Του Γιώργου Κράλογλου

Ρωτήστε και την αγορά. Υπάρχουν απαντήσεις. Η ανάπηρη οικονομία της ελληνικής σοβιετίας δεν ψάχνει πολιτικές πατερίτσες. “Μεταμόσχευση” ζητάει. 
Πανηγύρια χθες στο οικονομικό επιτελείο. Με το που άνοιξε η πλατφόρμα ειδικών δανειοδοτήσεων από την κρατική Αναπτυξιακή Τράπεζα και μέσα σε μια μόνο μέρα, η πλατφόρμα κατέγραψε 29.000 αιτήσεις(!!), για βοήθεια από το κράτος-πατερούλη.
Και μέσα στην τρελή χαρά πάει πάλι να ξεχαστεί πως κάπως έτσι, πριν 40 χρόνια η οικονομία μας πήρε τον δρόμο για τα πανηγύρια… Λεφτά των ιθαγενών μοιράζαμε και τότε.
Λεφτά των ιθαγενών ανακατεμένα με τα λεφτά των “κουτόφραγκων” που μοίρασαν και στην Ελλάδα (ως τότε περιφέρεια της ΕΟΚ) για να οργανώσει την περιφερειακή ανάπτυξης της Κοινότητας. Κούνια που τους κούναγε… 
Οι κυβερνήσεις (όλες οι κυβερνήσεις) έριξαν τα λεφτά στον χορό της σπατάλης, κάθε μορφής σπατάλης, για να στήσουν το σημερινό κρατικίστικο μπάχαλο. 
Το ίδιο μπάχαλο πάει να ανακυκλωθεί με τη μορφή μέτρων αμέσου σωτηρίας ικανών (έτσι τα λογαριάζουν αυτοί που τα λογαριάζουν) να παρατείνουν τον βίο της σημερινής κυβέρνησης με (νικηφόρες) εκλογές υψηλής ταχύτητας…
Έλα όμως που δεν είναι τα πράγματα, στην οικονομία και στην αγορά, που ετοιμάζεται να μας παραδώσει, ως το τέλος του 2020, άλλους 180-200.000 άνεργους.
Στην αγορά με τις δεκάδες χιλιάδες νέες προβληματικές επιχειρήσεις, οι οποίες στήνονται (ανακατεμένες με τις υγιείς), στην ίδια σειρά αναμονής βοηθήματος από το κράτος-πατερούλη…
Ναι αλλά και οι άλλοι Ευρωπαίοι εξασφάλισαν (γενναίες μάλιστα) κρατικές ενισχύσεις, για να σωθούν οι επιχειρήσεις τους, (ακόμη και οι γιγαντιαίες), που ράγισαν σοβαρά από τα προβλήματα της πανδημίας λέει ο αντίλογος πολλών από την αγορά και την πολιτική σκηνή.
Άρα πού είναι το πρόβλημα όταν και οι δικές μας μεγάλες και μικρές επιχειρήσεις περιμένουν και το δικό μας κράτος να ανοίξει τον ντορβά του και να μοιράσει παραδάκι, προσθέτει με εμμονή ο αντίλογος. 
Πρόβλημα υπάρχει και είναι μέγα. Στην Ελλάδα το κράτος δεν έχει συνέχεια. Η πολιτική δεν έχει συνέπεια. Και ο πολιτικός ανταγωνισμός συντηρεί σοσιαλιστικά και ψευτοκρατικίστικά χαρακτηριστικά, αδιαφορώντας εντελώς για την ιδιωτική οικονομία. 
Δανειζόμαστε ή “κλέβουμε” φορολογικά τους ιθαγενείς για να δείξουμε πότε τον πόνο μας στους μικρούς, στους μεσαίους και στη μεσαία τάξη και πότε τη δική μας δίκαιη ανάπτυξη… που δεν την ήθελαν οι άλλοι… 
Οπότε αν η κυβέρνηση δεν είναι σε θέση να ξεκαθαρίσει με ακρίβεια ποιες επιχειρήσεις ξαφνιάστηκαν πράγματι, από τον κορονοϊό και ποιες προβληματικές επιχειρήσεις 10ετίας, πάνε να βολευτούν (σε πρώτη φάση) με τις ενισχύσεις του κράτους-πατερούλη καλύτερα να αφήσει (αρχικά τουλάχιστον) την κατάσταση να βάλει τη δική της τάξη. Να επιβάλλει τους δικούς της κανόνες.
Τι θα συμβεί αν δεν το κάνει; Θα θεμελιώσει δικαιώματα σε προβληματικές επιχειρήσεις, που έτσι και αλλιώς δεν σώζονται από τις τωρινές οικονομικές ελεημοσύνες. Επιχειρήσεις που μετατρέποντας σε “πολιορκητικό κριό” τους 200.000 προς απόλυση θα ξεκινήσουν το γνωστό (στην Ελλάδα του 1975 -2020) συρτάκι στον (επίσης γνωστό) “ρυθμό” του δήθεν εκσυγχρονισμού της νέας κοινωνικοποιημένης οικονομίας μας. 
Αυτό δεν κάνουμε και τώρα; Αυτό δεν υποσχέθηκε από την πρώτη ημέρα η κυβέρνηση; Τίποτε δεν πουλάει από τα κρατικά συντρίμμια. Αυτά που (το γνωρίζουμε πολύ καλά) έχουν  καταστρέψει το ένα και το άλλο, με πολιτικές και κομματικές παρεμβάσεις (ΛΑΡΚΟ, ΔΕΗ, ΔΕΠΑ πρώην κρατικά λιπάσματα, ναυπηγεία-συστήματα άμυνας και παρόμοια του ίδιου κύκλου).
Και ας ψάχνουν οι καταναλωτές και οι βιοτέχνες να βρουν κάποιον κρατικό υπάλληλο των μονοπωλίων να λύσουν προβλήματα στο ρεύμα (ΔΕΗ), στις συνδέσεις (ΔΕΔΔΗΕ), στις υπηρεσίες ή στις παραγωγές, που παραμένουν στα χέρια της κρατικής οικονομίας. 

Για τη συνέχεια Capital