Η συζήτηση για την επόμενη ημέρα έχει ήδη ανοίξει και το προφανές συμπέρασμα είναι πως ελάχιστοι έχουν αντιληφθεί την πραγματικότητα που ζούμε.

Προς αποφυγή παρεξηγήσεων, κανείς δεν διαθέτει μαγική κρυστάλλινη σφαίρα, ώστε να δει τι επιφυλάσσει το μέλλον. Ειδικά υπό το οικονομικό πρίσμα, η κρίση που βιώνουμε είναι κάτι περισσότερο από σπάνια. Πρόκειται για αλληλουχία γεγονότων που συμβαίνει πάρα, μα πάρα πολύ σπάνια. Αυτό χρειάζεται να είναι απολύτως σαφές. Ταυτόχρονα όμως, και αυτό επίσης είναι απόλυτα αναγκαίο να καταστεί ξεκάθαρο, αυτή ακριβώς η σπανιότητά τους σε συνδυασμό με το μέγεθος και την έκταση που έχουν λάβει, τα καθιστά μια οικονομική πραγματικότητα πολύ χειρότερη μιας ύφεσης λίγων μηνών.
Θα πρέπει να γίνει κατανοητό πως, από το σημείο “κανένας δεν μπορεί να ξέρει τι θα συμβεί, αυτό που ζούμε είναι πρωτοφανές” μέχρι την φράση “η ύφεση θα είναι σχετικά μικρή, της τάξης του Χ% και η ανάκαμψη θα είναι γρήγορη, ένα V” (στην θέση του Χ βάλτε όποιον μονοψήφιο αριθμό θέλετε, δεν υπάρχει καμία περίπτωση να επιβεβαιωθεί) η απόσταση είναι τερατώδης. Αντίστοιχη εκείνης που χωρίζει τη Γη από το… Άλφα του Κενταύρου και τους… παντοδύναμους Ελ!
Γιατί λοιπόν ακούγονται τόσο αισιόδοξες δηλώσεις και δοξασίες; Άγνωστο! 
Αλλά οι πιθανές απαντήσεις είναι δύο: 

Α. Είτε κάποιοι, στην προσπάθειά τους να μην γίνουν δυσάρεστοι, συνεχίζουν να πρεσβεύουν πως η περιβόητη μπούρδα “η οικονομία είναι ψυχολογία”, εξακολουθεί να έχει επίδραση στη σημερινή, ακραία κατάσταση και προσπαθούν να διατηρήσουν μια σχετική αισιοδοξία 
Β. Είτε απλά, είναι παντελώς άσχετοι με το αντικείμενο. 
Άλλη λογική εξήγηση, δεν υπάρχει. Άσχετοι με το αντικείμενο δεν μπορεί όμως να είναι! Άρα;

Για τη συνέχεια Capital