Υπάρχουν δύο πρόσφατα ζητήματα, κεφαλαιώδους σημασίας, στα οποία η επαρκής αντίδραση της Ελλάδας έδωσε αίγλη στην Κυβέρνηση Μητσοτάκη και θόλωσε το εθνομηδενιστικό της προφίλ. Αναφέρομαι βέβαια στο ζήτημα της παράνομης μετανάστευσης και στην αντιμετώπιση της πανδημίας, όπου είχαμε όντως θετικά αποτελέσματα, έστω και προσωρινά. Πώς όμως επιτεύχθηκε αυτό και τι σημαίνει για την Κυβέρνηση και τις δυνατότητές της;

Κατά τη γνώμη μου δεν πρέπει να λαθεύουμε, παρασυρμένοι από τα επιφαινόμενα. Τι συνέβη στο θέμα της παράνομης μετανάστευσης; Η αποφασιστική στάση των νησιωτών σε Λέσβο – Χίο έδειξε στην Κυβέρνηση ότι η βίαιη επιβολή των τετελεσμένων δεν θα έφερνε αποτέλεσμα και αναγκάστηκε να ανακρούσει πρύμναν. Ταυτόχρονα ήρθε η υβριδική επίθεση του Ερντογάν στον Έβρο, έτσι όπως μας το είχε άλλωστε προείπει ρητώς και επισήμως. Μπροστά στην απειλή διάλυσης του ίδιου του ελληνικού κράτους, με εισβολή δεκάδων χιλιάδων παρανόμων μεταναστών από το καλύτερα φυλασσόμενο σημείο της χώρας, ο θεσμικός κομματισμός αναγκάστηκε να παραδώσει τα κλειδιά στους καθ΄ ύλην αρμόδιους. Πρυτάνευσε η κοινή λογική, ανέλαβαν πρωτοβουλία οι στρατιωτικοί υπό τον Αλκιβιάδη Στεφανή και ελήφθησαν μέτρα στη σωστή κατεύθυνση, πλήρως αναντίστοιχα με όσα έλεγε και έκανε μέχρι την προηγούμενη μέρα η Κυβέρνηση. Έτσι είχαμε και την επιτυχή έκβαση των γεγονότων στην ελληνοτουρκική μεθόριο, έτσι κινητοποιήθηκε κι ο λαός να συντρέξει αυθόρμητα το έργο φύλαξης των συνόρων. Όλα αυτά συνέβησαν ΠΑΡΟΤΙ ήταν στα πράγματα η Κυβέρνηση Μητσοτάκη κι όχι ΕΠΕΙΔΗ συνέβαινε αυτό. Οι αποδείξεις περί αυτού είναι η εμμονή Μηταράκη στα «κλειστά κέντρα» και στις 28 δομές φιλοξενίας ανά την Επικράτεια, ακόμα και η συμφωνία της Κυβέρνησης για «προσωρινή» φιλοξενία μεταναστών στην Κρήτη, στα πλαίσια της ευρωπαϊκής επιχείρησης «Ειρήνη». Κορωνίδα της κοροϊδίας η χαμηλόφωνη κυβερνητική απόφαση να δοθεί το δικαίωμα υποβολής αίτησης ασύλου στους 1300 που μπήκαν παράνομα στη χώρα μας όσο ίσχυε η αναστολή του δικαιώματος αυτού! Τι άλλη απόδειξη χρειαζόμαστε πως η Κυβέρνηση δεν πίστευε τίποτε από όσα αποφάσισε το ΚΥΣΕΑ στις αρχές Μαρτίου; Μήπως τι έπραξε για την κάλυψη των αναγκών των συνόρων μας τώρα που αναδείχθηκαν οι τραγικές ελλείψεις; Μόλις απομακρύνθηκε η κατεπείγουσα υπαρξιακή απειλή για τη χώρα, επανήλθαν οι επί χρήμασι μεταναστοπατέρες και σύμπαν το καθεστώς της εθνοφοβίας.

Το δεύτερο θέμα ήταν αυτό της πανδημίας. Ακούμε ότι στην ημεδαπή και στην αλλοδαπή γράφονται διάφορα για την ικανότητα και τα αντανακλαστικά που επέδειξε η ελληνική Κυβέρνηση και περιόρισε την ζημιά σε πολύ χαμηλούς αριθμούς. Τι ακριβώς έκανε όμως κι εδώ το πολιτικό προσωπικό; Αντιμέτωπο με μία άγνωστη απειλή, άφησε τους ειδικούς και τον κρατικό μηχανισμό να πράξει αυτό που ξέρει, με βάση τα διαθέσιμα μέσα, βεβαίως. Λήφθηκαν εγκαίρως οι δέουσες αποφάσεις, χάρη στην Επιτροπή των 26 ειδικών που συστήθηκε υπό τον Σωτήρη Τσιόδρα και, ελλείψει εναλλακτικών, περιοριστήκαμε σε ένα υποχρεωτικό «κατενάτσιο». Ακόμα και η υπευθυνότητα που επέδειξε μέχρι τώρα ο ελληνικός λαός συνδέεται με την εμπιστοσύνη και τη συμπάθεια προς το πρόσωπο του Σ. Τσιόδρα, ενώ σοφά ποιών ο υπουργός Β. Κικίλιας περιορίζεται στον ρόλο του τροχονόμου των ιδιωτικών δωρεών. Τι θα μπορούσε να προσφέρει η …μπασκετική του εμπειρία; Αλλά και η κυβερνητική απάντηση που θα μπορούσε στο υγειονομικό επίπεδο να αφορά τη στελέχωση των νοσοκομείων με ιατρικό προσωπικό, παραμένει άφαντη. Αν τολμάει η Κυβέρνηση ας δηλώσει δημοσίως πόσοι διορισμοί γιατρών έγιναν, από κείνους τους χιλιάδες πού εξήγγειλε. Εμείς λέμε ΚΑΝΕΝΑΣ. Και πώς να γίνουν όταν προσφέρουν διετές χαμηλόμισθο συμβόλαιο και για το μετά προβλέπεται απλή …μοριοδότηση;! Πώς να γίνουν όταν προηγήθηκε η διάλυση του ΕΣΥ από τους ίδιους που σήμερα κυβερνάνε και όταν η χρόνια φυγή δεκάδων χιλιάδων γιατρών στο εξωτερικό (πάλι από τις ίδιες πολιτικές) έχουν αδειάσει τη χώρα από το απαραίτητο επιστημονικό προσωπικό; Προ λίγων ετών λ.χ. υπήρχαν στην Ελλάδα περίπου 4.000 αναισθησιολόγοι και σήμερα έχει απομείνει μόλις το 1/3 από αυτούς, ενώ υπάρχουν κάπου …50 ειδικευόμενοι! Παρόμοια η κατάσταση και σε άλλες ειδικότητες πρώτης γραμμής. Αυτή η αποψίλωση της πατρίδας μας από ιατρικό προσωπικό αχρηστεύει μερικώς και τις δωρεές, αφού τα μηχανήματα και οι ΜΕΘ χρειάζονται εξειδικευμένο προσωπικό για να λειτουργήσουν. Μήπως να πάμε στα μέσα προφύλαξης του προσωπικού που προσέφερε η Κυβέρνηση, όταν έχουμε νοσηλεύτριες σε κλινικές covid μόνο με …χειρουργικές μάσκες; Ναι, κι αλλού συμβαίνουν αυτά, σε όλη την (δυτική) επικράτεια του φιλελευθερισμού, όπου τα τζάμπα χειροκροτήματα δεν μπορούν να κρύψουν τις εγκληματικές πολιτικές που διέλυσαν όλα τα κρατικά συστήματα Υγείας. Η αλήθεια των αριθμών δεν κρύβεται.

Αυτές ήταν οι «επιτυχίες» της Κυβέρνησης: να επιδείξει αίσθηση κινδύνου και να αφήσει το τιμόνι στους αρμόδιους (στρατιωτικούς – υγειονομικούς) ενώπιον των δύο υπαρξιακών κρίσεων της χώρας, πράξη προς στιγμήν σωτήρια και για κείνην και για όλους μας. Αν όμως την απάντηση στα προβλήματά μας την δίνει η απόσυρση των κυβερνώντων από το κέντρο λήψης αποφάσεων, τι ακριβώς χρειάζεται η Ελλάδα από αυτόν τον πολιτικό κόσμο γενικώς; Ανάλογη εμπειρία είχαμε και επί Σύριζα, όταν τον πρώτο καιρό που οι μαθητευόμενοι μάγοι αγνοούσαν την κρατική λειτουργία και τις δυνατότητες κομματικής παρέμβασης άφηναν το κράτος σε διαχειριστικό επίπεδο να δουλέψει – ήταν η περίοδος που άνθησαν και ορισμένες περιπτώσεις αξιοκρατίας. Δυστυχώς τα κόμματα εξουσίας αποδεικνύουν διαρκώς ότι βρίσκονται εδώ μόνο για τα ιδιοτελή τους συμφέροντα, δίκην παρασίτου, και για την εξυπηρέτηση των ξένων τους αφεντικών στα μείζονα θέματα όπως το Μακεδονικό, ο λαθροεποικισμός, η τουρκική απειλή, η εκποίηση της περιουσίας των Ελλήνων. Όλο το πολιτικό σύστημα είναι δομημένο σαν ένας μηχανισμός διοίκησης (στην πραγματικότητα αφαίμαξης) της χώρας που αδιαφορεί πλήρως για τα συμφέροντα της τελευταίας – όχι όμως και για την ύπαρξή της, ο θάνατος του ξενιστή θα σήμαινε και θάνατο του παράσιτου. Δεν λέω κάτι νέο για όποιον έχει γνωρίσει στοιχειωδώς κάποια πρόσωπα της βαθειάς κομματοκρατίας ή των αθηναϊκών ελίτ. Αυτές λοιπόν οι δύο πρόσφατες «καλές στιγμές» της παρούσης Κυβέρνησης ας μη θολώσουν την κρίση μας: εξακολουθούμε να υπάρχουμε από τύχη ή χάρη στον Θεό της Ελλάδας.

Καραΐσκος Κώστας, Κομοτηνή