Επιγραφή στο υπέρθυρο του Πανεπιστημίου του Σαιντ Άντριους (University of St Andrews) της Σκωτίας

Γράφει ο Ιωάννης Μ. Ασλανίδης*

Όλοι γνωρίζουμε τη Ρήση του ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ: “Αυτοί που μελέτησαν προσεκτικά τον τρόπο διακυβέρνησης των Ανθρώπων, πρέπει να έχουν πεισθεί πως η τύχη των εθνών εξαρτάται από την εκπαίδευση των Νέων”.

Επειδή! Οι κομματικές αντιπαραθέσεις πρέπει να συντηρούνται σε όλα τα θέματα, αυτός είναι ο κανόνας για την Ελλάδα, για αυτό την ‘’Αριστεία’’ αλλιώς την βλέπουν οι της Αριστερής διανόησης Έλληνες και αλλιώς οι Δημοκρατικοί φιλελεύθεροι και Δεξιοί.

Κατά τον Όμηρο, την συμβουλή “Αιεν Αριστεύειν και υπείροχον έμμεναι άλλων” (Πάντα να αριστεύεις και να είσαι από τους άλλους ο καλύτερος), δίδει ο ΠΗΛΕΑΣ στο υιό του ΑΧΙΛΛΕΑ, όταν έφευγε για την ΤΡΟΙΑ (ΙΛΙΑΔΑ Λ,784). Την ίδια συμβουλή δίδει επίσης και ο ΙΠΠΟΛΟΓΟΣ στον υιό του ΓΛΑΥΚΟ, αρχηγός των Λυκείων και αντίπαλος των Αχαιών (Ιλιάδα Ζ,128). Το παράγγελμα αυτό έγινε το θεμελιώδες ηθικό ιδανικό, από τον Αρχαίο Ελληνικό Κόσμο, να φθάνει στις ημέρες μας σε ολόκληρη την ανθρωπότητα.

Η χαρακτηριστικότερη εκδήλωσή του βρίσκεται στην θεσμοθέτηση των πολυάριθμων ποικιλώνυμων αγώνων. Το ιδεώδες αυτό έγινε η αιτία για την δημιουργία πάνπολλων υπέροχων μορφών επιτυχιών ατομικών αλλά και συλλογικών . Όμως! Υπήρξαν και περιπτώσεις αιτία αχαλίνωτης φιλοδοξίας του ασίγαστου φθόνου και της διαίρεσης.

Οι της αριστερής διανόησης Έλληνες, από τον ορισμό που δίδει το λεξικό στην πασίγνωστη Ομηρική φράση κρατούν την τελευταία “Υπήρξε επίσης ένα από τα απώτερα αίτια της αχαλίνωτης φιλοδοξίας του ασίγαστου φθόνου και της διαίρεσης” και! Επ’ αυτού ρωτούν: ‘’Είναι αυτές οι αξίες και τα ιδανικά που θα θέλαμε να εμφυσήσουμε στα παιδιά μας;’’ Ας το αναρωτηθούμε …

Είναι απαράδεκτο να στήνουμε αλήθειες από τις σπάνιες εξαιρέσεις, απλά για να διαφωνούμε. Και! Όταν κάποιος προσπαθεί για το καλύτερο και αυτός που το επιτυγχάνει ως άριστος, να αποτελεί αιτία αχαλίνωτης φιλοδοξίας, ασίγαστου φθόνου και διαίρεσης, έτσι αυθαίρετα.

Τα αρνητικά υπήρχαν και θα υπάρχουν είτε ανταμείβεται η “Αριστεία” είτε όχι. Το θέμα εδώ είναι, κατά την γνώμη μου, άλλο. Είναι ότι η “Αριστεία” διώκεται, διότι στην ουσία είναι ο φυσικός εχθρός της αριστερής ιδεοληψίας περί εξουσίας.

Ενδημήστε τα γεγονότα στα Σχολεία με την Σημαία, το θέμα δεν ήταν η σημαία, ήταν η προσπάθεια γενικότερης αποδόμησης της “Αριστείας”.

Κλείνοντας πολύ συνοπτικά το μέγα αυτό κεφάλαιο, πιστεύω ότι μπορούμε, επειδή το ιδεώδες αυτό έγινε αιτία για πρόοδο και υπέροχες μορφές ενέργειας, αν είναι να το στερηθούμε, ας υπάρξουν και μερικές εξαιρέσεις <<αχαλίνωτης φιλοδοξίας, ασίγαστου φθόνου και διαίρεσης, προκειμένου, ο λόγος το λέει, να δούμε ξανά έναν ΑΧΧΙΛΕΑ ή έναν ΓΛΑΥΚΟ.

Η Αθάνατη Ομηρική αυτή “Αιεν Αριστεύειν”, που καθιερώθηκε παγκοσμίως , καθοδήγησε και καθοδηγεί την Ανθρωπότητα, αλλά και γενεές Ελλήνων σε έργα θαυμαστά και αξιοπρόσεκτα. Όσο και αν η δήθεν προλεταριακή ισότητα, της αριστερής διανόησης αναπόδεικτη και αυθαίρετη, επιδιώκει την απαξίωση της και την απεμπόληση της.

Η “Αριστεία” δεν είναι μιας κατηγορίας Ανθρώπων, αφορά τόσο τον γόνο πλουσιότατης όσο και τον γόνο πτωχότατης οικογένειας. Αφορά όλους τους Ανθρώπους όσους θέλουν να αναπτύξουν τα ταλέντα τους, στον δικό τους τομέα και καθορίζουν την μοίρα της πατρίδος μας και όχι μόνο.

Μια από τις Αποστολές της Εθνικής μας παιδείας είναι να εμφυσήσει τα ιδανικά της πατρίδος, από την μικρή ηλικία και μαζί με τα ιδανικά να καθοδηγούνται στην ευγενή άμιλλα. Προχωρώντας δε στην πανεπιστημιακή παιδεία στον Σεβασμό Αρχών και Αξιών.

Είναι κρίμα, είναι απαράδεκτο, ο τομέας της παιδείας μας, από τον οποίο αναμένουμε την ανόρθωση και ανάπτυξη της πατρίδος μας, να δοκιμάζεται, επί δεκαετίες από διάφορες ιδεοληψίες κομματικές και συνδικαλιστικές αθλιότητες, όταν μάλιστα υπάρχουν τα πρότυπα και οι λύσεις.

Στην σημερινή εποχή, η έννοια της “Αριστείας” είναι περισσότερο Αναγκαία από ποτέ. Η “Αριστεία” ως φάρος πρέπει να καθοδηγεί τους πολίτες, να αναζητούν και να αγωνιστούν για το καλύτερο. Να καλλιεργούν το ταλέντο τους, να βελτιώνουν τις δυνατότητές τους για να βελτιωθεί και ο κόσμος. Είναι η αλληγορία του Καζαντζάκη στην “Αναφορά στον Γκρέκο” για το σκουλήκι που με τον αγώνα του γίνεται πεταλούδα.

Η Πολιτεία έχει υποχρέωση στην δημιουργία συνθηκών πρόσβασης σε μια αξιοκρατική εκπαίδευση, που δίνει την δυνατότητα “Αριστείας” σε όλους με βάση την αξιοσύνη τους. Ανεξαρτήτως κοινωνικής προέλευσης και οικονομικών δυνατοτήτων. Το εκπαιδευτικό Σύστημα, βεβαίως έχει την αποστολή της μετάδοσης των έργων του πνεύματος και της αρετής και την καλλιέργεια των δυνατοτήτων σε όλους, από τον τελευταίο μαθητή ή μαθήτρια μέχρι τους πρώτους. Αυτό όμως! Δεν μπορεί να σημαίνει την ισοπέδωση στον κατώτατο παρονομαστή.

Άρα! Δεν υπάρχει περίπτωση ποτέ, η “Αριστεία” να είναι Ρετσινιά, όταν η προσωπική μου ευτυχία περνά μέσα από την ευτυχία της κοινωνίας. Δεν μπορώ να είμαι ευτυχής, όταν οι άλλοι γύρω μου δυστυχούν.

*Αντιστράτηγος Ε.Α
Επίτιμος Διοικητής της Σ.Σ.Ε