Γράφει ο Ιωάννης Κόντης, Υποστράτηγος ε.α. (*)

             Ο μεγάλος Συγγραφέας Χάρης (Χαράλαμπος) Τσιρκινίδης, περνά στην χορεία των συγγραφέων, που κάποιο από τα έργα τους γίνεται τηλεοπτική σειρά στην Ελληνική Τηλεόραση. Αποτελεί μεγάλη χαρά για όλους εμάς, που ένας δικός μας άνθρωπος, σμιλεμένος με την εκπαίδευση της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων (ΣΣΕ) και με μεγάλη προσφορά του στις Ένοπλες Δυνάμεις της Πατρίδος μας, καταξιώνεται με αυτόν τον αξιόλογο τρόπο. Από την άλλη πλευρά, αποτελεί επίσης μεγάλη τιμή για τις Ένοπλες Δυνάμεις μας να έχουν στους κόλπους τους καταξιωμένους Αξιωματικούς, που πέραν της ευόρκου και υποδειγματικής εκτέλεσης των καθηκόντων τους, βρήκαν χρόνο να “ξεδιπλώσουν” το συγγραφικό τους ταλέντο με αριστουργηματικό τρόπο.

            Ο Χάρης Τσιρκινίδης είναι απόφοιτος της ΣΣΕ, Τάξεως 1961, οπότε και ονομάστηκε Ανθυπολοχαγός Πυροβολικού. Κατάγεται από την Λεκάνη Καβάλας και είναι γόνος 11μελούς προσφυγικής οικογενείας Ποντίων. Υπηρέτησε σε πολλές Μονάδες Πυροβολικού και σε Επιτελικές θέσεις αναλόγως του βαθμού του. Είναι απόφοιτος της  Σχολής Ξένων Γλωσσών (Αγγλικά και Γαλλικά), της Ανωτάτης Σχολής Πολέμου Ελλάδος και Γαλλίας, Καθηγητής της Σχολής Πολέμου Ελλάδος, πτυχιούχος της Νομικής Σχολής του ΑΠΘ, πτυχιούχος της Στρατιωτικής Σχολής Ιστορίας της Γαλλίας και της Ανωτάτης Σχολής Εθνικής Αμύνης Ελλάδος. Υπηρέτησε ως Ακόλουθος Άμυνας επί τριετία στην Ελληνική Πρεσβεία των Παρισίων, με παράλληλη διαπίστευση στις Πρεσβείες Βρυξελλών και Μαδρίτης. Είναι Ιστορικός Ερευνητής συγγράψας Ιστορικά Βιβλία και μυθιστορήματα. Αποφασιστικά επηρέασαν τον ψυχισμό του αλλά και την συγγραφική του δράση, οι διηγήσεις των γονιών του για την καταστροφή του Ελληνισμού της Ανατολής [την Μικρασιατική Καταστροφή], η Τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974, τα φρικτά γεγονότα στην Γιουγκοσλαβία, οι επεμβάσεις ξένων Δυνάμεων στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ, τα οποία επίσης του εδραίωσαν την πεποίθησή του για το απάνθρωπο πρόσωπο του Σύγχρονου Κόσμου. Έχει δύο άρρενα τέκνα νυμφευμένα και τέσσερα εγγόνια. Ζεί με την οικογένειά του στην Θεσσαλονίκη.

            Με τον Χάρη Τσιρκινίδη μας συνδέει μία μακρά γνωριμία 38 ετών. Ήταν το έτος 1982, όταν εκείνος Αντισυνταγματάρχης ων, επισκέφτηκε κάποια στιγμή το Στρατόπεδο “Παύλου Μελά” στην Θεσσαλονίκη, λίγο πριν μεταβεί στο Παρίσι για να φοιτήσει στην Σχολή Πολέμου Γαλλίας και εγώ, νεαρός Υπολοχαγός, υπηρετούσα εκεί. Τον συνάντησα στον κεντρικό δρόμο, του απένειμα τον οφειλόμενο χαιρετισμό και εκείνος μου τον ανταπέδωσε! Είχα ακούσει προηγουμένως πολλά φιλόφρονα προς αυτόν σχόλια περί της στρατιωτικής του αξίας και να που τώρα γνώριζα από κοντά αυτόν τον “ονομαστό” πανέξυπνο Πόντιο Αντισυνταγματάρχη, που επελέγη πρώτος να φοιτήσει στην Σχολή Πολέμου Γαλλίας…!!  Η γνωριμία μας αυτή, μετετράπη σε βαθειά, σταθερή και ανεπιτήδευτη φιλία το 2005. Ήταν το δεύτερο έτος της θητείας μου ως Ακολούθου Αμύνης στην Πρεσβεία της Ελλάδος στην Μόσχα, όταν συναντήθηκα εκεί με τον Χάρη, ο οποίος ευρίσκονταν εκεί ως εκδρομέας, με την Ένωση Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού. Στη συνομιλία μας, μεταξύ άλλων, τέθηκε το ερώτημα-δίλλημα, πως θα ήτο δυνατόν να εκδοθεί και να κυκλοφορήσει στην ρωσική γλώσσα το υπέροχο ιστορικό του διήγημα “Το Κόκκινο Ποτάμι”, προκειμένου να το γνωρίσουν οι Έλληνες της εκεί διασποράς. Αφού με ενημέρωσε λεπτομερώς περί του βιβλίου και αντελήφθην την μεγάλη λογοτεχνική του αξία και την ιστορική του σπουδαιότητα, του απήντησα ευθέως: “Αγαπητέ μου Χάρη, λύσις υπάρχει και ονομάζεται Ιβάν Σαββίδης”. Ο Κύριος Ιβάν Σαββίδης, ο γνωστός Έλληνας επιχειρηματίας Ποντιακής καταγωγής από την Σάντα του Πόντου, ήταν τότε βουλευτής της Κάτω Ρωσικής Βουλής (Δούμα). Τον γνώριζα προσωπικώς από τις συναντήσεις μας στην Ελληνική Πρεσβεία της Μόσχας. Ανέλαβα αμέσως δράση, ενημερώνοντάς τον σχετικά με επίσημη επιστολή περί του σκοπουμένου εγχειρήματός μας, και του ζήτησα την συνδρομή του. Ο ίδιος λίγο αργότερα, αφού ενημερώθηκε επί του ακριβούς περιεχομένου του βιβλίου, επείσθη επί της σπουδαιότητος και αναγκαιότητος της εκδόσεως και κυκλοφορίας του βιβλίου (στην Ρωσική γλώσσα) στην Ρωσία και σε άλλες χώρες της τέως Σοβιετικής Ένωσης, όπου υπήρχαν Έλληνες. Έτσι, ανέλαβε ο ίδιος ο Κύριος Ιβάν Σαββίδης την έκδοση και την κυκλοφορία του βιβλίου στη Ρωσία, δυστυχώς όμως, άνευ ουδεμιάς οικονομικής απολαβής του Φίλου μου Χάρη και ασφαλώς του ιδίου Κυρίου Ιβάν Σαββίδη. Μέσα από την διαδικασία αυτή, δεθήκαμε ακόμη περισσότερο με τον Χάρη Τσιρκινίδη με στενούς δεσμούς φιλίας, και οικογενειακής γνωριμίας, που συνεχίζονται μέχρι σήμερα ακλόνητοι και διαρκώς ανθοφορούντες.

            Τα παραπάνω ανέφερα ως μικρή εισαγωγή, προκειμένου να γνωρίσετε ακροθιγώς τον Χάρη Τσιρκινίδη.

            Ο πολυγραφότατος και πολυπράγμων Χάρης Τσιρκινίδης, έφθασε στην συγγραφική του ωριμότητα κατά τρόπον υπέρλογο, χωρίς δηλαδή να έχει περάσει από την φάση της συγγραφικής του “εφηβείας”. Αυτό κατά την γνώμη μου οφείλεται σε αυτό που χαριτολογώντας αποκαλώ “εκρηκτικό μείγμα” του Χάρη, που περιλαμβάνει:

πρώτον- το πηγαίο χάρισμα της συγγραφικής του δεινότητας,

δεύτερον- την άριστη γνώση της Ελληνικής και Ευρωπαϊκής Ιστορίας την οποία καλλιέργησε παιδιόθεν, την βελτίωσε κατά φοίτησή του στην Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων, στην μακρόχρονη υπηρεσία του ως Αξιωματικός στον Ελληνικό Στρατό, την τελειοποίησε δε κατά την φοίτησή του στις Σχολές Πολέμου Ελλάδος και Γαλλίας, κατά την περίοδο που υπηρέτησε ως Ακόλουθος Αμύνης της Ελλάδος στο Παρίσι, και κατά την φοίτησή του στην Ανωτάτη Σχολή Εθνικής Αμύνης Ελλάδος και στη Σχολή Στρατιωτικής Ιστορίας της Γαλλίας, των οποίων είναι πτυχιούχος,

τρίτον- τον ενθουσιώδη χαρακτήρα του μεστό γνήσιων Ελληνικών αισθημάτων φιλοπατρίας, νομιμοφροσύνης και δημοκρατικών αρχών, δηλαδή όλων των αρχών του αδάμαστου διαχρονικά Έλληνα,

τέταρτον- την τελειομανία του και την μεθοδικότητα της εργασίας του (σημειώνω εδώ ότι όλα τα βιβλία γράφηκαν στο χέρι, χωρίς δηλαδή την χρήσην ηλεκτρονικού υπολογιστή) και την συστηματική επιστημονική χρήση των ιστορικών αρχειακών και λοιπών στοιχείων και την ζύμωσή τους με το συγγραφικό του ταλέντο σε ένα εύληπτο από κάθε αναγνώστη ιστορικό πόνημα

και πέμπτον- το πεισμώδες και φλογερό Ποντιακό του ταπεραμέντο.

            Για το συγγραφικό έργο του Χάρη αφήνουμε να μιλήσουν οι πλέον ειδικοί: Ο Καθηγητής της Νεο-Ελληνικής Ιστορίας στο ΑΠΘ Κων/νος Απ. Βακαλόπουλος, γράφει μεταξύ άλλων σχολίων του, σε κάποια κρητική που έπεσε στα χέρια μου: “Δύναται να λεχθεί, ότι ο Χάρης Τσιρκινίδης, μελέτησε σε βάθος και έφερε στο φως της δημοσιότητας άγνωστα μέχρι σήμερα στοιχεία στην επιστημονική έρευνα, που άπτονται άμεσα των εθνικών θεμάτων του σύγχρονου Ελληνισμού. Η αξιοποίηση της ερευνητικής και συγγραφικής του δράσης συνέβαλλαν καθοριστικά στην προώθηση καίριων ζητημάτων της ιστορικής επιστήμης. Ο κ. Τσιρκινίδης θεωρείται ένας έμπειρος και ώριμος επιστήμονας, όπως συνεπάγεται από την αξιολόγηση του επιστημονικού του έργου”. Και ο γνωστός φιλόλογος και συγγραφέας Σαράντος Καργάκος συμπληρώνει, μεταξύ άλλων: “Τον κ. Τσιρκινίδη  θεωρώ ως ενδεδειγμένο να προσφέρει πολύτιμες υπηρεσίες στο Υπουργείο Εξωτερικών ή Απόδημου Ελληνισμού ή στον Οργανισμό Μείζονος Ελληνισμού για θέματα Μικρασίας και Πόντου. Έχει γνώσεις, πίστη στην  αποστολή του, έχει ήθος, έχει το επιβαλλόμενο ύφος και κάτι πολύ βασικό: γνωρίζει να αξιοποιεί αρχειακό υλικό και να το συνθέτει εποικοδομητικά. Γνωρίζει δύο Ευρωπαϊκές γλώσσες και μπορεί να σταθεί σε μία κοινωνική συναναστροφή υψηλού επιπέδου”.    Εγώ σταματώ εδώ, διότι οι μεγάλοι αυτοί άνδρες μίλησαν και περιέγραψαν χαρακτηριστικά το συγγραφικό έργο του Χάρη. 

            Το συγγραφικό έργο του Χάρη Τσιρκινίδη, δύναται να ταξινομηθεί σε τρεις κύριες κατηγορίες:

            Πρώτη: τα ιστορικά διηγήματα [αναφέρω με τη σειρά συγγραφής]: “Συνταγματάρχης Θεμιστοκλής”, “Το Κόκκινο Ποτάμι”, “Γιέλενα Απολλώνεια – Το κορίτσι των Βαλκανίων” και “Πληγωμένος Ήλιος”,

            Δεύτερη: τα Ιστορικά έργα, στα οποία καταγράφονται πρωτότυπα, νεοφανή και μοναδικά στοιχεία που άντλησε κυρίως από τα Γαλλικά αρχεία και άλλων μεγάλων κρατών για τον σύγχρονο Ελληνισμό [αναφέρω με τη σειρά συγγραφής]: “Επιτέλους τους ξεριζώσαμε” το οποίο διδάσκεται στο Πανεπιστήμιο του Σίδνεϋ της Αυστραλίας και στο Τμήμα Ιστορίας της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ, “Σύννεφα στην Μακεδονία”, “Αγώνες χωρίς δικαίωση”, “Έχω όπλο την αγχόνη” και “Συνοπτική Ιστορία της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Ανατολής”,

            και τέλος Τρίτη: τα διάφορα οκονομικο-πολιτικά έργα,  όπου μπορούμε να περιλάβουμε το πρώτο συγγραφικό του έργο “Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα και Προοπτικές ένταξης της Ελλάδος” (1976) καθώς και άλλες ανέκδοτες μελέτες και άρθρα του σε διάφορα περιοδικά και εφημερίδες στην Ελλάδα και το Εξωτερικό.

            Μέρος των βιβλίων του μεταφράσθηκαν στην Αγγλική, Σερβική, και Ρωσική γλώσσα. Επίσης δύο βιβλία του έφτασαν την εβδόμη έκδοση και όλα ξεπέρασαν την δεύτερη έκδοση.

            Περνάω αμέσως στην παρουσίαση του βιβλίου “Το Κόκκινο Ποτάμι – Η Τραγωδία του Ελληνισμού της Ανατολής 1908-1923”. Το έργο αναφέρεται στην πιο δραματική και ταραγμένη περίοδο της ιστορίας μας για τον Ελληνισμό της Ανατολής, από το 1908 και την επανάσταση των ΝεοΤούρκων μέχρι το 1923, που ουσιαστικά κλείνει με την καταστροφή του Ελληνισμού της Ανατολής και την ανταλλαγή των πληθυσμών. Αποκαλύπτονται με γλαφυρότητα, πέραν της Τουρκικής βαρβαρότητας,  τα λάθη και οι παραλείψεις που κάναμε ως ηγεσία, ως λαός και ως άτομα με αποτέλεσμα να αφανιστούν με γενοκτονία περισσότερο των 1,5 εκατομμυρίων ψυχών και να ξεριζωθούν από τις πατρογονικές και προαιώνιες εστίες τους άλλες τόσες. Ο συγγραφέας, με υπέροχο αφηγηματικό τρόπο μας παρουσιάζει τους κύριους ήρωες του βιβλίου, τον Μίλτο και την Ιφιγένεια. Είναι δύο ωραίοι και δυναμικοί νέοι, αρραβωνιασμένοι μεταξύ τους, εκλεκτοί γόνοι αριστοκρατικών Ποντιακών οικογενειών, με σπουδές σε Γαλλικά Πανεπιστήμια, με σχέσεις και διασυνδέσεις με υψηλές προσωπικότητες της Ευρώπης στον διπλωματικό, οικονομικό και πολιτικό τομέα, που μη υπολογίζοντας ακόμη και την ίδια τους την ζωή, ρίχνονται στον ιερό αγώνα του Έθνους, υπερασπιζόμενοι τις αξίες, τα ιδανικά τις ελπίδες του Ελληνισμού της Ανατολής, μέχρι την θυσία τους. Ο συγγραφέας με κατάλληλο διηγηματικό, ευέλικτο και υπέροχο τρόπο, οδηγεί ασφαλώς τον αναγνώστη μέσα στα δύσβατα ποτάμια της ιστορίας και των αλλεπάλληλων βίαιων δράσεων, αυτών των 15 ετών (1908-1923), χωρίς όμως να απουσιάζουν οι καταπληκτικές και τρυφερές στιγμές του ρομαντισμού και του έρωτα. Μας διδάσκει ιστορία, μια και μέσα σε αυτά τα χρόνια ξεσπούν οι δύο Βαλκανικοί Πόλεμοι, ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος και, με το πέρας αυτού, η απόβαση του Ελληνικού Στρατού στην Σμύρνη. Η Ανατολή φλέγεται!!! Ο Ελληνισμός της Ανατολής συμπαρασύρεται στα γεγονότα και περνά από τις στιγμές της μεγάλης εθνικής ανάτασης και χαράς στην συστηματική του εξαφάνιση. Στη δύνη των έντονων και βίαιων ιστορικών εξελίξεων, συμπαρασύρονται και οι ήρωες του έργου. Δράση ατελείωτη, εναλλαγές ειρήνης και πολέμου, γεγονότα γενναιότητας, αυτοθυσίας αλλά και προδοτικά, αλλάζουν τον ψυχισμό του αναγνώστη συνεχώς με συναισθήματα υπερηφάνειας, χαράς, οργής και πόνου. Η δυναμική αυτή αναμόχλευση των συναισθημάτων του αναγνώστη, οι πλουσίως παρεχόμενες εικόνες και γνώσεις σε μη επιδεχόμενα αμφισβητήσεως ιστορικά στοιχεία, η είσοδος στην πλοκή του έργου εμβληματικών μορφών της νεώτερης Ελληνικής Ιστορίας, όπως του μητροπολίτου Γερμανού Καραβαγγέλη, του Πατριάρχου Ιωακείμ του Γ’, του Πρωθυπουργού Ελευθερίου Βενιζέλου, του φίλου αυτού Βασίλη Ζαχαριάδη εμπόρου όπλων, γνωστού με το όνομα Μπαζίλ Ζαχάρωφ, και άλλων πολλών Ελλήνων και ξένων, και όλα αυτά δεμένα μεταξύ τους με αριστουργηματικό τρόπο, πιστεύω ότι είναι το μυστικό της εκδοτικής επιτυχίας του βιβλίου αυτού. Τελικός σκοπός του συγγραφέα είναι να μας αφυπνίσει μέσα από την ιστορική αλήθεια των γεγονότων και να μας οδηγήσει στην εθνική αυτογνωσία, πράγμα το οποίο πετυχαίνει! Θεωρώ, ότι δεν υπάρχει Ελληνική ψυχή που μελέτησε το βιβλίο αυτό και στο τέλος δεν έκλαψε με δάκρυα!!!

            Επιγραμματικά δύο λόγια για την δομή του έργου. Το όλο έργο, 314 σελίδων, διαιρείται σε επτά κεφάλαια, με τα προλεγόμενα του συγγραφέα και κατάλληλο υποβοηθητικό χάρτη στο τέλος.

            Αυτό ήταν σε αδρές γραμμές “Το κόκκινο Ποτάμι”. Ο τίτλος του βιβλίου είναι δραματικά πραγματικός!. Το κόκκινο ποτάμι είναι ο ποταμός Έρμος, (Τουρκικά Gediz Nehri), που στην αρχαιότητα χώριζε την περιοχή της Αιολίδας από την Ιωνία. Έχει μήκος 400 χιλιόμετρα και παραπόταμός του είναι ο Πακτωλός. Γράφει αριστουργηματικά ο Χάρης Τσιρκινίδης: “Το αίμα τους το πήρε το νερό, το μετέφερε στο Αιγαίο και ύστερα τα κύματα το σκόρπισαν σ΄όλα τα ελληνικά ακρογιάλια. Τίποτε δε χάθηκε. Κάποτε θα ξαναμπεί στις αρτηρίες απογόνων κι αυτοί θα αισθανθούν την ίδια μυστηριώδη δύναμη, που ένοιωσε η Ιφιγένεια (κεντρική ηρωίδα του έργου) πατώντας στα ερείπια των Σάρδεων. Και τότε θα μπουν στον αγώνα, για να πράξουν κι αυτοί το καθήκον τους!”. Ο ποταμός Έρμος όμως, βάφηκε κόκκινος διαχρονικά πολλές φορές με το αίμα εκατομβών Ελλήνων και άλλων εθνοτήτων, θυμάτων της Οθωμανικής θηριωδίας, και ως εκ τούτου η εκλογή του ως τίτλος του βιβλίου, θεωρείται άκρως επιτυχής.

            Μοίρα καλή το είχε γραμμένο και το έκανε πραγματικότητα!!

Να σμίξουν δύο μεγάλοι άνδρες από δύο εξίσου γενέθλια δυναμικά μέρη της Μεγάλης Πατρίδος Ελλάδος. Τον Κουροφόρο Πόντο και την Ηρωοτόκο Κρήτη!! Από την μία ο εκπρόσωπος του Πόντου Χάρης Τσιρκινίδης και από την άλλη ο μεγάλος και διεθνούς φήμης σκηνοθέτης, παραγωγός, συγγραφέας και ηθοποιός Μανούσος Μανουσάκης. Ιδού λοιπόν μία συμβολική συνάντηση δύο μεγάλων και φλογερών Ελλήνων, οι οποίοι υπηρετούν την τέχνη στην Πατρίδα, από δύο διαφορετικά μετερίζια!!

            Επέστρεψε στην μικρή οθόνη ο αειθαλής Μανούσος Μανουσάκης, μετά από μικρή  απουσία, με την νέα του ιστορική τηλεοπτική σειρά “Το κόκκινο Ποτάμι”, του συγγραφέα Χάρη Τσιρκινίδη, να “φωτίσει” τη Γενοκτονία των Ελλήνων της Ανατολής. Η σειρά του προβάλλεται με μεγάλη τηλεθέαση στο τηλεοπτικό κανάλι “OPEN” από τον Οκτώβριο του 2019. Σημειώνεται, ότι τo 2019 υπήρξε μία χρονιά ορόσημο για τον Ποντιακό και Μικρασιατικό Ελληνισμό, καθώς συμπληρώθηκαν 100 χρόνια από την κορύφωση της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Ανατολής. Έτσι, για πρώτη φορά στην Ελληνική Τηλεόραση προβάλλεται ένα σίριαλ βασισμένο στα πραγματικά γεγονότα, που άφησαν πίσω τους 353.000 νεκρούς εκ του Πόντου και 1.200.000 εκ της λοιπής Ανατολής καθώς και περί τους 1.250.000 πρόσφυγες, γεγονός που αποτέλεσε το τελειωτικό ξερίζωμα του Ελληνισμού της Ανατολής, και αυτά βασισμένα στο εξαιρετικό βιβλίο του Χάρη Τσιρκινίδη!!

            Ας αφήσουμε όμως τον μεγάλο μετρ και διδάσκαλο της σκηνοθεσίας να μιλήσει για το νέο του εγχείρημα, όπως καταγράφηκε (2018) στην εφημερίδα «Espresso»:

 «Όλα αυτά λειτουργούν με έναν τρόπο μεταφυσικό, μαγικό. Όταν ξεκίνησα αυτή τη διεργασία και την έρευνα και πείστηκα ότι θέλω να κάνω αυτό το έργο, δεν είχα υπόψη μου ότι συνέπιπτε με την επέτειο. Ακόμα, βεβαίως, είναι πολύ νωρίς, καθώς η σειρά είναι για τον Οκτώβριο του 2019, κι αυτό γιατί θέλει πάρα πολλή προετοιμασία, είναι πάρα πολύ δύσκολο έργο και θέλει πολλή προσοχή. Θέλει τεράστια ιστορική μελέτη και ήδη αρχίσαμε να μιλάμε με συλλόγους, καθώς θα χρειαστούμε πολύ κόσμο. Ωστόσο, το κύριο μέλημα είναι να είμαστε ιστορικά ακριβείς και μέσα από την πραγματική ιστορία να δημιουργήσουμε τη μυθοπλασία και αυτό το κάνει το υπέροχο βιβλίο του κυρίου Χάρη Τσιρκινίδη. Η σειρά έχει γυρίσματα και στο εξωτερικό με σκηνικά και κοστούμια της εποχής και, για να πείσεις τον θεατή, θέλει πονηριά και από τον σκηνογράφο και από τον σκηνοθέτη αλλά και από τον φωτιστή για να μπορέσουμε να τους μεταφέρουμε σε εκείνη την εποχή. Τώρα θα ξεκινήσουμε το ρεπεράζ και την έρευνα των χώρων, ενώ σε ό,τι αφορά το κάστινγκ θα ήταν άδικο να πούμε ονόματα πριν ολοκληρωθούν οι συζητήσεις» συνεχίζει ο Κύριος Μανουσάκης.

            Ο Κύριος Μανούσος Μανουσάκης ανέφερε επίσης σχετικά με το αν στην επιλογή του έργου, έπαιξε ρόλο το γεγονός, ότι το κανάλι που θα φιλοξενηθεί ανήκει πλέον στον Ποντιακής καταγωγής Κύριο Ιβάν Σαββίδη: «Είναι δική μου η πρόταση, αλλά εγκρίθηκε και ανακοινώθηκε αμέσως στο πρόγραμμα. Οπότε υποθέτω, ότι μπορεί ο Κύριος Σαββίδης να έδωσε την έγκριση, αλλά μόνο υπόθεση μπορώ να κάνω».

Η αλήθεια είναι, ότι ο ίδιος ο μεγάλος Πόντιος πατριώτης Ιβάν Σαββίδης έδωσε την άδεια και ανέλαβε και μεγάλο μέρος των εξόδων της πολλά υποσχόμενης ιστορικής σειράς!

            Όλοι εμείς που ευχηθήκαμε από την καρδιά μας καλή εξέλιξη στο μεγάλο και εθνικής εμβέλειας έργο του καταξιωμένου σκηνοθέτη μας Μανούσου Μανουσάκη, χαιρόμαστε για την μεγάλη επιτυχία της νέας τηλεοπτικής σειράς που συμβάλλει με την σειρά της στην ανάδειξη, επιτέλους, της καταστροφής του Ελληνισμού της Ανατολής και την προβολή της Γενοκτονίας του Ελληνισμού που διέπραξαν οι Τούρκοι. Μπορεί προσωρινά να ανακόπηκε η πορεία της συνέχειας των αναμεταδόσεων λόγω κοροναιού, όμως αυτό αποτελεί μόνο ένα μικρό διάλλειμα. Ευχόμαστε ομοίως, η σειρά να συμβάλλει θετικά αφενός για την διεκδίκηση της αναγνώρισης της Γενοκτονίας του Ελληνισμού της Ανατολής από την σύγχρονη Τουρκία, αφετέρου να την παρακολουθήσουν οι σύγχρονοι Τούρκοι, να διδαχθούν και να συνετισθούν από τα λάθη και τις φρικτές πράξεις που διέπραξαν οι πρόγονοί τους. Είθε να αξιοποιήσουν τα λάθη και παραλήψεις των προγόνων τους επ΄ ωφελεία της Ειρήνης και της Συνδιαλλαγής των δύο γειτονικών Κρατών. Από την άλλη πλευρά, μακάρι να διδαχθούν οι νεώτεροι Έλληνες και κυρίως οι απόγονοι προσφυγικών οικογενειών από τα δεινά τα οποία υπέστησαν οι πρόγονοί τους, προκειμένου να μην λησμονήσουν και να συνεχίσουν τον αγώνα της Ελλάδος για την δικαίωσή της, ενώπιον του αδεκάστου δικαστηρίου της Ιστορίας!

            Ευχόμαστε εξ άλλου, η τηλεοπτική αυτή σειρά να γίνει αργότερα και κινηματογραφική ταινία που θα προβληθεί στα πέρατα της Οικουμένης, προκειμένου για να διαφωτίσει και να διδάξει τους Λαούς για τα διαπραχθέντα εγκλήματα και λάθη που διέπραξαν οι Τούρκοι έναντι των Ελλήνων, και να αποφέρει πλείστα ωφέλημα συμπεράσματα για την ειρήνη και την δικαίωση των Νεκρών.

            Εξάλλου, τα προαναφερθέντα έργα του Χάρη Τσιρκινίδη, “Επιτέλους τους ξεριζώσαμε”, “Σύννεφα στην Μακεδονία”, “Αγώνες χωρίς δικαίωση”, “Έχω όπλο την αγχόνη”, “Συνοπτική Ιστορία της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Ανατολής” και τέλος “Το Κόκκινο Ποτάμι”, θεωρώ ότι αποτελούν ισχυρά τεκμήρια και εγχειρίδια διπλωματίας παγκοσμίως, κατάλληλα για την ενημέρωση διαπρεπών Ατόμων, Διπλωματών, Ιστορικών, Ερευνητών, Κυβερνήσεων, Κοινοβουλίων αλλά και Διεθνών Οργανισμών, που ασχολούνται με την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Ανατολής. Αποτελούν  εν δυνάμει διαρκή Ελληνικά Διπλωματικά Όπλα και πολλαπλασιαστές ισχύος στην διπλωματική φαρέτρα του Υπουργείου Εξωτερικών της Ελλάδος, για την διεκδίκηση της αναγνωρίσεως της Γενοκτονίας του Ελληνισμού της Ανατολής, από την σύγχρονη Τουρκία.

            Ολοκληρώνοντας, συστήνω ανεπιφυλάκτως την μελέτη των προαναφερθέντων έργων καθώς και την σύστασή τους σε φίλους, φορείς, Οργανισμούς, Πανεπιστήμια και όπου αλλού ασχολούνται σχετικώς μετά θέματα που θίγονται σε αυτά. Θεωρώ, ότι δεν πρέπει να απουσιάζουν από κανένα Ελληνικό σπίτι και ασφαλώς, αποτελεί ύβρη, αν απουσιάζουν από τα σπίτια και τις βιβλιοθήκες των απογόνων των Ελλήνων της Ανατολής.

                                       Θεσσαλονίκη, 22 Απριλίου 2020

*Πτυχιούχος της Ανωτάτης Σχολής Πολέμου

Πτυχιούχος Τμήματος Ιστορίας και Εθνολογίας του ΔΠΘ

Πτυχιούχος Τμήματος Οικονομικών του ΑΠΘ

Πτυχιούχος της Ανωτάτης Στρατιωτικής Ακαδημίας Ενόπλων Δυνάμεων της Ρωσικής Ομοσπονδίας