Προς άδοξο τέλος οδεύει το ειδύλλιο Ρωσίας – Τουρκίας. Ή μάλλον, το ειδύλλιο Πούτιν – Ερντογάν. Η οικονομική κατάρρευση της Τουρκίας, η ανεξέλεγκτη δράση του σουλτάνου στην Λιβύη, αλλά και η γενικότερη στροφή προς την Δύση που επιχειρεί, έχουν θέση ημερομηνία λήξης στην αμφιλεγόμενη συμμαχία,την οποία για να είμαστε ξεκάθαροι, επεδίωξε ο ίδιος ο Πούτιν.

Φυσικά, ο τσάρος είχε τους λόγους του να τα βρει με τον σουλτάνο, καθώς οι πιέσεις της νοτιοατλαντικής συμμαχίας είχαν γίνει αφόρητες και έπρεπε οπωσδήποτε τουλάχιστον να καλύψει τα νότια σύνορα του. Η Βαλτική αλλά κυρίως η Ουκρανία, είχαν θέσει ολόκληρη την ρωσική επικράτεια σε έναν ασφυκτικό κλοιό από τον οποίον έπρεπε οπωσδήποτε να βρει διέξοδο.
Από την άλλη ο Ερντογάν έκανε αυτό που έκανε πάντα οι τούρκοι. Ανατολίτικο παζάρι. Με το αζημίωτο όμως. Όποιος πιστεύει ότι ο Ερντογάν δεν είχε προσωπικά οφέλη από την προμήθεια – μαμούθ των S 400, πλανάται οικτρά.

Ο εκβιασμός Ερντογάν σε Τραμπ για την δολοφονία Κασόγκι

Ξαφνικά, ο Ερντογάν που έχει δολοφονήσει και φυλακίσει χιλιάδες αντιπάλους του, παρουσιάστηκε ως μέγας υπερασπιστής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, κάνοντας σημαία την δολοφονία Κασόγκι από το νέο καθεστώς της Σαουδικής Αραβίας. Η ανατροπή του καθεστώτος της Σαουδικής Αραβίας με πρωταγωνιστικό ρόλο του προέδρου Τραμπ, στέρησε από τον Ερντογάν εναν πολύτιμο σύμμαχο και χρηματοδότη. Οι μυστικές υπηρεσίες της Τουρκίας δούλευαν νυχθημερόν, προκειμένου να βρουν τρωτά σημεία στο νέο καθεστώς ώστε να τα χρησιμοποιήσουν ως μοχλό εκβιασμού. Εκεί φαίνεται ότι ο Ερντογάν φάνηκε πολύ τυχερός. Ο άπειρος νέος μονάρχης, σύμφωνα με πληροφορίες, θέλοντας να ξεφορτωθεί τον Κασόγκι ως μέρος του προηγούμενου καθεστώτος, που όμως είχε ισχυρά ερείσματα στις Ηνωμένες Πολιτείες καθότι το προηγούμενο καθεστώς ήταν σε ανοικτή γραμμή με το σύστημα Κλίντον, θεώρησε πρέπον να πάρει πρώτα την άδεια από τον Λευκό Οίκο, πριν προχωρήσει στην «εκκαθάριση». Αυτή η επικοινωνία φαίνεται να έπεσε στα χέρια του Ερντογάν και εξελίχθηκε σε μεγάλο όπλο απέναντι στον πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών, καθότι το πράσινο φως φέρεται να δόθηκε από πολύ στενό του πρόσωπο.

Η προσωπική στήριξη του προέδρου Τραμπ στον Ερντογάν

Και αυτό έφερε την ολική ανατροπή στην στάση του Τραμπ απέναντι στον Ερντογάν. Που έφτασε στο σημείο, ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών να συγκρούεται με όλες τις δομές του αμερικανικού κράτους, προκειμένου να στηρίξει τον Ερντογάν, χωρίς ο τελευταίος να υποχωρεί σε τίποτα. Πολλά άλλωστε γράφτηκαν για την περίεργη επίσκεψη του γαμπρού του προέδρου Τραμπ στον σουλτάνο, που συνέπεσε με την οβιδιακή μεταμόρφωση του αμερικανού προέδρου. Και τώρα ο Ερντογάν ετοιμάζεται να επιστρέψει επισήμως στην αγκαλιά της Δύσης, προκειμένου να την εκμεταλλευθεί ακόμα μια φορά για να προωθήσει τις δολοφονικές και άκρως ανθελληνικές στοχεύσεις του στην Λιβύη.

Ο Πούτιν, η κληρονομιά των τσάρων και η Τουρκία.

Ένας ηγέτης όπως ο Πούτιν, ο οποίος παρέλαβε μία διαλυμένη και ξεπουλημένη Ρωσία και την κατάστησε εκ νέου υπερδύναμη, οπωσδήποτε δεν είναι αφελής. Αντίθετα, η παραμονή του τόσα χρόνια στην εξουσία, τον κάνουν να θυμίζει περισσότερο τσάρο, παρά πρόεδρο. Είναι καιρός λοιπόν ο πρόεδρος Πούτιν να αντιγράψει τους τσάρους, όσον αφορά την αντιμετώπιση τους απέναντι στην Τουρκία. Οι τσάροι λοιπόν, δεν συζητούσαν με τους τούρκους, τους πετούσαν στη θάλασσα σε κάθε ευκαιρία. Άλλωστε η δράση του Ερντογάν στην Λιβύη, συνιστά μια υπαρξιακή απειλή για την ίδια την Ρωσία. Δεν μπορεί ο Πούτιν να λησμονήσει ότι το χαός στην Λιβύη δημιουργήθηκε από την Κλίντον και τον Ερντογάν στα πλαίσια της δήθεν «αραβικής άνοιξης« και η Λιβύη μετετράπη σε σφηκοφωλιά ισλαμιστών από την οποία έφυγαν τα περισσότερα όπλα για τους ισλαμιστές τρομοκράτες της Συρίας.

Η επανάληψη του τουρκικού σχεδίου, αποτελεί κίνδυνο για την ίδια την Ρωσία. Είναι λοιπόν καιρός ο Πούτιν να ενεργοποιήσει το μεγάλο όπλο, που δεν είναι άλλο από το ανεξάρτητο Κουρδιστάν. Ειδικά από την στιγμή που οι Κούρδοι νιώθουν ότι προδόθηκαν από την Δύση, παρά τις πολυετείς θυσίες τους απέναντι στις σουνιτικές ορδές, Που κατέσφαξαν τον κουρδικό πληθυσμό εδώ και δεκαετίες, με την πλήρη στήριξη της Τουρκίας. Από τον Σαντάμ μέχρι το ισλαμικό κράτος.

Όπως επίσης, η ανατροπή της φαύλης ψευδοκυβέρνησης της Λιβυής πρέπει να αποτελεί προτεραιότητα για την Ρωσία. Είναι η μόνη που μπορεί να συσπειρώσει τους μη ισλαμιστικούς αραβικούς πληθυσμούς, λόγω της πολυετούς στήριξης στα κοσμικά καθεστώτα του αραβικού κόσμου.

Μπορεί η Ελλάδα να ανήκει στην Δύση, αλλά τα συμφέροντα και οι κίνδυνοι που εντείνονται, είναι κοινά με την Ρωσία, η οποία κατάλαβε πως δεν μπορεί ουδέποτε να στηριχθεί στην Τουρκία. Ο τούρκος, φίλος δεν πιάνεται.

Μόνο στο Newsbreak.gr