Γράφουν: Δρ Γεώργιος Σύρος, Δρ Παναγιώτα Χριστιά, Δρ Φιορίνα Κυρίτση

ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ. (Σημείωση σύνταξης: Η καρδιά της πανδημίας χτυπάει στη Νέα Υόρκη και δη στο Κουίνς, που παρουσιάζει, με διαφορά, τα περισσότερα κρούσματα. Ο διευθυντής Καρδιολογίας/Ηλεκτροφυσιολογίας του Νοσοκομείου «Mount Sinai Queens», Δρ Γεώργιος Σύρος, η παθολόγος-ογκολόγος του ίδιου Νοσοκομείου, Δρ Φιορίνα Κυρίτση και η ειδικευόμενη καρδιολόγος, Δρ Παναγιώτα Χριστιά, κρατούν ένα ημερολόγιο από τις πολύωρες βάρδιες στα Νοσοκομεία του «πολέμου» («Mount Sinai» και «Elmhurst», αντίστοιχα), καταγράφοντας τις πραγματικές καταστάσεις που αντικατοπτρίζουν τον υγειονομικό εφιάλτη που βιώνει η ανθρωπότητα: οι υπερφορτωμένοι θάλαμοι, οι ασθενείς που χειροτερεύουν, αυτοί που χάνονται, οι οικογένειες που αγωνιούν.

Πίσω από όλα αυτά, η ανθρώπινη φύση του κάθε γιατρού, ο οποίος καλείται να παίξει τον ρόλο του υπερ-ήρωα, οπλισμένος, εκτός από την επιστημονική του κατάρτιση, με την ψυχική δύναμη που απαιτεί μια κατάσταση ακραία, η οποία είναι πρωτόγνωρη στις γενιές του σήμερα.
Υπενθυμίζεται ότι, όπως ανέλυσε ο Δρ Γεώργιος Σύρος στο πρόσφατο άρθρο του στον «Εθνικό Κήρυκα», στο Κουίνς καταγράφονται περίπου 40.000 περιστατικά και 2.700 θάνατοι και που με βάση αυτό προσκλήθηκε στο κανάλι «FOX» για να εξηγήσει τους λόγους γι’ αυτό.

Το «ημερολόγιο των γιατρών» συντάχθηκε ανήμερα της Μεγάλης Παρασκευής και γράφηκε αποκλειστικά για τον «Εθνικό Κήρυκα» .

Δρ Παναγιώτα Χριστιά
«Ονομάζομαι Παναγιώτα Χριστιά και είμαι στο τελευταίο έτος ειδικότητας Καρδιολογίας στο ‘Mount Sinai’ της Νέας Υόρκης. Ως μέρος του προγράμματος της εκπαίδευσης ορισμένους μήνες βλέπουμε ασθενείς του ‘Elmhurst Ηospital’ στο Κουίνς, το οποίο βρέθηκε στο επίκεντρο της επιδημίας λόγω της γεωγραφικής του θέσης. Το νοσοκομείο αυτό έχει ουσιαστικά μετατραπεί σε νοσοκομείο αποκλειστικά για ασθενείς με Covid-19. Η Μονάδα Εμφραγμάτων και Εντατικής θεραπείας καθώς και η μονάδα για λιγότερο επείγοντα καρδιακά περιστατικά έχουν μετατραπεί σε Μονάδες Εντατικής πνευμονολογικής θεραπείας Covid-19. Οι βάρδιες μας είναι συνήθως 12ωρες (μέρα ή νύχτα) στις Μονάδες αυτές».

Δρ Φιορίνα Κυρίτση
«Ονομάζομαι Φιορίνα Κυρίτση και είμαι παθολόγος-ογκολόγος στο ‘Mount Sinai Queens’ και επίκουρος καθηγήτρια Παθολογίας στο ‘Mount SinaiIcahn School of Medicine’. Η καθημερινότητα της εργασίας μου άλλαξε απότομα και δραματικά μετά το πρώτο 10ήμερο του Μαρτίου. Λόγω των αυξημένων κρουσμάτων Covid -19, αναγκαστήκαμε να κλείσουμε την κλινική μας (τακτικά εξωτερικά ιατρεία) στο ‘Mount Sinai’ για επισκέψεις ρουτίνας και εξυπηρετούσαμε μόνον ασθενείς που χρειαζόντουσαν επείγουσες επισκέψεις μέσω βίντεο/τηλεδιάσκεψης. Εάν η κατάστασή τους κρίνονταν αρκετά σοβαρή τους συμβούλευα να επισκεφτούν άμεσα το τμήμα επειγόντων του νοσοκομείου. Στα τέλη Μαρτίου δέχτηκα ένα τηλεφώνημα από τον πρόεδρο του νοσοκομείου ‘Mount Sinai Queens’ με το οποίο μου ζητήθηκε να συνδράμω εθελοντικά στις προσπάθειες να αντιμετωπίσουμε την οξύτατη κρίση της πανδημίας και να στελεχώσω την Παθολογική Μονάδα του νοσοκομείου, η οποία ουσιαστικά μετατράπηκε σε Μονάδα Εντατικής Θεραπείας Covid-19 ασθενών. Πολλοί συνάδελφοι νοσοκομειακοί γιατροί είχαν είτε εκτεθεί στον ιό και βρισκόντουσαν σε καραντίνα, είτε είχαν νοσήσει οι ίδιοι και δεν θα μπορούσαν να εργαστούν για ένα διάστημα. Τις τελευταίες τρεις εβδομάδες ασχολούμαι αποκλειστικά με νοσηλευόμενους Covid-19 ασθενείς».

Δρ Γεώργιος Σύρος
«Ονομάζομαι Γεώργιος Σύρος και είμαι διευθυντής Καρδιολογίας/Ηλεκτροφυσιολογίας στο ‘Mount Sinai Queens’ στην Αστόρια, Νέα Υόρκη. Τις τελευταίες τέσσερις εβδομάδες το νοσοκομείο μας βλέπει σχεδόν αποκλειστικά ασθενείς με Covid-19. Ολοι οι συνάδελφοι ανεξαρτήτου ειδικότητας (καρδιολόγοι, παθολόγοι, αιματολόγοι, νεφρολόγοι, κτλ) είμαστε στην πρώτη γραμμή μαζί με τους εντατικολόγους και πνευμονολόγους και βοηθούμε στην αντιμετώπιση αυτών των ασθενών, πράγμα που είναι και τιμή μας και υποχρέωσή μας. Εργαζόμαστε στο νοσοκομείο τουλάχιστον 12 ώρες την ημέρα περίπου 5 ημέρες την εβδομάδα, ανάλογα με τις ανάγκες που υπάρχουν. Οι βάρδιες είναι συνήθως 7 π.μ. με 7 μ.μ. και προσωπικά εργάζομαι στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας με διασωληνωμένους κυρίως ασθενείς. Κατά τη διάρκεια της βάρδιάς μου η ομάδα μου, η οποία αποτελείται από δύο εντατικολόγους, 1 βοηθό ιατρού, 2 εθελοντές ιατρούς από άλλες πολιτείες και 10 νοσηλευτές παρακολουθούμε 20-30 Covid-19 ασθενείς. Η μονάδα διοικείται από τους ενταντικολόγους / πνευμονολόγους -τόσο εγώ, όσο και τα υπόλοιπα άτομα της ομάδας μου, λαμβάνουμε εντολές από αυτούς καθώς αυτοί είναι που «τρέχουν» την μονάδα- οι εντατικολόγοι / πνευμονολόγοι είναι οι πλέον ειδικοί για τον χειρισμό διασωληνωμένων ασθενών και καλύτερα ειδικευμένοι σε σχέση με ιατρούς άλλων ειδικοτήτων».

Φιορίνα – «Mount Sinai Queens», 5:30 π.μ.:
«Η ημέρα μου ξεκινά στις 5:30 π.μ. καθώς δεν πρέπει μόνο να ετοιμάσω τον εαυτό μου για την 12ωρη βάρδια στο νοσοκομείο, αλλά πρέπει ταυτόχρονα να ετοιμάσω και τα πράγματα της εξάχρονης κόρης μου, η οποία βρίσκεται υπό την φροντίδα καλών φίλων κατά την διάρκεια της ημέρας όσο εγώ βρίσκομαι στη δουλειά. Το πρόγραμμά της στο διαδικτυακό πλέον σχολείο αλλάζει καθημερινά και πρέπει να φροντίζω να έχει ό,τι χρειάζεται».

Γιώργος – «Mount Sinai Queens», 6:00 π.μ.:
«Η ημέρα μου ξεκινά. Εγερτήριο στις 6:00 π.μ. για να είμαι στις 7:00 π.μ. στο πόστο μου. Στέλνω μήνυμα στους γονείς μου στην Ελλάδα ότι είμαι καλά. Παίρνω το ποδήλατό μου και πάω στη δουλειά. Ψιχαλίζει, φυσάει, ιδίως όταν περνάω τη γέφυρα, αλλά προσβλέπω με χαρά σε αυτήν την καθημερινή εξάσκηση παρά το κρύο!»

Φιορίνα 6:45 π.μ.:
«Αποχαιρετώ την κόρη μου κατά τις 6:45 π.μ. και μπαίνω στο αυτοκίνητο για στο Νοσοκομείο ώστε να ξεκινήσω την βάρδια μου στις 7:00 π.μ. Οσο οδηγώ σκέφτομαι τους ασθενείς μου και αναρωτιέμαι, εάν θα έχουν όλοι τους επιβιώσει από την προηγούμενη μέρα».

Παναγιώτα 7:00 π.μ.:
«Tέλος εξαντλητικής νυχτερινής βάρδιας στο Νοσοκομείο ‘Elmhurst’: Η πρωινή ομάδα έχει αφιχθεί. Τους ενημερώνω για το τι έγινε το βράδυ και τους εύχομαι καλή τύχη. Επιστρέφω στο δωμάτιο και με πολλή προσοχή αφαιρώ τη στολή και τη μια από τις δυο μου μάσκες. Βγαίνω από το Νοσοκομείο και περπατώ προς το μετρό για να επιστρέψω σπίτι. Παίρνω μια βαθιά ανάσα και σκέφτομαι πόσο τυχερή είμαι που μπορώ να το κάνω αυτό. Ελάχιστα άτομα στα βαγόνια και σχεδόν κανείς στο δρόμο! Μπαίνω σπίτι αφαιρώ αμέσως τα ρούχα της δουλειάς στην είσοδο. Η οκτώ μηνών κόρη μας είχε ξυπνήσει, μου χαμογελά, θέλει να την πάρω αγκαλιά, αλλά δεν είμαι έτοιμη ακόμη. Μπαίνω στο μπάνιο και σαπουνίζομαι προσεκτικά. Είναι όλα αυτά τα μικρά πράγματα που αυτές τις μέρες εκτιμώ όσο ποτέ. Δεν μπορώ να σταματήσω να σκέφτομαι αν όλοι οι ασθενείς μου θα μπορέσουν να επιστρέψουν στις οικογένειές τους σε κάποιες μέρες από τώρα. Είμαι σίγουρη πως κάποιοι δεν θα τα καταφέρουν, κάποιοι άλλοι θα είναι νικητές. Ποιοι όμως;».

Γιώργος 7:00 π.μ.:
«Στις 7:00 π.μ. ακριβώς η απερχόμενη νυχτερινή βάρδια συναντάται με την πρωινή βάρδια στο γραφείο ιατρών, που έχει και μηχανή για καφέ. Εκεί τυπώνουμε την λίστα των ασθενών, ανταλλάσουμε πληροφορίες για το τι συνέβη το βράδυ στους ασθενείς της μονάδας και σε ποια αποτελέσματα πρέπει να δώσουμε προτεραιότητα τις ώρες που ακολουθούν. Μάθαμε ότι πέθαναν 3 ασθενείς το προηγούμενο βράδυ. Δύο ακόμα ασθενείς είναι βαριά και πρέπει να τους προσέξουμε ιδιαίτερα».

Φιορίνα 7:00 π.μ.:
«Η βάρδια ξεκινά με ενημέρωση στις 7:00 π.μ. από τους συναδέλφους που βρίσκονταν στο νοσοκομείο κατά τη διάρκεια της νύχτας και κατανομή των καινούριων ασθενών που εισήχθησαν στο νοσοκομείο τις τελευταίες 12 ώρες. Σήμερα καλύπτω 19 ασθενείς την ημέρα στο 2ο πάτωμα του νοσοκομείου».

Γιώργος 7:10 π.μ.:
«Κατανέμουμε τους ασθενείς ανάμεσα στο προσωπικό και ξεκινάμε επισκέψεις στους θαλάμους. Αυτοί που έχουν εξειδικευθεί σε ιατρικές πράξεις (τοποθέτηση κεντρικών φλεβικών γραμμές, αρτηριακές γραμμές) είναι και αυτοί που θα πάρουν αυτούς τους ασθενείς που τις χρειάζονται σήμερα. Αλλοι θα αναλαμβάνουν την πληκτρολόγηση των ιατρικών εκθέσεων και άλλοι τις παραγγελίες για εργαστηριακά και εξετάσεις».

Φιορίνα 7-9 π.μ.:
«Τις πρώτες 1-2 ώρες της βάρδιας μου τις περνώ μπροστά από τον υπολογιστή μου, μελετώ το αρχείο κάθε ασθενούς ξεχωριστά – τα ζωτικά σημεία, τις ανάγκες σε οξυγόνο, τα εργαστηριακά αποτελέσματα, τα φάρμακα που λαμβάνουν και κρατώ σημειώσεις που θα με βοηθήσουν στις αποφάσεις που θα χρειαστεί να πάρω αργότερα».

Γιώργος 9:00 π.μ.:
«Ερχονται τα αποτελέσματα των αιματολογικών εξετάσεων από αιμοληψίες που ελήφθησαν νωρίς το πρωί, οπότε όλη η ομάδα ανασυγκροτείται για να αξιολογήσει τα αποτελέσματα, να ρυθμίσει τους αναπνευστήρες, να ελέγξει την φαρμακευτική αγωγή και να κανονίσει ποιοι ασθενείς χρειάζονται αιμοκάθαρση. Αυτό μπορεί να πάρει και 2 ώρες».

Φιορίνα 9:00 π.μ.:
«Ξεκινώ την επίσκεψή μου στους θαλάμους, φροντίζω να φορέσω τον απαραίτητο προστατευτικό εξοπλισμό, ο οποίος είναι ολόσωμος αλλά με ιδιαίτερη έμφαση στην κάλυψη του προσώπου (διπλή μάσκα προσώπου και επιπλέον διαφανές κάλυπτρο προσώπου). Κάποιοι ασθενείς δείχνουν βελτιωμένοι ενώ άλλοι συνεχίζουν να δίνουν τον αγώνα τους πίσω από μάσκες οξυγόνου. Ολοι τους όμως χωρίς εξαίρεση είναι ευγνώμονες για την βοήθεια που λαμβάνουν και νιώθουν άσχημα που εκθέτουν το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό σε αυτή την τρομερή ασθένεια. Τους λείπουν οι δικοί τους άνθρωποι: δεν επιτρέπεται καμία επίσκεψη κανενός μη-ασθενούς και οι οικογένειές τους ενημερώνονται τηλεφωνικώς σε περιοδική βάση. Αλλη μια πρωτόγνωρη (δυσάρεστη) εμπειρία…».

Γιώργος 9:52 π.μ.:
«Με φωνάζουν ότι χρειάζεται να τρέξουμε στον 4ο όροφο, διότι ένας ασθενής δεν τα πηγαίνει καλά. Αφήνουμε έναν από εμάς πίσω και τρέχουμε να τον αξιολογήσουμε. Τελικά χρειάζεται διασωλήνωση… Θα τον μεταφέρουμε τελικά στη δική μου μονάδα».

Γιώργος 11:00 π.μ.:
«Δύο βοηθοί νοσοκόμων περιφέρονται στους ορόφους και μας φέρνουν τσάι και μπισκότα. Πάλι καλά!»

Γιώργος & Φιορίνα 12:00 το μεσημέρι:
«Κατεβαίνουμε στο ισόγειο και περιμένουμε λίγο στη γραμμή για να πάρουμε φαγητό. Πολλά εστιατόρια, καφέ της περιοχής κ.λπ. προσφέρουν δωρεάν φαγητό στο νοσοκομείο αυτές τις ημέρες».

Γιώργος 12:30 μ.μ.
«Νωρίς το απόγευμα παίρνουν οι συγγενείς των ασθενών τηλέφωνo, διότι δεν μπορούν να δουν καθόλου τα αγαπημένα τους πρόσωπα. Πρέπει να τους ενημερώνουμε τηλεφωνικά για την κατάσταση των δικών τους, διότι οι άνθρωποι αυτοί αγωνιούν συνεχώς».

Φιορίνα 1:00 μ.μ.:
«Συντονίζομαι με τους πνευμονολόγους μας για τους ασθενείς μου οι οποίοι εξαρτώνται αναπνευστικά από μάσκες οξυγόνου αλλά και με τους λοιμωξιολόγους ώστε να βεβαιωθούμε πως όλοι οι Covid-19 ασθενείς λαμβάνουν το προσήκον θεραπευτικό πρωτόκολλο».

Γιώργος 2:13 μ.μ.:
«Ενας ασθενής που αναμέναμε ότι δεν θα πάει καλά, δυστυχώς καταλήγει παρά τις προσπάθειες καρδιοαναπνευστικής αναζωογόνησης. Θα πάρω τη γυναίκα του τηλέφωνο με διερμηνέα, καθώς μιλάει μόνο ισπανικά».

Φιορίνα 3:00 μ.μ.:
«Αργά το απόγευμα αφού η φροντίδα των ασθενών έχει ολοκληρωθεί, τηλεφωνώ σε όσους περισσότερους συγγενείς ασθενών μπορώ για ενημέρωση. Αυτό είναι το τηλεφώνημα που προσμένουν αγωνιωδώς όλη μέρα».

Γιώργος 3:30 μ.μ.:
«Τρεις ασθενείς από τη μονάδα θα κατέβουν σε κανονικό όροφο διότι βελτιώθηκαν! Περιμένουμε να έρθουν 2 καινούργιοι από το Τμήμα Επειγόντων περιστατικών. Ενας ασθενής χρειάζεται αιμοκάθαρση και θα τοποθετήσουμε μια κεντρική γραμμή στη μηριαία φλέβα επειγόντως».

Φιορίνα 4:32 μ.μ.:
«Καλούν ‘Rapid Response’ σε έναν από τους ασθενείς μου! Τρέξαμε στο δωμάτιο μαζί με την ομάδα της Εντατικής και μετά από προσπάθειες 7 λεπτών καταφέραμε να επαναφέρουμε στην ζωή την ασθενή, η οποία φυσικά χρειάστηκε διασωλήνωση. Οταν καταλάγιασε η κρίση και η ασθενής ήταν πλέον έτοιμη να μεταφερθεί στην Εντατική, κοίταξα γύρω μου και αντίκρισα τον τρόμο στα μάτια των υπόλοιπων τριών ασθενών που μοιράζονταν το δωμάτιο. Δεν θα ξεχάσω ποτέ το βλέμμα τους, τις βαθιές ανάσες τους πίσω από τις μάσκες οξυγόνου και την εκκωφαντική ησυχία στο δωμάτιο. Πήγα σε κάθε μία από τις ασθενείς, να τους πω μια κουβέντα στήριξης, να τους πιάσω το χέρι και να τους καθησυχάσω πώς όλα θα πάνε καλά. Μετά από 20 λεπτά μας κάλεσαν για ένα ακόμη ‘Rapid Response’ στο ίδιο δωμάτιο οπότε η όλη τρομακτική διαδικασία επαναλήφθηκε… Καμία από αυτές τις δύο ασθενείς δυστυχώς δεν τα κατάφερε τελικά…».

Γιώργος 5:52 μ.μ.:
«Ενας ασθενής χρειάζεται επειγόντως αιμοκάθαρση διότι έχει αρρυθμίες. Θα του βάλω κεντρικό φλεβικό καθετήρα με καθοδήγηση υπερήχων για να αρχίσει άμεσα η αιμοκάθαρση».

Παναγιώτα -Νοσοκομείο «Elhmurst»- αρχή νυχτερινής βάρδιας
«6:45 μ.μ. μπαίνω στο νοσοκομείο την ίδια ώρα με τους νοσηλευτές του Στρατού που έχουν φτάσει με λεωφορείο για την βραδινή τους βάρδια. Ενας εθελοντής στην είσοδο με χαιρετάει και μου προσφέρει ένα μπουκάλι νερό. Ανεβαίνω στο δωμάτιο εφημερίας και αλλάζω στη στολή εργασίας, φοράω τη μάσκα και τα γυαλιά μου, και παίρνω τις σκάλες για να ανέβω στην μονάδα μου.
7:00 μ.μ.: Οι συνάδελφοι της πρωινής βάρδιας με ενημερώνουν για τις καινούργιες εισαγωγές και για το όσα έχουν ήδη συμβεί κατά της διάρκεια τη μέρας».

Φιορίνα -Νοσοκομείο «Mt. Sinai Queens»- τέλος της πρωινής βάρδιας
«7:00 μ.μ. – ξεκινώ την ‘ιεροτελεστία’ της αλλαγής ρούχων, παπουτσιών, για να παραλάβω την κόρη μου στις 7:30 μ.μ. Η μοναδική μου έννοια στο τέλος της ημέρας είναι να κάνω ό,τι περνάει από το χέρι μου ώστε να μην μεταφέρω τον ιό στο σπίτι και την οικογένειά μου. Το βραδινό μπάνιο αποτελεί μορφή κάθαρσης, όχι μόνο από την παρουσία του ιού αλλά επίσης από τον ανθρώπινο πόνο, την ένταση και την αγωνία της ημέρας. Πάντα με την ελπίδα πως η επόμενη μέρα θα είναι καλύτερη».

Γιώργος -Νοσοκομείο «Mt. Sinai Queens»- τέλος της πρωινής βάρδιας
«7:15 μ.μ. – η πρωινή βάρδια συναντάται με τη νυχτερινή και ανταλλάσουμε δεδομένα για τους ασθενείς. Απλώνω αντισηπτικό στα χέρια και τα αντιβράχια. Αλλάζω σε καθαρή στολή ρούχα κι αφήνω τα νοσοκομειακά παπούτσια μου έξω από το γραφείο. Αλλάζω στα αθλητικά μου ρούχα στο γραφείο και φεύγω με το ποδήλατο για το σπίτι. Θέλω πολύ να δω τη γυναίκα μου και τα παιδιά μου».

Παναγιώτα 9 μ.μ.:
«Η πρώτη εισαγωγή είναι ένας ασθενής που ήταν ήδη τέσσερις μέρες στο Νοσοκομείο. Η κατάσταση της υγείας του φαινόταν να βελτιώνεται μέχρι που πριν από λίγες ώρες επιδεινώθηκε απότομα και έπρεπε να διασωληνωθεί. Είναι 60 χρόνων αλλά χωρίς προϋπάρχοντα προβλήματα υγείας. Οι επόμενες 2 ώρες περνάνε προσπαθώντας να τον σταθεροποιήσουμε».

Παναγιώτα, Μεσάνυχτα:
«Μια από τις νοσηλεύτριές μας με καλεί να δω έναν ασθενή μας ο οποίος έχει ήδη δύο βδομάδες στο Νοσοκομείο. Παρόλα τα φάρμακα τα οποία λαμβάνει για να μπορεί να αναπνέει με τη βοήθεια του αναπνευστήρα φαίνεται αρκετά ανήσυχος. Είναι μόλις 28 χρόνων, πατέρας δύο παιδιών. Δουλεύουμε σαν ομάδα για να τον βοηθήσουμε και να βελτιώσουμε τις αναπνευστικές του παραμέτρους».

Παναγιώτα 1:00 π.μ.:
«Αποφάσισα να κάνω την δική μου μικρή επίσκεψη στη Μονάδα και περπατώ έξω από το δωμάτιο των ασθενών. Ποτέ οι Μονάδες Εντατικής Θεραπείας δεν είχαν τόσους νέους ασθενείς. Οι μισοί και παραπάνω είναι κάτω των 40 και οι περισσότεροι δεν έχουνε κανένα προϋπάρχον πρόβλημα υγείας. Είμαι σίγουρη πως πολλοί από αυτούς έχουν οικογένειες και παιδιά».

Παναγιώτα 4:00 π.μ.:
«Ο εντατικολόγος από τη διπλανή Μονάδα έρχεται να μου ζητήσει να κάνω μια γνωμάτευση σε έναν ασθενή της Μονάδας τους. Εχει έρθει για δύο βδομάδες στη Νέα Υόρκη από το Michigan εθελοντικά να βοηθήσει. Ο ασθενής είναι μόλις 22 χρόνων με πνευμονία από Covid-19. Εχει σοβαρές ενδείξεις πνευμονικής εμβολής ως επιπλοκή της ασθενείας. Η ομάδα ξεκινάει θεραπευτική αγωγή με θρομβόλυση και προσπαθεί να τον ετοιμάσει για αξονική τομογραφία εάν κριθεί ασφαλής η μετακίνησή του στο Ακτινολογικό…».

Εθνικός Κήρυξ