Δεν μας εκπλήσσει η Τουρκία που παντοιοτρόπως διεκδικεί όσα θεωρεί ότι της ανήκουν, ούτε μας είναι πρωτόγνωρη η αντίδραση εναντίον του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών, κυρίως σε κοινές δηλώσεις, που συντονίζει η Ελλάδα συνεργαζόμενη με κράτη-μέλη της ΕΕ και χώρες στην περιοχή, όπως προσφάτως πέτυχε με Γαλλία, ΗΑΕ, Κύπρο, Αίγυπτο.

Οι συνεχείς αστοχίες αναγκάζουν τον πρόεδρο Ερντογάν να στραφεί ξανά στις Ενοπλες Δυνάμεις (ΕΔ). Το Ναυτικό πρώτο είχε υποστεί διώξεις και προσβολές («Βαριοπούλα»). Σήμερα αγκαλιάζει το Ναυτικό επειδή χρειάζεται το πανίσχυρο Μετοχικό Ταμείο ΕΔ. Διά του Στρατού διατηρεί η Τουρκία σχέση με το Κατάρ και διατηρεί τις επενδύσεις μουσουλμάνων και Αράβων στη χώρα. Ο Ερντογάν με τις ΕΔ απέναντι χάνει σε εσωτερική αξιοπιστία (συρρικνώθηκε στο 50%) αλλά και έναντι των Αράβων επενδυτών. Οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι εξασφαλίζουν επιδοτήσεις για την τουρκική οικονομία, που συντηρείται από πολυποίκιλους «άδηλους πόρους». Τα κεφάλαια αυτά δεν θα επιστραφούν ποτέ στους χορηγούς. Η ισλαμική οικονομία είναι μια διαφορετική πραγματικότητα και η ισλαμική αλληλεγγύη ισχυρότατη, ώστε να αποφεύγεται η «εισβολή» του ΔΝΤ.

Αυτό συγκρατείται από τους συνομιλητές της Τουρκίας;

Ο πρόεδρος Ερντογάν προέρχεται από το βαθύ Ισλάμ. Γνωρίζει ότι δεν μπορεί να σπάσει την επιρροή των ΕΔ. Πολλά στελέχη της διοίκησης προέρχονται από στρατιωτικά λύκεια, είναι εμποτισμένα με τον οθωμανικό και στρατιωτικό ελιτισμό.

Ο,τι εξισορροπούσε ο Φετουλάχ Γκιουλέν αναπροσαρμόζεται πολωτικά από τον κ. Ερντογάν, «πνευματικόν τέκνον» του μέντορά του. Η συσπείρωση του λαού γύρω από τον πρόεδρο Ερντογάν, με πρόκληση έντασης με την Ελλάδα, θεωρήθηκε εύκολο εγχείρημα, δεν υπολόγισαν όμως τη σημερινή πραγματικότητα της χώρας μας. Παραβλέποντας ότι είμαστε η ισχυρότερη και σταθερότερη δημοκρατία στην περιοχή, δεν συγκράτησαν την αποφασιστικότητά μας να εξέλθουμε από την κρίση, ούτε και τη σταθερότητα στο πολιτικό μας σύστημα, παρά την αμφισβήτηση στα πρώτα χρόνια της κρίσης. Υποτιμήθηκε η ετοιμότητα της ελληνικής διπλωματίας και των Ενόπλων Δυνάμεων, καθώς και οι δυνατότητες να μετατρέπουμε τα δύσκολα σε πλεονέκτημα για τη χώρα μας.

Οι ένδοξες οθωμανικές νίκες ακολουθήθηκαν από διπλωματικές ήττες και η «κραταιά» αυτοκρατορία υποχρεώθηκε σε εδαφική συρρίκνωση.

Η Τουρκία, αλληλοσπαρασσόμενη, αναζητά ακόμη και σήμερα, τον 21ο αιώνα, εθνική ταυτότητα και πολιτική θέση διχαζόμενη μεταξύ ισλαμισμού και κεμαλισμού (θεοκρατία κατά στρατοκρατίας). Η Ελλάδα δρα διεθνώς. Προωθεί τα εθνικά συμφέροντα διά του ευρωατλαντισμού, αναδεικνύοντας τον σημαντικό ρόλο της στην περιοχή ΜΕΝΑ.

www.ethnos.gr