Οι Γερμανοί δεν είναι ούτε καλοί ούτε κακοί άνθρωποι. Είναι το ίδιο καλοί ή κακοί με τους Έλληνες, τους Αμερικανούς ή τους Κινέζους. Κοιτούν το δικό τους συμφέρον, όπως κάνει ο κάθε άλλος σ’ αυτό τον κόσμο. Όσο η Ενωμένη Ευρώπη συμβαδίζει με τα συμφέροντα των Γερμανών, τόσο θα χρηματοδοτούν ενέργειες που θα ενισχύουν αυτή την προοπτική. Όταν κρίνουν ότι το κόστος στήριξης είναι μεγαλύτερο από το όφελός τους, τότε μπορεί και να αποφασίσουν διαφορετικά. Εκείνο που δεν μπορούμε να αντιληφθούμε είναι για ποιο λόγο καταναλώνεται τόσο πολλή ενέργεια στην Ελλάδα στην κριτική απέναντι στους Γερμανούς. Αυτό που καταλαβαίνουμε είναι ότι αυτή η ατέρμονη συζήτηση τροφοδοτείται διαρκώς από ακροδεξιούς και φιλορωσικούς κύκλους.

Το γιατί είναι αυτονόητο. Σήμερα η Ελλάδα αντιμετωπίζει πλήθος προβλημάτων, παρά το γεγονός ότι ανήκει σε δύο πανίσχυρους Οργανισμούς, στην Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ. Μπορούμε να φανταστούμε πόσα επιπλέον προβλήματα θα επιφέρει η αφαίρεση των δύο αυτών ασπίδων. Για παράδειγμα, σήμερα ομολογείται πόσο λάθος ήταν η προσωρινή έξοδός μας από το ΝΑΤΟ μετά την τραγωδία της Κύπρου. Η αλήθεια είναι ότι αν δεν υπήρχε λόγος, δεν θα επιστρέφαμε…

Αρα, είμαι επιφυλακτικός για τη μελλοντική πορεία της Ελλάδας, από τη στιγμή που είμαι επιφυλακτικός για το μέλλον της Ευρώπης. Αυτό απέχει όμως πολύ από το να επιθυμώ το… τέλος της Ευρώπης. Είναι σαν να θέλω να βγάλω μόνος μου τα μάτια μου. Μπορεί η πολιτική αποσταθεροποίηση στην Ελλάδα να ωφελεί άλλες δυνάμεις. Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν ωφελεί τα ελληνικά συμφέροντα. Η Ελλάδα έχει κάθε συμφέρον να είναι μέλος σε μια ισχυρή Ευρωπαϊκή Ένωση.

Ναι, οι Γερμανοί δεν ήταν πάντοτε οι καλύτεροι φίλοι μας. Πολλές φορές ήταν καλύτεροι φίλοι των Τούρκων. Ναι, διότι αυτό υπαγορεύουν τα συμφέροντά τους. Περισσότερες από έξι χιλιάδες γερμανικές επιχειρήσεις δραστηριοποιούνται στην Τουρκία. Τι θα έκανε η Ελλάδα στη θέση τους; Ας προσπαθήσουμε να ξεφύγουμε από αυτή τη λογική και ας προσπαθήσουμε να βρούμε τη δική μας θέση στον κόσμο. Το γεγονός ότι αποσυρθήκαμε τόσο άτσαλα από τα Βαλκάνια θα πρέπει να μας προβληματίσει. Να το δούμε σαν το παιδί που μπουσουλάει, πέφτει και στη συνέχεια ξανασηκώνεται. Τότε μπορεί κι εμείς να νιώθουμε στοργή για τη Βουλγαρία, τη Βόρεια Μακεδονία, την Αλβανία, ή ακόμη και την Τουρκία, όπως κάνει το Βερολίνο με την Άγκυρα. Στα λεφτά τους δείχνουν όλοι στοργή…

για τη συνέχεια Liberal