Ενετική γαλέρα, Reise von Konstanz nach Jerusalem, 1487

Ἐς Ἔφεσον

Το απόγευμα του Πάσχα, 30η Μαρτίου 1282 στο Παλέρμο, ένας υπερβάλλοντος ζήλου Φράγκος στρατιώτης του Ανδεγαυού, στο στόλο που διαλιμένευε καθ’ οδόν για την Κωνσταντινούπολη, ερευνά για όπλα μια ντόπια Σισιλιάνα. Η Σισιλιάνα, που η τιμή της προσβλήθηκε, καλεί σε βοήθεια από το γειτονικό ναό του Αγίου Πνεύματος προκαλώντας σε γενική εξέργεση.

«Στον ήχο της καμπάνας αγγελιοφόροι διέτρεξαν την πόλη, καλώντας τους άνδρες του Palermo να ξεσηκωθούν ενάντια στον καταπιεστή.
Ευθύς οι δρόμοι γέμισαν με οργισμένους κατοίκους, που κραύγαζαν “Moranu li Francisi” (που στα σικελικά σημαίνει “Θάνατος στους Γάλλους”). Κάθε παρευρισκόμενος Γάλλος χτυπήθηκε. Ξεχύθηκαν στα πανδοχεία, όπου σύχναζαν Γάλλοι και στα σπίτια όπου κατοικούσαν, χωρίς να ξεχωρίζουν άνδρες, γυναίκες ή παιδιά. Σισιλιάνες κοπέλες που είχαν παντρευθεί Γάλλους, πέθαναν μαζί με τους συζύγους τους.

Οι διαδηλωτές διέρρηξαν τα μοναστήρια των Δομινικανών και των Φραγκισκανών· όλες οι ξένες μοναχές σύρθηκαν έξω και τις διέταξαν να προφέρουν τη λέξη “ciciri”, που οι Γαλλόφωνοι αδυνατούν να προφέρουν. Όσες αποτύγχαναν σε αυτό το τεστ, εκτελούνταν… Μέχρι το επόμενο πρωί σχεδόν δύο χιλιάδες Γάλλοι – άνδρες και γυναίκες – κείτονταν νεκροί· και οι στασιαστές είχαν τον απόλυτο έλεγχο της πόλης.» γράφει ο Sir Steven Runciman στο “The Sicilian Vespers”.

Οι επαναστάτες καίνε τον στόλο του Ανδεγαυού στο λιμάνι του Παλέρμο και τα σχέδιά του για τη Σταυροφορία «Contra Grecos» βρίσκονται στο βυθό της Μεσσήνης, μεταξύ Σκύλλας και Χάρυβδης.

Ο Αυτοκράτωρ Μιχαήλ Παλαιολόγος και η «διπλωματική χείρ» Γεώργιος Ακροπολίτης έχουν κάθε λόγο να επιχαίρουν. Οι προσπάθειες ανάσχεσης της Φραγκικής επιβουλής της Πόλης μπορούν να λήξουν. Οι δωροδοκίες των αρχηγών των επαναστατών, οι κατάσκοποι και υποκινητές, οι διπλωματικές αποστολές, έχουν στεφθεί με επιτυχία.

«Ἄν τολμοῦσα νά πῶ ὅτι ὁ Θεός ἔφερε τήν ἐλευθερία [στούς Σικελούς] καί ὅτι τήν ἔφερε δι’ ἑμοῦ θά ἔλεγα τήν ἀλήθεια», αναφέρει ο Βασιλεύς στην αυτοβιογραφία του.

Ο Παλαιολόγος δεν χρειάζεται πλέον τον Πάππα· κάθε απειλή για την Αυτοκρατορία έχει εξουδετερωθεί. Ούτε όμως το Βυζάντιο Κράτος χρειάζεται τον Μιχαήλ. Με αυτό αναφέρεται το σύμπλεγμα παρατρεχάμενων γραφειοκρατών και εκκλησιαστικών που διαχειρίζονταν τα πράγματα. Ποιος ορέγεται τα παραληρήματά του για επανάκτηση της Φρυγίας; Ή νέες επιδρομές του ρωμέϊκου στόλου στην Καλαβρία; Επιτέλους, μπορούν να αφιερωθούν ανέφελα στις αγαπημένες τους ασχολίες: κτίσιμο μοναστηριών με υπέροχα ψηφιδωτά και διαλέξεις στα λεγόμενα Θέατρα περί αρχαίας Ελληνικής Φιλοσοφίας· που ο Αυτοκράτωρ διάδοχος Ανδρόνικος και η Σεβαστή Ραούλαινα Παλαιολογίνα τόσο αρέσκονται.
Και αυτόν τον στόλο, τί τον θέλουμε;

[συνεχίζεται]

Πηγή: Ελληνική Ιστορία