Παρακολουθούμε με προσοχή τα τεκτενόμενα στην εξωτερική πολιτική, αλλά και στη γειτονιά μας. Αντίστοιχα όμως παρατηρούμε τι συμβαίνει και στα εσωτερικά μας. Βλέπουμε μια νέα κυβέρνηση, που μετράει αρκετούς βέβαια μήνες στη Κυβέρνηση. Βλέπουμε μια Αξιωματική Αντιπολίτευση, και κάποια Κόμματα της Αντιπολίτευσης, που πάνω κάτω προσπαθούν να ισορροπήσουν μεταξύ κομματικού συμφέροντος και εθνικής γραμμής. Και βλέπουμε και … τις λοιπές αντιδράσεις. Εξηγούμαστε για να μην παρεξηγούμαστε…

Έχουμε μια κυβέρνηση που δείχνει να ενδιαφέρεται δυναμικά για την προβολή της ισχύος της χώρας μας, και την προστασία της Εθνικής μας Ακεραιότητας. Όπως άλλωστε και η προηγούμενη κυβέρνηση, και οι κυβερνήσεις πριν από αυτές.

Κάπου εδώ θα πούμε πως εκφράσεις του στυλ “οι προδότες πολιτικοί”, “οι πουλημένοι πράκτορες” κλπ, δεν έχουν θέση εδώ. Κάθε κυβέρνηση, που έχει εκλεγεί δημοκρατικά, είναι η Κυβέρνηση όλης της Ελλάδος, καθώς στη Δημοκρατία η ευθύνη είναι συλλογική.

Αν κάποιοι, εκούσια ή ακούσια, αρχίσουν την αποδόμηση οποιασδήποτε κυβέρνησης, το μόνο που κάνουν είναι να ανοίγουν παράθυρα σε ιδεολογίες των άκρων, και να προσπαθούν να νομιμοποιήσουν κυβερνήσεις όπως η Χούντα του 1967. Συνεπώς, όχι απλά δεν κάνουμε δεκτά τέτοιου είδους σχόλια, αλλά καλό είναι αυτοί που τα πιστεύουν να μην μας διαβάζουν καν.

Πιστεύουμε ότι μια δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ ή του ΠΑΣΟΚ παλαιότερα, ή οποιουδήποτε άλλου Κόμματος “Εξουσίας” είναι καλύτερη της οποιασδήποτε λύσης που θα προέλθει από “κάποιους σωτήρες”.Είμαστε απόλυτα σαφείς, πιστεύουμε στη Δημοκρατία.

Πιστεύουμε πως κανένα Κόμμα, καμία Κυβέρνηση, δεν θέλει το κακό της Χώρας. Μας κυβερνούν Έλληνες, που τους εκλέγουν Έλληνες. Η διαφορά τους είναι στην ικανότητα αλλά και το αν κάποιοι βάζουν το προσωπικό συμφέρον πάνω από το συλλογικό. Με την προηγούμενη Κυβέρνηση είχαμε διαφωνήσει σε σχέση με τις περίφημες “Πρέσπες”, καθώς η Συμφωνία έδωσε πρόσβαση σε ΝΑΤΟ και ΕΕ, Γλώσσα και Εθνότητα, και δεν πήρε ούτε καν διαδικασία συμμόρφωσης σε παρεκκλίσεις.

Αλλά πρέπει να πούμε πως έλυσε ένα χρονίζον πρόβλημα, με κάποιον τρόπο. Τι έχασε η χώρα; Ουσιαστικά πολλά διαπραγματευτικά ατού. Ίσως πολλές φορές τα ανταλλάγματα είναι αφανή, θα δούμε σε βάθος χρόνου τι συνέβη.

Πάμε τώρα στα Ελληνοτουρκικά. Συνήθως τα ελληνοτουρκικά είναι μια μόνιμη, μια διαρκής διαδικασία. Η ελληνική πολιτική σκηνή, μετά τη Μεταπολίτευση, ήταν κατά κύριο λόγο δικομματική. Τα Κόμματα συνήθως συνεργάζονταν στις ελληνοτουρκικές κρίσεις.

Το “Βυθίσατε το Χόρα”, η στήριξη Παπανδρέου από τη ΝΔ το 1987, η συμφωνία των Κομμάτων μετά τα Ίμια για την έναρξη των ΕΜΠΑΕ, δείχνει ότι κάτι γίνεται στο Βασίλειο της Δανιμαρκίας. Λάθος – “ξελάθος”, κάτι γίνεται.

Ας έρθουμε στο σήμερα. Την ευθύνη πολιτικά για την αντιμετώπιση της Τουρκίας την έχουν κατά κύριο λόγο τρειςάνθρωποι, ο Πρωθυπουργός, ο ΥΠΕΞ και ο ΥΕΘΑ. Και οι τρεις, συντονισμένοι (ελπίζουμε), αντιμετωπίζουν όπως πρέπει την τουρκική προκλητικότητα. Ή όπως πιστεύει, ο νόμιμα εκλεγμένος πρωθυπουργός, και η δημοκρατική νομιμοποίηση κυβέρνηση της χώρας. Δεν γίνεται να κάνουν ότι νομίζει το κάθε μικρό Κόμμα, ούτε το κάθε διαδικτυακό καφενείο.

Η ύπαρξη της χώρας μας σε θεσμούς όπως ο ΟΗΕ, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου, η Ευρωπαϊκή Ένωση, έχει βοηθήσει στην κατακόρυφη αύξηση του βιωτικού επιπέδου των κατοίκων της Ελλάδας. Αν τώρα, κάνουμε ότι προτείνουν διάφοροι “θερμοκέφαλοι” εξυπνάκηδες, του στυλ “ας καταλάβουμε τα Σκόπια”, “ας βουλιάξουμε το Ουρούκ Ρέις”, ας επιτεθούμε στους Τούρκους στρατιώτες, τότε αυτομάτως θέτουμε σε κίνδυνο, όχι μόνο την Εθνική μας Ακεραιότητα (ευκαιρία θέλει η Τουρκία να εισβάλει), αλλά και τη θέση μας στο Διεθνές Στερέωμα, και το βιωτικό επίπεδο της χώρας μας. Και η Βόρεια Κορέα έχει δομηθεί έτσι, και τα καταφέρνει μια χαρά, εμείς όχι.

Κάθε κυβέρνηση, πρέπει να τα φέρνει όλα σε μια ισορροπία. Θέλει να δείχνει “ειρηνική”, χωρίς να είναι ενδοτική. Θέλει να δείχνει αποφασιστικότητα, χωρίς να είναι επιθετική. Τι πρέπει να κάνει; αυτό που πάντα λέμε, όχι μόνο εμείς εδώ στη ΠΤΗΣΗ, αλλά αν θες ειρήνη, ετοιμάσου για πόλεμο (Si vis pacem para bellum).

Συνήθως οι Υπουργοί γνωρίζουν περισσότερα από όσα εμείς οι κοινοί θνητοί, και σίγουρα περισσότερα από τους ειδικούς των Διαδικτυακών καφενείων. Έχουν στο μυαλό τους εισηγήσεις πραγματικών ειδικών, έμπειρων διπλωματών, στρατιωτικών με σπουδές στη Σχολή Πολέμου κι όχι μόνο, πληροφορίες από τα Μέσα της ΕΥΠ κι όχι μόνο, συζητήσεις με Συμμάχους και εχθρούς. Άρα, οι κινήσεις τους κρίνονται από αυτά, κι όχι από την Κοινή Γνώμη.

Τώρα, έχουμε στηλιτεύσει το πόσο λάβροι σαν λαός είμαστε με χώρες επιπέδου Βόρειας Μακεδονίας (έχουμε δει μέχρι και “κατάρες” προς την ΠΤΗΣΗ για την χρήση του όρου αυτού, θα το συζητήσουμε άλλη φορά), καθώς δεν έχουμε δει ουδεμία διαδήλωση για τις τουρκικές απειλές. Η Τουρκία κατέχει το 40% της Κύπρου, απειλεί τα αδέλφια μας Κυπρίους, μπαίνει στην ΑΟΖ της, απειλεί την Ελλάδα, αλλά κανείς δεν κάνει συλλαλητήρια. Γιατί; Διότι πολύ απλά, πολιτικά πουλάει καλύτερα το Μακεδονικό, από τα ελληνοτουρκικά. Επίσης, δεν υπάρχουν “σπόνσορες” για τα ελληνοτουρκικά. Και στην τελική, εδώ βάλαμε μέσο για να φύγει το “παιδί” από τον Έβρο, τώρα θέλετε να ξαναρχίσουμε τα “μπαμ μπουμ”;

Βέβαια, καθώς το Μακεδονικό έχει “κλείσει”, η αγαπημένη ασχολία κάποιων “ινφλουένσερς” είναι τα ελληνοτουρκικά. Έτσι κρίνουν διάφορες κινήσεις μόνο με τη λογική των κλίκς. Για παράδειγμα, πάγια θέση όλων των ελληνικών κυβερνήσεων, είναι η Προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, ΜΟΝΟ για τα θέματα της Υφαλοκρηπίδας (και της ΑΟΖ). Αντίθετα, η Τουρκία, να πήγαινε, θα πήγαινε για όλα τα ανύπαρκτα θέματα που θέτει κατά καιρούς. Κάτι που επίσης ουδεμία ελληνική κυβέρνηση δεν δέχεται.

Τώρα, σε συνέντευξη του ο Πρωθυπουργός δήλωσε αυτό που δηλώνουμε παγίως από το 1977, πως δεχόμαστε να πάμε στη Χάγη, ΜΟΝΟ για την Υφαλοκρηπίδα. Δικαστήριο είναι έτοιμοι από πάντοτε είμαστε, το δίκιο είναι με το μέρος μας, θα δικαιωθούμε και θα λήξει το “πανηγύρι” των τουρκικών προκλήσεων. Εμ τι ήθελε και αυτός να το πει, ξεκίνησε ένα διαδικτυακό πανηγύρι περί επικείμενης “εθνικής προδοσίας” αν πάμε στη Χάγη.

Πρέπει να ξέρουμε, πως αυτά τα προβλήματα δεν λύνονται παρά μόνο με δυο τρόπους. Είτε με πόλεμο (κι αν λυθούν), είτε με διεθνή διαιτησία και προσφυγή στη Χάγη. Με τον δεύτερο τρόπο να είναι ο καλύτερος, γιατί μια στρατιωτική ήττα φέρνει αλυτρωτισμό στον ηττημένο και διαιωνίζει την έχθρα. Δηλαδή, αν κάνουμε ότι προτρέπουν οι “υπερπατριώτες”, ξεκινήσουμε πόλεμο, και νικήσουμε, το μόνο που θα γίνει είναι να αφήσουμε το πρόβλημα και στις επόμενες γενιές.

Διαχρονική μας θέση, εδώ στη ΠΤΗΣΗ είναι, πως η χώρα μας πρέπει να είναι απόλυτα προετοιμασμένη για έναν ολοκληρωτικό πόλεμο με την Τουρκία. Πρέπει να έχουμε τις ικανές ένοπλες δυνάμεις που χρειάζονται προκειμένου οι Τούρκοι να μην πιστέψουν πως ένας πόλεμος εναντίον της χώρας μας θα είναι ένας απλός περίπατος. Αν το “ρισκάρουμε” να αφοπλιστούμε, ρισκάρουμε Θράκη και νησιά του Αιγαίου. Τόσο απλό.

Επίσης, δεν πρέπει να βασιζόμαστε στις διεθνείς μας συμμαχίες προκειμένου να πολεμήσουμε. Κανείς, μα κανείς, μα κανένας, μα ούτε ένας, δεν θα έρθουν να πολεμήσουν για εμάς. Δεν είναι κανείς ηλίθιος, προκειμένου να έρθει να “ματώσει” για ξένα νησιά, ξένα αέρια, και ξένη ΑΟΖ. Μπορεί να μας στείλουν, αν μας στείλουν, υλικό και πυρομαχικά, αλλά αυτά σε μια περιορισμένης διάρκειας σύγκρουση είναι μάλλον άχρηστα. Πρέπει εμείς να είμαστε σε θέση να πολεμήσουμε για τη χώρα μας. Χωρίς δεκανίκια. Ούτε το Ξανθό Γένος, ούτε το Ξανθό Mαλλί δε θα μας σώσει.

Τώρα, βλέποντας το τρόπο που κάποιοι υποδέχονται “μετριοπαθείς” προσεγγίσεις στα ελληνοτουρκικά, δεν μπορούμε παρά να κάνουμε συγκρίσεις με το τι συνέβαινε την περίοδο πριν το 1897. Αξίζει να το διαβάσει κανείς το λήμμα στη wikipedia, εδώ. Εμείς απλά θα μεταφέρουμε αυτό που θεωρούμε σημαντικότερο.

Η τότε κυβέρνηση, υπό την δημαγωγική πίεση του αρχηγού της τότε αντιπολίτευση, Δημητρίου Ράλλη, μπήκε σε μια πολεμική περιπέτεια, χωρίς να έχει ούτε την κατάλληλη προετοιμασία, ούτε τις απαραίτητες συμμαχίες με το εξωτερικό. Το αποτέλεσμα; Χάσαμε τη Θεσσαλία, και μπήκαμε κάτω από Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο.

Σήμερα τι έχουμε; Αποθεώνουμε κάθε ΥΕΘΑ που το παίζει “άγριος”, που νομίζει πως παίζει στο Top Gun 2, αλλά δεν αγοράζει ούτε σφαίρα για τις ΕΔ, θαυμάζουμε πολιτικούς που ζητάνε τα πάντα, ενώ ξέρουν πως δεν γίνεται τίποτα από όλα αυτά που υπόσχονται, ενώ δεν “μασάμε” να κόψουμε τη χώρα στα δυο γιατί ένα αθλητικό δικαστήριο μπορεί και να τιμωρήσει μια ποδοσφαιρική ομάδα.

Καθώς στην Ελλάδα ζούμε, που όλα τα θαύματα κρατούν 3 μέρες, το θέμα ξεφούσκωσε γιατί πολύ απλά κανείς Τούρκος δεν μπήκε σε ελληνικό έδαφος. Αν είχε μπει, τότε θα είχαμε πόλεμο. Όχι γιατί έτσι το θέλει η Κυβέρνηση, αλλά γιατί έτσι επιτάσσει το Σύνταγμα.

Η ξεκάθαρη νίκη του Φεβρουαρίου, πόνεσε τις “νικηφόρες” τουρκικές ένοπλες δυνάμεις. Όταν οι “απέναντι” δεν είναι ρακένδυτοι και ταλαιπωρημένοι Κούρδοι, τότε δεν τα βγάζουν πέρα. Η νίκη όμως δεν ήταν νίκη της Κυβέρνησης ή του κυβερνώντος Κόμματος, ήταν νίκη της Ελλάδος και των Ενόπλων της Δυνάμεων.

Τώρα, δημιούργησαν θέμα με τον Έβρο που δεν υπήρχε, και δεν τόλμησαν να ζητήσουν δημοσίως συγγνώμη. Βέβαια, εδώ δεν ζήτησαν συγγνώμη κάποιοι από τις ύβρεις που δεχτήκαμε σαν ιστοσελίδα, καθώς από την πρώτη στιγμή μιλήσαμε για fake news. Το τι μας είπαν, δεν λέγεται ή δεν περιγράφεται. Κάντε μια βόλτα σε κάποια από τα σχόλια που είχαμε εγκρίνει τις μέρες αυτές.

Κάποιοι θεωρούν πως έτσι κάνουν αντιπολίτευση. Πως “χτυπώντας το σαμάρι πονάει ο γάιδαρος”. Το μόνο που κάνουν είναι ζημιά στην Πατρίδα. Κάποιοι θέλουν να ξεθάψουμε έτσι χαλαρά, το τσεκούρι του πολέμου. Να “ρίξουν τα κανόνια”. Και ότι γίνει. Αυτό κάναμε και το 1897. Και χάσαμε.