Η στάση όλων αυτών που ήταν στους δρόμους για όλους εμάς, ήταν η μεγαλύτερη απόδειξη ότι οι καιροί της υστερίας μοιάζουν παρωχημένοι

Ηταν αρχές Μαρτίου όταν από τους φίλους και ανταποκριτές της Voice στις άλλες χώρες άρχισαν να έρχονται τα ανησυχητικά μηνύματα. «Δεν µπορώ να γράψω ό,τι βλέπω, συμβαίνουν φοβερά πράγματα, προσέχετε, δεν είναι αυτό που νομίζουμε».

Σε λίγες μέρες στην Ιταλία πέθαιναν μερικές εκατοντάδες άνθρωποι κάθε 24ωρο. Πήραμε την απόφαση να κλείσουμε. Να συνεχίσουμε στο ίντερνετ, με περισσότερη δουλειά, περισσότερη προσπάθεια, αλλά από τα σπίτια μας. Δεν ξέραμε καν τότε αν γίνεται. Σε λίγες μέρες, σταδιακά, ολόκληρη η χώρα έμπαινε σε καραντίνα. Ξεκινούσε η πιο περίεργη και δραµατική περίοδος για τη ζωή των περισσότερων από μας.

Ήταν ένα παιχνίδι της μοίρας. Το επώδυνο δίλημμα ετέθη σε μια κυβέρνηση η οποία εξελέγη μετά από χρόνων αδιέξοδους πειραματισμούς, ακριβώς για να επιτύχει την οικονομική ανάπτυξη. Και αυτή την ανάπτυξη αποφάσισε να τη θυσιάσει. Και να αναλάβει το μελλοντικό πολιτικό κόστος γι’ αυτό. Γι’ αυτό όμως είμαστε ζωντανοί. Μερικοί αγνοώντας ακόμα και την ίδια τη σχέση αίτιου-αιτιατού, βαρυγκωμούν ήδη για τις οικονομικές δυσκολίες, τους μισθούς που μειώνονται, τις δουλειές που χάνονται. Όμως αυτή την απόφαση πήραμε και αυτό το κόστος αναλάβαμε. Να σώσουμε τις ζωές των συνανθρώπων μας.

Για τη συνέχεια AThensVoice