Γιατί μπροστά στο καλύτερο επιλέγει το χειρότερο;

Του Κρεσέντσιο Σαντζίλιο

1. Πολύ πρόσφατα η Frontex, η φανταστική αυτή ευρωπαϊκή οργάνωση για την προστασία (δήθεν) των εξωτερικών συνόρων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, «εξέπεμψε» ένα σήμα κινδύνου «προειδοποιώντας» πως, μετά που στη Τουρκία κάπως θα ησυχάσουν τα «πράγματα» με τον κορωνοϊό, αμέσως μετά οι Τούρκοι θα «επανέλθουν» δριμείς με νέα επίθεση/ απόπειρα αποσταθεροποίησης της Ελλάδας, με νέα μεγάλα κύματα λαθρομεταναστών σε άλλη μια προσπάθεια να διασπάσουν τα ελληνικά σύνορα και να εισβάλλουν στην Ελλάδα – ακόμη μια φορά στον Έβρο και ακόμη πιο έντονα στα θαλάσσια σύνορα των ανατολικών ελληνικών νησιών, μάλλον από Σαμοθράκη έως Καστελόριζο.

     Υπάρχουν δυο «παράξενα τινα» με την «αναφορά» της Frontex. κατ’ αρχήν δεν ξέρουμε αν το έγγραφο στάλθηκε στην ελληνική κυβέρνηση, όπως κανονικά θα έπρεπε, όντας η Ελλάδα η πρώτη «ενδιαφερόμενη», ενώ στάλθηκε για να δημοσιευτεί (προς εντυπωσιασμό;!) στη γερμανική εφημερίδα Die Welt!

    Ούτε και η Frontex φαίνεται να έχει ποτέ δηλώσει ότι έστειλε το έγγραφο στις ελληνικές αρχές, ούτε όμως και οι ελληνικές αρχές, απ’ ό, τι γνωρίζουμε,  μας είπαν ποτέ πως έλαβαν το από 5.5.2020 έγγφαφο-προειδοποίηση της Frontex.

     Αν είναι όντως έτσι τα πράγματα, υπάρχει  ομολογουμένως  κάποιο μεγάλο κενό επικοινωνίας Ελλάδας-Frontex! Πώς να ερμηνευτεί;

     Όσο για το δεύτερο «παράξενο», ενώ η Frontex λέει πως η Ελλάδα έστειλε στον Έβρο άλλους 262 αστυνομικούς (ποιος της είπε να «γίνει» ο εκπρόσωπος τύπου της Ελλάδας;!), άσχετο πως το έμαθε, δεν μας λέει όμως τίποτα για το τί η ίδια προτίθεται να κάνει για να ισχυροποιήσει τις δικές της δυνάμεις σε Έβρο και νησιά, πιο νότια, αφού θα πρόκειται πάλι να υπερασπιστεί τα σύνορα της ΕΕ, όπως θεσμικά έχει την εντολή να κάνει, και ακόμη περισσότερο όταν πρόκειται, όπως η ίδια αναφέρει, για μια προοπτική με σημαντικούς προσεχείς κινδύνους,

     οπότε, σαν «κοινοτική υπηρεσία προστασίας» που είναι, από μόνη της θα πρέπει (έπρεπε) να «λάβει τα μέτρα» της έγκαιρα για να μειωθεί στο ελάχιστο η όποια ενδεχόμενη μελλοντική δυνατότητα παραβίασης αυτών των συνόρων της ΕΕ τα οποία η ίδια υποτίθεται πως πρέπει να προστατέψει!

     Τώρα, επειδή η τρέλα του Ερντογάν δεν πάει στα βουνά

     (αρκεί να δει κανείς τον παρανοϊκό «χάρτη» με τα δήθεν «θαλάσσια τουρκο-ισραηλινά σύνορα» τον οποίο μάλλον ο Τούρκος «υπαγόρευσε» και ενέκρινε)

     και επειδή δεν είναι διόλου απίθανη μια δεύτερη «μεταναστευτική επίθεση» (απίθανο θα ήταν να μη γίνει!),

     αν όχι τόσο στον  Έβρο, ο οποίος σχετικά καλά φυλάσσεται, αν και τον περασμένο Μάρτιο τον «έχουν περάσει» ούτε λίγο ούτε πολύ πάνω από 3.500 παράνομοι, που δεν είναι και λίγοι μέσα σε ένα μήνα και μερικές μέρες,

      όσο ευκολότερα, με περισσότερη «ορμή» στα νησιά, μπροστά από τα οποία δεν υπάρχει κανένα απροσπέλαστο φράγμα,

      καλό θα ήταν αυτή η πολυδιαφημισμένη Frontex να μεριμνήσει με άμεσες διαδικασίες να αυξήσει κατά πολύ – τουλάχιστον έως 700-800 άτομα – τη παρουσία της εν μέρει στον Έβρο, αλλά ως επί το πλείστον στη συνοριακή θαλάσσια γραμμή από τη Λέσβο ως το  Καστελότιζο, με ιδιαίτερη έμφαση σε αυτό το τελευταίο που, απομονωμένο όπως είναι, χρειάζεται περίσσια προστασία και απ’ τη μεριά της Τουρκίας και  απ’ την ανοιχτή θάλασσα.

       Βεβαίως, και το έχουμε αρκετές φορές επισημάνει, είναι ολότελα βλακώδες η έδρα της Fontex να βρίσκεται στην Πολωνία(!!), και όχι, όπως είναι απόλυτα λογικό, εκεί κοντά όπου δημιουργούνται τα μεγάλα «μεταναστευτικά» προβλήματα με τους λαθραίους ασιάτες και αφρικανούς: στην Ελλάδα ή στην Ιταλία!   

      Πάντως για την Ελλάδα, τέσσερις πρέπει να είναι οι νέοι στόχοι της προς αντιμετώπιση των νέων απειλών:

     α) η στεγανοποίηση του ‘Εβρου, ώστε να πάψουν να υπάρχουν «μυστικά περάσματα» και «κρυμμένες δίοδοι» απ’ όπου οι παρείσακτοι μπαίνουν στην Ελλάδα και τους βρίσκεις ξαφνικά 5-10 χιλιόμετρα μέσα στο ελληνικό έδαφος.

     β) η ακατάπαυστη 24ωρη περιπολία και επιτήρηση της θαλάσσιας κεντρικής γραμμής συνόρων ανατολικά των ανατολικών νησιών εφαρμόζοντας ένα ενδελεχές σχέδιο ναυτικής προστασίας/αποτροπής/φράγματος μαζί με τα πλεούμενα της Frontex, έτσι ώστε οποιαδήποτε απόπειρα εισβολής, και manu militari από τουρκικά πλοιάρια, να αποκρούεται με τον πιο σκληρό τρόπο: καμία βάρκα δεν πρέπει να μπαίνει στα ελληνικά χωρικά ύδατα, και ούτε, ασφαλώς, να «ξεφορτώνει» μουσουλμάνους «μουσαφήριδες» που εξεπίτηδες πετάνε (χάνουν) τα «χαρτιά» τους για να μη ξέρουν οι Έλληνες ποιοι είναι και πού να τους στείλουν πίσω!

    γ) το άμεσο κλείσιμο  και η άμεση στρατιωτική θωράκιση όλων των   τελωνειακών σταθμών, συμπεριλαμβανομένου και εκείνου στους Κήπους, ο οποίος πολύ παραδόξως και κακώς είχε μείνει ανοιχτός τον περασμένο Μάρτιο με τα έκτροπα του Μαρτίου.

    δ) η στεγανοποίηση του δέλτα του Έβρου που, ολόκληρο, ανήκει στην Ελλάδα, όπως ξέρουμε και πρέπει να αποκλείει οποιοδήποτε πέρασμα απ’ εκεί στην Ελλάδα…

     Ένα και μοναδικό, και βασικό, και εκ των ουκ άνευ, είναι το κριτήριο που πρέπει να οδηγεί τις ενέργειες της Ελλάδας, πολιτικο-πολιτισμικές και αμυντικές: η απόλυτη ακύρωση  οποιωνδήποτε ξένων επιθέσεων και η ολική προστασία της ελληνικής επικράτειας και του ελληνικού λαού.

     Η μη πραγματοποίηση των επιταγών αυτού του κριτηρίου δεν μπορεί παρά να οριστεί σαν προδοτική συμπεριφορά ενάντια των απαράγραπτων ελληνικών συμφερόντων και δικαιωμάτων.

     Το είπα  και άλλη φορά: η Ελλάδα βρίσκεται σε πόλεμο με την Τουρκία, η Τουρκία δεν παύει να επιτίθεται στην Ελλάδα – «μεταναστευτικά», υβριδικά, τεχνολογικά, πάρτε το όπως θέλετε, πάντως καθαρά και ξάστερα, με διάφορα μέσα κανένα εκ των οποίων δεν  μπορεί να θεωρηθεί μη-επιθετικό.

    Ως εκ τούτου η Ελλάδα θα έπρεπε κάποτε  και αυτή να βρει τον τρόπο να επιτεθεί στη Τουρκία εκεί όπου περισσότερο την πονάει:! Είναι μια πολύ καλή άμυνα κι αυτή.

     Στον πόλεμο αμυνόμαστε με όποιο μέσο μπορούμε να διαθέσουμε, αρκεί να είναι ικανό να ανατρέψει ή απενεργοποιήσει τις εχθρικές επιβουλές.  Ρίχνουμε στη μάχη όλα όσα μπορούν όχι μόνο να αναχαιτίσουν τις επιθέσεις, αλλά και να αποτρέψουν ενδεχόμενες επικίνδυνες καταστάσεις.

     Το έχω πει κι άλλη φορά: à la guerre comme à la guerre, όσο εσύ μου επιτίθεσαι με ασύμμετρο τρόπο, τόσο εγώ δεν  μπορώ παρά να απαντήσω με άλλο ασύμμετρο τρόπο.

    Παραδείγματος χάρη, το τοποθετημένο μεταλλικό φράγμα στον Έβρο πρέπει να ηλεκτροποιείται κάθε φορά που υπάρχει ορατή απειλή παραβίασης, να ξέρουν .όλοι πως απ’ εκεί δεν περνάει κανείς διότι στις ανώμαλες διαδικασίες επίθεσης των Τούρκων απαντάμε με άλλες ανώμαλες διαδικασίες.

     Γνωρίζει ο κόσμος σε πόσα μέρη της Γης ηλεκτροφόρα φράγματα προστατεύουν απίστευτες παρανομίες και εγκλήματα; Σε πάρα πολλά – και κανείς δεν λέει τίποτα!

     Στη περίπτωσή μας όμως δεν προστατεύουμε παρανομίες και εγκλήματα εναντίον της ανθρωπότητας, αλλά προστατεύουμε την ακεραιότητα της ίδιας της Ελλάδας, τον λαό της ίδιας της Ελλάδας, τα νόμιμα κυριαρχικά δικαιώματα γης ίδιας της Ελλάδας: οτιδήποτε άλλο με οποιαδήποτε ονομασία δεν υπάρχει!

     Τελεία και παύλα!

2. Η Ελλάδα είναι μάλλον πάλι η μόνη χώρα στο κόσμο όπου πολλοί, εξαίρετοι ειδήμονες προπαντός, αλλά όχι μόνο, μιλούν για την ΑΟΖ της – και, παρεμπιπτόντως, για την υφαλοκρηπίδα της -, ζητούν με αγωνία το αυτονόητο για οποιονδήποτε κυβερνήτη που σέβεται στο ελάχιστο τη χώρα του, να ανακηρύξει επιτέλους η Ελλάδα αυτή την ΑΟΖ-φάντασμα ως τώρα, αλλά ασφαλώς υπάρχουσα πολύ συγκεκριμένα και πραγματικά, ζητούν να την οριοθετήσει –

     επιστήμονες με περγαμηνές (που κανένας κυβερνήτης δεν διαθέτει!) το ζητούν, ιστορικοί το ζητούν, νομικοί το ζητούν, δημοσιογράφοι το ζητούν, όλοι έγκριτοι, όλοι προσωπικότητες στον τομέα τους, όλοι έμπειροι,

      και καμία ελληνική κυβέρνηση δεν τους ακούει (!), κανένας πρωθυπουργός δεν τους ακούει(!), κανένας ΥΠΕΞ δεν τους ακούει(!) – είναι τρομερό να σου λένε τόσοι απολύτως αξιόλογοι επιστημονικοί ερευνητές, να σου «δείχνουν» πόσο συμφέρει στην Ελλάδα, πόσο όφελος η Ελλάδα μπορεί να έχει, πόσα κυριαρχικά δικαιώματα η Ελλάδα μπορεί να αποκτήσει για το συμφέρον της,

      και εσύ να κάνεις το κουφό αυτί, εσύ να μη θέλεις να καταλάβεις τί χάνεις, ίσως και να συνεχίζεις να υπηρετείς αλλότρια συμφέροντα μάλλον… τρομερό, ακατανόητο, αδιανόητο, παρανοϊκό, με καμία λογική δικαιολογημένο,

      όταν επιπλέον έχεις και τη προτροπή της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τη βάση του χάρτη της κοινοτικής ΑΟΖ που θεσμοθέτησε η ίδια η ΕΕ!,

      για να μην αναφερθούμε στην αυτονόητη, εθιμική πλέον παγκόσμια νομική πηγή όλων των ΑΟΖ,  και επομένως και της ελληνικής, τη τεράστια Σύμβαση UNCLOS, ο πρώτος και μοναδικός κανόνας για τα θαλάσσια δικαιώματα!

      Μας είπανε στις 7.2.2020: «είμαστε πολύ κοντά σε συμφωνία με Ιταλία για την ΑΟΖ» (Δένδιας στην ΕΡΤ),

       Μας είπανε στις 20.2.2020: «είμαστε έτοιμοι να προχωρήσουμε σε μια συζήτηση» για την υφαλοκρηπίδα και την ΑΟΖ και «προφανώς η Ελλάδα θα συζητήσει με όλες τις όμορες χώρες τα θέματα που αφορούν τις ΑΟΖ και τα θέματα της υφαλοκρηπίδας»,

       και μάλιστα μας είπαν ειδικά πως «η διαπραγμάτευση που θα γίνει με την Κυπριακή Δημοκρατία» είναι και «η πιο εύκολη» απ’ όλες τις άλλες (Δένδιας στην ΕΣΗΕΑ παρουσία του factotum Τζέφρυ Πάιατ, έστω και με πατερίτσα!),

      Μας είπανε επίσης πως: «Συμφωνήσαμε με τον Αιγύπτιο Υπουργό την επιτάχυνση των συζητήσεων για τον χαρακτηρισμό και την οριοθέτηση των ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδας και Αιγύπτου» (Δένδιας, στη συνάντηση στο Κάιρο με τον Αιγύπτιο ΥΠΕΞ Σάμεχ Σούκρι,  1.12.2019).

      Όλο «συζητάνε» αυτοί οι άνθρωποι και όλο δεν παράγουν τίποτα! Όλα μηδαμινά. Το μόνο που «παράγουν» είναι λόγια, λόγια-κοροϊδίες για τους Έλληνες πολίτες που τους «έβγαλαν» στην εξουσία(!), λόγια έως τώρα τελείως κενά περιεχομένου,

      για να τα συγκρίνουμε με τα «λόγια» του Τούρκου ο οποίος .ό, τι λέει μετά από λίγο το κάνει πράξη, έστω και με τρόπο έκνομο!

      Πέρασαν περίπου πέντε μήνες – ΠΕΝΤΕ ΜΗΝΕΣ!! – από τις πρώτες δηλώσεις που παραθέσαμε παραπάνω(1.12.2019, Κάιρο), και ακόμη «δεν συμφώνησαν»!!

      Και ποιος ξέρει πόσα άλλα χρόνια στο παρελθόν έχουν περάσει για και με τις ίδιες «συζητήσεις – εξαπάτηση» του ελληνικού λαού – και τίποτα ακόμη, τζίφος, μια τρύπα στο νερό!

       Άλλη μια ατέρμονη question orientale εις βάρος της Ελλάδας!?

       Απαράδεκτα πράγματα για κάποιον. ή κάποιους, που μας παραμυθιάζουν πως «δουλεύουν για τα ελληνικά συμφέροντα», «κουράζονται αόκνως για το καλό της Ελλάδας», και στη τελική ανάλυση, όταν πάμε να βρούμε απτά θετικά αποτελέσματα για όσα ωραία λόγια μας έχουν αραδιάσει, μένουμε con un pugno di mosche, όπως λένε στην Ιταλία, κατά γράμμα: με μια χούφτα μύγες, δηλαδή ας πούμε «αέρα κοπανιστό», άνθρακες τα λόγια, μαύρα κάρβουνα κι ούτε ένα τόσο δα διαμαντάκι για παρηγοριά!

     Συγγνώμη, αλλά έτσι πρέπει να είναι όλες οι κυβερνήσεις;!

     Μήπως θα πρέπει, όταν γίνονται εκλογές, μια εθνική αντιπροσωπεία του εκλογικού σώματος να ορίζει εγγράφως τις προτεραιότητες και τα συμφέροντά του στην εσωτερική και εξωτερική πολιτική και όσοι πολιτεύονται να τις προσυπογράφουν προκαταβολικά αναλαμβάνοντας την υποχρέωση πραγματοποίησής; τους σε περίπτωση εκλογής τους σε βουλευτική ή εκτελεστική εξουσία;

      Τί πρέπει να γίνει ώστε οι κυβερνώντες να ακούν και να πράττουν ό, τι συμφέρον για την Ελλάδα και τα δικαιώματά της συνέχεια δημόσια προτείνεται και ζητείται από εκλεκτούς πολίτες που «ξέρουν τί λένε» και που σαν μοναδικό στόχο των σκέψεών τους έχουν την πρόοδο και την ανύψωση της Ελλάδας;!

      Πώς είναι δυνατόν αυτοί οι κυβερνώντες χρόνια τώρα να «συζητούν» ακατάπαυστα, όπως λένε, να «μιλούν», να «μιλούν» χιλιάδες ώρες με Κύπριους, με Αιγύπτιους, με Ιταλούς και να μη φτάνουν ποτέ σε μια περάτωση για καταστάσεις που σε όλες τις άλλες χώρες τακτοποιήθηκαν χωρίς ατέρμονες κουβέντες;

      Και πάντα(!) να «είναι οι άλλοι», όπως οι δικοί μας θέλουν να μας πείσουν, που «δεν εννοούν να καταλάβουν» και «καθυστερούν τη λύση», ενώ εμείς είμαστε πανέτοιμοι να «υπογράψουμε» – αλήθεια, για να «επιτευχθεί»(!) αυτό πόσο καιρό  εμείς θα πρέπει να περιμένουμε ώστε οι «άλλοι» να δεχθούν τη συμφωνία; Δυο, τρία, πέντε χρόνια; περισσότερο; Ποτέ!

      Στους δικούς μας καρφί δεν τους καίγεται για τη χώρα τους; Δηλαδή, τα πάντα να πηγαίνουν πάντα στις ελληνικές καλένδες; Ντροπιαστικό είναι, τελικά, αυτο-εξευτελιστικό είναι να «σε σέρνουν απ’ τη μύτη» οι άλλοι και εσύ να θέλεις να σέρνεσαι – διότι αυτό είναι εκείνο που παν να μας δώσουν να καταλάβουμε.

      Δεν μπορεί, ναι, δεν γίνεται να είμαστε μόνο εμείς οι άγγελοι, οι καλοί, οι πρόθυμοι να συμβιβαστούμε για το καλό της πατρίδας μας, ενώ οι άλλοι είναι οι διάβολοι, «τα ντουβάρια», οι εγωιστές που τα θέλουν όλα δικά τους και δεν αποφασίζουν ποτέ θα συμφωνήσουν! Και εμείς περιμένουμε συνέχεια τη καλή θέλησή τους!

      Αν πραγματικά όμως εμείς θέλουμε να τελειώνουμε μια για πάντα με τις οριοθετήσεις της ΑΟΖ μας  και είναι μόνο οι άλλοι οι φταίχτες που συνεχώς υπεκφεύγουν, δεν δέχονται συμβιβασμούς και εξαιτίας τους χάνουμε πολύτιμο χρόνο,

     τότε ας αποφασίσουμε να κάνουμε, ναι, πάρτε τη πρωτοβουλία να κάνετε εσείς τα αποφασιστικά διαβήματα, δηλαδή:

      Ανακηρύξτε λοιπόν της ΑΟΖ ολόκληρης της Ελλάδας,

      υπερβείτε τον νόμο Μανιάτη, έστω κι αν εσείς οι ίδιοι τον καταστήσατε ανενεργό!

      εφαρμόστε τη Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας με βάση τον Χάρτη της κοινοτικής ΑΟΖ που επεξεργάστηκε η Ευρωπαϊκή Ένωση,

      οριοθετήστε την ελληνική ΑΟΖ δυτικά και ανατολικά,

      καταθέστε τα σχετικά ντοκουμέντα και χάρτες στον ΟΗΕ, ως είθισται, επισημαίνοντας δεόντως την ακρίβεια τους μα γνώμονα την UNCLOS

       και όποιος έχει ενστάσεις, να προσέλθει τότε σε γρήγορες και αποτελεσματικές συζητήσεις

       ή να πάει στο Δικαστήριο,

       να δούμε εκεί εάν εκείνος που αγνοεί ή παραβιάζει το απόλυτο Δίκαιο της Θάλασσας της Σύμβασης του 1982 έχει περισσότερα δικαιώματα ή όχι απ’ εκείνον που το ακολουθεί πιστά,

       όπως θα πρέπει να κάνει η Ελλάδα.   

      Αν όμως δεν έχει ενστάσεις, τότε να σωπάσει για πάντα.

      Αλλά για ποιο Διεθνές Δίκαιο μιλάτε όταν ουδέποτε πράξατε το αυτονόητο: να το εφαρμόσετε;! Να κάνετε πράξη τη θεωρία αυτού του Δικαίου που τόσο επικαλείστε πως είναι με το μέρος σας-μας – κι όπως όντως; είναι!

      Οι Τούρκοι παρανομώντας σκοπεύουν να θέσουν σε ισχύ τετελεσμένα που συγκρούονται με όλες τις έννοιες του Διεθνούς Δικαίου και κάτω από τη μύτη σας-μας, αν δεν αντιδράσετε έγκαιρα όπως σας προτρέπουν χρόνια τώρα μερικοί απ’ τους καλύτερους επιστήμονες πάνω σε αυτό το θέμα, θα σας «φάνε» θάλασσες και στεριές, κυριαρχίες και πλούτο, ενώ εσείς αιθεροβατώντας θα μιλάτε ακόμη για το διεθνές δίκαιο που έχετε με το μέρος σας!

     Ή μήπως πιστεύετε πως αυτό το περίφημο δίκαιο εφαρμόζεται από μόνο του; ipso iure, καταπώς λένε οι νομικοί;

     Τόση εθνική αδυναμία πια! Να το δει κανείς και να μην το πιστέψει.

3. Ναι, γιατί μόνο ένδειξη αδυναμίας φαίνεται εν τέλει να είναι, τουλάχιστον για τον όποιο αντικειμενικό ξένο κριτή, η ακύρωση πρώτα για 15 μέρες και μετά για άλλες 15 μέρες της μεγάλης αεροναυτικής ελληνικής άσκησης «Καταιγίδα 2020» στο κεντρικό Αιγαίο και νότιο-δυτικά της Ρόδου.

     Ίσως όμως και ανομολόγητου φόβου, φόβου ανεπιθύμητων συνεπειών, διότι εκείνος που δείχνει αδυναμία μάλλον ο φόβος τον «οδηγεί» στην αδυναμία, όχι βέβαια η αυτοπεποίθηση και η τόλμη.

     Πολύ «ρηχή» η «δικαιολογία», αν και πολύ εύκολη, όταν τώρα για ένα απλό κρυολόγημα πολύ γρήγορα μας έρχεται να μιλήσουμε για κορωνοϊό! Ωστόσο μια χώρα που σέβεται τον εαυτό της δεν μπορεί, δεν πρέπει, δεν έχει το δικαίωμα να επικαλείται τόσο οφθαλμοφανώς «ελαφρές» δικαιολογίες τη τελευταία στιγμή για να ρίξει στο κενό μια δική της διεθνούς ισχύος και επιβεβαίωσης κυριαρχίας της εκδήλωση.

     Δεν είναι ωραίο – πιστέψτε με – για την αξιοπρέπεια μιας χώρας να οργανώνει μια επιχείρηση τέτοιας εμβέλειας όπως αυτή της «Καταιγίδας», να στέλνονται όλα τα πλοία και αεροπλάνα της στο χώρο της διεξαγωγής και λίγο πριν αρχίσει η επιχείρηση, για «λόγους υγείας» που δήθεν παρουσιάστηκαν εκείνη τη στιγμή, να αποσύρονται όλοι, να φεύγουν, να υποχρεώνει μια ολόκληρη αρμάδα να υποχωρήσει σαν ηττημένη, πολύ πιθανόν με ένα ηθικό σιωπηλά τραυματισμένο, μπροστά στους Τούρκους που κοιτάζουν και φανταζόμαστε όλοι τί θα μπορούν να σκέφτονται και να λένε!

     Να γινόταν αυτό με μια άλλη οποιαδήποτε χώρα, κάπως θα «τρωγόταν», αλλά ίσα-ίσα με τη Τουρκία, δεν καταπίνεται! Κάτι δεν πάει καλά! Και πιστεύουμε πως λίγοι θα είναι εκείνοι που θα μπορούσαν να ανεχθούν μια «υποχώρηση» τόσο μεγάλη και στα μάτια των πάντων.

     Ειπώθηκε πως υπήρξε «συμφωνία», μάλλον εκβιαστική, με τους Τούρκους του είδους: «εμείς δεν κάναμε τη ‘Γαλάζια Πατρίδα’ οπότε δεν θέλουμε και εσείς να κάνετε τη ‘Καταιγίδα’».

      Αν αυτές οι φήμες αληθεύουν, η ελληνική οπισθοχώρηση έχει τραγικές διαστάσεις, είναι άκρως προσβλητική και εν πολλοίς εξηγεί την συνολική και συνεχή «κατευναστική» ελληνική συμπεριφορά απέναντι απ’ τη Τουρκία, έστω κι αν είναι πολύ, μα πολύ ντροπιαστικό.

     Όλα είναι πιθανά, είναι και πιθανό οι Έλληνες επιτελείς (και η ελληνική κυβέρνηση) να φοβήθηκαν μια ενδεχόμενη αναμέτρηση στη μέση του Αιγαίου, σε διεθνή ύδατα, με τους Τούρκους όταν και αυτοί εξέδωσαν εκβιαστική NAVTEX για την ίδια περιοχή της ελληνικής επιχείρησης, με προοπτική τότε να κουβαληθούν εκεί «για άσκηση» έστω και με τα λίγα μη προσβληθέντα από τον κορωνοϊό πλοία και αεροπλάνα, δηλαδή να έχουμε στο .ίδιο χώρο δυο διαφορετικές «ασκήσεις».

     Άλλωστε κάνοντας κάτι τέτοιο οι Τούρκοι, που τον τελευταίο καιρό αποθρασύνθηκαν εντελώς χάρη στη συνεχή ελληνική υποχωρητικότητα,  τί θα είχαν να χάσουν; Τίποτα! Όλο κέρδος το να χωθούν σφήνα. Τί θα γινόταν; Οι Έλληνες θα χτυπούσαν τα τουρκικά πλοία που θα βρισκόντουσαν «ανάμεσα απ’ τα πόδια» των ελληνικών πλοίων; Ε όχι βέβαια! Θα «στρατιωτικοποιήσουμε» τη φιλία μας με τους Τούρκους;! Θα αρχίζαμε πόλεμο;! Μη χειρότερα.

     Βεβαίως, όσο αφορά την Ελλάδα, δεν ξέρω πώς αυτή τη στιγμή οι ηγέτες της θεωρούν όλα αυτά τα «πράγματα».

     Όσο αφορά όμως την Τουρκία, αναμφισβήτητο γεγονός είναι το ότι τα πάντα βρίσκονται μέσα στο παλιό, γενικό σχέδιο επιχειρησιακής διχοτόμησης του Αιγαίου το οποίο πρόσφατα άρχισε να θέτει σε εφαρμογή αμφισβητώντας, όλο και πιο πιεστικά, την ελληνική «αρμοδιότητα» στο Αιγαίο, με βάση τα ολέθρια 6 ν.μ. των ελληνικών χωρικών υδάτων, όπως και, ακόμη περισσότερο, στη περιοχή του συμπλέγματος του Καστελόριζου, 

     οπότε δεν είναι διόλου απίθανο το τουρκικό «σκεπτικό» να είναι το εξής: μη υπάρχοντας ελληνικά 12 ν.μ. αιγιαλίτιδας ζώνης και μη υπάρχοντας ελληνική ΑΟΖ, αλλά μη υπάρχοντας ούτε και ελληνική υφαλοκρηπίδα σε θαλάσσιες εκτάσεις γύρω απ’ την Ελλάδα

     (ποτέ αυτές οι τρεις «αξίες» δεν διεθνοποιήθηκαν νομικά από την Ελλάδα!!)   

    τότε είναι φως φανάρι πως η Ελλάδα δεν μπορεί να διεκδικήσει στο Αιγαίο κανένα νόμιμο μονοπώλιο και η Τουρκία με την δηλωμένη ποικιλοτρόπως υφαλοκρηπίδα της εφαρμόζει τα «δικαιώματά» της που άλλα δεν είναι από εκείνα που η ίδια σχεδίασε διεθνώς, χωρίς η Ελλάδα ποτέ να αποδείξει με ντοκουμέντα το αντίθετο, τοποθετώντας τα θαλάσσια σύνορά της με την Ελλάδα στο μέσο του Αιγαίου, «υπερπηδώντας» έτσι με τη μεγαλύτερη άνεση τη μισή Λήμνο, και ολόκληρες τις Λέσβο, Χίο, Σάμο και Ρόδο, και άλλα μικρότερα, σαν να μην υπάρχουν καθόλου στον χάρτη!!

     Επομένως ή η επιχείρηση «Καταιγίδα» θα γινόταν μαζί με την έστω και κουτσουρεμένη τουρκική, με ένα μπάχαλο άνευ προηγουμένου που πολύ εύκολα θα μπορούσε να δημιουργήσει ένα ή πλείονα «θερμά επεισόδια» ή, επειδή σίγουρα οι Τούρκοι δεν «θα καθόντουσαν στα αυγά τους», οι Έλληνες θα έπρεπε να αποσυρθούν ώστε να μην υπάρξει καμία περίπτωση σύγκρουσης με απρόβλεπτες συνέπειες.

      Έτσι «βγήκαν έξω» η επικοινωνία Παναγιωτοπούλου-Ακάρ και η «διαφύλαξη» των ελληνικών δυνάμεων από το Covid-19, έστω κι αν έως τότε ποτέ δεν υπήρξε ίχνος από Covid-19  στην ελληνική πλευρά.

     Και έτσι από μια «Καταιγίδα» δεν έμεινε ούτε ένας ήπιος «μπάτης».

     Εν τω μεταξύ όμως κάτι απερίσκεπτες δηλώσεις του Έλληνα ΥΠΕΞ δεν προμηνύουν καθόλου ευνοϊκές εξελίξεις, πιστεύουμε.  

     Όταν μας λέει, λ.χ. ότι: «η αυτοσυγράτηση δεν είναι αδυναμία» (Militaire, τχ. 4, Μάρτιος 2020), του πέρασε ποτέ απ’ το μυαλό πως η έκφραση αυτή, με όλα όσα έχουν μέχρι σήμερα συμβεί εξαιτίας της τουρκικής αλαζονείας και επιθετικότητας, σημαίνει το ακριβές  αντίθετο, δηλαδή: αυτοσυγκρατιέμαι γιατί φοβάμαι να τσακωθώ;

     Ενώπιον της τουρκικής επεμβατικότητας, παράνομης απ’ όλες τις πλευρές, το να δηλώνεις ευθέως ότι αποφεύγεις να επέμβεις γιατί έχεις «αυτοσυγκράτηση» και αυτή η «αυτοσυγκράτησή» σου (που όμως δεν είναι αδυναμία, αλλά τί είναι; δύναμη;) είναι το βασικό στοιχείο που δίνει στη Τουρκία της ευχέρεια (που η ίδια μετατρέπει σε «δικαίωμα») να δημιουργεί τετελεσμένα υπέρ της τα οποία η «αυτοσυγκράτησή» σου  δεν θα μπορέσει ποτέ να ανατρέψει,

     είναι σαν να λες ευθέως: κάνε ό, τι θέλεις, δεν είμαι χαζός να αρπαχτώ με εσένα, αφού έτσι όρισαν οι «ανώτεροί» μου, διότι δεν θα μπορούσαμε να φανταστούμε ότι αυτή η «αυτοσυγκράτηση» σημαίνει: πρόσεχε, εγώ αυτοσυγκρατιέμαι για το καλό όλων μας, γιατί έτσι και  δεν αυτοσυγκρατηθώ, αλίμονο σε σένα, θα σε κάνω κομμάτια!

     Ή όταν πάλι απερίσκεπτα μας λέει ο ίδιος ο κ. Δένδιας: «Δεν πρόκειται να πάμε σε στρατιωτικοποίηση της κρίσης με την Τουρκία» (Real FM 6.5.2020), πώς με τέτοιου είδους κουβέντες να μην ομολογήσεις τον φόβο σου, την αδυναμία σου, την υποχώρησή σου μπροστά στις προκλήσεις του Τούρκου ο οποίος εκ του ασφαλούς γνωρίζει πως δεν θα υπάρξουν ελληνικές αντιδράσεις;

     Μα. κ. Δένδια, η Ελλάδα ακολουθώντας τη Τουρκία δεν ακολουθεί κανέναν κατήφορό της! Απεναντίας, η Τουρκία ακολουθεί έναν συνεχή ανήφορο σε σχέση με την Ελλάδα, μια συνεχή escalation, μια σταθερή ανοδική πορεία προκλήσεων και ενεργειών.

     Για ποιον «κατήφορο» μιλάτε; Πιστεύετε πως δεν γνωρίζουμε την έννοια των λέξεων;

     Με τα λόγια δεν παίζουμε, όταν όλα τα λόγια είναι καυτά. Και δεν μπορούμε να φυσικά να κρυφτούμε πίσω απ’ τα λόγια που λέμε, όσο διφορούμενα νομίζουμε πως είναι. Τα λόγια πάντα μας αποκαλύπτουν!

     Και έτσι, σύμφωνα με τη «λογική» του κ. Δένδια, και βεβαίως  την ανώτερη  «πρωθυπουργική λογική», το να μη στρατιωτικοποιήσουμε τη κρίση με την Τουρκία μας κρατάει μέσα στο Δίκαιο, αλλά η Τουρκία θα έχει πάντα το «πάνω χέρι», εκείνη θα ανάβει φωτιές και εμείς θα τρέχουμε λαχανιασμένοι να τις σβήσουμε γιατί το Διεθνές Δίκαιο που είναι μαζί μας αποκλείει να κάνουμε «στρατιωτικοποιήσεις», δηλαδή βίαιες και πολεμικές κινήσεις τις οποίες κακώς κάνει η Τουρκία και κατρακυλάει στον κατήφορο,

        διότι εάν «στρατιωτικοποιήσουμε τη κρίση» σε απάντηση της ανάλογης τουρκικής στρατιωτικοποίησης, δεν θα βρισκόμαστε πια με το Δίκαιο και θα περάσουμε στη μεριά του άδικου, του κακού και παράνομου!

       Διερωτώμαι εάν αυτή η «λογική» είναι έμφυτη σε εκείνον που την εκφράζει ή κάποιος του την «υπαγορεύει».

       Μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας δεν μπορεί να υπάρξει εκείνο το είδος της «ισορροπίας του τρόμου» που μπορεί να υπάρχει, ας πούμε μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας (που υπήρξε μεταξύ ΗΠΑ και ΕΣΣΔ). Ένα το κρατούμενο.

       Επομένως μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας υπάρχει μια ανισορροπία του τρόμου που η ίδια η Ελλάδα τροφοδοτεί, όταν η μια (Ελλάδα) δεν στρατιωτικοποιεί ενώ η άλλη (Τουρκία) στρατιωτικοποιεί, όταν η μια δηλώνει ουδέτερη ενώ η άλλη δηλώνει υπεροπλισμένη, όταν η μια δεν διεκδικεί τίποτα (το αγαπημένο αλλά τελείως ηλίθιο slogan των Ελλήνων πολιτικών) ενώ η άλλη διεκδικεί τα πάντα και μαζί και εκείνα που κανένας νόμος δεν της δίνει! Δυο τα κρατούμενα.

       Όλα αυτά βέβαια με την προϋπόθεση ότι οι δηλώσεις Δένδια δεν είναι «απερίσκεπτες», όπως φαίνονται και φαντάζουν, αλλά κρύβουν «μια εύσχημη παράδοση με έναν τρόπο που να είναι ‘πολιτικά ορθός’» (Α. Λαυρέντζος, Δεν πρόκειται να πάμε σε στρατιωτικοποίηση της κρίσης μες την Τουρκία, είπε ο Δένδιας και δεν θα μπορούσε να κάνει χειρότερη δήλωση!,  iEPIKAIRA, 11.5.2020), και θα λέγαμε επίσης έναν τρόπο «εύπεπτο» για τον ελληνικό λαό, τον συνεχώς εμπαιγμένο και παρατημένο και, έτσι κι αλλιώς, υποδουλωμένο. Τρία τα κρατούμενα.

4. Με αυτά και με αυτά πέρασε στα ψιλά η είδηση ότι η «φίλη» Σερβία «παραδοσιακή ορθόδοξη σύμμαχος» της «ορθόδοξης» Ελλάδας, έκλεισε επικίνδυνες συμφωνίες και συμμαχίες με την ισλαμική Τουρκία, για στρατιωτικές συνεργασίες μαζί της, ασκήσεις, εκπαίδευση, πληροφορίες, επικοινωνίες, ως και τουρκική αστυνομία σε σερβικό έδαφος!

       Δηλαδή όσα έπρεπε να είχε κάνει προ πολλού η Ελλάδα!!

       Κατά τα άλλα, ας καλωσορίσουμε και ένα  νέο που  εμφανίζεται σαν  μια τυχερή εξέλιξη για την Ελλάδα: η επανεκλογή του Νετανιάχου στην πρωθυπουργία του Ισραήλ και η «ετοιμότητά» του να προχωρήσει, από θέση ισχύος τώρα πια, σε νέες στρατηγικές συνεργασίες με Ελλάδα και Κύπρο.

      Ορίστε λοιπόν πάλι η τύχη για ένα πραγματικό πεδίο δόξας για την Ελλάδα: να πραγματοποιήσει μια συμφωνία στρατιωτικο-αμυντικής αλληλοσύνδεσης και αλληλοβοήθειας με το Ισραήλ και τη Κύπρο ικανή να θέσει τις βάσεις για τον σχηματισμό μιας γεωγραφικής θαλάσσιας ζώνης από Κρήτη μέχρι Ισραήλ, ένα εξαιρετικό ελληνο-ισραηλινό mare nostrum με στιβαρή δύναμη αποτροπής   οποιαδήποτε τουρκικής ανάμιξης,

      κάτι που θα μπορεί να «συμπαρασύρει» στη περιοχή και την Γαλλία, για όσα (αρκετά) συμφέροντα έχει εκεί, νότια της Κύπρου (δεν λέω την Ιταλία, γιατί με την κυβέρνηση που έχει, αλυσιδωτής τουρκικής εξάρτησης, είναι ό, τι πιο αναξιόπιστο και ύπουλο για την Ελλάδα μπορεί να υπάρχει).

       Μια ελληνο-ισραηλινο-κυπριακή «λωρίδα» λοιπόν που θα «κόψει στα δυο» τις τουρκικές παράνομες «βλέψεις» προς τη Λιβύη, ενώ αντιθέτως μάλλον πολύ δύσκολα θα μπορούσε κανείς να υποθέσει πως η Τουρκία θα θελήσει να μπει σε ενεργό στρατιωτική αντιπαράθεση με τις ενωμένες στρατιωτικές δυνάμεις Ελλάδας-Ισραήλ.

      Εάν επιπλέον οριοθετηθεί και η ΑΟΖ Ελλάδας –Κύπρου (που κανονικά θα έπρεπε να είναι ό, τι πιο εύκολο και να είχε ήδη πραγματοποιηθεί προ πολλού!), τότε θα είμαστε σε θέση να  μιλήσουμε για μια σωστή και δίκαιη διαχείριση τα των ελληνικών συμφερόντων στην ανατολική Μεσόγειο.

      Και το «μπράβο» θα πήγαινε εξ ολοκλήρου στην ελληνική κυβέρνηση διότι θα επρόκειτο για μια απερίγραπτη, λαμπρή, παραδειγματική επιτυχία της!.

5. Και last but not least: τί περιμένει η Ελλάδα να διακόψει την αναγνώρισή της στον ας-Σαράτζ που έχει (κι αυτός, δηλαδή ένα μηδενικό) το θράσος να την εγκαλεί επειδή διαμαρτύρεται για το παράνομο Σύμφωνό του με τον Ερντογάν, και τολμά κιόλας να την χλευάζει, – και στη θέση του δεν αναγνωρίζει τον Χαλίφα Αφτάρ που κατέχει ακριβώς εκείνο το μέρος της λιβυκής ακτής που ο Ερντογάν θεωρεί κοινό σύνορο με την Τουρκία;

   Επίσης:  επειδή σήμερα πολλοί «επίσημοι» (θρασύδειλοι, υποκριτές, δόλιοι και κρυψίνοες) κρύβονται πίσω από τη φράση «εξέφρασε τις προσωπικές του απόψεις», ας προσέξει πολύ η ελληνική κυβέρνηση τα λόγια του Γ.Γ. του ΝΑΤΟ Στόλτεμπεργκ (La Repubblica, 15.5.2020) σχετικά με την «υποστήριξη στη κυβέρνηση της Τρίπολης» από τη Συμμαχία στην οποία η Ελλάδα έχει δικαίωμα βέτο. Πολύ αυτά τα λόγια του πλησιάζουν την τουρκική πολιτική προς το λιβυκό καθεστώς των 50 τετραγωνικών χιλιομέτρων!

                                                                           Κρεσέντσιο Σαντζίλιο

                                                                         Ελληνιστής, συγγραφέας

ΥΓ.   Ας θυμηθούμε μια στιγμή τον Πλάτωνα που μας λέει δυο μεγάλες αλήθειες: ίσως να μπορέσουν κάπως να μας «ξυπνήσουν»:

«Κανείς δεν είναι πιο υποδουλωμένος από εκείνους που εσφαλμένα πιστεύουν πως είναι ελεύθεροι», και

«Όσοι αδιαφορούν για τα κοινά είναι καταδικασμένοι να εξουσιάζονται πάντα από ανθρώπους πολύ κατώτερους τους»,

όπου τα «κοινά» δεν είναι βέβαια μόνο ό, τι αφορά μόνο το εσωτερικό της χώρας, αλλά περιλαμβάνει και όλα όσα ανήκουν στην εξωτερική της σφαίρα.

          ……………………………………………………………………………….