτήσαμε τι σκοπεύετε να κάνετε από εδώ και πέρα, απάντησε πως «εμείς τελευταίως μέσα σ’ αυτή την κατάσταση αρχίσαμε να φαινόμαστε ενοχλημένοι και να λέμε ή μας δίνετε κάποια λύση ή κλείνουμε τη Μονή. Δεν το κάναμε όμως αυτό ποτέ, δεν θέλαμε να κλείσουμε τη Μονή και γίνει αναστάτωση και χαλάσουμε όλη την προσπάθεια του διεθνούς τουρισμού και ούτε θέλαμε να αδικηθούν οι Αιγύπτιοι. Εγινε μία συμφωνία ημών και των Αιγυπτίων και συγκεκριμένα του Νοτίου Σινά και της Ελληνικής Πολιτείας. Ηλθαν άνθρωποι από την Ελλάδα όσο το δυνατόν πιο καταρτισμένοι και πετύχαμε μία συμφωνία ώστε η Μονή να κινείται πιο ελεύθερα, να της αναγνωριστεί μία ιδιοκτησία διότι δεν μπορείς να ζήσεις μόνο με το πνεύμα χρειάζεται και η ύλη. Αν δεν είχαμε τη γη πώς θα ζούσαμε; Μόνο με τις δωρεές και εκτείνοντας τη χείρα στους ανθρώπους; Κι ενώ συμφωνήσαμε σ’ αυτό το κείμενο μάς το άλλαξαν και μας παρουσιάζουν τελείως διαφορετικά πράγματα». Συμπλήρωσε πως «ενώ ο κορυφαίος και μεγάλος κ. Σίσι βιαζόταν να υπογραφεί η συμφωνία, τελικά δεν της έδωσαν σημασία επικαλούμενοι ανόητα επιχειρήματα. Και μάλιστα τη στιγμή που ο Πρόεδρος της Αιγύπτου και ο Πρωθυπουργός της Ελλάδος έκαναν τη συμφωνία, κάποιος άλλος από την Αίγυπτο έλεγε άλλα πράγματα σε μένα. Συγκεκριμένα, ζήτησα να δω τον κ. Σίσι και με παρέπεμψαν στον Υπουργό Εξωτερικών της Αιγύπτου στην Αθήνα, ο οποίος μου είπε άλλα από τη συμφωνία».

Είπε ότι «την Πέμπτη υπήρξε συνάντηση με αντιπρόσωπό του με τον υπουργό Εξωτερικών Γεώργιο Γεραπετρίτη».

Όταν τον ρωτήσαμε αυτή τη στιγμή πού βρίσκεται το θέμα, είπε: «Οι Αιγύπτιοι προσπαθούν να το υποβαθμίσουν, λένε ότι αγαπούν το Μοναστήρι, αλλά στην πραγματικότητα το πνίγουν», ενώ τόνισε πως οι «Αιγύπτιοι δεν ήθελαν το θέμα να δημοσιοποιηθεί, αλλά οι ίδιοι το έβγαλαν προς τα έξω κι εμείς αμυνόμαστε. Είναι μία μεγάλη υπόθεση, διεθνής υπόθεση».

Αναφορικά αν επικοινώνησαν κάποιοι Προκαθήμενοι, ή αρχιερείς μαζί του, απάντησε «ναι, πάρα πολλοί» και τελειώνοντας είπε «θέλω να ευχαριστήσω από την καρδιά μου τον ‘Εθνικό Κήρυκα’ διότι πάντοτε μας στηρίζετε και προσέχετε τη Μονή μας».

Όχι, δεν είναι μπιτσόμπαρο , ούτε βάφτιση ή γάμος. Είναι η Δήλος.

Ο ιερός τόπος του Απόλλωνα, που μετατράπηκε σε σκηνικό για λαμπερή εκδήλωση γεμάτη καλώδια, προβολείς, τουριστικό τσιμπούσι και μεταξωτά μαξιλάρια στο αρχαίο Θέατρο. Γιατί; Γιατί κάποιοι μπορούν. Η εκδήλωση, διαφημισμένη με κάθε επισημότητα, έστησε ένα υπερθέαμα που αγνόησε όχι μόνο την ιστορική βαρύτητα του χώρου αλλά και την ίδια τη λογική.

Σε έναν τόπο που ακόμα δεν είναι προσβάσιμος σε ΑΜΕΑ, σε έναν τόπο όπου οι επισκέπτες πληρώνουν αδρά (25€ για τη μεταφορά και 20€ για την είσοδο) και δεν μπορούν να αγοράσουν ούτε ένα κουλούρι, το κράτος διοργανώνει φιέστες για τους «λίγους και εκλεκτούς». Δεν υπάρχει κανείς εκεί να εξηγήσει την ιστορία, το Μουσείο παραμένει κλειστό, η βιωματική εμπειρία ανύπαρκτη.

Κι όμως, το υπουργείο Πολιτισμού έδωσε άδεια για άλλη μια «πολιτιστική» βραδιά, μόνο και μόνο επειδή εμπλέκεται μέλος γνωστής οικογένειας.

Αυτός είναι ο πολιτισμός που μας αξίζει; Αυτή είναι η χρήση που οραματιζόμαστε για τα ιερά μνημεία μας; Σε μια χώρα όπου ο πολιτισμός θυσιάζεται στο βωμό της δημοσιότητας και των προσωπικών εξυπηρετήσεων, κάποιοι ακόμα χειροκροτούν.

Μαζί με τα φώτα, έσβησαν και τα όρια του σεβασμού.

Πηγή: lamiafm1. gr