Η Γαλλία σαρώθηκε νωρίς στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο (εφεξής Β΄ΠΠ) από τις σιδηρόφρακτες γερμανικές μεραρχίες και την γερμανική πολεμική αεροπορία. Μάλιστα, αν ένα γεγονός αποτέλεσε έκπληξη για τους παρατηρητές, αυτό δεν ήταν η ωμή εφαρμογή του δόγματος της στρατιωτικής ισχύος από τον Χίτλερ (όσοι δεν ήταν πολιτικοί μύωπες το διέβλεπαν χρόνια πριν, π.χ. ο Τσώρτσιλ), αλλά η ακαριαία ήττα των γαλλικών δυνάμεων. Ο εξαπολυθείς από τους Ναζί κεραυνοβόλος πόλεμος (1) επέτυχε απολύτως τους σκοπούς του, δοθέντος ότι κατελήφθησαν ταχέως η Γαλλία, το Βέλγιο, το Λουξεμβούργο και η Ολλανδία (2).

Οι Γερμανοί επιτελείς είχαν καταστρώσει ένα πρωτοποριακό σχέδιο, όμως οι Γάλλοι ομόλογοί τους ήταν απαρχαιωμένοι στην στρατηγική. Η Γαλλία είχε κηρύξει τον πόλεμο στην Γερμανία από τον Σεπτέμβριο του 1949 και είχε παρατάξει τις δυνάμεις της (72 μεραρχίες) όπισθεν της Γραμμής Μαζινώ. Η προσκόλληση σε παρωχημένους τρόπους πολέμου (3) απεδείχθη μοιραία.

Η ονομαστή Γραμμή Μαζινώ (4) άρχισε να κατασκευάζεται μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και επρόκειτο για μια σειρά οχυρωματικών έργων στην γαλλογερμανική μεθόριο. Αιτία της σύλληψης και υλοποίησης του τιτάνιου αυτού έργου ήταν οι μνήμες του Μεγάλου Πολέμου (5). Το γεγονός ότι διεξήχθη σχεδόν εξ ολοκλήρου στα χαρακώματα, τουλάχιστον στο δυτικό μέτωπο, οδήγησε την Γαλλία στην δημιουργία ενός γιγάντιου χαρακώματος. Στο κατώφλι του Β΄ΠΠ, λοιπόν, οι Γάλλοι εκτίμησαν εσφαλμένως τις γερμανικές διαθέσεις και αποφάσισαν να προβάλουν άμυνα κυρίως στην Γραμμή Μαζινώ υποθέτοντας ότι εκεί θα εκδήλωνε την επίθεση ο γερμανικός στρατός. Το ιστορικό αποτέλεσμα είναι γνωστό: με έναν αδιανόητο (για τους Γάλλους…) ελιγμό των Γερμανών η γαλλική άμυνα κατέρρευσε και οι Γάλλοι στρατιώτες παγιδεύτηκαν στο φαραωνικό χαράκωμα, το οποίο προοριζόταν να τους προστατεύσει. Εν τέλει η Γραμμή Μαζινώ δεν απέτρεψε την ήττα, αντιθέτως την διευκόλυνε.

Τι σχέση μπορεί να έχουν τα ανωτέρω με τον Ελληνισμό, Ελλάδα και Κύπρο;

Ο Ελληνισμός από το 1922 και μετά υποχωρεί από τις προαιώνιες εστίες του (6). Όποιος εντρυφήσει στις μαύρες συνέπειες της μικρασιατικής εκστρατείας διαπιστώνει ευχερώς ότι ο Ελευθέριος Βενιζέλος είχε δίκιο όταν ισχυρίστηκε πως η Μικρασιατική Καταστροφή του 1922 ήταν χειρότερη και από την Άλωση του 1453 (7). Κατοπινή τραγωδία η παράνομη τουρκική εισβολή και κατοχή της μισής Κύπρου Ιούλιο και Αύγουστο του 1974. Στο υπαρκτό κυπριακό ζήτημα προστέθηκαν τότε εκατοντάδες χιλιάδες προσφύγων, χιλιάδες νεκροί και αγνοούμενοι. Η πολιτική αβελτηρία της Αθήνας να προασπίσει τον κυπριακό ελληνισμό την ώρα της επίθεσης, να ανταποδώσει τα πυρά και να διασώσει ό,τι μπορούσε, παγίωσε την κατάσταση που όλοι γνωρίζουμε, ήτοι την παραμονή έως σήμερα 40.000 τουρκικών στρατευμάτων κατοχής στα ζεστά κυπριακά εδάφη. Τα εκδοθέντα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ (8) είναι χρήσιμα αλλά δεν απωθούν τον κατακτητή. Αν προσθέσουμε σε αυτά και τις κατά καιρούς τρικυμιώδεις σχέσεις ανάμεσα στις ελλαδικές και κυπριακές ηγεσίες (9), βλέπουμε να εξηγείται η παρελθοντική δυστοκία ενιαίας αντιμετώπισης της τουρκικής απειλής στην Κύπρο και ευρύτερα στην ανατολική Μεσόγειο.

Το 1990 η αδύναμη στρατιωτικά Κύπρος αποφάσισε, εναρμονισμένη με την Ελλάδα, να αξιώσει την είσοδό της στην ευρωπαϊκή οικογένεια, προκειμένου να ανακόψει την διαιώνιση της υπαρκτής βαρβαρότητας και να αποτρέψει την επέκταση του άμεσου και άλλως αναπότρεπτου κινδύνου. Για αυτό στις 4 Ιουλίου του ίδιου έτους η Κυπριακή Δημοκρατία υπέβαλε αίτηση για να καταστεί μέλος της τότε ΕΟΚ. Στις 16 Απριλίου 2003 ο άθλος ολοκληρώθηκε. Ο αείμνηστος Τάσσος Παπαδόπουλος ως Πρόεδρος της μαρτυρικής Μεγαλονήσου υπέγραψε την Συνθήκη Προσχώρησης της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η Τουρκία θα είχε απέναντί της πια όχι μια απομονωμένη χώρα, αλλά ένα ευρωπαϊκό κράτος, δηλαδή επαγωγικά σύσσωμη την Ευρώπη.

Επιπροσθέτως, η οδυσσειακή ελληνική διάνοια επέλεξε προς τον σκοπό ενίσχυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας την αξιοποίηση του διεθνούς δικαίου και των προβλεπόμενων σε αυτό θαλασσίων ζωνών. Τοιουτοτρόπως, η Κύπρος αρχικώς οριοθέτησε την Αποκλειστική Οικονομική της Ζώνη (ΑΟΖ) με το Ισραήλ, την Αίγυπτο και τον Λίβανο και εν συνεχεία προσέλκυσε πετρελαϊκές εταιρείες από τις ΗΠΑ, το Ισραήλ, την Γαλλία, την Ιταλία, το Κατάρ και την Νότια Κορέα.

Η λίαν ευρηματική αυτή διπλωματική εφαρμογή λειτούργησε άψογα όσο η Τουρκία ήταν στραμμένη προς την Ευρωπαϊκή Ένωση και την Δύση. Η κόλουρη εδαφικά Κυπριακή Δημοκρατία κατόρθωσε να επιβάλει την ύπαρξή της και να διεκδικήσει καρπούς του διεθνούς δικαίου που η Ελλάδα ακόμη και σήμερα δεν έχει αξιωθεί. Το καθεστώς Ερντογάν όμως, εξαιτίας εσωτερικών πιέσεων και αλλαγών, απομακρύνθηκε από την Ευρώπη, και κάπως έτσι η Τουρκία αποδεσμεύτηκε από τον έλεγχό της και επομένως απελευθερώθηκε όσον αφορά τις κινήσεις της.

Για τη συνέχεια Liberal