Weather Icon

Γιατί μιλάμε ακόμα για τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου;

Γιατί μιλάμε ακόμα για τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου;

Γράφει η Έφη Χ. Μαυροπούλου*

Το πάγιο αίτημα της αναγνώρισης της Γενοκτονίας του Ποντιακού ελληνισμού έχει περάσει από πολλά στάδια, πολλές δοκιμασίες και αγώνες.

Όλα αυτά τα χρόνια έχουν γίνει πολλά και σημαντικά βήματα. Σε επιστημονικό επίπεδο έχει γίνει τεράστια πρόοδος. Το ισχυρότερο οπλοστάσιο μας αυτή τη στιγμή είναι η ύπαρξη περισσότερων των 20 βιβλίων και επιστημονικών μελετών, που τεκμηριώνουν ιστορικά και επιστημονικά την γενοκτονία. Αυτό είναι ίσως το πρωταρχικό,απαραίτητο και αδιαμφισβήτητο όπλο πάνω στο οποίο πρέπει να βασίζονται οι όποιες ενέργειες προκειμένου ο στόχος της διεθνοποίησης και της αναγνώρισης της γενοκτονίας να επιτευχθεί.

Σε διπλωματικό επίπεδο υπάρχουν περισσότερες από 20 χώρες, πολιτείες και επιστημονικούς φορείς που έχουν αναγνωρίσει τη γενοκτονία ενώ πιο πρόσφατα είχαμε την αναγνώριση από 4 πόλεις του Καναδά.

Όλα αυτά φυσικά και είναι πολύ σημαντικά αλλά δεν είναι αρκετά. Σε μια περίοδο που υπάρχει μια τάση προς τη σιωπή και τη λήθη και σε πολλές περιπτώσεις η αμφισβήτηση αποτελεί επίσημη πολιτική θεωρώντας ότι κάτι τέτοιο δεν συνέβη και αν συνέβη η ίδια η ιστορία το έχει ξεπεράσει τότε καταλαβαίνουμε ότι έχουμε δρόμο ακόμη. Κι όμως, τώρα είναι που το συγκεκριμένο αίτημα είναι πιο επίκαιρο από ποτέ.

Η επιθετικότητα της Τουρκίας απέναντι στην Ελλάδα και στην Κύπρο δεν βρίσκεται απλά σε έξαρση, αλλά έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο, ενώ οι γείτονες συνεχίζουν να μας κουνούν το δάχτυλο ακόμα και σήμερα. Ίσως τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά αν η Ελλάδα όλα αυτά τα χρόνια από τη Μικρασιατική καταστροφή και την ποντιακή γενοκτονία μέχρι και σήμερα δεν κρατούσε μια ενδοτική και σχεδόν ενοχική στάση δίνοντας το μήνυμα πρωτίστως στην Τουρκία ότι μπορεί να δρα ανενόχλητη.

Δεν είναι ένα θέμα που ανήκει στο παρελθόν αλλά κυρίως αφορά το παρόν και το μέλλον για όσο ακόμα υπάρχουν λαοί που γενοκτονούνται και Κράτη που γενοκτονούν. Γενοκτονία συνιστά και η απροκάλυπτη συστράτευση της Τουρκίας με τον ISIS στη Συρία όπου αφάνισαν 2.200.000 ελληνοορθόδοξους πληθυσμούς και Γκεζιντί Κούρδους. Όσο λοιπόν αυτοί οι μηχανισμοί συνεχίζουν ακάθεκτοι να εφαρμόζουν πολιτικές αφανισμού ανενόχλητοι, τόσο πιο ισχυροί νιώθουν και τους είναι εύκολο να τις επαναλάβουν. Άρα για να σταματήσουμε την αναπαραγωγή τέτοιων εγκλημάτων, τα οποία συμβαίνουν ακόμα και σήμερα θα πρέπει να απομονώσουμε και να καταδικάσουμε γενοκτόνες συμπεριφορές.

Για αυτό τώρα ήρθε η ώρα των πολιτών. Η σωστή ενημέρωση και η ευαισθητοποίηση των πολιτών είναι αυτή που θα πιέσει τα πολιτικά κόμματα και μέσα από συγκεκριμένες δράσεις να προωθούν το στόχο της αναγνώρισης της γενοκτονίας. Άρα υπάρχει και αυτός ο δρόμος που ξεκινά πρώτα από τον πολίτη για να φτάσει στα κέντρα λήψης αποφάσεων. Επομένως, η αναγνώριση της γενοκτονίας δεν είναι ένα θέμα που πρέπει να αφορά μόνο ανθρώπους ποντιακής καταγωγής ή απλώς να αποτελεί ένα ενδιαφέρον πεδίο ιστορικής έρευνας αλλά θα πρέπει να αποτελεί αίτημα πανεθνικό, παγκόσμιο, πανανθρώπινο και κυρίως διαχρονικό μέχρι την επίτευξη του τελικού στόχου.

Ας σκεφτούμε λοιπόν, τι μέλλον θέλουμε. Ένα μέλλον με πολιτικές και κράτη με σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα, στην ισότητα, στην δικαιοσύνη, με πολιτικές που δεν προσβάλουν ή να βοηθούμε με τη στάση μας την ατιμωρησία και την ανομία με όποιες τραγικές μελλοντικές συνέπειες;

Άρα πριν αναρωτηθεί κάποιος αβίαστα ‘και τι μας νοιάζει τώρα η γενοκτονία’, ας σκεφτεί με ωριμότητα και υπευθυνότητα και ας αποφασίσει, τι είδους πολίτης θέλει να είναι.

*δικηγόρος

Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.
Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Facebook

Ακολουθήστε τον Σάββα Καλεντερίδη στο Facebook

Ακολουθήστε τον Σάββα Καλεντερίδη στο Twitter

Εγγραφείτε στο κανάλι του infognomonpolitics.gr στο Youtube

Εγγραφείτε στο κανάλι του Σάββα Καλεντερίδη στο Youtube