Όπως ανέφερε πρόσφατα σε συνέντευξή του στο τηλεοπτικό δίκτυο Rossiya-1 ο υπουργός βιομηχανίας και εμπορίου, Denis Manturov, το πρωτοποριακό άρμα μάχης Τ-14 ARMATA αναπτύχθηκε με τις ρωσικές δυνάμεις στη Συρία όπου πραγματοποίησε δοκιμές πεδίου σε πραγματικές συνθήκες.

“(…) Πολύ σωστά, (τα άρματα Τ-14) χρησιμοποιήθηκαν στη Συρία. Δοκιμάστηκαν σε συνθήκες πεδίου στη Συρία και λάβαμε υπόψιν μας όλες τις ατέλειες”, δήλωσε ο Mandurov στον δημοσιογράφο κατά τη διάρκεια της συνέντευξης.

Ας σημειωθεί πως το άρμα μάχης Τ-14 της οικογένειας οχημάτων ARMATA, η οποία παρατάσσει οχήματα μάχης που μοιράζονται κοινά υποσυστήματα και χαρακτηριστικά για να αυξήσουν τον βαθμό ομοιογένειας σε έναν στρατιωτικό σχηματισμό μειώνοντας έτσι το κόστος ανάπτυξης, υποστήριξης και ανταλλακτικών και τον φόρτο που απαιτείται να μεταφερθεί για μια μονάδα από τις δυνάμεις υποστήριξης, παρουσιάστηκαν για πρώτη φορά δημόσια το 2015 στην Παρέλαση της Μόσχας και αναμένονταν να εξοπλίσουν τις πρώτες μονάδες μέσα στο τρέχον έτος.

H ανάπτυξη ενός ή περισσοτέρων Τ-14 ARMATA σε ένα πραγματικό πεδίο επιχειρήσεων θα παρείχε σίγουρα χρήσιμα συμπεράσματα, ειδικά για την περαιτέρω ανάπτυξη ενός τόσο πολύπλοκου και φιλόδοξου προγράμματος. Τα ARMATA παρουσιάστηκαν στο παρελθόν ως η μελλοντική οικογένεια οχημάτων που θα αντικαθιστούσαν τα οχήματα της παλιάς “σοβιετικής” σχολής Τ-80/90, ΒΜΡ-2/3, BTR-80/84/90 και MT-LB αλλά το υψηλό κόστος ανάπτυξης και η πολυπλοκότητα της τεχνολογίας ορισμένων συστημάτων αναχαίτισε την αισιόδοξη πορεία των προγραμμάτων.

Η δοκιμή και ίσως η συμμετοχή των προηγμένων οχημάτων σε επιχειρήσεις μικρότερου επιπέδου κινδύνου να ήταν θεμιτή, να δοκίμαζε το όχημα στα όριά του βοηθώντας προβλήματα και ελαττώματα να αναδυθούν εύκολα και να δρομολογηθεί η επίλυσή τους τώρα που η ανάπτυξη του οχήματος συνεχίζεται. Φωτογραφίες και βίντεο από το πεδίο επιχειρήσεων θα βοηθούσαν απίστευτα και τον πόλεμο προπαγάνδας, δείχνοντας αφενός την εμπιστοσύνη των Ρώσων στο σύστημά τους και από την άλλη το επίπεδο εμπλοκής τους στο πλευρό των συμμάχων τους. Από την άλλη, μια καταστροφή του οχήματος ή χειρότερα, μια τεχνική βλάβη που μπορεί να το οδηγούσε στα χέρια των τζιχαντιστών θα λειτουργούσε αντίστροφα στο επικοινωνιακό πεδίο με πολύ χειρότερα αποτελέσματα και η διαρροή των μυστικών της ρωσικής πολεμικής βιομηχανίας θα ήταν μια ανεπανόρθωτη ζημιά.

Στο σημείο αυτό θυμόμαστε την βλάβη που υπέστη το πρωτότυπο T-14 ARMATA που ακινητοποιήθηκε στην μέση της πλατείας κατά την πρόβα παρελάσεως του 2015 και τον κόπο να περισυλλεγεί το βαρύτατο και ογκοδέστατο αυτό όχημα. Επίσης, η Συρία σαν πεδίο μάχης έχει αποδειχθεί ιδιαίτερα ανθυγιεινό για άρματα μάχης και τεθωρακισμένα με τις δύο πλευρές να χρησιμοποιούν πολλά εξελιγμένα και φονικά αντιαρματικά κατευθυνόμενα βλήματα. Δεν είναι, λοιπόν, βέβαιο, ότι οι Ρώσοι θα εξέθεταν το σχεδόν ολοκληρωμένο άρμα μάχης, το διαμάντι της ρωσικής βιομηχανίας στα οχήματα ξηράς, σε τέτοιο κίνδυνο όταν το κόστος θα ήταν άμεσο, έμμεσο και πολλαπλό.

Το Τ-14 ARMATA έχει αντιμετωπίσει πολλά προβλήματα ολοκλήρωσης καθώς αποτελεί μια εντελώς νέα σχεδίαση, μακρυά από την πεπατημένη σχολή των ρωσικών αρμάτων. Είναι σημαντικά ογκοδέστερο και βαρύτερο από τα άρματα σειράς ‘Τ’, διαθέτει μεγάλο βαθμό αυτοματισμού περιλαμβανομένου του πύργου με το πυροβόλο των 125 mm που είναι πλήρως ρομποτικός, στρέφοντας, γεμίζοντας και πυροδοτώντας το με τηλεχειρισμό, ενώ το πλήρωμα χαίρει ισχυρότατης προστασίας από πολλαπλές στρώσεις προηγμένης παθητικής θωράκισης. Διαθέτει επίσης σύστημα ενεργητικής άμυνας, εντοπίζοντας ταχύτατα επερχόμενες απειλές και εκτοξεύοντας αντίμετρα παραπλάνησης ή και αντιβληματικά εκρηκτικά γεμίσματα. Στον αντίποδα είναι εξαιρετικά κοστοβόρο σαν πρόγραμμα έχοντας ήδη απορροφήσει μεγάλα ποσά από τον αμυντικό προϋπολογισμό της Ρωσίας που, όπως και η υπόλοιπη οικονομία, δέχεται σημαντικές περικοπές

Η προώθηση του ARMATA σε εξαγωγικούς πελάτες θα ήταν σωτήρια για τη ρωσική πλευρά και ήδη ο υπουργός κ. Manturov αποκάλυψε πως το κόστος του ARMATA οφείλεται στο ότι είναι ακόμα πρόγραμμα σε ανάπτυξη με πολλά σημεία του να εξελίσσονται ακόμα ενώ η αρχική παραγωγή των πρώτων 100 οχημάτων δεν είναι καθόλου φθηνή. Άφησε, όμως, ελπίδες για μαζικότερη παραγωγή στο άμεσο μέλλον, όταν το όχημα θα έχει ολοκληρωθεί, θα έχει επιτύχει εξαγωγές και θα παράγεται σε μεγαλύτερες ποσότητες. Από αυτήν την άποψη, λοιπόν, η ανάπτυξή του στη Συρία -έστω και για περιορισμένο διάστημα με μικρή έκθεση σε κίνδυνο- να βοηθούσε στην επιβίωση του προγράμματος.

www.ptisidiastima.gr