Tυπικό παράδειγμα του πώς η αριστερή προπαγάνδα κατασκευάζει μύθους και τους πουλάει για ιστορία είναι η σύνδεση του 8ώρου με την απεργία στο Σικάγο το 1886, που έμεινε στην ιστορία ως Haymarket Affair.

Η καθιέρωση του 8ωρου είναι μια υπόθεση πολύ παλιότερη από την απεργία του Σικάγου. Ξεκίνησε στην Αγγλία και στις ΗΠΑ στα τέλη του 18ου αιώνα. Το 1817 ο Ρόμπερτ Όουεν (Robert Owen https://en.wikipedia.org/wiki/Robert_Owen) πρόβαλε το αίτημα για οκτάωρο, με το σλόγκαν «οκτώ ώρες εργασία, οκτώ ώρες αναψυχή, οκτώ ώρες ανάπαυση». Επειδή δεν υπήρχαν τότε εθνικές συμβάσεις εργασίας, κάθε συντεχνία κατακτούσε αυτό το δικαίωμα ανάλογα με τη δύναμή της αλλά και ανάλογα με τις αλλαγές στον τρόπο εργασίας που έφερνε η βιομηχανική επανάσταση και η επακόλουθη αύξηση της παραγωγικότητας. Διότι μόνον έτσι η μείωση του χρόνου εργασίας δεν συνοδευόταν από μείωση της αμοιβής!

Αντίθετα με την κομμουνιστική μυθολογία, όλες σχεδόν οι βελτιώσεις των συνθηκών εργασίας που ξέρουμε μέχρι σήμερα ήταν πρωτοβουλία των εργοδοτών για να προσελκύσουν τους αποδοτικότερους εργάτες. Ο ανταγωνισμός μεταξύ των εργοδοτών ήταν αυτός που αύξανε μισθούς και παροχές και όχι οι απεργίες των πρώιμων κομμουνιστών, των αναρχοσοσιαλιστών της εποχής. Οι μηχανές, τις οποίες οι τότε «προστάτες των εργαζομένων», οι λουδίτες, κατέστρεφαν ήταν αυτές που έδιναν τη δυνατότητα σε έναν εργάτη – χειριστή να παράγει πολύ περισσότερα προϊόντα από ότι ένας εργάτης – χειρώνακτας, δηλαδή να συμμετέχει στη δημιουργία περισσότερου πλούτου και – δικαίως – να καρπώνεται μέρος του. Το 8ωρο άρχισε να εφαρμόζεται την εποχή της εξάπλωσης της βιομηχανικής επανάστασης. Οι ξυλουργοί πλοίων της Βοστώνης, αν και χωρίς συνδικάτο, το κατέκτησαν το 1842. Οι ειδικευμένοι τεχνίτες στην Ν. Ζηλανδία και στην Αυστραλία είχαν 8ωρο από τη δεκαετία του 1850. (https://en.wikipedia.org/wiki/Eight-hour_day) Το 1867 το καθιέρωσε η πολιτεία του Ιλλινόις και το 1868 το καθιέρωσε η κυβέρνηση των ΗΠΑ αλλά μόνο για τους ομοσπονδιακούς υπαλλήλους.

Ποια είναι η αλήθεια για την απεργία του Σικάγου; Ότι ήταν η πρώτη μαζική απεργία με αίτημα την γενική καθιέρωση του 8ώρου. Τι κατάφερε; ΤΙΠΟΤΕ ΑΠΟΛΥΤΩΣ! Τίποτε δεν θεσπίσθηκε εξαιτίας της ή κατόπιν αυτής. Ακόμα και οι αιματηρές ταραχές που συγκινούν τους σταλινίστας συνέβησαν τις επόμενες μέρες. Στις 3 Μαΐου όταν οι αναρχοσοσιαλιστές επιτέθηκαν στους εργαζόμενους ενός εργοστασίου (ήταν η πρώιμη μορφή… περιφρούρησης της απεργίας) και, κυρίως, την 4η Μαΐου, όταν στη διάρκεια μιας αποτυχημένης συγκέντρωσης πέταξαν χειροβομβίδα εναντίον των αστυνομικών, σκοτώνοντας 7 αστυνομικούς και 4 πολίτες. Η αριστερή προπαγάνδα ακόμα κι αυτό το γεγονός προσπαθεί να το διαστρεβλώσει ισχυριζόμενη ότι οι αστυνομικοί σκοτώθηκαν από… πυρά συναδέλφων τους! (Μάλλον η χειροβομβίδα θα ήταν κρότου – λάμψης!) Και ότι οι 4 πολίτες σκοτώθηκαν από πυρά αστυνομικών. Καμμία πηγή της εποχής δεν το αναφέρει, καμμία μαρτυρία δεν υπάρχει για νεκρούς από πυρά αστυνομικών ενώ είναι παντελώς άγνωστα τα ονόματα των υποτιθέμενων νεκρών διαδηλωτών που, κανονικά, η αριστερή προπαγάνδα θα είχε κάνει ήρωες βάζοντας κι από ένα άγαλμα σε κάθε σταυροδρόμι. Η μοναδική αναφορά σε πυροβολισμούς εναντίον διαδηλωτών υπάρχει στις προκηρύξεις των ίδιων των αναρχοσοσιαλιστών οι οποίες μιλούν γενικώς για «shooting» χωρίς να αναφέρουν νεκρούς ή τραυματίες και, φυσικά, ονόματα. Ακόμα και οι διεθνείς εργατικές ενώσεις δεν αναφέρουν τίποτε για νεκρούς! (https://www.iww.org/branches/US/CA/lagmb/lit/haymarket.shtml)

Όμως, οι επαγγελματίες της προπαγάνδας γράφουν για την “αστυνομία που αιματοκύλησε την απεργία”, για τους “πληρωμένους δολοφόνους των καπιταλιστών” και άλλα ηχηρά παρόμοια, ποντάροντας στον συναισθηματικό αντίκτυπο που θα προκαλέσουν και στην άγνοια της ιστορίας (αλλά και στην τεμπελιά για ψάξιμο) που έχει ο μέσος Έλληνας. Ακόμα και το Μνημείο των Μαρτύρων (Haymarket Martyrs Monument) που στήθηκε σε προάστιο του Σικάγου αναφέρει μόνο τα ονόματα των επικεφαλής της διαδήλωσης που συνελήφθησαν μετά τη ρίψη της χειροβομβίδας και καταδικάσθηκαν σε θάνατο ως υπεύθυνοι: August Spies,Adolph Fischer, George Engel, Louis Lingg, Albert Parsons. (Οι 4 απαγχονίσθηκαν και ο ένας αυτοκτόνησε στο κελί του, μια μέρα πριν την εκτέλεση.)

Για τη συνέχεια MarketNews