Μπροστά στο μπούλινγκ οι συνάδελφοι της Άλκηστης σιώπησαν. Μήπως όμως αυτή η επίθεση στρέφεται εναντίον όλων τους;

Αυτό που με εντυπωσίασε περισσότερο, σχεδόν με σόκαρε, στο πρόσφατο περιστατικό με την Άλκηστη Πρωτοψάλτη ήταν η σιωπή των συναδέλφων της καλλιτεχνών, πλην Σαββόπουλου. 

Το θέμα είναι ήδη γνωστό. Η Άλκηστις έγινε θύμα μιας απερίγραπτης επίθεσης από τους γνωστούς κύκλους των Social Media και της δημοσιογραφίας. Μια επίθεση κανονική «δολοφονία χαρακτήρος». Με ευφυολογήματα για την «Άλκηστη Δεξιοψάλτη», με αναφορές στην προσωπική της ζωή, με υπενθύμιση μιας διαφήμισης για τράπεζα που έκανε πριν χρόνια, άρα για κάποιο ψεκασμένο ακροατήριο προφανώς «τα παίρνει». Δεν ήταν η πρώτη φορά. Την ίδια αντιμετώπιση είχε η δημοφιλής τραγουδίστρια και πριν δύο μήνες, όταν τόλμησε να ευχαριστήσει «τους ακρίτες μας που φυλάνε τον Έβρο».

Όμως, από μερικούς αυτές οι νότες προσφοράς έγιναν αντικείμενο πολιτικού μπούλινγκ. Εναντίον κάποιας που ποτέ δεν προκάλεσε κανέναν, που σε όλη της τη ζωή δεν δίχασε ποτέ το ακροατήριό της, δεν στράφηκε ποτέ εναντίον κανενός. Εναντίον κάποιας που την τραγουδούσαν όλοι, ακόμα και όταν το 2015 την είχαν ορίσει οι «άλλοι» υπηρεσιακή υπουργό Τουρισμού. Έπρεπε όμως να πάρει το μάθημά της για να γίνει παράδειγμα και για τους υπόλοιπους. Οι καλλιτέχνες οφείλουν να είναι στρατευμένοι από τη «μία πάντα», να υπογράφουν ψηφίσματα, να είναι κράχτες στα ψηφοδέλτια. Αλλιώς θα αντιμετωπίσουν το συντονισμένο μπούλινγκ μέχρι να συμμορφωθούν. 

Για τη συνέχεια AthensVoice